Vísir - 01.09.1970, Blaðsíða 2

Endurhæfir afbrota-
menn með heilaþvotti
„Linda náði í skottið
á mér...
„Ef ég á að gefa stuttorða skýr
ingu, þá hætti ég með Beatles
vegna Lindu“, segir Poul Mc
Cartney. Linda Eastman er Ijós-
myndari sem Paul kvæntist í
marz 1969. Þau eiga nú nærri
ársgamla dóttur. „Núna er það
Linda sem er allt mitt líf, og
hún hefur því mikil áhrif á mig^J
og á það sem ég geri.
Ég veit það vel. að hefði þaö
ekki verið vegna Lindu, heföi ég
ekki brotiö þannig blað. Ég hefði
ekki gefið þessa plötu út upp á
eigin spýtur", sagði McCartney,
og átt; viö L.P.—sólóplötu sína
sem einifa'ldlega heitir „Mc
Cartney".
1 viðtali sem haft var við hann
á hinu ríkulega búna heimilift
þeirra Lindu sagði hann m.a.:jf
„Síðan ég hitti Lindu fyrst, hefur
lff mitt stöðugt veriö að veröa
mikilvægara og mikilvægara og
vinna mín og Apple (fyrirtæki
Bitlanna) og John, Ringó og
George hafa orðið mér minna
viröi."
Siðan segir Paul að hinir Bítl-
arpir hefðu „vaxiö frá mér engu
síður en ég frá þeim. Ég held að
ég hafi ekki breytzt svo mikið
sem þeir hafa gert gegnum árin.
Ég held að ég sé ekki eins villtur
og hrifningargjarn og John og
ekki eins hláturmildur brandara-
karl og Ringó, eða eins nákvæm
ur og alvarlegur og George. Ég
er Paul.
Stundum get ég ekki trúað því/
að velgengni mín sé svo mikiljj
sem raun ber vitni. Ég hef allt/
sem þarf til að njóta jarðneskra^
gæða, og það er stórkostlegt fyrir^
27 ára ungling sem vaxið hefurk
upp í verkamannastétt og ætíð(
ímyndað sér að eina leiöin til'
að eignast gítar værj að vinna í(j
knattspymugetraun. “
„Það er hægt að koma harð-
soönustu glæpamönnum inn á
veg dyggðanna á einum mánuöi
— ef þeir eru heilaþvegnir", seg-
ir sálfræðingur einn, dr. James
V. McConnel við háskölann í
Michigan.
,Það þarf nefnilega að læra að
verða glæpamaður — að hegða
sér eins og glæpamanni er nauð-
synlegt. Og þaö sem lært er, því
er hægt að gleyma."
Við þessa „frelsun“ glæpa-
manna mælir prófessorinn helzt
með refsinga- og andsvaraaðferð
sem hann segir að hafi þegar
borið árangur í að leiða hvers
konar skíthæla inn á mjóa veg-
inn aftur.
„Flestir afbrotamenn myndu
reyna að sporna gegn meöferö-
inni þegar frá upphafi", segir
prófessorinn. „En ef notazt er
við deyfilyf og heilaþvotti beitt,
þá myndu jafnvel hinir harösoðn
ustu láta undan innan mánaðar.
Aðeins eitt prósent allra glæpa
manna er óforbetranlegt", segir
McConnel, en hann hefur verið
ráðgjafi Ú. S. Defenœ Depart-
ment og Smithsonian-stofnunar-
innar. Sömuleiðis er hann rit-
stjóri tímarits sem ber hið virðu-
lega heiti: „The Joumal of
Biologial Psychology".
„Ég gef þeim inn deyfilyf sem
ekki hafa áhrif á skilningarvit
þeirra, heldur lama þá þannig aö
þeir geti á engan veg hreyft sig.
Síðan bind ég fyrir augu þeirra og
set heymartöl á eym þeirra. 1
þannig aðstöðu getur enginn mað
ur legið festur niður nema 1 15
mínútur, án þess að iflá ofsa-
legt taugaáfall. Ómögulegt fyrir
hvaða glæpamann sem er að
falsa viöbrögð sín við þessar að-
stæður. Hann þráir svo mjög ein
hver merki frá umheiminum, að
hvað sem þú segir honum í gegn-
um heymartólin, það samþykkir
hann þegar í stað og gagnrýnis-
laust“, segir dr. McConnel, „þann
ig er það engum vandkvæðum
bundiö fyrir mann að komast inn
úr skel glæpamannsins og planta
í hann þeim siöferðilegu frækom
um sem geta gert hann að hugs-
andi og gagnlegum borgara.“
Þegar þessari meðferö McConn
els er lokið, lætur hann fanga
sína (eða glæpamenn sem koma
sjálfviljugir) gangast undir það
sem hann kallar „hagfræði tákn-
anna“.
Á hverjum degi verður sjúkling
urinn að sýna einhver merki aft
urbata ef hann vill fá eitthvað til
að gera sér lífiö þægilegra —
eitthvað annað en vatn og brauð
að nærast á t.d.
„Fangamir fá ekkert hjá mér
erfiðislaust annað en rúm —
ekki kodda eða teppi. Þeim er gef
in næg fæöa til að halda þeim
lifandi, ekkert umfram það. Ef
þeir hins vegar geta sýnt mér ein
hver tákn þess að þeir séu á bata
vegi — að þeir vilji hegða sér í
samræmi við tilætlun og þarfir
samfélagsins, þá launa ég það
með bættri aðbúð.
Þetta fyrirkomulag hjá mér er
ámóta miskunnarlaust og í þjóð-
félaginu sjálfu, þar sem reglur
hinnar hörðu og miskunnarlausu
samkeppni ríkja — ég kenni
sjúklingum mínum, að refsingum
er því aöeins beitt, ef menn
standa sig ekki — og það er
þeim flestum eða öllum mikið ný-
næmi að frétta, því uppekli þeirra
hefur yfirleitt verið mjög ábóta-
vant.“
Tiny
Það var snemma í fyrrasumar
að Tiny Tim kom fram í sjón-
varpsþætti hjá Johnny Carson. I
þeim þætti minntist hann á það
að hann væri ástfanginn upp fyr-
ir haus og sú er hann elskaði
svo heitt væri bara 17 ára og héti
Vicki. Johnny Carson gekk á
hann og bað hann að segja sér
frekari deili á konunni, en þá
var sem ástin yfirbugaði Tiny
Tim svo gersamlega, að hann gat
og ástin hans
ekki komiö upp einu orði, en
muldraði í barm sér, „að hún
væri hin fegursta vera.“
í september sl. gat hann þó
ekki stjómað sér lengur og benti
mönnum á hver konan væri. —
Blaðamenn þyrptust að henni, en
hún sagði aðeins, að þau ætluöu
bráðum að gifta sig, en hún
mætti ekki segja neinum frá því
.... „ég hitti hann i júní“, sagði
hún svo, „hann sat og var að
gefa þeim er vildu eiginhandar-
áritanir f bók sína. „Fallegar
hugsanir", maður varö aö kaupa
bókin til að fá áritunina. Ég
keypti 10 bækur og er hann skrif
aði nafn mitt í 2. skiptið mundi
hann það. Hann var með glært
límband á hendinni og sagði það
vera til að fjarlægja vörtur.“
Tiny hafði ekki hugrekki til
að biðja um stefnumót þegar i
stað, en einhvem veginn náði
hann í símanúmer hennar — og
þá var vandinn leystur.
Er þau svo ákváðu að giftast
uröu foreldrar hennar ákaflega
kátir, þvi þeim geöjaðist svo vel
að unga manninum, sögðu þau,
enda vissu þau ekki í byrjun, að
Tiny Tim er kominn talsvert á
fimmta tuginn, er einhvers staðar
á milli 40 og 50 ára — hann
veit ekki sjálfur nar.væmlega íive
gamail hann er ....