Vísir - 03.01.1970, Blaðsíða 1

íþróttamaður ársins
GUÐMUNDUR GÍSLASON, sundkappinn kunni, var í gær kjör-
inn „íþróttamaður ársins 1969“ f atkvæðagreiðslu íþróttafrétta-
manna. Hér er hann á heimleið að lokinni verðlaunaafhending-
unni. Myndina tók Bjarnleifur fyrir utan Loftleiðahótelið. —
« Sjá nánar bls. 3.
Rithöfundar ársins
„Ég verð aö játa að þessi viðurkenning hefur ekki meiri áhrif á mig en
skammimar i fyrra“. Þetta sagði húsfreyjan og verðiaunahöfundurinn
Jakobína Sigurðardóttir gegnum símann við Vísi. — Spjallað er við
verðlaunahöfundana þrjá á bls. 9.
Rauði baróninn
Áttatíu flugvélar skaut hann nið
ur maðurinn með þetta viðumefni
j á ámm fyrri heimsstyrjaldarinnar.
Frá þessum manni greinir nánar í
frétt í blaðinu í dag.
Sjá bls. 4.
Hrun Rússaveldis?
Hver er sjúki maöurinn í Evrópu?
Þannig sp^T Andrei Amalrik, 31
árs sovézkur sagnfræðingur. Spár
hans til handa Sovétríkjunum eru
allt annað en glæsilegar.
Sjá bls. 8.
Karíus og Baktus
Um þessa karla er skrifað í kynn
ingu sjónvarpsdagskrár 1 blaðinu í
dag. En nánar fá börnin að sjá
á sunnudag í sjónvarpinu kl. 18.15,
enda mun ekki af veita, því tann-
skemmdir barna munu hafa aukizt
verulega undanfarin ár aö áliti
margra tannlækna hér á landi.
Sjá bls. 11.
Samsalan vill rannsókn
— brauðgerðarhúsinu lokað vegna svælingar
Á forsíðu Vísis, 30. des-
ember síðast Iiðinn, gat að
líta óhugnanlegar myndir,
aðra af pöddu er hafði
komizt í brauðhleif og hina
af heftiplástri, sem kom úr
sakleysislegri mjólkur-
hyrnu, sem átti að svala
þorsta viðkomandi heimil-
isfólks um hátíðirnar.
Sá er kom með myndina af pödd
unni á ritstjórnarskrifstofur Vísis
hafði þá nýlega gert för sína til
bcrgarlæknis, og í gær fengum viö
þær fregnir hjá borgarlæknisemb-
ættinu, að viðkomandi brauðgerö-
væri lokuö, þar eð fundizt hefði
skordýramengun, og færi nú fram
eyðing kvikindanna, sem væru
bjöllutegund.
Samkvæmt áreiöanlegum heim-
ildum, sem blaðið aflaði sér er hér
um Alþýðubrauðgerðina að ræða,
og hafði blaðið því samband viö for
stjóra hennar, Guðmund R. Odds-
son. „Það er alls ekki gott aö leiða
það hjá sér, að þessi kvikindi kom
ist inn í brauðgerðarhúsin. Þetta
eru örsmáar pöddur og eru í mjöl-
inu þegar þaö kemur utanlands frá.
Ég kaupi til dæmis mitt mjöl alla
leið frá Rússlandi og Ameríku og er
það búið að fara langa leið, þegar
það loks kemst til íslands. Velkj
ast í járnbrautarvögnum og skipa-
lestum. Eru því næg tækifæri fyrir
þessi kvikindi að komast í mjölið
en viö vitum að til dæmis er fullt
af þessum bjöllum £ skipalestum",
segir Guömundur.
„En það hljóta þó, aö vera gerö
ar einhverjar ráðstafanir til að
ganga af þessum kvikindum dauð-
um, þegar til landsins kemur", spyr
blaðamaðurinn.
„Að sjálfsögöu er úðað hér hjá
okkur reglulega af meindýraeyði
eins og hjá öðrum matvælaframleið
endum, en það er bara ekki svo
gott að komast fyrir þessi kvikindi,
og þá getur alltaf viljað til slíkt
óhapp, að þau komist í brauðin“(
segir Guömundur að lokum.
Varðandi plásturinn, sem hús-
móðir ein í Reykjavík taldi hafa
komið með jólamjólkinni, sneri Vís
ir sér til Stefáns Bjömssonar, for-
stjóra Mjólkursamsölunnar. Kvað
hann þaö óhugsandi að slíkt gæti
hent. Mjólkin færi gegnum lokað
og margfalt hreinsunarkerfi £ sam-
sölunni. „Ekki ætti aö leynast
minnsta óhreinindaögn í þeirri
mjólk, sem neytandinn fær í hend-
ur“, sagði forstjórinn, „og höfum
við í Mjólkursamsölunni farið fram
á opinbera rannsókn til að fá úr
því skorið áþreifanlega hvernig í
því liggur aö plásturinn fannst í
mjólkinni."
ENGARSAMGÖNGUR
SlÐAN í NÓVEMBER
— spjallab við einsetumanninn i Loðmundarfirði
— Nei, ég gat ekkert farið í
kaupstað fyrir jólin — og fékk
ekki jólapóstinn, sagði eini íbú-
inn í fámennasta hrepp; lands-
ins, Loðmundarfirði. — En
þetta voru síður en svo kuldaleg
jól hér veður mjög gott jóla-
dagana, þótt ekki væri ferða-
veður fyrir hátíðina. Hingað eru
engar samgöngur nema þær,
sem maður skapar sér sjálfur,
sagði Kristinn og ekkert hægt að
komast nema á sjó, landleiðin
er alla jafna lokuð. Að vísu er
hægt að komast á snjósleða í
Borgarfjörð, en vegurinn er ó-
fær orðinn sumar sem vetur,
þeir spilltu honum þegar þeir
voru að flytja vélarnar hérna
frá orkumálastofnuninni, I sam
bandj við perlusteinsleitina.
— Heldur þú ekkj að nú fari
aö fjölga í kringum þig þarna,
ef þeir fara nú að vinna perlu-
steininn?
— Ég hef ekki mikla trú á
að það verð; neitt úr því, sagöi
Kristinn.
— Hvað heldur þú að þú hald-
ir lengi út að búa einn þama?
— O, ég veit ekki. Ég er hér
eins og hver annar bóndi, ein-
búj að vísu, en ég sé ekkert á
móti því að sjá sér fyrir atvinnu
á þennan hátt.
— Og hvað er svo langt síðan
þú hefur komizt í kaupstaö?
— Það var síðast I nóvember.
Ðvr brauðgeröarinnar læstar og lokaðar fyrst um sinn.