Vísir - 11.08.1970, Blaðsíða 8

3
VÍSIR
Otgefanli- Reykjaprent ht.
Framkvæmdastjóri: Sveinn R Eyjóifsson
Ritstjóri: Jónas Kristjánsson
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson
Ritstjómarfulltrúi: Valdimar H. Jóhannesson
Auglýsingar: Bröttugötu 3b. Sfmar 15610 11660
Afgreiösla- Bröttugötu 3b Sfmi 11660
Ritstjórn: Laugavegi 178. Simi 11660 (5 línur)
Askriftargjald kr 165.00 ð mánuöi innanlands
í lausasölu kr. 10.00 eintakið
Prentsmiðja Vfsis — Edda hf.
Jarðhitinn er fjársjóður
I ávarpi, sem Ingólfur Jónsson, landbúnaðarráðherra
flutti við setningu ylræktarráðstefnunnar í vikunni
sem leið komst hann m.a. svo að orði að jarðhitinn
væri mikill fjársjóður og nýting hans hér á landi orð-
in allveruleg t.d. við upphitun húsa og til gróður-
húsaræktunar, en að sjálfsögðu væri ekki nema lítið
brot af jarðhitanum notað ennþá. Þar væru því mikl-
ir fjármunir, sem hægt væri að hagnýta betur þjóð-
inni til gagns og þyrfti að vinna að því skipulega, eftir
því sem unnt yrði, að svo mætti verða?
Gróðurhúsaræktun hefur aukizt ár frá ári, einkum
tvo síðustu áratugina. Þannig voru árið 1950 um
60.000 fermetrar undir gleri, en 110.000 árið 1969.
Samkvæmt upplýsingum ráðherrans nam heildsölu-
verðmæti blóma og grænmetisframleiðslupnar árið
1969 milli 70 og 80 milljónum króna.
Hingað til hefur að segja má eingöngu verið fram-
leitt fyrir innlendan markað. Meðan svö ér, eru vaxt-
arskilyroin mjog takmörkuð, og því nauðsynlegt að
vinna að því, að framleiðsla gróðurhúsanna komist
á erlendan markað, sagði ráðherrann ennfremur.
Kunnugt væri að garðyrkjubændur hefðu sjálfir trú
á að svo gæti orðið. í því sambandi vitnaði hann í
grein eftir Þorvald Þorsteinsson framkvæmdastjóra
Sölufélags garðyrkjumanna, þar sem hann sagði ma.:
— Ætti okkur ekki, fremur en sumum nágranna-
þjóðum okkar, að vera það nfraun að framleiða gróð-
urhúsaafurðir til útflutn' vel og skynsamlega að
þeim málum unnið, og g; v ikjunni búin betri skil-
yrði af okkar vísu landsfeðrum en til þessa.
Ráðherrann kvað eðlilegt, að garðvrkjubændur töl-
uðu um aðbúnað þess opinbera, og bæru sig að
nokkru leyti saman við aðrar framleiðslugreinar í
landinu. Veit ég, sagði hann, að garðyrkjubændur
hafa uppi óskir nr- Pve’tari 'fyrirgreiðslu í lánamálum
en orðið er. Og ennfremur: — Um leið og þjóðfélagið
gerir auknar kröfur á hendur garðyrkjumönnum um
það að nýta jarðhitann betur og auka framleiðsluna
með útflutning fyrir augum er nauðsynlegt að at-
vinnugreinin njóti eðlilegrar fyrirgreiðslu.
Tækninni í samgöngum hefur fleygt svo fram síð-
ustu árin með tilkomu hinna stóru og hraðfleygu flug-
véla, að segja má að hægt sé að komast á svipstundu
að kalla hvert sem er eða senda vörur til fjarlægra
staða með ótrúlega skjótum hætti. Við ættum því
ekki að verða í neinum vandræðum með að koma
gróðurhúsaframleiðslu okkar á erlendan markað, t.d.
blómum, til þeirra, sem vildu kaupa þau af okkv
Blóm eru sem kunnugt er flutt langa vegu t.d. f
Spáni og Portúgal til Norðurlanda. Það hlyti að rey
ast unnt fyrir okkur að ná einhverju af þeim viðskipt-
um.
...... . ■ - ..... 1 ■T—............
i i
(

VÍSIR . Þriðjudagur 11. ágúst 1970.
Charles Manson — hippi eða ekki hippi?
Meðferðin á máli
Charles Mansons
sætir gagnrýni
Manson fær ekki oð verja sig sjálfur
í VETUR kom út eintak af vikublaðinu „Tuesdays Child“ í
Bandaríkjunum sem vaktl mikla athygli. Blað þetta fjallar
mikið um stjórnmál út frá dulúöugumsjónarmiðumstjömuspá
manna. Vakti forsíða umrædds eintaks blaðsins mikla at-
hygli, því hún var öll lögð undir mynd af Charles Manson
hangandi á krossi, hippanum sem ákærður er fyrir að hafa
einn lagt á ráðin um morðin á Sharon Tate leikkonu og fleiri,
eins og mönnum er enn í fersku minni.
Undir þessari mynd af Manson stóð svo textinn: MAÐUR
ARSINS.
Er Manson hippi?
„Tuesday’s Child“ kallaði
Manson aöallega mann ársins
fyrir það að hafa „drepið nokk-
ur kapítalistasvín“ og þá einnig
fyrir það að hafa sjálfviljugur
gerzt krosshangi — píslarvottur
f þjóðfélagi „kapítalistasvín-
anna“. Ofan við höfuð Mansons
á krossinum var svo miði sem
á stóð aðeins: Hippi.
Og nú er mikið deilt um þetta
eina orð í USA. þ.e.a.s. hvort
það sé vfirleitt hægt að kalla
Manson hippa. Hann er síð-
hærður og lætur allar borgara-
legar venjur lönd og leið: Hatar
kapítalistasvinin, en það er
sitthvað í lífi hippanna sem
hann aldrei nálgaðist meðan
hann gekk laus. Hann til dæmis
var ekki sérlega félagslyndur
maður. Hann lifði raunar í stóð-
lífi. en vildi ráða yfir félögum
sínum. Hann kallaði sjálfan sig
ýmist guð eða satan og lét
stúlkur sínar trúa á sjg. Hann
hefur engan áhuga á austræn-
um trúarbrögðum né heldur
ffknilyfjum og bítlatónlis’ ’retur
hann sig engu skipta, þó hann
'f' áhuga á að koma sínum
■ tónsmíðum á framfæri.
\ir þegar ákveðinn
' tldssöm blöð i Bandarikj-
,murn, til dæmis Los Angeles
Times, benda tíðum á það að
þar sem Charles Manson hafi
hatað þjóðfélag „kapítalista-
svínanna" og ætlað að leggja
sitt af mörkum til að rífa það
til grunna, þá hljóti hann að
vera gott dæmi um hippa sem
afneiti öllum reglum borgara-
legs þjóðfélags. Og þar sem
Manson (og reyndar hippar
yfirleitt) afneiti mörgum regl-
um, boðum og bönnum borgara-
legs þjóðfélags, fari ekki hjá því,
að þetta fólk brjóti þau. Alvar-
legt dæmi þessa er svo mál
Charles Mansons og félaga
hans.
Hippahreyfingin sjálf er tvi-
klofin í þessu máli. Til eru þeir
sem vilja afneita Manson sem
dæmigerðum hippa. Kalla hann
geðsjúkling sem alls ekki eigi
heima í veröld hippa, þó vissu-
lega hafi margt í Iffi hans og
félaga hans bent til tengsla við
hippa. Þá eru þeir hippar sem
vilja viðurkenna hann sem einn
af sínu sauðarhúsi og verja
Manson harðlega fyrir hvers
konar árásum.
Þeir benda oftlega á að mál
Mansons vegna morðsins á
Sharon Tate sé raunverulega
eins konar útrás sem borgar-
legir Ameríkanar fái fyrir hatur
sitt á hinpum. Manson, segja
beir átti engan beinan þátt að
þessum morðum. Það er varla
hægt að ákæra mann fyrir glæp
eða glæpi ef hann hefur verið
staddur margra km í burtu, á
meðan ódæðin voru framin. Og
enn benda þeir á, að öll með-
höndlun á Manson í þessum
réttarhöldum bendi til að dóm-
ur sé fyrirfram ákveðinn: Það
á að krossfesta Mansori, æpa
„neðanjaröarmálgögn" hippa
dag eftir dag.
Fær ekki að verja
sig sjálfur
Manson krafðist þess við
handtöku sína, að hann fengi
að verja sig sjálfur. Hann sagði
aö enginn maður gæti talað fyrir
munn annars í svo alvarlegu
máli: „Ég get ekki hugsað mér
nokkum mann tala fyrir munn
annars manns. Getur mús túlkað
mál ljóns? Maður getur aðeins
varið sig sjálfur. Ég get ekki
talað yðar máli (dómari)“.
Samkvæmt ströngum réttar-
reglum á að meðhöndla Manson
sem saklausan, þar til kviðdóm-
ur hefur ákveöið annað, en Man-
son hefur hingað til verið meö-
höndlaður sem hættulegur
glæpamaður. Ósk hans um að fá
að verja sig sjálfur var vísað á
bug, þrátt fyrir það að margir
færir lögfræðingar sem hafa
rætt máliö við hann, álíti hann
fyllilega færan til að verja sig
sjálifur. Manson hefir nefnilega
verið svo oft fyrir rétti á ævi
sinni, að hann er farinn að
þekkja tíl stanfsaðferða í réttar-
sal.
Einungis í örfáa daga leyfði
dómarinn að hann fengi aö und-
irbúa sína eigin vöm í þessu
máli, en síðan tók hann skyndi-
lega aðra afstöðu og bannaði
honum aö verða sér úti um
nauðsynlegar lagahandbækur
frá samstöðumönnum sínum.
Honum er einnig bannað að
senda eða taka á móti „of ,
miklum fjölda“ sendibréfa og ,
honum hefír verið neitað um ,
þann rétt að fá að tala f sima
og ráðfæra sig þannig við laga- i
sértfræðinga.
)
„Nýr krosshangi“
Þessi framkvæmd réttarhald- }
anna yfir Manson er honum
sjálfum efláust mjög að skapL .
Hann lýsti þvf ytfir í byrjun ,
þeirra að hann væci „nú þegar
sem dauður maöur“ og það var
ekki nein framsýni sem réð
þeim ummælum hans, heldur
hitt, að hann hafði þá og hefur
enn þær hugyndir um sjálfan
sig, að hann sé guðleg vera. eða
að minnsta kosti útvalinn þjónn
æðri afla til að deyja á krossi.
Manson segist hafa borið kross
inn í 1970 ár og að hann muni
svo gjalda þeirra synda, sem
mannkynið hafi á samvizkimni
allar götur frá upphafi timatals
vors. „Ég fór út í eyðimörkina
til að viðurkenna fyrir guði þá
glæpi sem ég þú allir menn hafa
framið síðustu 2000 árin. Og
þess vegna er ég hér nú. Til
þess að Bera vitni. Ég hef geng-
ið undir krossinum f 1970 ár
... það var mín eigin ákvörðun
að ég skyldi af eigin hvötum
stíga á krossinn".
Prófmál
Hvemig sem mál þetta fer,
þá mun niðurstaða þess verða
æði forvitnileg, því þá verður
um að ræða algjört prófmál fyr-
ir hið bandarfska þjóðfélag
(hvað sem surjir hippar segja).
Er yfirleitt hægt að lifa f borg-
aralegu þjóðfélagi og forsmána
allar reglur þess og lagasetning-
ar? Og ef mikill fjöldi fólks
sættir sig ekki við þjóðfélagið
eins og það er og traðkar stöð-
ugt á reglum þess, hvað geta
lögin þá gert? Hippar taka ekki
frekar mark á refsingum „kapf-
talistasvfnanna" en lagasetn-
ingum þeirra. — GG