Vísir - 13.11.1973, Blaðsíða 16

VÍSIR
Þriðjudagur 13. nóvember 1973.
Varnarmálin:
Bandaríkjamenn
varir um sig
Bandarisku samninga-
mennirnir í varnarmúlunum voru
varir um sig i morgun, þegar
Vísismenn hugöust fá Ijósmynd af
þeim á Hótei Holti. Þeir sátu aö
árbit og neituðu bæöi viötali og
Ijósmynd.
F’ormaður samninganefndar-
innar, William, J. Porter, býr
hins vegar hjá bandariska sendi-
herranum, en ekki tókst að fá
hann til viðtals i morgun.
Fundur Bandarikjamanna og
tslendinga eiga að hefjast
klukkan 15.15 i dag. -HH.
Þjónaverkfallið
trúlega langt
Sáttasemjari hefur boöaö
deiluaöila veitingahúsanna til
fundar klukkan tvö i dag. Ennþá
mun talsvert mikiö bera á milli
og eins og allt er i pottinn búiö,
telja kunnugir fullt eins horfur
á, aö verkfalliö geti staðiö ailt
fram f næsla mánuö.
Svo sem kunnugt er, mega
veitingahúsin ekki veita neina
þjónustu af börunum meðan á
verkfalli þjóna stendur. Vatn er
hið eina, sem veita má gestum
— og það verður að vera endur-
gjaldslaust.
t frétt i VIsi I gær varö sú mis-
sögn, að gospillur þær, sem voru
á boðstólum I Skiphóli i Hafnar-
firði ,,hafi verið boðnar gegn
vægu gjaldi”. Gospillurnar
stóðu gestum til boða endur-
gjaldslaust.
Hins vegar var aögangseyrir
hússins kr. 400. Voru það einu
tekjur hússins, en þær nægðu til
að gera húseigendurna ánægða.
Þeir hafa i það minnsta afráðið
að hafa opið áfram um helgar
þrátt fyrir þjónaverkfallið.
Ef fleiri veitingahús feta i fót-
spor Skiphóls má búast við, að
biölund þeirra eftir lausn verk-
fallsins aukizt að mun. - þjm.
Aðkomuungling-
ar stóðu fyrir
slagsmólunum
— segir yfirkennarinn
í Vogaskóla
„Þetta ástand hefur veriö rikj-
andi I mörg ár, og þessi dansleik-
ur var ckki vcrri en margir fyrri,
þótt tveir nemendur lentu á slysa-
varðstofunni. Þarna var fyrst og
fremst um að ræöa utanaökom-
andi unglinga, sem hafa staöiö
fyrir slagsmálum viö skólann ár-
um saman, og þótt viö hleypum
þeim ekki inn, höfuin viö þá hang-
andi i kringum skólann, þar til
dansleiknum lýkur,” sagöi Þor-
steinn Eiriksson, yfirkennari i
Vogaskólanum, en fyrir uokkru
varð aö flytja tvo unglinga á
slysavarðstofu eftir slagsmál
sem urðu, aö loknum dansleik i
skólanum.
Hafa foreldrar gagnrýnt þetta
og telja, að ekki hafi verið nægi-
leg gæzla á dansleiknum. Sagði
Þorsteinn, að mjög erfitt væri að
koma við gæzlu, þar sem að-
komuunglingar flykktust að
dansleikjunum og stæðu fyrir alls
kyns ólátum.
í slagsmálunum, sem þarna
urðu eftir dansleikinn, slasaðist
stúlka, sem ekki var i skólanum,
og piltur, sem ætlaði að hjálpa
henni.
„Við erum i stökustu vandræð-
um með þessa aðkomuunglinga.
Við höfum t.d. margsinnis lent i
vandræðum með pilt, sem þarna
átti hlut að máli, en það virðist
enginn geta haldið honum frá
þessum dansleikjum, þótt hann
hafi oft komizt undir hendur lög-
reglunnar. A meðan slikir ung-
lingar ganga lausir, er ákaflega
erfitt að halda reglu á þessum
dansleikjum,” sagði Þorsteinn
ennfremur. ÞS
„Rafmagnsbilunin slys"
Óstand í samgöngu- og símamólum olli Hafnfirðingum óþœg-
indum — Rafveitumenn komust ekki til að tengja varakerfið
Umferöaröngþveiti á Hafnar-
fjaröarvegi viröist beinlfnis
hafa vaidiö óþægindum Hafn-
firöinga og Garöhreppinga af
völdum rafmagnsleysis á
sunnudagskvöldiö.
tsing og snjór settust á
háspcnnulinuna frá Elliöa-
árstöö og suöur i Garöahrepp og
Hafnarfjörö. Spennufall varö,
og heil byggöarlög myrkvuöust.
Jónas Guðlaugsson, rafveitu-
stjóri Hafnarfjaröar, tjáði Visi,
að Hafnarfjörður hefði tök á
varasambandi, ef aðalsam-
bandið bilaði. Það er lina, sem
liggur suður i Voga.
,,0g við urðum að skammta
rafmagnið, vegna þess að við
komumst ekki inn á þessa linu”,
sagði Jónas.
„Það eru menn frá Raf-
magnsveitu rikisins, sem tengja
okkur við linuna, og það er gert i
Njarðvikum. í gær var veðrið
þannig og ástandið á Hafnar-
fjarðarveginum, að þessir menn
komust ekki suður eftir fyrr en
seint.
Þegar þeir svo komust, þá var
álagið á linuna slikt, aö til að
byrja með uröum við að
skammta rafmagnið. En það
lagaðist svo smám saman. Það
háði okkur lika, að siminn var
meira og minna óstarfhæfur”.
— En bilunin sjálf, var hún
slys eða tilviljun, þolir linan
ekki svona veður?
„Það má kannski kalla þetta
tiiviljun. Þegar is og snjór
setjast á linuna, þá verður
spennufall —og þegar svo bætist
við, að storm gerir um leið, þá
er hætt við að slái út,
Nú er varla hægt aö kalla
svona veður sjaldgæft
hérlendis?
„Það liða nú oft vetur án þess
að svona veður komi. Ég held
þetta sé fyrstogfremst óheppni,
það er a.m.k. ákaflega erfitt að
varast þetta”.
GG
6—7 þós. blóðskammtar á árí
„Hér á landi rikir mjög góöur
skilningur á blóögjöfum, og siö-
ustu tvö til þrjú árin hafa um 6-
7000 einingar komiö inn, eöa
með öörum orðum blóöskammt-
ar”, sagöi Olafur Jensson I
Blóöbankanum, þegar viö rædd-
um viö hann.
Blóðbankinn er 20 ára á morg-
un, og i tilefni þess ákváðu
Vísismenn að færa honum gjöf.
Þeir héldu galvaskir i bankann I
gær og færðu honum þokkaleg-
an skammt af blóði sinu.
Reyndar virtust ekki allir jafn
færir um að gefa, þar sem þeir
höfðu vart meira en fyrir sjálf-
an sig, en sumir fóru þó yfir þá
prósentu, sem hæfileg þykir.
Ölafur sagði, að á þessum
tima væri kannski ekki mikil
þörf fyrir blóð, en það væri erfitt
aö spá fyrir um þörfina eftir
vikutima eða svo. Það þarf til
dæmis ekki nema einn eða tvo
sjúklinga til þess að setja slag-
slðu á bankann. Ekki þykir
heldur borga sig aö geyma blóð
lengi, þar sem það rýrir gildi
þess, en betra er að blóðgjafinn
geymi það um lengri tima sjálf-
ur.
Þörfin hefur fariö vaxandi, en
hér á landi er ekki greitt fyrir
blóðgjöf. Það er þó gert I
Sviþjóö t.d., einu Norðurland-
anna, en tiðkast yfirleitt ekki I
Evrópulöndum. Æskilegra
þykir, að fólk gefi blóðið, sagði
Ólafur. Hann gat þess t.d., að i
Bandarikjunum væru vandræði
vegna umkomulausra og ákveð-
inna manna i þjóöfélaginu sem
eiga litið fyrir sig. Þeir selja
gjarnan úr sér blóðið.
Brýn þörf er fyrir stærra
húsnæði fyrir Blóðbankann og
tillögur hafa komið um að
byggja ofan á húsið eða byggja
viðbyggingu.
— EA.
Hann var svo sem ekkert geysilega óhress, hann Þórarinn Jón Magnússon (ÞJM), þegar ein starfs-
stulka Blóöbankans stakk nálinni inn i handlegg hans.
Ragnheiðarbókin:
SELST
HÚN
EÐA
EKKI?
Skiptar skoðanir
hjá bóksölum
„Hún verður metsölubók árs-
ins, miðils-bókin”, sagði Stein-
ar, verzlunarstjóri hjá Bóka-
verzlun Sigfúsar Eymundsson-
ar, „hún selst mikiö nú þcgar,
en þaö er lika mikil sala i skák-
bók þeirra Friðriks og Frey-
steins. Ég tel samt talsveröa
hættu á, að sala á miöils-bókinni
detti niður, þegar frá liður, þvi
fóik fer aö vita um innihald
bókarinnar.”
Og fleiri tóku i sama streng.
Hjá Bókaverzlun tsafoldar taldi
Sigriður Sigurðardóttir að sala
á miðils-bókinni væri alveg
dottin niður.
„Hún seldist mikið fyrstu tvo
dagana. Fólk var þá á biðlista
eftir bókinni, en nú er þetta al-
veg búið. Hún hreyfist varla úr
hillunum hérna — það er engu
likara en faðir Ragnheiðar,
Brynjólfur biskup Sveinsson,
hafi tekiö fram fyrir hendur
hennar. Bókin um hann selst nú
mun meira enmiðils-bókin”.
Hjá Bókabúð Braga áleit af-
greiðslukona að sala á miðils-
bókinni væri dottin niður,
„a.m.k. i bili. Fólk spurði mikið
eftir henni fyrstu dagana, en
varla nú orðið. En kannski eru
menn ekki almennt farnir að
kaupa bækur fyrir jólin. Sala i
gjafabókum, svokölluðum, er
væntanlega ekki hafin enn”.
—GG
Ferðalangarnir fundnir
Börðust áfram á gömlu leiðinni með einn jeppann bilaðan
„Viö fundum fólkiö i bilunum
um klukkan hálf fjögur í nótt.
Þá var þaö aö brjótast áfram
gamla slóð sem liggur inn i
Landmannalaugar. Það var
statt undir Dyngjunum, hjá
Hófsvaði,” sagði Halldór
Eyjólfsson i Sigöldu i viðtali við
Visi i morgun.
Halldór fór ásamt öðrum
manni á snjóbil inn að Land-
mannalaugum i gær tilaðhuga
að fólki sem var teppt þar
innfrá. Þá hafði þyrla, sem
ætlaði að kanna málið þurft að
snúa við. Gerði hún það vegna
veðurs.
„Okkur var sagt að fólkið væri
inni i Landmannalaugum.
Þegar við komum á snjóbilnum
þangað, þá var engan að finna i
skálanum. Þá hafði skafið ofan i
öll för, svo að við sáum ekkert
hvert fólkið hafði haldið. Við
ákváðum að reyna einhverja af
gömlu slóðunum, og völdum
leiðina að Valafelli,” sagði
Halldór.
„Svo fundum við jeppana niu
þarna á slóðinni. Fólkið var allt
vel búið, en var að visu fegið að
fá heitt kaffi og brauð. Það átti
ennþá nokkurt nesti eftir. Það
sagði okkur, að það hefði farið
frá skálanum á sunnudags-
morguninn. Fólkið hélt, að þessi
gamla leið væri eitthvað snjó-
léttari, en það var bara mis-
skilningur. Á sunnudagskvöldið
gerði svo brjálað veður og þau
héldu kyrru fyrir. Svo þegar
lægði, reyndu þau að halda
áfram, en þá var einn jeppanna
með brotið drif. Þegar við höfð-
um fundið fólkið, héldum við
bara áfram og reyndum að
þræða auðveldustu leiðina. A
mörgum stöðum þurftum við að
draga bilana yfir erfiða snjó-
skafla; en þessi með bilaða
drifið var látinn fara aftast,”
sagði Halldór.
Halldór var nýkominn úr
ferðinni, er við ræddum við
hann i morgun klukkan ellefu.
Hann sagðist búast við, að fólkið
fengi sér að borða, og héldi svo
áfram i bæinn.
„En það er mjög óvarlegt að
fara svona inn á fjöll án þess að
þekkja til aðstæðna”, sagði
Halldór að lokum. -ÓH.