Alþýðublaðið - 04.04.1978, Blaðsíða 4

4
Þriðjudagur 4. apríl 1978.
Utgefandi: Alþýöuflokkurinn.
Rekstur: Reykjaprent h.f. Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Árni Gunnarsson. Fréttastjóri: Einar Sigurðs-
son. Aðsetur ritstjórnar er i Siðumúia 11, sfmi 81866. Kvöldsimi fréttavaktar: 81976. Auglýsingadeild,
Alþýðuhúsinu Hverfisgötu 10 — simi 14906. Askriftar-og kvartanasimi: 14900. Prentun: Blaöaprent h.f.
Áskriftaverð 1500krónur á mánuði og 80krónur i lausasölu.
Adstod við
Þjóðviljarm
alþýóu
Alþýðuf lokkurinn
starfar alfarið fyrir opn-
um tjöldum. Fjármál
flokksins eru opinber og
öllum aðgengileg. Þar
hefur ekkert verið falið.
Á síðasta flokksþingi
gerði Benedikt Gröndal,
formaður Alþýðuf lokks-
ins, grein fyrir öllum
fjárreiðum hans, eignum
og skuldum.
Það er nýtt að stjórn-
málaflokkur skuli með
þessum hætti starfa fyrir
opnum tjöldum. Það er
uppreisn gegn hinu gamla
og úrelta samtrygginga-
kerf i flokkanna. Sameig-
inleg skuggaf jármál
stjórnmálaf lokkanna
hafa í gegn um árin orðið
einhver sterkasta rótin að
hættulegu samtrygginga-
kerfi stjórnmálaf lokk-
anna. Sameiginleg þögn
þeirra um bankana, sam-
eiginleg seta þeirra í
bankaráðunum, þar sem
þeir hafa ekki verið
ósammála um neitt, en
þagað saman þunnu
hl jóði.
Gegn þessu kerfi hefur
Alþýðuf lokkurinn, einn
stjórnmálaf lokka gert
uppreisn, fyrst með því
að opna sínar eigin f jár-
reiður, og siðan með því
að láta vöndinn sópa út
um allt samfélagið. En
slíkt gerist ekki alfarið
sársaukalaust. Með þessu
hefur Alþýðuf lokkurinn
meðal annars gert fjár-
hagserf iðleika Alþýðu-
blaðsins opinbera. Það er
gert i þeirri trú, að upp-
lýsing sé ævinlega til
góðs, skúmaskotaverk og
skúmaskotapólitík ævin-
lega til ills. Alþýðublaðið
er þess fullvisst að sú
augljósa velgengni, sem
Alþýðuf lokkurinn á að
fagna um þessar mundir,
og verður til dæmis Ijós á
fundum þeim sem
Alþýðuflokkurinn heldur
um land allt, á ekki sízt
rætur að rekja til þessar-
ar gerbreytingar á
starfsháttum flokksins.
Alþýðublaðiðdregur enga
dul á það, að það er ekki
sársaukalaust að þiggja
stuðning í formi pappírs
frá bræðraflokki í
Noregi, jafnvel þó ekki
sé um miklar upphæðir að
ræða. Allt um það, þá er
kjarni málsins sá að ekk-
ert er falið, allt fer fram
fyrir opnum tjöldum.
AAeð þessum starfshátt-
um er Alþýðuflokkurinn
að brjóta blað í islenzkri
stjórnmálastarfsemi.
Eins og þreyttu flokkarn-
ir fylgdu á eftir með
prófkjörin, þá neyðast
þeir fyrr eða síðar að
fylgja á eftir í jsessum
efnum.
Hin opna umræða um
fjárreiður flokksblaða
hefur meðal annars leitt
til þess að upplýst hefur
verið að þegar Blaðprent
hf. var stofnað fyrir
nokkrum árum, naut fyr-
irtækið verulegrar að-
stoðar frá sömu aðilum í
Noregi í formi tækniað-
stoðar. Þessi aðstoð var á
þei m tíma margra
milljóna virði, og
þiggjendur hennar voru
málgögn allra stjórn-
málaf lokkanna fjögurra,
Tíminn, Vísir, Alþýðu-
blaðið og Þjóðviljinn.
Þjóðviljinn, sem hæst
hefur galað um mútur,
neitar að birta yf irlýsing-
ar um þessi efni, og Svav-
ar Gestsson, ritstjóri fer
með bláköld ósannindi,
þegar hann fullyrðir að
Þjóðviljinn hafi ekki not-
ið þessarar aðstoðar.
Svavar Gestsson, sem í
þessum efnum tilheyrir
heldur dapurlegri fortíð
og á ekkert skylt við
framtíðina, fer með
sannanleg ósannindi,
þegar hann fullyrðir á
blaðamannaf undi, að
Þjóðviljinn hafi ekki not-
ið aðstoðar, sem var
milljónavirði, þegar
Blaðprent hf. var sett á
laggirnar. Ef reikningar
Þjóðviljans eru í ætt við
þessi sannanlegu ósann-
indi Svavar Gestssonar,
þá stendur þar ekki steinn
yf ir steini. Og það er eins
liklegt.
Svavar Gestsson opin-
berar með þessum hætti
hin subbulegu f jármál og
brenglaða afstöðu til
fjármála og sannleika,
sem að baki Þjóðviljan-
um býr. Alþýðublaðið
segir frá fyrir opnum
tjöldum, og meðal annars
frá erfiðleikum sínum,
ritstjóri Þjóðviljans er
staðinn að ósannindum
um fjármál Þjóðviljans.
Alþýðuf lokkurinn
starfar fyrir opnum
tjöldum. Það er ekki allt-
af sársaukalaust, en það
er engu að síður kjarninn
i stefnumótun Alþýðu-
flokksins og Aljjýðu-
blaðsins. Á sama tima
fær fólk að sjá inn í
gamla heiminn, Ijúgandi
ritstjóra og subbuleg
f jármál. Um þessi grund-
vallaratriði er meðal
annars tekizt á i islenzk-
um stjórnmálum um
þessar mundir. —Ó.
Úr ýmsum áttum
„Skandall-
inn” íDóm-
kirkjunni
„Dómkirkju-skandallinn”,
þ.e. brottrekstur Ragnars
Björnssonar, dómorganista, úr
starfi við Dómkirkjuna, er eitt
af merkustu málum sem menn
hafa fengið að kynnast nú upp á
siðkastið. Það er vitnað með og
á móti organistanum i Moggan-
um og sóknarnefndin reynir af
veikum mætti að hreinsa frá
dyrum sinum og gera organist-
ann trotryggilegan. Eftir stend-
ur þó alltaf það, að Dómkórinn
sagði af sér i mótmælaskyni við
brottreksturinn, þannig að ein-
hverjar taugar hlýtur söngfólk-
ið að hafa til organistans, þó að
sóknarnefndin reyni að gefa
annað f skyn.
Máni Sigurjónsson, organisti,
skrifar grein i Mogga s.l. laug-
ardag og fjallar um uppsögn
Ragnars. bar segir m.a.:
„Frá minum bæjardyrum séð
er annars það um uppsögn
Ragnars Björnssonar úr starfi
dómorganista að segja, að hún
er eitt allsherjar hneyksli. Hún
er hneykslanlegt einsdæmi þó
svo að sóknarnefnd sé á öðru
máli.
Þaökom um siðir greinargerð
um málið frá sóknarnefnd Dóm-
kirkjunnar. Aður var hún búin
að lýsa yfir þvi, aö mál þetta
ættiekkerterindi inn á opinbert
umræðusvið. Menn getur vissu-
lega greint á um það, hvað ræða
skuli á opinberum vettvangi og
hvað ekki, en hér ber að hafa
það i huga, að málefni Dóm-
kirkjunnar i Reykjavik erueng-
in einkamál presta hennar eða
sóknarnefndar og hún er ekkert
einkasamfélag þeirra. Hún er
samfélag þess fólks, sem söfn-
uðinn myndar og hún er meira:
Hún er samfélag þess fólks, sem
söfnuðinn myndar og hún er
meira: Hún er samfélag allra
þeirra, sem enn aðhyllast kirkju
og kristni i landinu og hún er
lika enn meira: Hún er höfuö-
kirkja landsins.Það ætti ekki að
þurfa að benda hálærðum kirkj-
unnar mönnum á þetta og það
ætti þvi ekki að þurfa að benda
þeim á það að málefni höfuð-
kirkju landsins eru ekki einka-
mál einstakra uppstökkra og
ráðrikra manna i hópi forráöa-
manna Dómkirkjunnar”.
„Smánarblettur”
i lok yfirlýsingar Mána
Sigurjónssonar segir:
„Það erýmislegt i sambandi
við þetta mál, sem forráðamenn
Dóm kirkjunnarvirðast ekki sjá
eða vilja ekki sjá. Þeir virðast
t.d. ekki gera sér grein fyrir þvi
aðuppsögn Ragnars snerti enga
aðra en hann sjálfan. bað virð-
ist vera svo, að þeir geri sér
ekki grein fyrir þvi, að með þvi
að segja honum upp, eru þeir
lika að vanhelga minninguna
um þaðstarf, sem Páll Isólfsson
skóp og mótaði i Dómkirkjunni
Kristilega kærleiksblómin spretta.
meöan hann var starfandi þar.
Það er verið að vanhelga minn-
inguna um þá staðreynd um
hann, að hann náði það langt á
listaferli sinum, að hann var
kallaður úl starfa á orgelstóli
Bachs i Tómasarkirkjunni i <
Leipzig. Ef til vill er forráða-
mönnum Dómkrikjunnar þessi
minning um Pál einskis virði.
Það er sorglegt, et svo er. En sé
svo, þá ætla ég að biðja þá að
opna augun fyrir þvi, aö frá
minu sjónarmiði séð er það vel
viðeigandi að hafa þessa minn-
ingu um Pál að leiðarljósi við
þaðaðmóta tónlistarstarfsemi I ,
Dómkirkjunni i framtiðinni. Og
ég skora enn á forráðamenn
Dómkrikjunnar aö lita á málið i
ljósi þess, að Ragnar Björnsson
hefur þá yfirburði yfir aöra
islenska organleikara, að hann
einn er fær um þaö að viöhalda
þeirri reisn yfir dómorganista-
starfinu, sem Páll ísólfsson hóf
það i á sinum tima. Þá má ekki
launa Ragnari fyrir þessa yfir-
burði sina með þvi að reka hann
Frh. á 10. siðu