Vísir - 12.08.1970, Qupperneq 13

VISIR . Miðvikudagur 12. ágúst 1970.
Ilmurinn úr eldhúsinu er svo
lokkandi
— nú á hvert nýt'izku eldhús ab vera ger-
samlega lyktarlaust — eldhúsviftur hreinsa
loftið á örfáum minútum
kosta þær 11.300 kr. Eru þær
úr stáli og settar upp beint yf-
ir eldavélinni.
Gunnar Ásgeirsson selur
tvær gerðir af sænskum viftum,
annars vegar útblástursviftur á
10.890 kr. og hins vegar kol-
síuviftur á 10.375 krónur. —
Eru þær síðarnefndu með svo
nefndum kolfilter, sem síar alla
gufu og. reyk inn í sig, en blæs
ekki lofti út. Báðar þessar vift
ur eru tvílitar, hvítar með bláu.
Hjá Fönix eru seldar einnig
tvær gerðir af eldhúsviftum,
bæöi með og án kolsíu, en þær
eru alveg eins að öðru leyti,
hvítar úr stáli. Kosta útblást-
ursvifturnar kr. 10.780 en hin
ar kr. 11.950.
Kostnaður við að setja upp
eldhúsviftu er að sjálfsögðu
mjög mismunandi, og fer eftir
því, hvort þarf að setja vift-
una inn í innréttinguna, ea um
það þurfa trésmiðir aö sjá. Raf
virkjar tengja svo viftuna og
taka þeir yfirleitt tímakaup fyr
ir. Engin tvö eldhús eru ná-
kvæmlega eins nema þá í fjöl
býlishúsum, og ekkert ákveðið
verð er á uppsetningu á vift-
um. Viftur sem settar eru laus
ar á veggi eru að sjálfsögðu
miklu ódýrari í uppsetningu,
en slíkar viftur eru mun minna
notaðar nú orðið en stóru vift
urnar yfir eldavélunum.
jV'ú getur húsbóndinn ekki
lengur fundið út hvað er í
matinn, með því að þefa frammi
á gangi, jafnvel ekki þótt hann
sé kominn inn í eldhúsið. Hann
þarf helzt að reka nefið ofan í
pottinn, ef hann á að finna
einhverja lykt, því eldhúsvift-
umar, sem nú eru settar í öll
ný eldhús, eyöa gersamlega
allri matarlykt, gufu og fitu úr
loftinu á örfáum mínútum. Eld
húsviftur þjóna raunar tvennum
tilgangi, annans vegar eyða þær
matarlykt, sem vill berast um
allt hús og sé hún sterk, fest
ast í ýmsum efnum, t.d. glugga
tjöldum. Hins vegar eyða þær
gufunni, sem fer mjög illa með
loft og veggi eldhússins, og er
til mikilla óþæginda fyrir þann
sem stendur yfir pottunum.
Viftur eru notaðar 1 heitum
löndum til að hreinsa og kæla
andrúmsloft i húsunum, en hér
á íslandi em þær yfirleitt að-
eins notaðar í eldhús og glugga
laus baðherbergi. Viftur þarf að
setja upp af rafvirkja, þar sem
þær ganga fyrir rafmagni. Em
þær yfirleitt settar upp beint
yifir eldavélinni. Einnig em til
minni viftur, sem settar em upp
við glugga.
Héx í Reykjavík má fá eldhús
viftur á ýmsum stöðum, en við
hringdum í þrjú fyrirtæki og
fengum upplýsingar um verð
þeirra sem þar fengust.
Hjá S. Norland fást þýzkar
eldhúsviftnp sem em 60 ctn á
breidd i ljósgráum kassa og
Hausttízkan
á herra-
rnanninn
I7kki má gleyma karlþjóðinni
í öllu tízkutalinu. Hér sjá-
um við mjög skemmtilegan
klæðnað á karlmenn, sem spáð
er miklum vinsældum, ekki sízt
þegar kólna fer í veðri. Þetta
er skyrta eða skyrtublússa úr
bómullar og acrylblönduðu
jersey, sem aldrei þarf að
strauja. Þessar blússur eða
skyrtur eru framleiddar i tonna
tali beggja vegna Atlantshafs-
ins, í ýmsum gerðum bæði fyr
ir karlmenn og kvenfólk. Og lit
imir eru óteljandi þtrí nú á
kvenþjóðin ekki lengur einka-
rétt á því að ganga í faliegum
og áberandi litum. Þessar skyrt
ur verða án efa vinsælar hér á
íslandi þegar hausta tekur,
enda tilvaldar í vinnu og skóla
hér í kuldanum, nokkurs kon
ar millistig á miUi peysu og
■ -
Þessi vifta hreinsar loftið í 10 ferm. eldhúsi 14 sinnum á klst,
Fjölskyldan og ljeimilid
\

„Það er þá af því að yður þykir
ekki vænt um neinn. Ég trúi yður
ekki. Nú heyri ég að Michel er
að fara á fætur. Ég verð að fara
og sýna honum gjöfina frá móð-
ur hans. Það er dagurinn minn í
dag að fá bréf og böggla. Það er
ekki svo oft, sem það ber við.“
Og hún kallaði niður á gang-
inn.
„Monsjör Michel, monsjör
Michel! Má ég líta inn til yðar?“
Hún tók treyjuna með sér.
Elie gleypti í sig matinn, eins
og hann vildi sem stytzt horfa
á hann, og hélt síðan upp í her
bergi sitt. Alltaf síðan þetta með
tyrkneska sælgætið og bréfin
kom fyrir, daginn sem snjóaði,
hafði allt gengið sinn vanagang
á heimilinu og samband þeirra
Elie og Rúmenans hafði ekki
breytzt neitt á yfirborðinu. En
það var staðreynd eigi að síður,
að þeir vom sjaldan staddir sam
an í sama herbergi.
Enn sem fyrr var það Elie sem
túlkaði spumingar frú Lange og
svör Rúmenans. Það var einhvem
tíma um miðjan dag, þegar sólin
skein, að frú Lange kallaði til
hans inn í herbergið.
„Monsjör Elie. Viljið þér koma
hingað niður andartak?“
Michel var staddur úti á göt-
wtíiXi og stillti ljvsm>ndavél sína,
aöur en hann tæki mynd af hús-
inu.
ittann langcr til þess að taka
mynd af mér við útidymar, en
ég vil að hann sé með mér á
myndinni. Hann ætlar að senda
móður sinni hana, svo aö hún
geti séð í hvemig húsi hann
! býr.“
Hún hafði sett upp hreina
svuntu og greitt sér. Allt sem
Elie þurfti að gera, var að þrýsta
á myndavélargikkinn. Og þetta
var myndin, sem hann ætlaði að
senda heim til Rúmeníu.
„Takið svo aðra mynd af mon-
sjör Elie og mér“, sagði frú
Lange.
I Hann svaraði hryssingslega.
„Ég læt aldrei taka mynd af
mér.“
l Michel hafði litið á hann eins
og hann skildi hann, og tæki hon
um þetta ekki illa upp, en að
honum leiddist það eigi að síður.
Elie fann oft þetta augnaráð
hans hvfla á sér, rétt eins og
hann spyrði:
„Jæja, einmitt það? Vinalaus
enn?“
Rúmeninn virtist svo viss og ör
uggur um sjálfan sig, eins og
hann gæti ekki öðm trúað en að
sér tækist einhvem tíma að
vinna huga þessa Vilnabúa. —
i Hann var svo vanur að vera elsk
! aður og dáður, að hann furðaöi
! sig á því að nokkur skyldi halda
fast við það að ástæðulausu að
' veri sér óvinveittur.
Hann varaðist það af mikilli þol
inmæði að sýna nokkur geðbrigði,
þegar Elie kom kuldalega fram
við hann, það var fremur að
Elie yrði vandræðalegur í fyrstu
og ætti erfitt með að láta sem
ekkert væri, en flúði þá tíl her-
bergis síns.
En hann gat ekki lengur unn-
ið þar. 1 dag gat hann það til
dæmis ekki vegna kuldans, þaö
var eins helkalt þar inni og úti á
götunni og Elie yarð að fara al-
klæddur í rúmið og bíða þess að
hinn héldi á brott.
Hann hafði naumast heyrt úti-
dyrunum skellt að stöfum og fóta
tak hans á gangstéttinni deyja
út í fjarska, þegar hann tók sam
an bækur sínar og hélt niður í
eldhúsið, með þann hörkusvip á
andlitinu, sem jafnan gaf til
kynna að hann væri gramur þeim
hinum eöa sjálfum sér.
Þegar hann kom inn í eldhúsið,
kastaði frú Lange á hann kveðju,|
heldur betur.'
„Hvaða vit er í því að vera í
fýlu og halda sig uppi í öllum
kuldanum? Þér emð blár í fram
an. Flýtið yöur inn í hitann og
hlýið yður.“
Hann vermdi hendur sínar yfir
eldavélinni og ósjálfrátt fór um
hann hrollur.
„Bíðið þér bara og sjáið hvern
ig fer. Einhvern daginn verður
bað ekki kvef, sem þér fáið sök
um þrákelkni yðart heldur lungna
bólga. Og hvað verður þá um yð-
ur? Hef ég ekki margsinnis sagt
að monsjör Michel væri það ekki
ncma ánægja, að þér sætuð inni
í herbergi hans með bækur yðar,
þegar hann er eikki heima. Ég fæ
ekki skilið hvers vegna ég má
ekki með neinu jnóti oröfæra þaö
við hann.“
„Ég þigg ekki greiða af nein-
um. “
Hana langaði til aö svara:
„Margan greiðann þiggið þér
af mér...“
| Vegna þess að hann var þwí van-
ur að koma niður og vinna að
náminu niðrd f eldhúsinu, til þess
að notfæra sér hlýjuna. Satt var ,
það að vísu, aö þar kom í móti :
að hann skaraði í eldavélina, f
haföi auga með grautnum ogý
svaraði, þegar dyrabjöllunni var
hringt, þegar svo hittist á að hún
var uppi á loftinu.
„Það borgar sig ekki að þrátta
um það og þrefa við yður einu
sinni enn. En ég verð að fá að
ræöa við yður mál, sem veldur
mér miklum áhyggjum. Ég haföi
ekki hugsað mér að minnast á
það við neinn, en síðan ég fékk
þetta bréf frá móður hans, þrung.
ið trúnaðartrausti, hef ég ekki
haift minnstu hugmynd um hvem
ig ég ætti að fara að. Ég hef ver
ið aö hugsa um það í allan morg
un. Var að hugsa um að tala ær-
leg við hann við morgunverðinn,
én hafði svp ekki kjark í mértil'
þess þegar á átti að herða...“