Vísir - 08.08.1969, Síða 9

V1SIR . Föstudagur 8. ágúst 1969.
9
hitt nokkuð langt gengið að
skjóta fólk á flótta, eins og yf-
irvöldin f Austur-Berlín hafa
nðkað. Þetta er svo osklljan-
legt og viðbjóðslegt atferli. að
maður á varla nokkur orð til
að lýsa þvi. Það er sjálísagt
hnekkir fyrir Akureyri, ef ein-
hverjir hagir og kunnáttusamir
iðnaðarmenn yfirgefa bæjarfél-
agið og flytja suður, en hvað
ætli menn segðu, ef bæjarfóget-
inn þar sendi lögregluþjóna
sína út af örkinni til aö skjóta
þá á flöttanum á Holtavötðu-
heiði, Eða hvemig ætli trésmið
unum sem „yfirgáfu" sitt ættar
land og hurfu út til Gautaborg-
ar til að fá hærri tekjur og
betri lífskjör hefði líkað við það,
ef lögreglustjórinn í Reykjavík
hefði sent Lárus Salomonsson
með vélbyssu til að plaffa þá
niður á flugvellinum, áður en
þeir kæmust undan.
Tjað eru þessi vandamál við
múrinn, sem enn er ekki
svarað og þó eru þau brennandi
spumingar, sérstaklega fyrir
hvem þann mann, sem finnst
hann I hjarta sfnu vera sósíal-
isti. Og fyrst Magnús Kjartans-
son var nú staddur í Austur-
Þýzkalandi, var auðvelt fyrir
hann að leita eftir réttum svör-
um. Hann gat hæglega fengið
sem blaðamaður að tala við
þau réttu yfirvöld, sem hafa gef
ið þessi óskiljanlegu fyrirmæli
og krufið málið til mergjar, eng-
inn efast um það að Magnús
sé nógu greindur maður til að
beina knífskörpum spurningum
aöþeim sem „ábyrgð bera“. Það
þekkja menn af kassanum hans
á 2. bls. og ræðum á alþingi,
að hann getur verið nógu skratti
rökfastur og saumað að þeim
sem áþyrgð bera.
Hann hafði líka getað nálg-
azt kjama málsins með því að
fá að tala við austur-þýzka lög-
reglumenn, sem standa „trúan
vörð" um sósfalismann hjá múm
um, beðið Pressedienst að velja
einhvem góðan lögreglumann,
sem hefði plaffað niður svona
4—5 flóttamenn við múrinn og
lagt fyrir hann t. d. svona spum
ingar: Hvemig var yður innan-
brjósts þegar flóttamaðurinn
var f sigtinu? - Hvemig ieiö
yður þegar þér kipptuð f gikk-
inn? - Hvernig fannst yður þeg
ar hjartablóð flóttamannsins
púlsaðist yfir stéttina?
Kannskj svör hins austur-
þýzka lögreglumanns hefðu orð
ið eitthvað á þessa leið: Þegar
ég sá hann í sigtinu minntist
ég hins göfuga forustuhlutverks
Lenins, — þegar ég kippti i
gikkinn, dreymdi mig um glæsi-
lega uppbyggingu hins sósíal-
íska hagkerfis, — og þegar ég sá
blóðið lita grund birtist mér
hugsýn um hinp dýrðlega rauða
fána og Internationalen sem
breiðist um gervalla jörðina.
En, ó og æ, þess verður ekki
vart, að ritstjórinn hafi átt nein
slík samtöl, hvergi kryfur hann
neitt til mergjar, hvergi hefur
hann leitað svars við hinum
brennandi spurningum. í blaði
sínu birtir hann yfirhöfuð ekk-
ert um ferð sína, þar koma ekk-
ert annað en fréítaklausur með
«róðursmyndum fyrir vörusýn-
inguna f Leipzig og harmkvein
yfir því að verzlunarviðskipti
íslands og Austur-Þýzkalands
hafi dregizt saman!
Tjetta tómlæti hans, en ekki för
in sjálf, er hans alvarleg-
asta vanrækslusynd og maður
verður steinhlessa á þessum
aumingjaskap. Hann virðist ekki
nara haft nokkum minnsta á-
huga á höfuöviðfangsefnum sam
timans. Og manni verður fum
og spum, hvað hann var þá að
flaefcjast út til Austur-þýzka-
10. siða.
„Kúltiveruð
bítlatízka"
■ „Skeggöld“ mikil er nú hér í Reykjavík og má hvarvetna
sjá alla mögulega menn með allar mögulegar gerðir af skeggi.
Uppi eru margar skoðanir á því, hvernig á þessu standi. Vilja
sumir ætla að þetta sé veðurfarinu að kenna eða þakka og
aðrir álíta að þetta sé tízkufyrirbrigði. Enn ein kenningin er
sú, að hér sé á ferðinni „kúltíveruð bítlatízka“ fyrir þá, sem
ekki vilja ganga mec sítt hár. En þar sem hverjum manni ber
að hafa það er sannara reynist þá fór Vísir á stúfana og hitti
nokkra „skeggkarla“ í bænum og skeggræddi við þá um
ástæðuna fyrir skegginu.
MARKÚS ÖRN. Umdeildasta
skegg borgarinnar.
’C'yrst náðist í frægasta skeggið
í borginni um þessar mund-
ir en það ber Markús Öm Ant-
onsson, sjónvarpsþulur. Þetta
skegg hefur á mörgum heimil-
um dregið alla athygli frá þeim
fréttum, sem Markús hefur ver-
íð að flytja, svo fólk hefur ekki
getað notið „húsbóndans á heim
ilinu“ á sama hátt og áður.
„Ég býst við að alla langi ein-
hvem tíma til þess að safna
skeggi", sagði Markús Öm. „Og
ég var í sumarfríi og sá mér
því prýðis tækifæri til þess að
láta drauminn rætast. Nú svo
voru það félagar mínir, sem
sögðu, að ég þyrði ekki að lésa
fréttirnar svona og ég vildi sýna
þeim að ég væri ekki vitund
feiminn við það. Hitt er svo ann
að mál, að ég er að hugsa um
að raka þetta i burtu einhvem
næstu daga.“
„Mitt skegg er nú ekki neroa
mánaðar gamalt", sagði ungur
STEINÞÓR. Mánaðar þolin-
mæði.
//Skeggöld"
/ Reykjavík
maöur, sem naut sólarglætunn-
ar á Arnarhóli. Hann heitir Stein
þór Guðmundsson, og við hugg-
uðum hann með þvi að segjast
hafa séð skeggið alia leiðina frá
Alþýðuhúsinu. „Ég er bara að
prófa þetta,“ sagði Steinþór.
„En hefur þetta ekki mælzt illa
fyrir einhvers staðar“, spyrjum
við í gamni og lítum á fallega
ijóshærða stúlku, sem stendur
við hliðina á Steinþóri. „Nei,
alls ekki,“ svaraði hann og
brosti.
JÓN ÞORSTEINN. Með
skegg í landi.
Við tókum nú að svipast um
eftir einhverju síöu og þéttu,
en við sáum ekkert nema gisin
skegg, sem kalnefndin hefði feg
in viljað komast i tæri við. Loks
ins mættum við mætum manni,
Jóni Þ. Jónssyni, sem nú býr
á Hrafnistu. „Ég fór að safna
þessu eftir að ég kom af sjón-
um. Það var enginn vegur að
hafa skegg. Það vildu safnast ó-
hreinindi I þaðog ávetumafraus
það. En nú gegnir allt öðru
máli.“
Halldór Kristinsson, gullsmið-
ur var á spretti á Laugaveginum
þegar náðist f skeggið á honum,
og var hann dreginn undir hús-
vegg, því að nú var sólin hætt
að brosa við Reykjavik og skýin
húktu hágrátandi yfir i stað-
inn. „Jú, sjáið þið til ég þurfti
að stækka andlitið,“ sagði Hall-
dón „Eftu að hugsa um að hafa
skeggið lengi?“ „Auðvitað. Hafiö
þið einhvem tíma heyrt um =að
maður hafi orðið svo hissa, að
hann hafi orðið Jangleitur það
sem eftir var ævinnar?"
MARON. Þetta er ekki fyrir
neinum .
\\
fvirki í jhják B^OjiÚHiméö.; mifeiði.
herforingjaskegg og vel vanið,
en ef betur er að gáð minnir
það einna mest á skeggið á
honum Salvador Dali. „Þaö var
árið sem ég fór á þjóðhátíðina,
sem ég byrjaði að safna. Þá
þurfti ég að fela mig og hafði
enga aðstööu til aö raka mig.
Þetta er nú þannig í laginu að
mér 1. fur stundum dottið í hug,
aö fá mér skeggbolla, en aldrei
orðiö af því,“ sagði Maron og
strauk skeggið.
JÓHANN ÞÓR. Snyrting fyrir
öllu.
Jóhann Þór Sigurbergsson hjá
Landmælingum ríkisins átti
næsta skegg, sem fannst. Það er
snyrtilegt og greinilega vel við
haldið. „Enginn sérstök ástæða
er fyrir að ég fór að gefa þessu
lausan tauminn. Nú er það orðið
ársgamalt og ég sé enga ástæðu
til að fóma því“.
Það er því deginum ljósara að
ástæðurnar em jafn margar og
skeggin, og erfitt að skipa þeim
saman í einn flokk. Við gáfumst
því upp og hrökkluðumst heim
á leið í rigningunni, sem draup
af hverju þakskeggi. Ó.H.
□ Þakkir til fólksins
Skrýtið c. það með sumt fólk.
Það virðist ekkert sjá nema
svart, þó að aiit sé eiginlega
hvítt. Þannig var það nú um
verzlunarmannahelgina. Ýmsir
virðast lítið hafa gert síðan, en
að draga allt þaö fram sem mið-
ur fór. En sem betur fer eru
þeir fleiri, sem líta hlutina rétt-
um augum. Blöðin, sjónvarpið
og útvarpið sögöu margsinnis
frá þvf hversu vel hefði tekizt
til með . -ssa helgi og fáir menn
slasazt eða orðið sér til skamm
ar með hegðun sinni. Mér finnst
því að fólk, jafnt ungt sem gam
alt, sem eitthvað gerði eða
hreyfði sig um þessa helgi eigi
þakkir skilið fyrir það hversu
framkoma þess var öll til fyrir-
myndar.
BangsL
□ Hvað er skipulag?
Allt er nú eins þegar farið er
að skipuleggja. Þá á allt að fara
eftir einhverjum beinum eða
bognum fegurðarlínum en ekk-
ert tekið tillit til þess hvað bezt
kemur sér fyrir fólkið. Þannig
er þessu varið með ýmsa garða
og tún hér, í Reykjavík. Gang-
stígar eru lagöir í 90 gráðu
horn þó að fólkið vilji ganga
beint af augum. Sé nú einhver
að flýta sér og megi ekki vera að
því að ganga eftir skipulaginu,
verður viðkomandi að vaða for-
ina í mjóalegg á þeim stigum
sem fólkið hefursjálft gert á tún
in. Af hverju er nú ekki athugað
fyrst hvar fólki kæmi bezt að
ganga og gangbrautimar síöan
lagðar þar? Þetta er bæði til ó-
þæginda og óprýði, er grasið
veðst allt út.
Stígvélalaus skrifstofumaöur.
□ Þvo bílinn og fólkið
um leið.
Lögreglan og umferðarmála-
ráð hefur á þessu sumri gert
mikla og ágæta herferð í um-
ferðarmálum. Þetta er aljt gott
og gilt, sem sagt er í þessum
umferðarþáttum og hefur áreið
anlega haft góð áhrif. En eitt er
það, sem ég hef aldrei heyrt
minnzt á hjá þeim blessuöum
og væri þó mikil nauðsyn í þess
ari vætutlð. Ég á við skvettur
frá bílnum yfir saklausa og prúð
búna vegfarendur. Það er eins
og þessir sullarar séu að
hreykja sér yfir okkur hin, sem
verðum að paufast áfram gang-
andi í hvaða v.eðri sem er. Mað
ur á víst að skrifa númerin niður
og kæra, en það er nú ekki svo
auðhlaupið aö því. Mestu sull-
ararnir aka alltaf svo óhreinum
bílum, að engin Ieið er að sjá
númerin. Þetta skyldi þó aldrei
vera þeirra máti að þvo bílana
sína og göngufólki sé óvart gerð
sömu skil f leiðinni?
Stafkarl.
HRINGID í
SÍMA1-16-60
KL13-15