Vísir - 26.02.1972, Blaðsíða 7

Visir. Laugardagur 26. fcbrúar 1972.
7
cTVIenningannál
r
Kristján Bersi Olafsson skrifar um sjónvarp:
ÓLÖGLEGT í ÓGÁTI
NJÖRÐUR P. Njarðvík
formaður útvarpsráðs sat
fyrir svörum hjá Eiði
Guðnasyni í sjónvarpi á
þriðjudagskvöld. Auglýst
hafði verið að spyrjendur
yrðu tveir, en á siðustu
stundu mun meðspyrjandi
Eiðs hafa forfallazt og varð
þátturinn því um margt
likari venjulegu fréttavið-
tali en viðtalsþætti eins og
þeir hafa tíðkazt í sjón-
varpinu. En hann þarf ekki
að hafa orðið neitt verri
fyrir það.
1 þessu viðtali var minnzt á
margt, en á sumt þó afar laus-
lega. Njörður lét til dæmis í ljós
þá skoðun að eitt meginverkefni
útvarpsráðs ætti að vera að
marka útvarpi og sjónvarpi
meginstefnu og hann kvað núver-
andi útvarpsráð ætla að sinna þvi
verkefni. Hins vegar sagði hann
harla litið um, i hverja átt sú
stefoa ætti að ganga, enda ekki
þýfgaður um það sérstaklega af
spyrjanda. En það er þó atriði
sem ekki skiptir svo litlu málii
það er auðvelt að segja að stofn-
anir eins og útvarp og sjónvarp
þurfi að styðjast við skýrt mark-
aða heildarstefnu á ýmsum svið-
um starfsemi sinnar — til dæmis
á sviði menningarmála og list-
flutnings, en hitt mun þrautin
þyngri að ná samkomulagi um
inntak slikrar stefnu. Þar er hætt
við að gera þurfi margháttaða
málamiðlun, og er i sjálfu sér
ekkert við slikt að athuga, svo
fremi að útkoman verði ekki
stefnulaus óskapnaður, sem geri
engan ánægðan.
LAGAGREINAR voru margar
lesnar upp i viðtalinu, og Njörður
gerði þar allskýra grein fyrir
verksviði útvarpsráðs samkvæmt
hinum nýju útvarpslögum. Hlut-
verk þess er þar langtum skýrar
ákvarðað en var i eldri lögum um
útvarpið, útvarpsráð fer með yf-
irstjórn dagskrár, en fjármálaleg
yfirst. er i annarra höndum. Að
þessu ieyti eru hin nýju lög tvi-
mælalaus framför frá eldri lög-
um, en um hitt má auðvitað deila
hvort rétt hafi verið að láta út-
varpsráð hafa ákvörðunarvald
um einstaka dagskrárliði frá degi
til dags, eins og gert mun i lögun-
um. Það má spyrja hvort ekki
hefði verið eðlilegra að fela út-
varpsráði það eitt að marka dag-
skránni ramma og fylgjast með
þvi að út fyrir hann sé ekki farið,
en láta starfsmenn stofnunarinn-
ar að öðru leyti bera veg og vanda
af dagskrárgerðinni, og raunar
spurði Eiður einmitt um þetta.
Hann fékk það svar eitt, að út-
varpsráð yrði að fara eftir gild-
andi lögum, og er það út af fyrir
sig hárrétt athugað.en breytir
engu um hitt, að spurningin er i
hæsta máta eðlileg.
Mesta athygli meðal almennings
hafa óefað vakið ummæli Njarðar
um Keílavikursjónvarpið. Hann
sagði þar að útsendingar þess
sæjust um allt Reykjavikursvæð-
ið, og þurfti það i sjálfu sér ekki
að korrra neinum á óvart, þvi að
það vissu allir fyrir, sem vita
vildu. En hitt var nýlunda að
heyra að trúlega væri starfræksla
sjónvarpsstöðvarinnar þar syðra
lögbrot eftir tilkomu útvarpslag-
anna nýju, og hefði útvarpsráð nú
óskað eftir þvi að það væri kann-
að nánar, hvort svo sé eða ekki.
Sú könnun verður vonandi látin
fara fram, en óneitanlega væri
það dálitið hlálegur endir á máli,
sem hefur verið furðulegt frá
upphafi, ef það kæmi nú allt i einu
upp úr kafinu að alþingi hefði gert
Keflavikursjónvarpið ólöglegt i
ógáti, þvi að það mun nokkurn
veginn vist að sá var ekki tilgang-
ur þeirra alþingismanna, sem
samþykktu útvarpslögin á sinum
tima, og upplýsingar Njarðar
hafa áreiðanlega verið þeim
mörgum jafnmikið nýnæmi og
öðrum. En sé svo, þá væri það
Njörður P. Njarðvik.
engan veginn i fyrsta skipti sem
sú virðulega stofnun vissi ekki til
hlitar hvað fælist i þeim lögum,
sem hún þó samþykkir.

Gunnar Björnsson skrifar um tónlist:
ANDINN SEM VANTAÐI
Sinfóniuhljómsveit íslands, 12.
tónleikar — 24. febrúar 1972.
Stjórnandi: Proinnsias O’Duinn,
einleikari: Gisli Magnússon.
Efnisskrá:
W.A. Mozart: Sinfónia nr. 29 i A-
dúr,
Stravinsky: Konsert fyrir pianó
og blásarasveit,
Jean Sibelius: Sinfónía nr. 1 I e-
moll op.29.
Þótt þessi sinfónía
Mozarts sé ef til vill meö
hinum minniháttar í rit-
satni meistarans, þá er hún
engu að síður verðugt og
gleðilegt viðfangsefni á
tónleikum. Þungur undir-
tónn bak við létt og kátt
formið dylst engum, sem
eyru hefurað heyra. Þegar
i upphafi verður áheyr-
andinn gripinn þeirri til-
finningu, að nú skipti fátt
meira máli um hrið en sá
heimur, sem þessi ein-
kennilega tónlist birtir.
Um h 1 j óm s v ei t a r s t j ór n
Proinnsiasar O’Duinns gildir
annað af tvennu: Hann skortir
dramatiskan styrk til að halda á
lofti verki eins og þessu eða
hljómsveitarmennirnir taka ekki
nógu mikið mark á honum. Eða
h'vernig er öðruvisi hægt að skýra
þann skort á samhug, sem rikti i
þessum flutningi? Hér var á ferð-
inni einhvers konar tónlistarleg
„Eigengesetzlichkeit” hinna ein-
Gisli Magnússon
stöku hljóðfæraleikara. Veriö
allir-með-einum-huga-andann
vantaði. Og það sem meira er:
það þarf ekki nema einn gikk i
hverja veiðistöð.
Blásararnir stóðu sig prýðilega
i pianókonsert Stravinskys, þegar
undan eru skilin nokkur óhrein-
indi i upphafinu. Verkið hef ég
aldrei heyrt áður, en fannst það
svona i fyrstu atrennu nokkuð
þægilegt áheyrnar og hugmynda-
auogi noiunaar litil taKmork seu
eins og fyrri daginn.
Gisli Magnússon, kom, sá og
sigraði. Allt var klárt og kvitt i
meðíerð hans. I höndum þessa
frábæra pianóleikara sýndist
þetta erfiða verk barnaleikur
einn. Mikill skaði er að- slikir
menn skuli ekki oftar fá tækifæri
til þess að ljáta ljós sitt skina.
Fyrsta sinfónia Sibeliusar er
eitt þessara verka, sem manni
verður tiðlitið á klukkuna, þegar
maður hlýðir á það. Þó er þessi
smið firna fögur á köflum, en
bara allt of löng. Hún er lika
samin á þeim tima, þegar ferð
austur i Hveragerði tók heilan
dag. Svona fantasiu-kenndar tón-
smiðar eru oft þægilegar i flutn-
ingi, a.m.k. á vissan hátt, og hér
var lika margt ágætlega gert.
I heild voru þetta ánægjulegir
tónleikar.
Proinnsias O'Duinn
/'^/'/V'S/S/S/N/S/S/S/S/S/S/S/S/N/S/S/S/S/S/N/S/S/S/S/S/S/S/N/S/S/S/S/S/S/N/S/S/S/S/S/N/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/VS/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/S/
Burt með
kirkjugarðinn
Þ. hringdi:
,,Eg vildi gjarnan fá svar frá
borgaryfirvöldum við einni
spurningu. Hún er á þá leið, hvort
það sé með þeirra leyfi, að búið er
að koma upp bilakirkjugarði á
Tunguvegi á móts við húsið
númer 15. Ibúum þessa hverfis
finnst meira en nóg að leyfa bila-
réttingaverkstæði með öllum
þeim hávaða og sóðaskap, sem
þvi fylgir, i miðju einbýlishúsa-
hverfi, þótt ekki þurfi að fylla allt
með gömlum bilhræjum”.
Strœtó er
betri
H.E. hringdi:
,,Ég sá i lesendadálki Visis
fyrir stuttu, að óskað var eftir, að
lesendur létu ekki siður frá sér
heyra, ef þeir hefðu eitthvað já-
kvætt fram að færa. I þvi sam-
bandi datt mér i hug, að ekki alls
fyrir löngu dvaldi hér um skeið is-
lenzk kona, sem var búin að vera
búsett i Las Vegas i 20 ár. Hún var
hrifin af mörgu, sem hún sá og
heyrði hérlendis. Einna hrifnust
var hún samt af strætisvögnum
borgarinnar. Hvað vagnarnir
væru þægilegir og hreinlegir, bil-
stjórarnir kurteisir og hjálpsamir
og þar fram eftir götunum.
Einnig var hún mjög ánægð með
þær öskutunnur, sem við notum,
og taldi þær mun hentugri en þær
væru vestra”.
Lokið fyrir
Kanann
T.V. hringdi:
,,Hvers konar æði er það sem
gripur fólk, þegar haft er á orði að
loka fyrir ólöglegar sjónvarps-
útsendingar frá stöðinni á Kefla-
vikurflugvelli? Maður mætti
ætla, að fjöldi manns mundi
hreinlega leggjast upp i rúm og
deyja, ef taka ætti frá þeim þessa
dýrð. Mér er fyrirmunað að skilja
svona hugsunarhátt. Ég sé ekkert
athugavert við að loka fyrir þessa
stöð, og auðvitað átti að vera búið
að þvi fyrir löngu.
Svo er fólk að kvarta i lesenda-
bréfum Visis og spyr, hvort ekki
eigi þá að banna erlendar út-
varpsstöðvar lika og þar fram
eftir götunum. Getur fólk virki-
lega ekki hugsað rökrétt lengur?
Það er hægt að ná fjölmörguiner-
lendum útvarpsstöðvum hér-
lendis. Menn geta valið og
hafnað.Hlustað jafnt á áróður
kommúnista sem kapitalista. I
þessum efnum rikir sjálfsagt
frjálsræði, og sama er að segja
um innflutning á erlendu lesefni.
En það gegnir allt öðru máli um
Kanasjónvarpið. Það sjónvarp er
rekið af einu erlendu riki og þarf
ekki að óttast neina samkeppni
frá öðrum erlendum stöðvum.
Þegar við höfum tæki til að. geta
valið milli erlendra sjónvarps-
stöðva finnst mér málið horfa allt
öðruvisi við og þá verði sjálfsagt
fyrir okkur að nýta slika tækni.
En að halda áfram að betla um
Kanasjónvarp finnst mér hlægi-
leg móðursýki og ekkert annað.
Við höfum aldrei beðið um þetta
sjónvarp þeirra, og ég gef litið
fyrir tækniþekkingu Amerikana,
ef þeir geta ekki einskorðað út-
sendingar sinar við völlinn
sjálfan. Ég veit ekki nein dæmi
þess að þjóð, sem hefur leyft er-
lendum her að hafa bækistöð á
landi sinu, hafi óskað eftir að fá
jafnframt sjónvarp frá slikri
stöð”.
HRINGIÐ í
SÍMA1-16-60
KL13-15
L a u n a ú t relkningar með
u*--—a
multa GT (j W
ISKRIFSTOFUÁHÖLD I
SKIPHOLTI 21 |
Vísir vísar
á viðskiptin