Vísir - 07.02.1974, Blaðsíða 2

2
Vísir. Fimmtudagur 7. febrúar 1974.
TÍSUtSm:
Gætuð þér hugsað yður aö vera án
sima?
Ólöf Kjarnadóttir, starfsstúlka
hjá Pósti og sima: — Nei, það
gæti ég ekki. Og i rauninni er ekki
svo dýrt að hafa sima, miðað við
að það er alltaf gott að hafa hann.
Árni Árnason, vistmaður á elli-
heimili: — Ég held ekki. En hérna
áður fyrr þurfti maður að vera án
hans. Þá var ekki um annað að
ræða en ganga þangað sem
maöur ætlaði að ná sambandi.
Þess vegna er siminn ekkert svo
dýr.
Anna Britt Kommedal, húshjálp:
— Það væri erfitt. Mér finnst svo-
litið dýrt að hafa sima, en það er
bara allt orðið svo dýrt núna.
Guðmundur Sigursteinsson,
sjómaður: Nei. Siminn er
ómissandi við fjöldamargt, eins
og t.d. að reka fyrirtæki. Það er
ekki svo dýrt að hafa sima, svo
framarlega sem hann er ekki
notaður of mikið að óþörfu.
Gunnar Pétursson, starfsmaður
hjá Alvcrinu: — Já, það kæmi
jafnvel til greina að vera sima-
laus. Ég er nýbúinn að fá sima inn
til min, þannig að ég veit, hvernig
það er að vera simalaus. En það
er alveg geysilega dýrt að fá
simann inn. En simalaus labbaði
ég meira og fór meira en
venjulega. Svo þegar siminn er
kominn, kemur i ljós, að hann er
mikið notaður að óþörfu.
Maria Másdóttir, fjarritari: —
Nei. Ef ég hefði ekki sima, þá
býst ég við að ég gengi meira. En
ég hef aldrei þurft að vera sima-
laus, nema núna rétt áöan, þegar
siminn fór i nokkra klukkutima.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ &
Tollurinn tekinn til
handargagns
STERKASTI
MAÐUR HEIMS
Ég varð fyrir dálitið sérstæðri
reynslu suður á Keflavikurvelli á
dögunum og vil ekki láta hana
liggja I þagnargildi, ef áhuga-
samir landar minir gaetu af henni
lært, hvernig hægt er að afla sér
eftirsótts varnings með
einföldum og ódýrum hætti.
Við hjónin vorum að koma frá
útlöndum. Þegar við komum inn i
flugstöðvarbygginguna, svifur
þar i fangið á okkur vel metinn
borgari á Suðurnesjum og heilsar
bliðlega. Við tókum að vonum vel
kveðju hans, þvi að við vorum
honum málkunnug áður. Alúð-
legar móttökur hans vöktu þvi
enga undrun okkar, en hitt kom
okkur ofurlitið spánskt fyrir
sjónir, að hann skyldi vera á
vappi þarna inni i frihöfninni, þvi
að við höfðum ekki orðið hans vör
i flugvélinni, og engin önnnur vél
var að koma né fara þá stundina.
Viö fórum nú inn i tollvörubúðina
og keyptum þar mælt og skorið
það, sem lög heimila, að farþegar
frá útlöndum taki með sér inn i
landið. Þegar við komum til toll-
gæzlunriar, reynist hins vegar
hængur á. Þá segja tollverðirnir
mér, að áðurnefndur móttöku-
greifi hafi farið hér i gegnum
hliðið fyrir stundu með toll-
skammt, sem hann hafi sagt, að
ég ætti, og fái ég þvi ekki að taka
með mér minn skammt. Þessu
mótmælti ég kröftuglega og
krafðist, að þeir sæktu greifann
og létu hann standa fyrir máli
sinu. Hann reyndist allur á bak og
burt og kominn út af vellinum.
Tollverðirnir buðu mér þá upp á
það af náð, að tollvarningur minn
yrði eftir hjá þeim og afhentur
siðar, þegar málið hefði verið
athugað. Ég fékk raunar ekki
skilið, að ég ætti að gjalda dular-
fulls hátternis einhvers annars
manns mér algjörlega
óviðkomandi og mótmælti þessu
háttalagi enn, en hér varð engu
um þokað. Ég varð að fara
slyppur frá borði tollvarðanna,
sem móttökugreifinn hafði nýlega
gengið frá sæil og glaður með
guðaveigar og annan munaðar-
varning. Liða nú tveir dagar, án
þess að ég heyri nokkuð sunnan
að, unz hér birtist umræddur
móttökugreifi við húsdyrnar með
tollvarning minn færandi hendi.
Hafði fljótlega hafzt upp á
honum, þvi að maðurinn er sem
fyrr segir þekktur i grenndinni og
vel metinn borgari. Var honum
gefinn kostur á að koma upp á
völl og greiða toll af varningi
sinum. Má það teljast mikil sátt-
fýsi yfirvalda, ef ekki greiðvikni,
enda brá maðurinn fljótt við og
bætti nú i leiðinni um fyrri
háttvisi við mig með þvi að greiða
tollinn i minu nafni, svo að ég
mætti standa þar i plöggum sem
syndaselur, meðan móttöku-
greifans er hvergi getið. Eftir
aö hann hafði þannig þaulsannað
áreiðanleik sinn, var hann stiginn
svo i áliti hjá þeim syðra, að
honum var falið að færa mér hinn
kyrrsetta tollvarning minn!
Og nú er mér spurn: Er
hverjum sem er heimilt að labba
inn i frihöfnina á Keflavikurvelli
og út úr henni aftur með toll-
varning, sem þeir segjast vera að
,,bera út” fyrir Pétur eða Pál? Ef
svo er, væri yfirvöldum rétt að
skýra frá þvi i opinberri
auglýsingu, þvi að efalaust hefði
margur hug á að notfæra sér svo
ábatavænleg réttindi.
Meö þökk fyrir birtinguna.
Guðni Bjarnason,
öldugötu 33,
Reykjavik.
Reynir Leósson hringdi:
„Vegna bréfs sem birtist i Visi
núna i fyrradag um kvikmyndina
„Sterkasti maður i heimi”, vildi
ég gjarnan koma nokkrum
upplýsingum á framfæri.
Kvikmyndin er 44 minútna löng
(en ekki 30 minútur, eins og
bréfritari heldur). — Auka-
myndin, sem henni fylgir, fjallar
um öryggismál og er frá Cater-
pillar, en hún þykir eindæma góð
sem slik.
Miðinn er seldur börnum yngri
en 16 ára á 150 krónur (og einnig
Þórarinn Björnsson, Laugar-
nestanga 9b, skrifar:
„Ég get ekki annað en þakkað
það jákvæða i smágreinarstúf,
sem ég rakst nýlega á I blaði, sem
ég má vist ekki nefna með nafni
undir yfirskriftinni Pukrið. Það
stendur meðal annars: „Frétta-
menn, sem mikil samskipti þurfa
að eiga við opinbera embættis-
menn, eru fyrir löngu búnir að
sjá, að fjöldinn allur af þessum
mönnum álita það vera sitt
einkamál, hvað þeir aðhafast i
vinnutimanum og að hvaða verk-
efnum þeir eru að vinna þessa
stundina eða endranær. Hroki
vissra embættismanna i sam-
skiptum við starfsmenn fjölmiðla
og allan almenning er slikur, að
full ástæða væri að birta nöfn
þeirra opinberlega. Slikt verður
þó ekki gert að sinni. En viðmót
embættismanna fer alls ekki eftir
þvi, hve hátt þeir eru settir i
kerfinu. Það munu t.d. allir
fréttamenn sammáia um það, að
ljúfari og viðræðubetri mann en
Einar Agústsson utanrikisráð-
herra er vart hægt að hugsa sér.
En i ráðuneytum situr fjöldinn
skólafólki), en fullorðnum á 300
krónur.
Þegar myndin var sýnd i
Laugarásbiói, var það til
tilraunar, og ég réð ekki miða-
verðinu i það sinn, en miðinn var
þá seldur fullorðnum. á 500
krónur, vissi ég. Hún var i það
sinn heldur ekki auglýst i blöðum.
Þar sem myndin er sýnd, kem
ég viðast fram lika og fer upp á
sviðið til þess að sýna ýmis
áhrifarik atriði.
Myndina sýni ég á elliheimilum
t.d. endurgjaldslaust”.
allur af pólitískum framagosum,
sem I þessar stöður hafa komizt
eingöngu vegna flokkslistar en
ekkí sökum hæfileika. Margir af
þessum mönnum álita sig hátt
yfir það hafna að ræða við
venjulegt fólk, og hinn almenni
borgari þarf helzt að knékrjúpa
fyrir þessum lordum, ef nokkur
von á að vera til þess að fá augna-
bliksviðtal”.
Svo mörg voru þau orð. Ég vil
leyfa mér að benda á, að þetta
eru óvanaleg skrif, ekki sizt fyrir
það, að Einar Ágústsson er lifandi
maður á meðal vor. Ég held þvi
miður sé mjög fátitt, að mönnum
sé hælt fyrir það góða, heldur er
almennt reynt að finna það versta
i fari hvers manns og bæta þar við
eftireigin geðþótta, en ekki reyna
að finna það góða, sem i öllum
mönnum býr og leiða það fram i
dagsljósið. Ef það væri gert, teldi
ég, að mörgu böli og hreinu óláni
væri þá afstýrt. Að endingu vil ég
geta þess, að mér finnst, að eftir
þvi sem ég læri meira, finni ég
betur, hvað ég get lítið og veit
fátt”.
EINKAMAL
EÐA EKKI
Leigubílstjórar og
stjórnarskróin
Kristján hringdi:
„Visir á þakkir skilið fyrir
leiöaraskrif sin á dögunum um
vandamál, sem hlotizt hefur af
hömlum, er ieigubilstjórastéttin
hefur sett á þá atvinnugrein.
Það er annars fróðlegt að rifja
upp 69. grein stjórnar-
skrárinnar:
„Engin bönd má Íeggja á át-
vinnufrelsi manna, nema
almenningsheill krefjist, enda
þarf lagaboð til”.
En þetta hefur samt stétt
leigubilstjóra gert með þvi að
taka sér sjálf I hendur að
skammta, hve margir skuli
stunda þessa iðju og hafa hönd i
bagga um, hverjir það fái og
hverjir ekki.
Eins og kom fram i leiðara
Visis er þetta þveröfugt við
almenningsheill.
Það er annars umhugsunar-
vert, að sendibilaakstur er
frjáls, en ekki einokaður”.
Bjarni Guðna-
son býður fram
FRJALSLYNDI ílokkurinn hefur
ákvoðiiT að bjóða fram við liornar-
stjðrnarkosningar í Reykjavík, að
því er Bjarni Guðnason upplýsli f
gær. Sagði Bjarni. að flokkurinn
mundi ef lil vlll hjóða frain vfðar
eflir því sem talið væri réll og
hagkva*ml.
Framboðslisli Frjálslynda
flokksins f Reykjavfk hefur ekki
verið ákveðinn. en heyrzl hefur.
að Inga Birna Jónsdóllir skipi
efstasæli hans.
Djamm frjálslyndra
Þeir stunda i Frjálslynda flokknum
full mikiö djamm.
Nd er Bjarni farinn að bjóða
Birnu fram.
Ben. Ax.