Alþýðublaðið - 06.07.1976, Blaðsíða 13

Þriðjudagur 6. júlí 1976
13
Kikissaksóknari var spurður
hvort Leirvogsármáliö yrði tek-
ið til endurrannsóknar i ljósi
þeirra vafaatriða sem fram
hefðu komiö i greinum Halldórs
Halldórssonar i Visi.
Þórður Björnsson kvað var-
legast fyrir sig að fullyrða um
það. sá fulltrúi sem með mál
þetta hefð að gera væri i frii.
Ekki fékk blaðamaður upp-
gefið hversu langt þetta fri væri
né hvenær von væri á fulltrúan-
um úr þvi.
Alþýöublaðið hefur hinsvegar
lengið þær upplysingar, að full-
trúinn, bórir Oddsson, sé er-
lendis, nánar tiitekið i Noregi,
og komi ekki til starí'a fyrr en i
haust!
Af orðum rikissaksóknara
hefði mátt ætla aö fulltrúinn
væri i sumarfrii. En svo var nú
aldeilis ekki.
Annar? fer maður að halda að
flestir rannsóknarmenn islenzk-
ir séu nú i orlofi erlendis.
Ja, nema þá tveir menn suður
með sjó sem sletta sér fram i
annarra manna mál!!!!
Hvar er islenzka réttarfars-
rikið statt þegar spurningar um
mannslát eru afgreiddar með
svarinu, fulltrúinn er i frii”?
Enn spyr ég: Er það ætlunin
að i framtiðinni verði mál svæfð
meðan rannsóknarmennirnir
eru i frii?
Það er óafsakanlegt af yfir-
mönnum rannsóknarmála að
taka ekki nú þegar til við endur-
rannsókn slyssins við Leirvogs-
á.
Jón Einar Guðjónsson
i/íxli
mikla umframeyðslu að ræða
enda einkendist fjármálastjórn
Sjálfstæðisflokksins þá af
eyðslustefnu kosningaársins.
Látið var vaða á súðum i fjár-
málum borgarinnar með þeim
afleiðingum, aö mikil yfir-
dráttarskuld hrannaðist upp i
LandsSankanum og rekstrar-
gjöldin fóru langt fram úr
áætlun eins og ég gat um áðan.
1 ávisanareikningi sl. árs
verður hins vegar allt annað
uppi á teningnum en á kosn-
ingaárinu. Þá bregður svo við
að rekstrargjöldin eru 84.6
millj. króna undir áætlun eða
um 2%. Er ljóst, að Sjálfstæðis-
flokkurinn hefur á sl. ári tekið
upp áðra stefnu i fjálmálum en
þá er flokkurinn fylgdi á kosn-
ingaárinu. Hinni gegndarlausu
eyðslustefnu hefur verið varpað
fyrir róða en i stað hennar tekin
upp niðurskurðarstefna og á
sumum sviðum samdráttar-
stefna eins og sést t.d. á þvi, að
framlög til gatna- og holræsa-
gerða urðu 88millj. króna undir
áætlun. (Arið 1974 fórþessi liður
hins vegar 30 milljónum króna
fram úr áætlun).
Ég hef áður lýst þeirri skoðun
minni hér i borgarstjórn að á
samdráttartimum i efnahags-
málum þjóðarinnar eigi opin-
berir aðilar, þar á meðal
Reykjavikurborg að auka
atvinnustarfsemi sina til þess
að auka og tryggja atvinnu sina,
en á þenslutimum eins og voru
1974 megi hið opinbera fremur
rifa seglin. Sjálfstæðis-
flokkurinn hefur hins vegar
fariö öfugt að hér i Reykjavik.
Þessari stefnu Sjálfstæðis-
flokksins er ég andvigur.
Það þarf að vanda meira ísl. framleiðslu
Húsmóðir hringdi og
vildi koma á framfæri
skoðunum sinum á isl.
iðnaðarvörum. Hún
sagðist hafa verið að
vinna við að mála og
lagfæra heima hjá sér.
M.a. hefði hún farið i
búð og keypt málningu
og sparsl. Sparslið var
islenzkt en reyndist svo
lapþunnt og ómög’jlegt
að hún varð að gera sér
aðra ferð til að kaupa
annað. Þá valdi hún er-
lenda framleiðslu.
Sagði hún að munurinn
hefði verið stórkostleg-
ur bæði hvað verð og
gæði snerti. íslenzka
framleiðslan hefði ver-
ið algerlega óboðleg.
Otal þessu vildi húsmóðir
koma þeirri skoðun sinni áleið-
is, að það væri ekki nóg að
hvetja fólk til að kaupa islenzka
framleiðslu. Það þyrfti lika og
ekki siður að hvetja isl. fram-
leiðendur að vanda framleiðslu
sina. Ef þeir gerðu það ekki
mundi fólk átta sig á þvi að hér
væri verið að plata kúnnann.
,,Það eru takmörk fyrir þvi hve
langt menn geta gengið i þvi að
styðja isl. framleiðslu, sem bæði
er léleg og auk þess dýrari en
það sem fæst erlendis frá.
Við þessa ábendinu húsrnóð-
urinnar mætti svo sem bæta
ýmsu, enda á islenzk iðnfram-
leiðsla ekki að vera hafin yfir
gagnrýni, þótt við teljum okkur
rétt og skylt að kaupa islenzka
vöru að öðru jöfnu.
Nýverið keypti umsjónar-
maður þessa þáttar brauðrasp i
verzlun. Um tvennt. var að
ræða: Erlenda tegund sem við-
komandi þekkti og likaði ágæt-
lega, — og innlenda tegund, sem
var nokkru ódýrari. Nú ekki
sakar að styðja islenzka iðnað
og spara og slá þannig tvær
flugur í einu höggi hugsaði hann
með sér og kevpti innlendu teg-
undina, sem viðkomandi var
ókunn.
Raspurinn reyndist svo þegar
á pönnuna var komið hinn mesti
ruddi, tolldi illa við matinn og
engu likara var en verið væri að
steikia tvibökur.
Islenzka framleiðslan má
ekki verða nein heilög kýr. En
þegar hún stenzt að verði og
gæðum samkeppni viþ erlenda
vöru, þá er það augljóslega
allra hagur að velja hina is-
lenzku.
Er íþróttaiðkun skaðleg málþroska manna?
Fyrir nokkrum dögum var
háður kappleikur i knattspyrnu
á einhverjum fótboltavelli hér i
Reykjavik. Ekki lagði ég á mig
að festa mér i minni hvað liöin
tvöhétu sem þar áttust við enda
skiptir það trúlega minnstu
máli.
Það er tilefni skrifa minna að
öll blöðin utan Alþýðublaðið
skrifuðu um þennan leik að
„annað liðið hefði misnotað
vitaspyrnu i leiknum”.
Þetta þykir mér harla kyn-
legt. Hvernig er fariö aö þegar
vitaspyrna er misnotuð? Er
knettinum þá skotið á eigið
mark eða á sér stað eitthvert
misferli eða skuggalegar at-
hafnir sem refsiverðar verða að
teljast. Mér þykir þessi mál-
notkun vera enn eitt dæmið um
slæmar afleiðingar iþróttanna.
Það er ekki nóg að menn verði
iikamlegir aumingjar af þvi að
stunda þær, þær virðast orðið
skaða málþroska manna.
BT.
HRINGEKJAN
Jeanette með dóttur
sina. ,,Hún kom okkur
algerlega á óvart.....”
Úrskurður læknisins reyndist
réttur. Það kom i ljós nokkrum
klukkustundum siðar.
Enska verkakonan Jeanette
Lofthaföi um niu mánaða skeið
þjáðst af sjúkdómi sem á engan
hátt var hægt að skilgreina
ööruvisi en að hún væri með
barni. Læknir hennar ráðlagði
henni að leita aðstoðar sérfræð-
ingshiðbráðasta. Og hann hafði
rétt fyrir sér. Orfáum klukku-
Allt í einu orðin
móðir —. án þess
að hafa hugmynd
um að hún ætti
von a ser
stundum siðar ól Jéaúette
stúlkubarn.
Eiginmaður hennar, Malcolm
að nafni, varð orðlaus. Þau áttu
engar bleyjur, engin barnaföt,
engan barnavagn. En þau voru
bæöi sammáia um það að þetta
væri mikið happ.
Jeanette, sem er 37 ára göm-
ul, hafði farið til læknis vegna
þess að henni leið ekki vel dag-
inn áður við vinnu sina i verk-
smiðjunni. Ekki grunaði hana
að hún ætti von á barni eftir 15
ára hjúskap.
„Mér hafði rétt meö naum-
indum tekizt að þrauka af dag-
inn við færibandið svo ég fór til
læknis daginn eftir og hann
rannsakaði mig nákvæmlega.
Ég trúði ekki minum eigin eyr-
um þegar hann sagði mér að ég
væri með barni. Ég hafði rétt
tima til að hringja i Malcolm i
vinnunni áður en farið var með
mig á sjúkrahúsið. Ég held hon-
um hafieki staðið alveg á sama
— við höföum ekki i hyggju aö
stofna fjölskyldu.”
Stúlkubarnið, sem vó um 14
merkur, halut nafnið Janine.
Jeanette sagði ljómandi af
ánægju: „Hún kom okkur alger-
lega á óvart, en hún er dásam-
leg — ég myndi aldrei láta hana
frá mér.”
Hefur þú hugleitt Portúgal sem tilbreyt-
Fyrir þá, sem njóta þess að
liggja á sólarströndum, en vilja
ekki veita einræöisstjórninni á
Spáni lífeyri, er gott að fara
þess i' stað til Portúgal.
Fyrst eftir að byltingin var
gerð þar i landi fyrir tveim ár-
um minnkaði ferðarhanna-
straumurinn td landsins, en
hann hefur verið að aukast
nokkuð aftur. Hins vegar er
Portúgal ekki jafn þakið ferða-
mönnum og strandsvæði
Spánar, og viða er enn að finna
nær ósnortnar^strendur — og
kynnast lifi fiskimanna i smá-
um sjávarþorpum.
Þessi mynd er frá einni af
þúsundum klettóttra stranda
þar sem veðurbliðan er sérstök,
sjórinn ómengaður, og fátt fólk
fyrir.