Vísir - 17.11.1972, Blaðsíða 2

2
Visir. Föstudagur 17. nóvember 1972
vmssm:
Á hvaða tónlistarþætti i
útvarpinu hlustið þér
mest?
Guörún llelgadótlir, húsmóöir.
Það er ekki orðið mögulegt að
hlusta á tónlist i útvarpinu. Þeir
spila svo mikið af útlendum lög-
uni, en næstum ekkert af góðri is-
lenzkri músik.
(ierður Bjarnadóttir, afgreiðslu-
stúlka. Ég hlusta nú litið á út-
varpið. Ef ég hlusta á það, þá
hlusta ég langmest á poppið, en
ekkert á aðra músik.
Ilildigun nur Þorslcinsdóttir,
kennari. Ég hlusta nú ekki á
neinn ákveðinn þátt. Helzt hlusta
ég á létt lög og dægurlög, en litið á
sinfóniur.
(iunnar Sveinsson, háskólanemi.
Ég hlusta aðallega á lög unga
fólksins og sigilda músik. Ég
hlusta mikið á þáttinn á þriðju-
dögum, sem Gunnar Gunnarsson
sér um.
Ingvar Kristinsson, nemandi. Ég
hlusta á lög unga fólksins og þátt-
inn á nótum æskunnar. Ég hlusta
alls ekki á sinfóniur og klassiska
músik.
Sonja Jónsdóttir, bankastarfs-
maður. Ég hlusta á lög unga
fólksins. Yfirleitt hlusta ég ekki á
klassiska músik, aðeins létt lög.
EFTIRLEIKUR LÖGBROTA
Eykur meðferð mála fyrir dómi ekki virðingu manna á lögum?
Dómarnir i fikniefna m ál-
unum, sem kveönir voru upp nú
fyrirskömmu hafa vakið marga
til umhugsunar um hlutverk
dómsvaldsins i sakamálum hér
á landi.
Flestir myndu ætla að dóms-
störf og dómar yfir fólki fyrir
afhrot, sem það hefur framið,
gegndu þvi hlutverki að fækka
glæpum. Kins og löggæzla mið-
ar að þvi að koma i veg fyrir að
óhæfuvcrk séu unnin, hljóta
dómar að gegna þvi hlutverki að
sjá til þess, að vcitt sc sú refs-
ins, sem kemur i veg fyrir, að
fólk geri sömu vitleysuna aftur
og einnig að sjá til þess að fólk,
sem fremur afbrot vegna ein-
hverra innri tilfinningaörðug-
leika geti fcngiö meðferð, sem
þvi hentar.
Um meðferð og umhyggju,
sem tilfinningaveilt fólk þarf að
fá, þýðir vist ekki að fjölyrða
um hér á landi. En til hins væri
hægt að ætlast til, að dómar yfir
heilbrigðu fólki, sem fremur af-
brot i auðgunarskyni, væru það
strangir, að þetta fólk sæi sér ei
hag i að fremja sama afbrotið
aftur og aftur einungis vegna
þess, að ekkert gerir til þó upp
komist, vegna þess að refsingar
eru svo vægar. Ilér skal nefnt
dæmi scm alls ekki cr af verstu
tegund: Mörg veitingahús hafa
haft það fyrir sið að hleypa
fleirum inn i salarkynni sin en
leyfilegt telst. Löggæzlumenn
koma stundum að húsunum og
telja út út þeim. Einu sinni þeg-
ar slikt gerðist hjá einu veit-
ingahúsa borgarinnar reyndust
sem oftar vera alltof margir i
húsinu. Næsta kvöld var aðeins
hleypt inn tilsettum fjölda og
sagði eigandi staöarins þegar
búið var að gera upp reikninga
fyrir það kvöld, að selzt hefði
fyrir um 70 þúsund krónum
minna þá en þegar fjöldinn var
ekki takmarkaður.
Sé gert ráð fyrir að hreinn
hagnaður umfram innkaups-
verð umrætt kvöld hafi verið
helmingur af upphæðinni sem
inn kom, þá fór veitingamaður-
inn á mis við 35 þúsund krónur
þetta kvöld.
Þegar þessi veitingamaður
var siðan drpginn fyrir dóm og
dæmdur fyrir athæfi sitt, kom
hann hlæjandi út úr réttarsaln-
um, þvi að honum var gert að
greiða fimmtán hundruð krónur
i sekt.
I tilviki sem þessu hefði
Kf svo licldur áfram að vera
seni iiú er, þá borgar sig ekki
prningnlcga að eltast við að
greiða þessa fimmtiu króna
sckta rniiða. Kf þú vilt spara
nokkra krónur, og þér er alveg
sama livaða álit fólk hefur á þér,
þá skallu hara setja sektar-
miðana i körfuna.
Kn menn mega ekki gleyina til
livers slöðumælar eru. Þeir sjá til
þess að náunginn leggi ekki
liílnum sinum of lengi á sama
stæðið, svo að þú þurftir ekki að
hiða klukkustundum saman eftir
að geta lagt bilnum þinum.
Scm betur fer eru flestir það vel
innrættir og sómakærir, að þeir
horga ævinlega stöðumæla-
gjaldiö, sem er fimm krónur fyrir
stundarf jórðunginn. Sumum
þykir þó svo vænt um aurana
sina, að þeir borga aldrei þennan
fimmkall.
mörgum fundizt eðlilegt, að
reynt hefði verið að meta hvað
maðurinn græddi á að hleypa
hættulega mörgum inn i hús sitt,
og sektin yrði siðan t.d. tvöföld
sú upphæð. Þá hefðu verið smá
von um að maðurinn hugsaði sig
tvisvar um áður en hann hleypti
jafnmörgum inn i hús sitt i
næsta skipti. En eftir að hafa
fengið þessar bliðu viðtökur hjá
dómsvaldinu fyndist honum það
sennilega argasta heimska að
vera að fara eftir hinum mátt-
lausa bókstaf laganna.
Borgar þú í stöðumæla?
Það lögbrot sem flestir gera
sig sennilega seka um einhvern
tima er að leggja bil sinum ólög-
lega. Það er ef menn láta tim-
ann renna út á stæðinu sem þeir
leggja á, eða ef þeir borga
hreinlega ekki i stöðumælinn,
þegar þeir leggja bilnum sinum
i bifreiðarstæðið.
Vantar betra svell
á Tjörnina
Gamall skautamaður simar:
,,Nú er komið svell á Tjörnina
og eins og áður er ekkert gert til
að fólk geti nýtt það sem bezt.
Það er alveg dæmalaus deyfð
sem alltaf er yfir skautayfirvöld-
um þessarar borgar. Auðvitað
þarf að sprauta á svellið og stór-
bæta lýsingu svo það komi að góð-
um notum.
Krakkagrey eru þarna að leik á
ójöfnu svelli, sem með sáralitlum
tilkostnaði mætti gera fyrsta
flokks. Ég held að á flestum stöð-
um landsins sé gert meira fyrir
skautafólk en hér i borginni.
Þetta er handhæg og ódýr iþrótt,
sem skapar ákjósanlega
hreyfingu undir beru lofti. Ættu
yfirvöld ekki að láta sitt eftir
liggja til þess að sem flestir geti
notið hennar.”
Ljósmœður og
átapparar við
skyld störf?
Ljósmóðir skrifar pftirfarandi:
„Ég get nú ekki lengur orða
bundizt yfir þvi óréttlæti sem vin-
gengst i launamálum fólks. Ég er
ljósmóðir og finnst að við ljós-
mæður vinnum mjög mikilvægt
starf i þjóðfélaginu. Fólk veit það
kannski ekki almennt, en dán-
artala nýfæddra barna hér á landi
er með þvi lægsta, sem þekkist i
heiminum i dag.
En þeir spekingar, sem flokk-
uðu rikisstarfsmenn niður vita
vist ekki að við ljósmæður berum
ábyrgð á tveim mannslifum i
senn og stundum fleiri, þvi oft eru
margar konur að fæða samtimis.
Það þýðir tvöfalt meira vinnu-
álag og mörgum sinnum meira
andlegt álag. Við siðustu saran-
inga voru störf okkar metin til
sömu ábyrgðar og störf átappara
ÁTVR. Þegar spurt er um mögu-
leika á hækkun, er svarið alltaf
það sama, nei þá koma allir hinir
á eftir.
Hvað haldið þið lesendur góðir
að við berum mikið úr býtum
sem vinnum á næturvöktum? Við
fáum 52,60 krónur i álag á klukku-
stund. Það er nú ekki meira en
það. Þegar ég opnaði augun eftir
erfiða næturvakt um daginn sá ég
i Visi, að háskólakennarar hafa
hækkað um einn launaflokk. úr
25. flokki upp i 26. og-fá alls konar
hlunnindiaðauki. Þeir eiga vissu-
lega skilið góð laun fyrir langt
nám, en menntun og ábyrgð er
ekki alltaf hægt að leggja til
grundvallar.
Störf okkar ljósmæðra er metið
til ábyrgðar i 14. launaflokki og
allir sem tala um óréttlæti i
launamálum benda á ljósmæður.
En sjálfar þegja þær þunnu
hljóði, enda seinþreyttar til há-
vaða og láta i sambandi við sin
störf. Hins vegar er ekki lengur
hægt að þegja. Það virðist vera
svo að þegar fólk er komið i nógu
háa launaflokka, þá sé mun auð-
veldara fyrir það að hækka ennþá
meira. 1 þvi sambandi detta mér
alþingismenn i hug. Þeir stór-
hækkuðu sjálfir sin laun og nú
liggur við að þeir snúi sér ekki við
i rúminu án þess að fá greiðslu
fyrir. Og það var sæmileg hækkun
hjá háskólamönnum að fá hækk-
un úr 800 krónum upp i 1300 fyrir
einnar stundar fyrirlestur. Hvað
hefðu þessir menn á timann, ef
þeir ynnu á næturnar?
Að siðustu langar mig til að
þakka Valdimar ristjórnarfull-
trúa fyrir skrif hans um stefnuna
varðandi launamál opinberra
starfsmanna og leyndina yfir
þeim. Ég tek undir það að hér er
um að ræða skaðlega og hættul.
stefnu og ég get ekki lengur borið
virðingu fyrir þeim mönnum sem
henni ráða.
Nýja stjórnin sagðist vera
verndari hinna smáu en ég hef
ekki orðið vör við það. Aldrei
hefur jafn stór hluti launa verið
tekinn af fólki með óhóflegum
sköttum og nú er.”
Þýðið Billy Wright
Knattspyrnumaður i Eyjum
skrifar:
„Mig langar til að koma á
framfæri uppástungu til sjón-
varpsins vegna ensku knatt-
spyrnunnar.