Alþýðublaðið - 24.11.1976, Blaðsíða 4

4 VETTVANGUR;
AAiðvikudagur 24. nóvember 19761
Hljómsveitin kynnir sig:
r I ■
Guðbiöre Jónsdóttir framkvæmdarstjóri Sinfóniuhljómsveitarinnar.
Gömlu kempurnar samankomnar. Þeir voru við-
staddir fæðingarhríðarnar.
Það er vandasamt verk
að stjórna Sinfóniu-
hljómsveit. Hér ein-
beitir Karsten Ander-
sen sér.
Það er að mörgu að huga þegar taka á upp tónleika Sinfóníuhljómsveitar-
innar.
I
I
Sinfóniuhljómsveit íslands hefur nú i 26 ár sett
mikinn svip á allt menningarlif ísiendinga.
Hljómsveitin var stofnuð í þessari mynd árið
1950 fyrir forgöngu Ríkisútvarpsins, og hefur
hljómsveitin starfað óslitið siðan.
í byrjun var leitað til ríkis og bæjar eftir
styrk og fékkst bæjarstyrkur strax og rikis-
styrkur tveimur árum seinna.
Upphaf sinfóníuhljómsveitar á íslandi
Fyrstu tónleikar hinnu nýju Sinfóniuhljóm
sveitar voru 9. marz 1950. Var hljómsveitin i
fyrstu rekin sem sjálfseignarstofnun er þáði
greiðslu fyrir vinnu sina i þágu Þjóðleikhússins
og Rikisútvarpsins og styrki frá riki og bæ.
Ríkisútvarpið tók rekstur hljómsveitarinnar i
sinar hendur 1953, hafði umsjá með honum fram
til hausts 1955 en þá hætti hljómsveitin i nokkra
mánuði eða fram til 1965.
Eftir það var hún endurskipulögð og gefið
nafnið Sinfóniuhljómsveit íslands en hafði áður
gengið undir nafninu Hljómsveit Reykjavikur.
| Við hljómsveitina starfa nú 59
fastráðnir hljóðfæraleikarar,
auk hljóðfæraleikara sem kall
aðir eru til ef með þarf.
IÆtlazt er til að hljóðfærleik-
ararnir geti haft leik sinn að
aðalatvinnu og fá þeir iaun sín
greidd i gegnum fjármálaráðu-
neytið. Skólafólk er ekki fast-
ráðið við Sinfóniuhljómsveitina
Iog útlendingar verða að hafa
einhverja reynslu i hljómsveit-
arleik, auk tónlistarskólagöngu.
Æfingar alla daga
Æfingar hljómsveitarinnar
fara fram I Háskólabiói alla
daga fyrir hádegi, frá septem-
berbyrjun fram i júnilok. Viö
litum inn á æfingu hjá Sinfóniu-
hljómsveitinni, og gengum um
salarkynni meö Guðbjörgu
Jónsdóttur framkvæmdastjóra I
broddi fylkingar, en Guöbjörg
er framkvæmdastjóri fram að
áramótum þegar Sigurður
Björnsson tekur við.
Guðbjörg sagði okkur að Sin-
fóniuhljómsveitin væri nú styrkt
af riki, bæ og Rikisútvarpi, þvi
„það er ekki til sú sinfóniu-
hljómsveit, i allri veröldinni,
sem getur staðiö ein fjárhags-
lega”, sagði hún.
Að sjálfsögðu hefur Sinfóniu-
hljómsveitin á að skipa hinum
ýmsu nefndum, og ber þar fyrst
að nefna Verkefnanefnd. í henni
eiga sæti auk stjórnanda Kar-
sten Andersen, Páll P. Pálsson
aðstoðarstjórnandi, Þorsteinn
Hannesson, og konsertmeistar-
arnir Jón Sen og Guðný Guð-
mundsdóttir. Verkefnanefnd sér
um að ákveöa einleikara og
hljómsveitarstjóra auk þess
sem hún sér um verkefnaval.
Yfirstjórn eða framkvæmda-
stjórn saman stendur af Andrési
Björnssyni, Gunnari Magnús-
syni, Ólafi B. Thors og Þorsteini
Hannessyni.
„Allsherjarreddari"
En þegar minnzt er á stjórnir,
stjórnendur og aðra þá sem
ómissandi eru hljómsveitinni
má ekki láta hjá liða að minnast
lítillega Gunnars Þjóðólfssonar,
sem Guðbjörg Jónsdóttir sagði
vera „allsherjarreddara”
hljómsveitarinnar. Hann sér
um uppröðun á sviði fyrir æfing-
ar og um að fjarlægja óvel-
komna hluti eftir æfingarnar.
Einnig skráir hann niður mæt-
ingar hljómsveitarmeölima.
Auk alls þessa sér Gunnar svo
um kaffi og aöra næringu ofan i
mannskapinn.
Allt tekið upp
Allir reglulegir tónleikar Sin
fóniuhljómsveitarinnar eru
teknir upp fyrir Ótvarp. Tækni-
menn Útvarps þurfa þá að mæta
á tvær seinustu æfingar fyrir
tónleika. Við hittum fyrir tækni-
mennina Sigþór Marinósson og
Mána Sigurjónsson, þar sem
þeir sátu og létu fara vel um sig
undir leik hljómsveitarinnar, og
höfðu aö sjálfsögðu allan huga
viö aö ekkert færi nú úrskeiöis,
og þeim var ekkert um truflanir
blaðamanna gefið.
Hressingar þörf
Æfingar standa frá kl. hálf tíu
til hálf eitt, eins og fyrr segir.
Það er þvi engin vanþörf að
hressa sig eilítið upp á kaffi og
rúnstykkjum, á miðri æfingu og
viö gengum með hljómsveitarr
meðlimum niður I kaffistofuna,
þar sem „aðalreddarinn” var
fyrir meðTjúkandi kaffi.
Við gátum með herkjum feng-
iö hann Skafta Sigþórsson til aö
segja okkur nokkur orð, en hann
tók það skýrt fram aö þaö væri
undantekning aö hann talaði við
blaöamenn og fjölmiöla yfirleitt
hann hefði neitað Morgun-
blaðinu að segja nokkuð, en þar
sem hann væri gamall krati
væri alltaf hægt að gera undan-
tekningu.