Vísir - 28.10.1969, Blaðsíða 9

v isik . priojuaagur z». oKtoeer
9
— Eg nota hann oft í skólann,
segir Anna Kristín, 12 ára.
förum aö meö sex börn í
skóla og í vinnu, segir Aðal-
heiður Þorvaldsdóttir; Heiða-
seli.
— Ég nota hann nærri dag-
Iega, segir Krisíján í Klappar-
holti.
— Fyrsta skipti, sem ég kem
í vagninn, segir Erna Sigurð-
ardóttir.
□ Atvinnulaus,
en þó heill
heilsu.
Ég verö aö viöurkenna þaö,
að ég varö bálreiöur, er ég las
grein í Vísi um atvinnuleysið og
skráningu atvinnulausra. Finnst
mér að hægt sé að lesa þar á
milli línanna, að þeir sem enn
hafi ekki fasta atvinnu séu ann
aðhvort örkumla eöa á einhvern
annan hátt vankaöir. Verð ég aö
segja það, aö mér fullfrískum
manninum, sem gengiö hef á
milli stofnana hjá Reykjavíkur
borg og ýmissa fyrirtækja hér í
borg í heilt ár, helvíti hart að
fá það í andlitið að ég sé bara
„aumingi“ fyrst ég hef ekki get
að útvegað mér fasta atvinnu
ennþá. Mér finnst hér veriö aö
slá ryki í augun á almenningi og
reynt að telja honum trú um að
ástandið sé ekki svo slæmt í
raun og veru.
Þessir háu herrar hjá borginni
ættu hins vegar að opna augu
sín fyrir því að ástandiö er geig-
vænlegt og ættu þeir bara að
leiða hugann að hinum margum-
rætta fólksflótta úr landi. Þetta
fólk er svo sannarlega ekki að
fiytjast búferlum að gamni sínu.
„Reiður og atvinnulaus".
Ath.: Vísir sagði ekki annað
en þaö, sem rétt er, að nokkur
hluti þeirra, sem skráðir eru at-
vinnulausir, eru öryrkjar, sjúkl-
ingar eöa á eftirlaunaaldri.
□ Saumsprett-
urnar björguðu
mér.
Hérna um daginn fór ég í
mesta grandaleysi í kjólaverzlun
eina hér í Þingholtsstræti, er þar
var haldin útsala. Á útsölunni
var einnig ýmiss konar vaming
ur til sauma og þar á meðal
rennilásar. Er ég kom inn í búð
ina voru þar fyrir allmargir við-
skiptavinir og þurfti ég því að
bíða allgóða stund. Heyrði ég
þá útundan mér aö verið var að
tala um rennilása, sem kostuðu
einungis krónur tíu stykkið, og
hugðist ég skoða þessa vöru, er
væri á slíkum gjafprís. í því
augnamiði setti ég hanzka mína
í vasann. Veit ég þá ekki fyrr en
ein afgreiðslustúlkan snýr sér að
mér með miklum þjósti og spyr,
hverju ég hafi verið að stela og
stinga í vasann. Að vonum varð
ég hvumsa við, en tók upp
hanzkana mína og sýndi henni.
Sem betur fer voru þeir meö
tveim saumsprettum, sem ég þó
hafði ætlað að gera við í marga
daga, en tramkvæmdalevsið varð
mér til bjargar til varnar sak-
leysi mínu í þetta skiptið. —
Finnst mér þetta litla dæma
sanna fljótfærnisleg vinnubrögð
afgreiöslufólksins, sem allt of
oft vilja verða ofan á hér á
landi.
„Saumakona".
Maour saknar manna, sem ekki koma á sínum venjulega tíma í vagninn, segir Magnús Jóns-
son, bílstjóri, sem búinn er að aka vagninum upp að Lögbergi í 16 ár.
Síðasti vagn að Lögbergi
Ibúarnir þar efra mótmæla jbv/ að strætis-
vagninn hætti að ganga — Visismenn /
skemmtireisu með strætisvagni númer 12
9 Vagninn silast áfram upp Hverfisgötu, Suðurlandsbraut,
stoppar á hverri stöð til þess að hleypa inn farþegum.
Þegar komið er upp að Elliðaám er hann orðinn hálffullur af
fólki, sem horfir í gaupnir sér ellegar út um gluggann, svip-
brigðalaus andlit eins og ávallt i strætisvagni.
• Síðan er sveigt út af Vesturlandsveginum upp Smálönd
og staðnæmzt á nokkrum stöðum í Árbæjarhverfi. Uppi
við Baldurshaga eru aðeins tveir farþegar eftir auk blaða-
manns og Ijósmyndara Vísis og þá notum við tækifærið til
þess að tala við vagnstjórann, Magnús Jónsson.
— gg þekki mig orðiö á þess^
ari leið, segir Magnús,
búinn að aka Lögbergsvagnin-
um í 16 ár. Maður hefur fylgzt
með unglingunum hérna. Þeir
hafa alizt upp með manni, gift
sig og flutt í burtu.
Mér finnst þaö anzi hart, seg-
ir Magnús, að nú skuli eiga að
leggja niður þessa strætisvagna-
leið. Því skyldi þetta fólk, sem
hér býr ekki njóta þjónustu bæj-
arins eins og aðrir skattborgarar
Reykjavíkur? Það hefði mátt
fækka eitthvað leiðunum og
samræma þær betur þörfum
fólksins, en að leggja ferðirnar
niður finnst mér ótækt. Hér er
talsvert af fólki, sem þarf aö
komast til vinnu á morgnana —
Auk þess eru hér krakkar, sem
þurfa að komast í skóla. — Og
nú settu þeir skólabíl fyrir
byggð'na hér uppfrá í haust. En
þessi vagn er nærri því á sömu
tímum og hann. Ætli hefði ekki
verið nær að nota vagninn á-
fram?
Það hefur oft verið talsverð
„traffík" hingað upp eftir, eink-
um á sumrin. Til dæmis um
berjatímann. Þetta var reyndar
með minnsta móti í sumar
vegna rigninganna. Hér eiga
margir sumarbústaði og þótt nú
orðið eigi flestir híla, eru alltaf
einhverjir sem nota vagninn.
Otvegsbankinn á til dæmis sum-
arhús hér í Lögbergslandi og
skátarnir eiga þar skála. Oft
eru þeir á ferðinni á veturna og
raunar fleiri, skíðaferðir og því
um líkt.
'VT'ið gerum stuttan stanz i við
LÖgberg. Þar er vagninn
tómur og enginn farþegi kemur
upp í fyrr en rétt neöan við Geit-
háls. — Þar kemur inn stúlku-
hnáta; Anna Kristín Hauks-
dóttir.
— Ég á heima hér á Valbergi,
segir hún. — Jú, ég nota þenn-
an vagn æöi oft í skólann, segir
hún og brosir.
— Það er ákaflega bagalegt
fyrir okkur að missa vagninn,
segir fullorðin kona, sem kemur
upp í vagninn við Heiðasel. Við
erum átta í heimili á mínum bæ,
sex börn í skóia og vinnu. Það
er m:kil óánægja með þessa
ráðstöfun hér og nú er í gangi
undirskriftasöfnun til þess að
mótmæla. Ég veit ekki hvemig
við förum að ef vagninn hættir
að ganga.
— Það er hætt við að hús-
eignir falli í verði hér upp frá
ef af þessu verður, segir Magn-
ús vagnstjóri, þar sem hann læt-
ur vagninn bruna á skokki í
þriðja gír hjá Rauðavatni. Ég
veit um ungt fólk, sem hefur
verið aö kaupa hús hérna upp-
frá og nú sér það fram á, að
þetta falli stórkostlega í verði.
Við Baldurshaga kemur ungur
piltur upp í, Kristján Valdimars-
son, Klapparholti.
— Ég nota vagninn nærri dag-
lega, segir hann, ég er í Voga-
skólanum — auðvitað yrði baga-
legt að missa þessar ferðir, þó
að flestir hér uppfrá eigi reynd-
ar bíla.
— Ta, það er nú svo, segir
" ung kona, sem kemur
upp í vagnrnn litlu neöar, að
þetta er nú bara í fyrsta skipti
sem ég nota vagninn, síðan ég
flutti hingað upp eftir, en þaö
er vegna þess að við erum með
bíl. — Auðvitað eiga allflestir
bíla, sem hér eiga heima, en þar
fyrir getur samt verið þægilegt
að hafa vagninn. Það eru þó
nokkuð margir sem búa allt árið
hér við Rauðavatnið, margir
með krakka í skóla.
— Það er nú búið að vera,
segir Magnús vagnstjóri, að
maður bíði eftir mönnum með-
an þeir eru kannski að koma sér
í fötin á morgnana. En auðvitað
hinkrar maöur viö, ef menn eru
á ‘'leiöinni, eitthváð seinir fyrir.
IVÍaður veit orðið hverjir eru
með vagninum á þessum og
þessum tíma og saknar þeirra,
ef þeir eru ekki með. Við höfum
haldið uppi dálitlum smáflutn-
ingum hingað upp eftir, sérstak-
lega fyrir banaheimilið aö Sil-
ungapolli, komið þangað með
blöð og svona nokkuð. Oft er-
um við beðnir fyrir smápakka
þangað upp eftir og hitt og
annað.
\7’ið erum aftur komnir niður í
~ Árbæjarhverfi og nú tekur
að fjölga í vagninum aftur. Stór
hópur kemur inn í Smálöndum.
— Það er oft margt fólk, sem
fer hingaö. Þeir nota vagninn
oft mennirnir, sem vinna við
rannsóknarstöðina á Keldum,
segir Magnús. Nú svo er hann
mikið notaður af fólki, sem fer
á golfvöllinn hérna uppi í Graf-
arholtinu.
Aftur silast vagninn niður i
bæinn. Manni líður eins og mað-
ur sé að koma utan af landi.
Kannski væri hægt að halda
þessum ferðum uppi með því
að auglýsa þær sem
skemmtiferðir um leið, hver
veit. En allt útlit er fyrir að
þetta verði samt ein af síðustu
ferðunum, því innan tíðar verður
Lögbergsvagnmum lagt. — Það
er tap á honum, segja forstöðu-
menn Strætisvagnanna og hafa
vafalaust mikið til síns máls og
að sumri fara sennilega færri
með nesti sitt upp að Lögbergi
f berjamó. — j. h.
HRINGIÐ í
SÍMA1-16-60
KL13-15
Skólabill ekur nærri því á sama tíma og Lög bergsvagninn.