Vísir - 16.02.1974, Blaðsíða 4

4
Visir. Laugardagur 16. febrúar 1974.
Umsjón: ÞJM
Hljómsveiíin
„Við spilum
svokallaða
brennivíns-
hljómlist!
,,Við teljum enga
ástæðu til að draga dul
á það, að hljómsveit
okkar spilar það, sem
margir vilja kalla
„brennivinsrokk”. Það
er nú einu sinni það,
sem fólk biður um á
fjörugum dansleikjum.
Og hvað er þá athuga-
vert við að spila þau
óskalög?” Og
strákarnir i
hljómsveitinni Birtu
virðast hinir ánægð-
ustu með lifið og tilver-
una.
Þegar maöur sér nafnið
BIRTA dettur manni ósjálfrátt i
hug brjóstbirta. Það minnir á
sveitaböllin:
„Hvort likar ykkur betur aö
spila á hinum svokölluðu sveita-
böllum eða borgarböllum?”
spyr tiðindamaður
Popp-punkta.
„Það er tvimælalaust marg-
falt skemmtilegra að leika fyrir
dansi á sveitaböllunum,” svara
strákarnir umsvifalaust. „Það
er eins og sveitasælan losi
mannskapinn við allt stress.
Vasapelafylliriið hefur að visu
sin áhrif, en þó teljum við
sveitasæluna hafa meiri áhrif
en áfengið I þá átt að auka fjör-
ið. Nú erum við búnir að spila
saman i tvo mánuði, en æfingar
höfðu staðið yfir I samfellt tvo
mánuði, áður en við álitum okk-
ur vera komna með nógu fjöl-
breytt lagaval til að geta spilaö
fyrir hverja sem var,” útskýrði
Björgvin Björgvinsson,
trommuleikari hljómsveitar-
innar. Hann hafði áður spilað
meö hljómsveitinni Jeremias og
sömuleiðis þeirri nafntoguðu
„Olafiu”, sem gerð var út frá
Húsavik I fyrrasumar.
Og áfram talar Björgvin um
lagavalBIRTU: „Viðhöfum æft
að minnsta kosti 35 lög og eru
það jafnt polkar sem þungt
rokk. Mottó okkar er: Eitthvað
fyrir alla. Við erum þvi færir
i um að spila það sem á við stað
og stund og stemmninguna
hverju sinni. Og okkur stendur
hjartanlega á sama þó einhverj-
ir aðrir hljóðfæraleikarar vilji
kalla okkur „brennivinsband”
af þeim sökum.”
Og félagar hans i hljómsveit-
inni taka undir orð hans:
„Eins og stendur eru krakkar,
sem eru á aldrinum 18 til 25 ára
ekkert sérlega spenntir fyrir
þunglamalegri sérvitringatón-
list heldur vilja þeir skemmta
sér ærlega, þegar þeir á annað
borð fara út að skemmta sér,”
segja þeir.
„Við erum að reyna að þéna
eitthvað á spilamennskunni, þvi
það er dýrt að starfrækja hljóm-
sveit. Þvl er það, sem við æfum
upp lög, sem við vitum að falla i
kramið hjá þorra ungs fólks.
Með öðrum orðum: Það sem
selst,” halda þeir félagarnir
áfram. „Það er þó rétt að taka
það fram, að við berumfulla
virðingu fyrir þeim hljómlistar-
mönnum, sem eru að bauka við
það I æfingarplássum viðs veg-
ar um bæinn að skapa eitthvaö
nýtt og merkilegt. Ef þeir hafa
efni á þvi, þá þeir um það.”
Hljómsveitina BIRTU skipa,
auk Björgvins, sem áður er
nefndur: Birgir-Arnason gitar-
leikari, sem ekki hefur spilað
með öðrum hljómsveitum áður,
Hallberg Svavarsson bassaleik-
ari, sem lék áður með Pónik (og
er bróðir þeirra Kristins og Eð-
varðs i þeirri hljómsveit), Hjalti
Gunnlaugsson gitarleikari, sem
áður lék með Námfúsu Fjólu og
loks Hilmar Smith, sem er
söngvari hljómsveitarinnar og
helzta skrautfjöður, að sögn
hinna i hljómsveitinni. Hann
hefur aldrei sungið með öðrum
hljómsveitum en Birtu.
Hann hafði aðeins stefnt að þvi
að komastiþessa einu, sönnu
hljómsveit og þegar hún var
svo loksins stofnuð, var hann
búinn að æfa hljóðframleiðslu i
samfellt 19 ár. Það er þvi ekki
nema von, að félagar hans i
hljómsveitinni geri miklar
kröfur til hans.
— ÞJM
Change eru að koma!
Hljómsveitin CHANGE er að
fara af stað á nýjan leik. og er
vissulega vert að fagna endur-
komu hennar. Fáir hljóðfæra-
leikarar hafa sýnt eins mikla
viðleitni, og sú hljómsveit, I þá
áttað endurbæta hið grámyglu-
lega tónlistarlif, sem ungt fólk á
nú við að búa.
„Við erum allir komnir með
ný hljóðfæri og erum byrjaðir
að æfa saman af endurnýjuðum
krafti”, tilkynnti Birgir Hrafns-
son, um leið og hann hlammaði
sér niður i stól gegnt tiðinda-
manni Pop-punkta á ritstjórn-
arskrifstofunum i gær.
Og hann hélt áfram máli sinu,
þegar hann hafði komið sér
nógu vel fyrir i stólnum : ,,Orku-
skorturinn og það allt saman
hefur orðið þess valdandi, að
þær eru ekki ennþá komnar út,
plöturnar tvær, sem átti að gefa
samtimis út i Bretlandi og á Is-
landi fyrir jól. Við erum strax
byrjaðir að búa okkur undir að
láta hljóðrita næstu tvær
tveggjalagaplötur okkar. Og
svo erum við lika tilbúnir með
frumsamin lög fyrir stóra plötu
en það getur allt eins farið svo,
að þau lög fari bara lika á litlar
plötur.”
Þegar Birgir og Magnús
Sigmundsson úr Change voru i
New York fyrir skömmu,
keyptu þeir nýtt og fullkomið
söngkerfi fyrir hljómsveitina.
Þeir keyptu þá um leið nýtt
kerfi fyrir bassann og gitarana.
„Trommusett var ég hins vegar
búinn að kaupa fyrir Sigga, þeg-
ar ég var fyrr i vetur i Ameriku
með Hljómum að hljóðrita
Hljóma-plötuna,” útskýrði
Birgir.
CHANGE hafa i hyggju að
fara af stað opinberlega um
næstu mánaðamót. Þeir eru
með prógramm, sem tekur einn
og hálfan tima i flutningi. „Það
höfum. við hugsað okkur að
flytja jafnan i heilu lagi og siðan
búið. Hins vegar munum vi
aldrei taka að okkur að spila út
heilu dansleikina, heldur verð-
um við með diskótek með okkur
— eða þá sérstaka danshljóm-
sveit,” sagði Birgir Hrafnsson.
Hann upplýsti jafnframt, að
Change væru að æfa sérstak-
lega fyrir innrásina i Bretland,
er stendur fyrir dyrum, þó tæp-
ast fyrr en með vorinu. „Og þá
verðum við I Bretlandi i tvo til
þrjá mánuði,” sagði hann að
lokum. — ÞJM
Birgir Hrafnsson. Hann spilar á afmælishátið Tónabæjar á
morgun, en þar spila m.a. Ævintýri, gömlu HljómarogNáttúra.
Tónabœr 5 óra á morgun:
„Fólmkvöldin frábœr"
— Blaðakonurnar úr Hagaskóla skrifa álit sitt á skemmtistað
unga fólksins
Halla Einarsdóttir:
„Mér finnst það athyglisvert,
að Tónabær er yfirleitt með
beztu hljómsveitirnar. Það eru
þær og hin frábæru
F.A.L M -kvöld, sem draga mig .
að staðnum. Það er ósköp mis-
jafnt, hve oft ég fer þangað, þar
spila bæði fjárhagur og vinir
mikið inn i. Tónabær er góður
skemmtistaður og félagslif i
skólum yfirleitt lélegt. Þess
vegna fara unglingarnir frekar i
Tónabæ.”
Anna ólafsdóttir:
„Að minu viti er drykkju-
skapur ekki svo mikill innan
dyra en fyrir utan er drykkja al-
menn.
Mér finnst yfirleitt mjög mik-
ið um að vera i Tónabæ, og þó
sérstaklega á Fálm-kvöldum
sem eru stórgóð. Þar gerum við
allt sem okkur langar til. Og svo
er eitt athyglisvert við Fálm:
Þetta er ekki ein stór klika,
heldur fá allir, sem vilja,að
koma fram og vera með. Það,
að krakkarnir semja sjálfir
efnið, er þau flytja, gerir þetta
mjög áhugavert.
Það er auðvitað nóg af ball-
stöðum, en á okkar aldri er
aðallega um þaðað ræða að fara
á sveitaböll, Tónabæ eða Þórs-
café. Sveitaballaferðir eru alltof
dýrar fyrir skólafólk og varla
hægt að veita sér það. Persónu-
lega finnst mér Þórscafé
„sjabbý” staður. Þar er alltaf
sama hljómsveitin. Tónabær
býður þó upp á fjölbreytt hljóm-
sveitaval.”
Guðný Guðmundsdóttir:
„Tónabær hefur örugglega
breytzt stöðugt til batnaðar.
Það sem betur mætti fara er, að
16 ára unglingar lita held ég
mjög almennt niður á 14 ára
krakka og mundu þess vegna
örugglega kjósa böll út af fyrir
sig. Einnig held ég, að 13 og 14
ára krakkar vilji heldur fá að
skemmta sér upp á eigin spýtur
en ekki með einhverjum
unglingum, sem telja það fyrir
neðan sina virðingu að
skemmta sér með þeim.
Hljómsveitaböllin eru örugg-
lega vinsælli en diskótekin,
samanber deilurnar um
hljómsiveitaböllin hjá gagn-
fræðaskólunum. Margir stunda
hljómsveitaböll eingöngu i þeim
tilgangi að sjá og hlusta á
hljómsveitir, en ekki til að
dansa. Það gefur auga leið að á
hljómsveitaböllum kemst mað-
ur i nánari tengsl við tónlistina,
sem flutt er og skemmtir sér þvi
betur.”
Guöný, Anna og Halla úr Hagaskólanum, sem I þessari viku hafa
unnið með okkur á VIsi. Þær lýsa hér áliti sinu á Tónabæ.