Vísir - 26.02.1972, Blaðsíða 2

2
Visir. Laugardagur 26. febrúar 1972.
rismsm:
Finnst yður, að það eigi a<
loka Laugaveginum fyrii
bílaumferð? \
y ,
Laugavegur
leigubíla
— Rœtt við forstjóra SVR um
verði aðeins fyrir
og strœtó?
greinargerð, sem hann hefur lagt fyrir borgarráð
Sóley Kristinsdóttir, kaupkona
v/Laugaveg. Nei, það finnst mér
alls ekki. Ég vinn t.d. hér við
Laugaveginn og er alltaf á bil, og
mér myndi finnast það anzi
óþægilegt að geta ekki lagthérna.
Margrét Strand, húsmóðir. Já,
það finnst mér svo sannarlega.
Ég er ekki á bil og þarf þess
vegna ekki að leggja hérna, eni
mér finnst bara alveg sjálfsagt, ’
aö við gangandi fólkiö fáum ein-1
hverjá götu út af fyrir okkur. I
Ásdis Kinarsdóttir, húsmóðir.
Nei, þaö vil ég ekki. Ég keyri nú
sjálf, og mér finnsl nauðsynlegt
að geta lagt hér á Laugavegi.
Magnús Kristjánsson. Já, ég er
alveg með þvi. Ég á nú annars
sjálfur bil, en keyri samt mjög
litið Laugaveginn og þarf þvi litið
á stæðum hér að halda.
Nú gæti aUt eins farið svo, að ökumönnum
verði gert skylt að hliöra meira til fyrir
strætisvögnum i umferöinni en verið hefur.
Umferðanefnd hefur nú til meðferðar álykt-
un stjórnar SVR, þar sem fjallaö er um
aukna fyrirgreiðslu fyrir strætisvagnana, en
þar er m.a. varpað fram þeirri hugmynd, að
stefnuljós strætisvagnanna megi framvegis
auðvelda þeim að komast af viökomustöðun-
um inn i umferöina aftur.
„Strætisvagnastjórum i bæði Danmörku og
Þýzkalandi hefur verið veitt slíkt „vald”,
dönskum frá og með 1. október sl. og þýzkum
nokkru fyrr. Þarf ekki aö draga í efa, að þaö
auðveldi þeim til muna að halda áætlun”,
segir Eirikur Asgeirsson forstjóri SVR i við-
tali við Visi.
Vaktihann m.a. athygli á þeirri staðreynd,
að á siðasta ári einu saman voru fluttar inn i
landiö 7700 bifreiðir og gæfi það auga leiö, að
það kallaði á aukna umferð — og þá um leið
meiri erfiðleika fyrir strætisvagnana.
Útsölurnar eru strætó erfiðar
„Það eru vissir dagar og timar dagsins,
sem okkur eru geysilega erfiðir”, sagði
Eirikur. „Umferöin um miðbæinn er tiltölu-
lega erfiðust á mánudögum og föstudögum.
Svo koma lika útsölurnar eins og núna i janú-
ar og febrúar. Þá vilja timaáætlanir þeirra
vagna, er leið eiga um miðbæinn, fara úr
skorðum, og þar af leiðir, að farþegar, sem
með vögnunum aka og ætla að skipta um
vagna, missa af þeim, en vagnstjórinn lendir
i erfiðleikum við að reyna aö ná timaáætlun
sinni á ný. A viðkomustöðum siöar á leiöinni
standa svo farþegar og biöa óþolinmóöir.
Þeir vita ekki, hvað seinkuninni veldur. Allt
þetta fælir fólk frá þvi að nota strætisvagna,
en það leiðir til aukinnar notkunar einkabif-
reiða”.
Og Eirikur tekur dæmi úr umferðinni: „A
erfiðustu dögunum geta vagnarnir verið heil-
ar tuttugu minútur að komast frá Hlemmi og
niður á Lækjartorg, en undir eðlilegum
kringumstæðum þarf það ekki — og á ekki
samkvæmt timaáætluninni — að taka nema
fjórar til fimm minútur að aka þá 1220 metra
leið.
Aður höfðu strætisvagnarnir endastöövar i
miðbænum, rifjar Eirikur upp. „Yrðu vagn-
ar þá fyrir töfum á Laugavegi, var skammt
eftir að endastöð, þar sem jafna mátti tim-
ann aö einhverju eða öllu leyti. Við það að
endastöðvar urðu að flytjast úr miðbænum til
úthverfa breyttist þetta þannig, að vagnar,
sem nú tefjast á Laugavegi, eiga eftir að aka
langa leið, áður en- þeir koma á endastöð.
Þannig bitnar það á stundvisi strætisvagn-
anna, að þeir urðu að flytja endastöðvar af
Lækjartorgi og Kalkofnsvegi til aö rýma þar
fyrir annarri umferö.
„Erlendis”, heldur Eirikur áfram, „eru
augu skipulagsyfirvalda æ meir að opnast
fyrir þvi, að aðgengilegasta ráöið til lausnar
á umferðaröngþveiti i kjörnum borga sé stór-
aukin notkun almenningsvagna. t samræmi
við það er stöðugt unnið að þvi aö greiöa fyrir
umferð af þessu tagi, m.a. á þann hátt að
veita henni forréttindi, þar sem þörf gerist,
t.d. með sérstökum akgreinum eða þá að
heilar götur eru eingöngu ætlaðar þessari
umferð”.
Að banna umferð um Laugaveg
Og nú snýr forstjóri SVR sér aö þvi að gera
nánari grein fyrir greinargerð sinni varðandi
leiðir til úrbóta i höfuðborginni okkar: „Þær
gifurlegu tafir, sem farþegar strætisvagn-
anna veröa daglega fyrir i umferðinni, krefj-
ast lausnar, sem dugir i þessum vanda.
Eg hef i þvi sambandi leitt hugann að þvi,
hvort ekki sé timabært aö banna aðra umferð
um Laugaveg en akstur strætisvagna og
leigubifreiða. Hef ég látið gera uppdrátt af
þeirri hugmynd og lagt hann fyrir borgarráð.
Þyki sú úrlausn, sem uppdrátturinn sýnir, of
róttæk nú, mætti fyrst um sinn stiga skrefið
til hálfs, þannig að SVR verði ætlaður nyrðri
helmingur akreinar Laugavegar og annarri
umferð syðri helmingurinn. Þessi ráðstöfun
mun hafa algert bifreiðastöðubann á Lauga-
vegi”.
„Fjöldi bifreiða, sem aka um Laugaveginn
á mesta annatimanum, er miklu meiri en
gatan getur annað svo vel sé, og alltaf er
nokkuð um, að ökumenn leggi sin-
um við hlið annarra bifreiða, sem standa á
götunni og jafnvel yfirgefi þær þannig. Eru
það einkum stórar bifreiðir eins og strætis-
vagnar, sem lenda i vandræðum vegna þess-
arar háttsemi.
Eitt megineinkenni almenningsfarartækja
er, að þau þurfa að aka samkvæmt timaá-
ætlun. Til þess að fólk vilji nota þau, verður
að vera hægt að treysta stundvisi þeirra. En
fyrir strætisvagn, sem orðinn er of seinn, er
venjulega erfitt að ná timaáætlun á ný, og
tekst það oft ekki fyrr en eftir talsverðan
tima og mikla áreynslu vagnstjóra.
Timaáætlun getur á hinn bóginn ekki mið-
azt við verstu aöstæður, þvi að þá verður
ferðahraði vagnanna allt of lítill við venju-
legar aðstæður”.
„I þessu sambandi”, sagði Eirikur að
lokum „er rétt að hugleiöa þann mismun,
sem i umræddu efni er á einkabifreiðum og
strætisvögnum. Sá sem ekur einkabifreiðum
getur oftast gert það upp við sjálfan sig fyr-
irfram, hvort hann vill aka Laugaveginn,
þegar þar eru umferöarþrengsli. Töfin, sem
hann verður fyrir, hefur venjulega litlar af-
leiðingar i för með sér umfram sjálft tima-
tapið. Fyrir strætisvagninn er þetta á allt
annan veg. Hann verður að fara Laugaveg-
inn, þvi þangað flytur hann farþega og þar
tekurhann farþega á ákveðnum timum. Töf-
in, sem hann verður fyrir, hefur margvisleg-
ar afleiðingar umfram sjálft timatapið eins
og að framan greinir”. —þjm.
Strætisvagnarnir eru oft á tiöum allt aö tuttugu minútur aö komast niöur Laugaveginn, þann 1220 metra vegarspotta, sem á að vera hægt að
aka á fjórum til fimm minútum. Er þetta ef tilvili leiö til úrbóta....????
ólafur Stefánsson, skrifstofu-
maöur. Ja, ég er nú ókunnugur og
er frá Akureyri. En ég get sagt
það, að þaö hefur reynzt mjög vel
að loka Hafnarstrætinu þar, og ég
legg þvi til, að þið lokið Lauga-
veginum.
Gunnar Harðarson.Já, ég er meo
þvi. Ég á samt sjálfur bíl, en ég
held að maður heföi bara gott af
þvi að fá sér svona gönguferð
annað slagið.
LESENDUR
M HAFA
M ORÐID
...gaf hún þorra
meydóm sinn..."
Þorraþræll skrifar:
„Sl. sunnudagskvöld var fluttur
þáttur i útvarpinu sem nefndist
„Nú er góa gengin inn..”, og var
hann i ágætri umsjón Jóns B.
Gunnlaugssonar. Ég er nú orðinn
það gamall maður, að ég kann
þessa visu, sem þátturinn heitir
eftir. Þessi gamli húsgangur er
svohljóðandi:
Nú er góa gengin inn
gaf hún þorra meydóm sinn.
Reif hann af henni ræfilinn
svo ráðalaus stóð kerlingin.
Mér fannst þetta fróðlegur og
skemmtilegur þáttur og vil i
fyrsta lagi fara fram á, að hann
verði endurtekinn og einnig væri
gaman að fá fleiri þætti i þessum
dúr um gömlu mánaöaheitin. Ef
það er gert á jafn skemmtilegan
hátt, er ég viss um, að bæði aldnir
og ungir fylgjast með sér til
fróðleiks og skemmtunar.”
Eitur til sölu
P.H. skrifar.
„Eiturefnið homoflyr hefur
valdið miklum deilum i Sviþjóð.
Það hefur verið notað við rann-
sóknir og meðal annars valdið
vansköpun hjá dýrum. Þegar ég
var i Sviþjóð fyrir skömmu, var
deilt um þetta i sjónvarpi, og
læknar, sem þar komu fram, létu
i ljós undrun á, að þetta hættulega
efni skyldi vera notað.
„Hvaö er maðurinn orðinn?”
spurðu þeir. Mér skildist, að efnið
væri ekki bannað, eins og sagt er i
frétt ykkar um dauða verka-
manna sænsku járnbrautanna,
sem notuðu efniö. Þetta efni hefur
verið notað við eyöingu gróðurs,
sem hefur verið talinn óæski-
legur.”
Okrað á fatagjaldi?
Bjarni J. skrifar:
„Ég er einn af þeim mörgu sem
fara viö og viö á veitingahús um
helgar. Annars er sjússinn orðinn
svo ofsalega dýr, að maður hefur
varla efni á þessu, meðan maöur
er i skóla. En þaö er eitt atriði,
sem ég ætlaði að minnast á i sam-
bandi við veitingahúsin. Ég hef
komiö i flest veitingahúsin i bæn-
um, og öll nema eitt taka þau 25
króna aðgangseyri.Þaö tejcur 15
krónur I aðgangseyri og siöan 20
krónur i fatagjald fyrir manninn.
Ég hélt nú að það mætti ekki taka
meira en samtals 25 krónur fyrir
aðgang og fatagjald samanlagt.
Eða er einu veitingahúsi leyft að
hafa tikall af hverjum gesti? Ég
hélt, að þessir staðir græddu nóg,
þótt ekki væri verið að okra svona
á þeim, sem koma i frakka eða
kápu”.
HRINGIÐ í
SÍMA1-16-60
KL13-15