Vísir - 22.12.1971, Blaðsíða 6

V1SIR . Miðvikudagur 22. desember 1971.
Nýútkomnar bækur:
Jón Helgason:
ÚR LANDSUÐRI
Fjórða prentun. 86 bls.
Verð ób. kr. 360.—, ib. kr. 500.— (+ sölusk.)
f
ÞÚSUND OG EIN NÓTT, fyrra bindL
Þýðing Steingríms Thorsteinssonar.
(Ljósprentun útgáfunnar frá 1943.)
615 bls. Verð ib. kr. 880.— (+ sölusk.)
Jón J. Aðils:
EINOKUNARVERZLUN DANA Á ÍSLANDI
Önnur útgáfa. (Ljósprentun).
744 bls. Verð ib. kr. 1.000.— (+ sölusk.)
Vésteinn Lúðvíksson:
GUNNAR OG KJARTAN
Skáldsaga. 328 bls.
Verð ób. kr. 500.— ib. kr. 640.— (+ sölusk.)
Drífa Viðar:
DAGAR VIÐ VATNIÐ
Sögur. 146 bls.
Verð ób. kr. 380.—, ib. kr. 500.— (+ sölusk.)
Nína Björk Ámadóttir:
BÖRNIN I GARÐINUM
105 bls.
Verð ób. kr. 320.—, ib. kr. 400.— (+ sölusk.)
Geir Kristjánsson:
HIN GRÆNA EIK
Ljóðaþýðingar úr spænsku, rússnesku,
þýzku, ensku og grísku. — 61 bls.
Verð ób. kr. 300.—, ib. kr. 380.— (+ sölusk.)
Dagur:
RÓGMÁLMUR OG GRÁSILFUR
Frumsamin Ijóð og þýdd eftir Pablo
Nemda og önnur amerísk skáld. — 139 bls.
Verð ób. kr. 320,—, ib. kr. 400.— (+ sölusk.)
Tryggvi Emilsson:
LJÓÐMÆLI
94 bls. — Verð ób. kr. 380.—, ib. kr. 480.—
(+ sölusk.)
Bjami Benediktsson frá Hofteigi:
BÓKMENNTAGREINAR
Áttatíu greinar um innlendar og erlendar
bókmenntir, Einar Bragi bjó til prentunar.
390 bls.
Verð ób. kr. 630.—, ib. kr. 780.— (+ sölusk.)
Matthías Jónasson ásamt Jóhanni S.
Hannessyni og Guðm. Arnlaugssyni:
NÁM OG KENNSLA
Menntun í þágu framtíðar. — 343 bls.
Verð ób. kr. 650.—, ib. kr. 800.—(+ sölusk.)
Þorleifur Einarsson:
JARÐFRÆÐI
stjh;t útgáfa. — 254 bls.
Verð ib. kr. 680.— (+ sölusk.)
cTYLenningarmál
HE
Gunnar Gunnarsson skrifar im kvikmyndir:
Tékki með kímnisáfu
i
Laugarásbíó
„Taking off“
(Kynslóöabiliö)
Leikstjóri: Míios Forman
Handrit: Mílos Forman
Aöalleikarar: Buck Henry
Lynn Carlin, Linnea
Heacock.
Um jólin ætíar Laugarásbíó að
hefja sýningar á því víðfraega
og alveg nýja verki Tékkans
Mílosar Forman. „Taking off“
veröur frumsýnd á annan í jól
um, og er það al'gjör nýlunda
hór á landi, að kvikmyndahús
bjóði gestum sínum upp á svo
nýjar myndir. Sannarlega hefur
heldur ekki verið valiö af verri
endanum. „Taking off“ er nú í
hópi þeirra kvikmynda, sem
mest eru ræddar, sem hvaö bezt
hafa þótt gerðar.
Bandaríkjamenn buðu Tékkan
utn Forman tiil New York að
gera kvikmynd, sem öll átti að
gerast þar í borg — vera frá-
sögn af því, hvemig þessum
fyndna tékkneska kvikmynda-
manni kernur manmlíf í þeirri
borg fyrir sjónir.
Og Forman lætur Bandarikja-
menn svo sannarlega hlæja að
sjálfum sér.
„Taking ofif“ er hikflaust í
hópi beztu mynda sem undirrit-
aður hefur séð.
Kímnigáfa Formans er ósvikin
og aðferðir hans slíkar, að maö-
ur efast um að hægt sé að geta
betur.
Forman fjallar um kynsilóða-
biilið. Hann lýsir ringuflredð og
hjálparieysi foreldra bama, sem
stokkið hafa að heiman tifl aö
taika þátt í hippa-lífi stórborgar-
innar.
Dóttir miðsitéttarhjónanna
hverfur af heimilinu. Aflgjör
ringulreið verður á heimiflinu.
Faðir hennar er rekinn út á göt-
una með stóra veggmynd af dótt
ur sinni undir hendinni. Konam
hans skipar honum að leita alls
staðar. Hann staulast loks heim
til sín aftur draugfullur.
Forman sýnir okkur miðaldra
foreldra og böm þeirra í eðli-
legu umhverfi. Á börum. Á heim
ili og á óborganlegri samkomu
„Félags forefldra burtstokkinna
bama“.
Og unglingamir fara svo sem
ekkert varhluta af þeim síhlæj-’
andi Forman. Samkomur þeirra,
framkoma og sérvizkulegt hátt-
emi fær sinn skammt.
Laugarásbíó á þakklæti skilið
fyrir það framtak'að krækja svo
fljótt í þessa mynd — og sannar
lega eru þaö góð tíðindi, að
bíóiö lofar nýjum myndum í
framtíðinni, og þeim ekki af
verra taginu, ef marka skal lista,
sem bíóið hefur sent blöðunum.
Ef af því verður að þetta kvik
myndahús sýni á næsta ári alflar
þær myndir, sem það telur upp
sem líklegar sýninigamyndir þess
næsta ár — þá er óhætt að
hvetja fólk tifl að stunda Laugar
ásbíó af kappi 1972.
Fjórar stjörnur mest.
í framtíðinni ætfla ég að gefa
kvikmyndum mest fjórar stjörn-
ur.
Menn geta þá miðað við, að
þann fjölda fær engin myndin,
nema sú er ég tel hikflaust snilfld-
arverk, sem allt gott eigi skiflið.
Nú er minn smekkur enginn
alflsherjar dómur, það geri ég
mér ljóst, enda þessi kvikmynda
skrif fremur ætluð .óflki tifl vís-
bendingar og kvikmyndahúsun-
um til aðhalds. Hins vegar vona
ég að ég rói ekki algerlega einn
á báti með minn kvikmynda-
smekk, heldur geti fólk nokkuð
notað mig til viðmiðunar í sam-
bandi við einkunnagjöfina:
irk'kir
ickk
★
frábær
mjög góð
nokkuð góð
fléleg
ómerkifleg
Nú get ég hvorki né nenni
að sjá afllar myndir sem bjóð-
ast í Reykjavík, enda sjafldnast
eða aldrei ástæða til að leggja
það á sig ég fislca því þær
úr, sem ég tel fyrirfram þess
virði að Uta á — þess vegna
vonast ég til að gefa sjaldan
eða aldrei færri stjörnur en svo
sem tvær — og punktinn hlýtur
engin nema ég hafi eittlivað
brjáflazt i kolflinum og villzt á
ruslmynd eða verið dreginn
þangað nauðugur.
Á fundi I „Félagi foreldra burtstokhinna barna“. Foreldramir
prófa marihuana, uppáhald neyzluvöru barna sinna.
Myrðum hiklaust hippi
Tónabíó
„Joe“
Leikstjóri: John G. Avildsen
A&alhlutverk: Peter Boyle,
Dennis Patrick, Susan
Sarandon.
„Joe“ er frátiær kvilcmynd,
sem þeir er ekki hafa þegar séð
ástæðu tifl aö eyða yfir hennfl
kvöldstund ættu þegar í stað
að drifa sig að sjá. Bnginn kviik-
myndaunnandi getur látið þessa
mynd fram hjá sér fara.
Peter Boyfle leikur Jóa karl-
inn þannig, aö ég sé þar ekkert
skorta á túlkun, og sama mú
segja um féflaga hans, Dennis
Patrick.
Þeir eru báðir sérlega brjóst-
umkennanflegir menn. Verkamað
urinn Jói, uppfu’.lur af fliatri tifl
þess i þjóðfélaginu, sem hann
ekki þekkir, veit ekki hvað er
— og það sama gifldir svo sem
um vesahngs ríka manninn, sem
verður kunningi flians. Þeir fara
saman inn í hippa-hverfi að leita
að.dóttur þess ríka. Þótt auö-
ugi maðurinn eigi að teljast upp-
lý&tur, menntaður maður, eru
hugmyndir hans um Iiífið og tifl-
veruna svo sem nákvæmlega
þær sömu og fífflsins, Jóa. Og
Jói? Af hverju er honum svona
iflla við hippi — fóflkið sem
fyrirlítur iífsskoöamr han.s sjálfs
og lifnaðarhætti? Hver er ábyrg-
ur fyrir heimskuflegri framkomu
hans og iflflum áhrifum á þá sem
hann umgengst? A. m. k. ekki
hann sjálfur.
Dóttir auð'Uga ma’nnsins hefur
hlaupizt í bro'ttu og fariö að búa
með ungum manni, eiturætu í
hippahverfinu. Hún er svo flutt
á sjúkrahús, vegna þess að lög-
regflan heifur hirt hana upp á
almannafæri i eiturhúsi. For-
eldrunum er gert vjðvart, og þeir
ákveða að fflytja hana heim að
sjúkrahúsvist lokinni. Faðirinn
fer á stúfana að sækja föggur
dóttur sinnar í greni það, er hún
hefur hírzt í með vini slnum.
Hann fylflist viðbjóði á þvl sem
hann sér þar — þegar svo ungl-
ingurinn kemur að föðurnum,
þar sem hann rótar tifl i dóti
þeirra hjúa, verða átök mifli
þeirra. Faðirinn missir gersam-
lega stjórn á sér og drepur
drenginn. Ofui skiiljanilegt og
samúöin er öll morðingjans meg
in — þangað tifl hann fer að
krafsa yfir glæp sinn með and-
Jegum stuðningi Jóa.
Myndin er að mínum dómi
stórkostfl'ega vel gerð. Tækniflega
hflflðin er frá mínu sjónarhorni
næsta fullkomin — litir ótrú-
lega góðir - en bað sem mestu
máli skiptir er, að Avi’dsen fer
engar kró’kafleiðir í
sinni hefldur skýtur beint í maik.
Ógfleymanleg kviflanynd.