Vísir - 23.01.1973, Síða 13

Vísir. Þriðjudagur 23. janúar 1973
13
„Hvað liggur á? Bezt
bíða og hjálpa til..."
Fjölmiðlar landsins hafa á að
skipa vösku liði fréttamanna.
Þeirsiðustu þeirra voru aö leggja
af staö til Eyja þegar fyrstu
lögreglumennirnir höfðu loksins
oröið sér úti um flugvél. Sú var þá
fullhlaðin hljómlistartækjum ein-
hverrar popp-hljómsveitarinnar
og þurftu lögreglumennirnir sex
að byrja á að bera tækin inn i hús,
áður en hægt var að setja sætin i
vélina. Þegar liðið lagði af stað
með Sigurð M. Þorsteinsson yfir-
lögregluþjón fremstan i flokki var
klukkan að veröa hálf-fimm.
☆
Skömmu siöar lögðu tólf
lögreglumenn af stað frá Reykja-
vik til Eyja meö Guðmund Her-
mannsson, aðstoðaryfirlögreglu-
þjón, fremstan.
A einhvern óskiljanlegan hátt
mistókst að hafa flugvél tilbúna
fyrir lögregluna, eins og þeim
hafði þó verið heitið eftir að ljóst
var hvað var á seyði.
Við komuna til Eyja (með
mönnum Sigurðar klukkan 4.55)
blöstu fyrst við tveir hópferða-
bilar, sem komnir voru með fólk
af elliheimilinu og sjúkrahúsinu.
Um 30 manna hópar hvor um sig.
Þá voru þyrlur varnarliðsins
þegar byrjaðar fólksflutninga til
lands.
A sjúkrahúsinu var staddur
Einar Valur Bjarnason yfir-
læknir. Hann var hress i bragði,
enda hafði honum tekizt fljótt og
vel að koma sjúklingum öllum
upp á flugvöll. Starfslið sjúkra-
hússins var þó enn á sjúkrahúsinu
og gerði áætlun um að sækja i
heimahús þá, sem vitað var að
ættu erfitt um vik vegna veikinda.
„Hvað ég ætla að gera af mér
núna þegar þaö mesta er af
staðið? Ég ætla beint heim og
slappa eilitið af og skola niöur
nokkrum Thule, sem ég keypti af
heilan kassa I gær,” svaraði
Einar Valur spurningu blaða
manns. Hann kvað fjölskyldu sina
vera lagða af stað með bátum til
lands.
☆
Úti fyrir rigndi niður vikri og lá
að minnsta kosti l.sentimetra lag
á iörðinni. Var allt orðið svart og
— ÞJM lýsir ferð um Hei maey í morgun
helzt liktist það þvi, að ganga
eftir malargötu að stika eftir
gangstéttunum og marrið lét ein-
kennilega i eyrum.
Niður af sjúkrahúsinu stendur
lögreglustöðin. Þar var þröngt á
þingi. Lögreglumennirnir 18 frá
Reykjavik, voru þar á ferli inn og
út og sömuleiðis hjálparsveitar-
piltar, sem flestir höfðu yfir
einkabifreiðum að ráða.
Lögreglan kvað alla sirenu-
bilana fjóra hafa verið senda um
götur bæjarins með sirenuvæli og
sömuleiðis hafi tveir lúðrar al-
mannavarna verið látnir gjalla,
en þeir lúörar eru helzt notaðir
þegar stórbrunar eru.
Otrúlega margir voru enn i
heimahúsum þegar lögreglu-
menn fóru i ibúðarhverfin og
börðu uppá þar sem búast mátti
við aðeinhverjir væru ennþá inni.
Fjórir Frakkar stóðu úti fyrir
lögreglustöðinni og áttu bágt með
að leyna þvi, hversu órótt þeim
væri innanbrjósts. Þeir sögðust
hafa unniö i Eyjum siðustu tvær
vikurnar, en litist núna ekkert á
blikuna og vildu koma sér burt af
þessu landi hið fyrsta.
☆
Klukkan aö verða hálf sex var
álitið að eitthvað um 50 til 60
prósent Eyjaskoggja væru farnir
úr Eyjum. Þá var greinilegt, að
megnið af konum og börnum
höfðu komið sér af stað til lands,
en enn var fjöldi karlmanna á
ferli eða allt að tvö þúsund
talsins. Fæstum fannst þeim
liggja á að komast i burtu. Allir
vildu þeir vera til taks ef á þyrfti
að halda. Þurfti útvarpið að
senda margar tilkynningar þess
efnis, aö nauðsynlegt væri að
fólksflutningar héldu tafarlaust
áfram. En lengi stóðu hálftómar
vélar á flugvellinum að biða eftir
að geta fyllt og lagt af stað.
Farangur manna var meö
minnsta móti. Margir höfðu
ekkert með sér, en flestir höfiSn
Ljósin., Guömundur Sigfússon.
Mikiö álag var á loftskeytastööinni i Eyjum í nótt eins og nærri má geta. Þaöan var kallað i báta og skip til að flytja fólk til meginlandsins.
Hérna hafa þeir getað iitið upp til að horfa framan i myndavélina starfsmennirnir. Með þeim er Guðlaugur Gislason, alþingismaður og
fyrrverandi bæjarstjóri í Vestmannaeyjum. Ljósm.: Bragi Guðmundsson.
að
— karlmennirnir í Eyjum
vildu fœstir œða í land
eins og skot.
Skipanir þurfti til að
koma þeim af stað
látið nægja, að tina i tösku eða
poka eitthvað af fatnaði, en annað
var skilið eftir.
Ljós var lika i fjölmörgum
húsum og á stöku stað stóðu
hurðir húsa opnar upp á gátt.
Einhverjum hefur þó fundist
liggja pinulitið á.
☆
,,Fæ ég að geyma þessa tösku
hérna hjá ykkur?” spurði úlpu-
klæddur piltur og sveiflaði tösku
sinni innfyrir dyr lögreglu-
stöövarinnar. ,,Ég sæki töskuna
svo áður er fer — einhvern-
tima á eftir. '
„Mig langar til að hinkra að-
eins og sjá hvort ég geti ekki eitt-
hvað hjálpaö,” sagði hann við
blaöamann Visis. Hann sagðist
vera austan af landi, en vera við
nám i stýrimannaskólann i Eyj-
um. „Ég bý á heimavist skólans
ásamt fimm öðrum. Einn þeirra
vakti mig klukkan tvö og þá var
herbergið uppljómað af bjarman-
um. Og þegar ég leit út horfði ég
beint i sprunguna. Eins og dá-
leiddir horfðum við strákarnir á
hana opnast áfram niöur i sjó.
Það var hrikalegt.”
Nú bar sr. Benedikt Arnkells-
son að. Hann var aö ieita eftir
ferð á flugvöllinn. Hjálparsveit-
arpiltur bauðst til að aka honum
og blaðamaður Visis tók sér far
með þeim.
A leiðinni á flugvöllinn var
komið við hjá KFUM, þar sem sr.
Benedikt átti tösku og tvo stóra
kassa. „Ég var ekki búinn að
vera hér nema i tiu daga og þvi
litiö búinn að taka upp af farangri
minum,” sagöi hann. „Ég var i
fasta svefni á hæðinni fyrir ofan
sjómannastofuna, þegar með-
hjálparinn kom og vakti mig um
klukkan tvö. Þá mátti heyra gný-
inn frá sprungunni, en ég taldi
þaö i fyrstu vera mjög hávaða-.
saman brimgný. Þannig lét það i
eyrum.”
Hjálparsveitarstrákurinn sagð-
ist hafa verið vakandi og verið við
bókalestur þegar ósköpin dundu
yfir. Kortéri seinna var hann
byrjaöur aö aka um göturnar með
félaga sina úr hjálparsveitinni,
sem höfðu nóg að gera við að ræsa
fólk og aðstoða það við að komast
áfram.
☆
Lögreglunni fóru að berast til
eyrna fréttiraf innbrotum i vérzl-
anir, en i miöbænum var alit með
kyrrum kjörum þegar blm. Visis
fór þar um með tveim lögreglu-
mönnum. öðrum úr Reykjavik,
hinum úr Vestmannaeyjum.
I nokkrum verzlunum og fyrir-
tækjum voru eigendurnir enn á
stjái klukkan að verða sjö.
Þannig sat t.d. eigandi stærstu
húsgagnaverziunarinnar i dýpsta
hvildarstólnum i verzluninni og
talaði i rólegheitunum i sima.
Annar var að dunda við að setja
hengilás á hurðina inn i verzlun-
ina, en hurðinni hafði nokkru áður
verið sparkað upp af ókunnugum.
Þrir rónar eigruðu um miðbæ-
inn og virtust undrandi á öllu til-
standinu. Og þeim fannst af og frá
að fara úr Eyjum. „Það er ekki
nokkur minnsta ástæða til þess,”
fullyrtu þeir og héldu áfram að
spásséra.
Þegar blm. Visis kom á flug-
völlinn klukkan hálfátta, var
Fokker að leggja þaðan upp og
sömuleiðis Jolly Green-þyrla
varnarliðsins. Nóg pláss var fyrir
aila.
Blm. valdi þyrluna ásamt sjö
eða 8 fullorðnum mönnum, sem
tóku atburðum rólega. Gamall
heildsali byrjaði á að bjóða i
nefið eftir að hafa verið tjóðrað
ur niður og þegar þyrlan var
komin á loft gekk brjóstbirta af
flösku á milli manna.
Hvaða læti út af einu gosi i
Heimaey? _þJM