Vísir - 29.08.1973, Qupperneq 7

Vísir. Miðvikudagur 29. ágúst 1973.
7
Skáldið Solzhenitsyn (1. t.h.) sést hér
við jarðarför fyrsta útgefanda sins,
Tvardovsky, sem birti verk eftir hann
i Novy Mir — en Soizhenitsyn segist
luma á inegin hluta verka sinna, sem
verði gefin út, ef eitthvað kemur fyrir
hann.
Solzhenitsyn heldur þvf fram að
þúsundir einstaklinga sæti slikum
hlerunum.
Það er þess konar þjóðfélag,
sem Sakharov er að vara Vestur-
veldin við að trúa of vel, þegar
hann segir, að þau ættu að setja
ákveðin skilyrði fyrir afvopnun-
inni og vera ekki of andvaralaus.
„Vopnahlé án lýðræðis,” sagði
hann á blaðamannafundinum fyr-
ir viku, „vopnahlé, þar sem Vest-
urlönd samþykkja i rauninni okk-
ar leikreglur, gæti orðið stór-
hættulegt vopnahlé.”
Þótt Sakharov hafi annað veifið
látið ýmislegt flakka við blaða-
menn, og Solzhenitsyn dregið upp
þá mynd af Sovétrfkjunum i bók-
um sinum, sem stjórnvöldum
þeirra er ekki þóknanlegt, þá hef-
ur hvorugur þeirra gengið svo
langt áður sem nú i „samvinnu
við niðurrifsöflin” — eins og það
er orðað.
Það er engu likara, en þeir ótt-
ist þá og þegar að verða lokaðir
inni á geðveikrahæli, og vilji nota
tækifærin, er kunna að vera hver
hin siðustu, til þess að segja það
sem þeim liggur á hjarta.
Það tók stundum jafnan
tíma að fara á kvenfé-
lagsfund eins og að fara
í kríngum hnöttinn
Ólíku er saman af
jafna, hversu mikið var
haft fyrir þvi að kom-
ast á kvenfélagsfundi
fyrr og nú.
i riti, sem Samband
breiðfirzkra kvenna
gefur út i tilefni af 40
ára afmæli sinu, lýsir
Ólöf Þorleifsdóttir
einni af ferðum sinum
þegar hún fór á fund 5.
mai 1934.
Ólöf hafði verið kosin af
Kvenfélaginu „Gleym mér ei” i
Grundarfirði til að mæta á fundi
S.B.K., sem haldinn var á
Staðarfelli. Konurnar á
Snæfellsnesi hittust i Stykkis-
hólmi og var farið þaðan með
skipi til Staðarfells.
„Heldur þótti mér smár far-
kosturinn, sem þar sótti okkur
út i skipið, þvi bæði var hvasst
og kalt”, segir Ólöf.
Vel var tekið á móti konunum
og gott var að komast i húsa-
skjól. Fundarkonur gerðu sér
margt til skemmtunar og m.a.
fóru þær i boði Kvenf. „Guðrún
ósvifursdóttir” i Hvammssveit
riðandi að Hvammi. Var þeim
boðið upp á kaffidrykkju ásamt
forstöðukonu Húsmæðraskólans
á Staðarfelli og námsmeyjum
þaðan.
A leiðinni heim þeysti for-
stöðukonan ásamt námsmeyj-
um á undan og höfðu til heitan
mat handa þeim, sem hægar
fóru yfir, þegar komið var á
áfangastað.
„Mjög kalt var á leiðinni, og
þegar ég steig af baki á Staðar-
felli hélt ég að fæturnir væru
ekki með, svo dofnir voru þeir”,
segir Ólöf.
„Nú áttum við eftir að komast
heim aftur. Fyrsti áfanginn var
Stykkishólmur. Kom þaðan
trillubátur til þess að sækja
okkur, en þá kom suðvestan
hvassvirði með éljagangi. Ekki
var útlitið gott, en við stigum
um borð i „Drottins nafni". Segl
var breitt yfir okkur i skutnum.
þvi að báran ýfði fjörðinn þetta
kvöld”, segir Ólöf i frásögn
sinni.
Til Stykkishólms komust
þænnúsamt heilu og höldnu. Nú
væri hægt að komast i kringum
hnöttinn á sama tima og það tók
þessar kvenfélagskonur að fara
af Snæfellsnesi i Dalasýslu árið
1934.
Kristin Tómasdóttir ritari
S.B.K. sagði okkur að Halldóra
Bjarnadóttir, sem verður 100
ára núna i október, hefði verið
frumkvöðull að stofnun S.B.K.
Ferðaðist hún um og vakti at-
hygli á nauðsyn þess, að þessi
fámennu félög við Breiðafjörð
stofnuðu með sér samband og
fékk Ingveldi Sigmundsdóttur
skólastjóra á Hellissandi til að
taka að sér formennsku.
Halldóra skrifar á ritvél enn
þó að hún verði 100 ára i okt.
Halldóra er sú kona, sem
mest hefur unnið fyrir islenzkan
heimilisiðnað hér á landi og hef-
ur hún verið með sýningar bæði
utanlands og innan.
Hún stofnaði eina
tóvinnuskólann á Islandi en
hann var starfræktur á Sval-
barði við Eyjafjörð. Hún sá um
útgáfu Hlinarog Vefnaðarbókina
gaf hún út, þegar hún var komin
yfir nirætt. Allar sinar greinar
og bréf vélritar hún og hefur þá
ritvélina á hnjánum. Enn þann
dag i dag hfur hún þennan hátt á
og ekkert lát er á bréfaskriftum
hjá henni bæði hér innanlands
og utan, þó að þetta gömul sé.
Aðaláhugamál hennar eru
sem fyrr tóvinnan og að halda
við islenzka búningnum.
Kristin sagði okkur, að eins og
önnur kvenfélagasambönd hef-
ur S.B.K. barizt fyrir bættri
uppfræðslu kvenna við heimilis-
hald. Hafa i þessu tilefni verið
haldin alls konar námskeið i öllu
þvi, sem lýtur að heimilishaldi.
Umferðarkennarar hafa verið
fengnir til þess að kenna garð-
rækt, matreiðslu, sauma og
föndurvinnu, svo að eitthvað sé
nefnt. Haldnar eru kvöldvökur,
og er þar margt haft til
skemmtunar og fróðleiks. Kon-
ur koma mikið i islenzka
búningnum bæði á kvöldvökurn-
ar og á aðalfundi til þess að örva
aðrar konur til þess að halda
honum við.
1 sambandi við aðalfundina
eru alltaf haldnar sýningar á
handavinnu og gömlum mun-
um, sem eru i eigu félags-
kvenna. Má oft sjá á þessum
sýningum öll afbrigði af is-
lenzkri tóvinnu, vefnaði, út-
saumi o.fl. Koma margir aðrir
en fundarkonur til þess að sjá
þessar sýningar.
Viða hugsa kvenfélögin um
kirkjurnar, halda þeim hreinum
og ótaldar, eru þær gjafir, sem
kirkjan hefur þegið af
kvenfélögum. Kvenfélagið Lilj-
an i Reykhólasveit gaf t.d.
Reykhólak irk ju vandaða
kirkjubekki. Þau hafa lika oft
beitt sér fyrir ræktun lands og
tekið fyrir óræktarbletti, sem
engum datt i hug, að yrðu ann-
IIMIMl
SIÐA im |
Umsjón:
Erno V.
Ingólfsdóttir
að, og gert þá að fallegum
gróðurreitum.
S.B.K. hefur stutt mjög
Húsmæðraskólann á Staðarfelli
og fleiri skóla með gjöfum og
fjárframlögum.
Merki sambandsins er kona
við stýri á seglbát og minnir það
á, að konur stunduðu mikið sjó
við Breiðafjörð og þóttu góðir
sjósóknarar. Margar konur
bregða sér á sjó enn i dag, þó að
ekki séu nú selgbátar almennt
notaðir.
Formaður S.B.K. er Þrúður
Kristjánsdóttir i Búðardal.
Sambandið er aðili að Kven-
félagasambandi Islands K.I.,
sem heldur landsþing annað
hvert ár, og er eitt slikt nýaf-
staðið. Þingin eru alltaf haldin i
Reykjavik og koma fulltrúar frá
öllum kvenfélagasamböndum á
landinu. K.l. er tengiliður allra
félaganna. Gefur það út blaðið
„Húsfreyjuna”, sem inniheldur
hið fjölbreytilegasta efni.
— EVI.
VELBÚIN ÞEGAR DIMMA TEKUR!
Nú fer daginn að stytta og áður en við
vitum af, ér sumarið horfið og haustið
tekið við. Það er heldur ekki svo ýkja
langt þar til að dimma tekur strax um
miðjan daginn. Þá er það snjórinn, hálkan
og annað, sem því fylgir. Og þá ekki hvað
sizt umferðaróhöppin og slysin.
Þau eiga sér svo sem ekki eingöngu stað
um vetur, en verða samt öllu tiðari þá.
Skólinn er hafinn hjá börnunum, sum
hver þurfa að þræða miklar umferðargöt-
ur til þess að komast í skólann, og þá er
vist eins gott að búa þau eins vel úr garði
og unnt er.
Miklu meir er nú lagt upp úr umferðar-
fræðslu en áður, og börnin vita frekar
hvernig þau eiga að snúa sér. En hug-
myndirnar, sem hér fylgja, ættu ekki að
saka einn eða neinn.
A meðfylgjandi myndum sjáum við,
hvernig börnin eru búin fyrir umferðina.
Annað barnið er iklætt vesti, sem lýsir vel
i myrkri, en hitt er hins vegar með húfu á
kollinum, sem einnig lýsir vel i myrkri.
Húfan er prjónuð úr mjúku acrylgarni,
100%, og efsti hluti húfunnar er appelsinu-
gulur á lit. Sá litur er mjög skær og lýsir
Efsti hluti húf-
unnar er prjón-
aður úr mjög
skæru appel-
sinulituðu
garni, sem lýsir
vel i myrkri. t
stað dúsks er
svo komið fyrir
sjálflýsandi
umferðar-
merki.
fyllilega nóg i myrkri, en til öryggis er
saml hengt aftan i húfuna, i staðinn fyrir
dúsk, sjálflýsandi merki.
Hinir litirnir i húfunni eru svo brúnn og
hvitur, en þó að hviti liturinn lýsi eitthvað
gerir áá brúni það ekki.
Vestið á hinni myndinni er reyndar gert
úr plasti og skreytt meö umferðarmerki
að framan. Þannig vesti mætti auðveld-
lega sauma eða prjóna úr skæru el'ni eða
garni, sem lýsir vel i myrkri. Umferðar-
merkið og röndin neðst á vestinu lýsa
einnig sérlega vel. Slikt vesti er hentugt
fyrir barnið, t.d. ef það hjólar einhverjar
vegalengdir i myrkri á umferðargötum.
—EA
Vesti prjónað
eða saumað úr
skærlituðu efni
eða garni, er
hentugt cf að
harnið t.d. hjól-
ar i myrkri á
miklum um-
ferðargötum.