Vísir - 16.02.1974, Blaðsíða 8

pytjti CrtDútík
4 tyct'Sot
Vísir. Laugardagur 16. febrúar 1974.
Nokkur orð til þeirra,
sem sjaldan eða aldrei
lesa Bibliuna.
,,Þitt orð er lampi fóta
minna, ljós á vegi min-
um.”
Sálm. 119.105.
Ytra ljós,
innra myrkur
Allir þekkja hlutverk lamp-
ans, svo að þvi þarf ekki að lýsa
með mörgum orðum. Allir vita,
hve erfitt og ógnandi myrkrið
er.
Við lifum i heimi, sem er vel
lýstur hið ytra, svo vel lýstur, að
skammdegismyrkrið er horfið i
ljóshaf raftækninnar. Hvar-
vetna i þéttbýli þessa lands
stendur ljós viö ljós.
En i lifi okkar mannanna, i
innra heimi barna þessarar
ljósaldar, er þó tilveran stund-
um skuggum skráð.
Það er athyglisvert, að þrátt
fyrir alla hina ytri birtu, þæg-
indi og hóglifi, eru vandamálin
sizt færri, skuggarnir á sumum
sviðum jafnvel dekkri og geig-
vænlegri en nokkru sinni fyrr.
Það virðist ekki vera á valdi
raftækninnar að gera bjart hið
innra i hugarheimi mannanna.
Þar verður að koma til annars
konar ljós, annar lampi verður
að lýsa þar.
Höfundur Daviðssálma
og þú
Hiö forna sálmaskáld, sem
mælti orðin, sem ég vitnaði til,
átti þetta ljós, sem gerði bjart í
hugarheiminum, það var trú
hans á Guð, og hann heyrði Guð
tala i sálu sinni og hann sagði
við Guð: Þitt orð er lampi fóta
minna, ljós á vegi minum. Þú,
sem lest þessar linur,átt einnig
kost á að gera bjart i hugar-
heimi þinum, þó að þar kunni að
vera dimmt af áhyggjum eða
sorg.
Guð hefir gefið okkur ljós,
tendraðan lampa, til þess að
lýsa okkur. Þetta ljós er Guðs
orð, Biblian, trúarbók okkar
kristinna manna.
Eflaust átt þú Bibliu eða Nýja-
testamenti, eða a.m.k. getur þú
haft aðgang að þeirri bók. En
notarðu hana? Margir láta Bib-
liuna rykfalla i bókaskápnum,
lesa hana sjaldan eða aldrei,
segja að hún sé svo torskilin og
fara þvi á mis við allt hið
dýrmæta og dásamlega, sem
hún gefur hverjum, sem vill
nota liana rétt.
Hvernig þú átt að lesa
Þegar þú lýkur upp Bibliunni,
áttu að hafa hugfast, að i orðum
hennar er Guð að tala við þig.
Og i orði sinu áminnir hann þig
og gefur þér einnig dýrleg
fyrirheit.
En það er ekki nóg að ljúka
upp Bibliunni og lesa, þú þarft
einnig að reyna að ljúka upp
hjarta þinu fyrir Guði. Það gerir
þú I bæn. Bæn og bibliulestur
fara ætið saman, ef árangur á
að fást. Bibliulestur án bænar
leiðir ekki að marki. Mundu, að
bænin er lykillinn að Drottins
náð. Byrjaðu á þvi að lesa
guöspjöllin, þau segja þér frá
Jesú Kristi, þau flytja þér orð
hans, orð hins eilifa lifs. —
önnur rit Nýjatestamentisins
ljúkast upp, þegar guðspjöllin
eru orðin þér töm. Og þú munt
finna meiri og meiri kraft
streyma til þin frá þessari
orkulind, eftir þvi seín þú lest
meira. Þetta hafa margir reynt.
í hótelherberginu
Nokkrir menn voru saman
komnir i hótelherbergi. Þeir
ræddu um ýmsa erfiðleika, sem
þjáðu mennina, svo sem tauga-
veiklun og svartsýni. Þá sagði
einn þeirra allt I einu: „Ég á
meðal við þessum kvilla.”
„Hvaða meðal er það?” sögðu
hinir. Hann fór með höndina
niöur i tösku og tók upp bók.
„Þessi bók mun nægja. Ykkur
kann að finnast það skrýtið, að
ég ferðast með Bibliuna, en ég
fyrirverð mig ekki fyrir hana.
Ég hefi haft hana i töskunni
minni i tvö ár, ég hefi oft lesið
jafnvel á hverjum degi. Það
hefir veitt mér styrk, stundum
hugarró, og alltaf minnt mig á
bresti mina, sem ég hefi reynt
að bæta með Guðs hjálp. Viljið
þið ekki lika reyna, þiö sem talið
um svartsýniog erfiðleika?” Og
hann hélt áfram: „Ég man dág^
inn, er ég komst fyrst i kynni'.ýjð
Bibliuna. Ég var á ferðalagi,
einn á hótelherbergi, órólegur
og kviðinn, allt virtist
ómögulegt. „Ég var að hugsa
um að fara á barinn, en þá kom
ég af tilviljun auga á Bibliu,
sem lá þarna. Ég hafði séð
margar slikar Bibliur á hótel-
herbergjum, en ég leit aldrei i
þær. En af einhverjum ástæðum
opnaði ég bókina að þessu sinni
og byrjaði aðlesa. Ég var raunar
undrandi yfir sjálfum mér — ég
að lesa Bibliuna! Ég fann
eitthvað, sem ég hafði aldrei
fundið áður. Ég fór ekki á bar-
inn það kvöldið! Einhver
dásemd hafði fallið mér i skaut.
Skömmu siðar keypti ég litla
Bibliu, siðan hefi ég alltaf haft
hana með mér, og nú er hún mér
ómissandi.”
Gamla verðlaunabibli-
an
Annar maður lýsir þvi,
hvernig hið sama gerðist i lifi
hans.
Það var eitt kvöld að gömul
Biblia, sem hann átti, varð fyrir
honum, þegar hann var, annars
hugar, að rjála við bókaskápinn
sinn. Hann hafði fyrir mörgum
árum fengið þessa bók i
verðlaun i sunnudagaskóla,
nafnið hans var skrifað á hana
og hann kimdi, þegar það
rifjaðist upp fyrir honum, að
hann hafði eitt sinn tekið þátt i
slikum barnaskap. Nú valt hún
upp i hendurnar á honum, þessi
gleymda bók, alveg óvart og
opnaðist, og við augum hans
b'östu þessi orð: „Hvar eru
guðir þinir, sem þú hefir gjört
þér. Þeir verða að risa upp, ef
þeir geta hjálpað þér, þegar þú
ert i nauðum staddur.”
Auðvitað var þetta einber
hending, hugsaði hann, stakk
bókinni aftur á sinn afvikna stað
og lagðist til svefns. En hann
sofnaði ekki. Orðin, sem hann
hafði rekizt á, héldu áfram að
óma I huga hans. Þau höfðu hitt
i mark. Þeir guðir, sem hann
hafði gjört sér, höfðu brugðizt.
Sá grunnur, sem hann hafði
byggt lif sitt á, var svikinn.
Hann vissi það. Hvaðan kom
þessi rödd? Hann gat ekki
þaggað niður spurningarnar.
Hann háði baráttu þessa nótt.
Guö i hafði náð taki á honum og
slepptihonum ekki fyrr en hann
hafði blessað hann.
Taktu, lestu
Verður ekki Biblian oft á vegi
þinum? Þvi gefur þú henni svo
litinn gaum? Taktu hana þér i
hönd og lestu! Það mun þér
blessun veita.
Agústinus kirkjufaðir lýsir á
eftirminnilegan hátt baráttu
sinni, er hann komst til trúar.
Hann frétti um nokkra unga
menn, sem höfðu sagt skilið við
heiminn og lystisemdir hans, og
hann spurði sjálfan sig si og æ:
Getur þú ekki gert þetta lika?
Og hans gamli maður var sterk-
ur og sleppti ekki viginu. Dag-
einn varpaði hann sér undir
fikjutré i garði sinum og háði
ofsalega innri baráttu með bæn
og gráti. Þá heyrði hann
barnsrödd i húsi þar hjá, er
hrópaði hvað eftir annað:
„Tolla lega” taktu lestu. Hann
greip bókfelliö er lá hjá honum
og hitti á orðin I Rómverjabréf-
inu: „Framgöngum sómasam-
lega eins og á degi, ekki i ofáti
né ofdrykkju, ekki i ólifnaði né
saurlífi, ekki i þrætu né öfund,
heldur iklæðist Drottni Jesú
Kristi og alið ekki önn fyrir
BIBLÍUDAGURINN
Kirkjusiðan vill vekja athygli
á þvi, að á morgun er aðalfund-
ur elzta félagsins á tslandi —
BIBLtUFÉLAGSINS. — Hann
verður haldinn að iokinni messu
i Grensássókn, sem hefst kl. 2.
Sóknarpresturinn. sr. Haildór
Þ. Gröndal, messar.
Af þessu tilefni hefur Kirkju-
siðan beðið framkvæmdastjóra
Bibliufélagsins um fáein orð til
birtingar. Og þetta var það, sem
hann sagði:
„t árslok 1972 hafði BIBLIAN,
eða hlutar hennar, verið þýdd á
samtals 1500 tungumál.
Þýðing Nýja testamentisins á
islenzku er nr. 23 i timaröðinni
af þessum 1500 þýðingum, sem
út hafa veriö gefnar frá upphafi
prentaldar.
Þegar um þetta er hugsað,
hve fljótt og vel við fengum
Ritninguna á okkar móðurmál,
hlýtur þakklæti okkar að taka á
sig mynd, fá framrás i þakkar-
athöfn. — Fé það, sem kristnir
söfnuðir leggja Hinu Islenzka
bibliufélagi til á hinum árlega
bibliudegi, hefur verið notað i
framlag til Sameinuðu bibliu-
félaganna til að kosta eða greiða
niður verð á Ritningunni i
Ethiopiu — fyrst og fremst —
þar sem íslenzku kristniboðarn-
ir starfa til þess að fjárvana fólk
þar þurfi ekki að neita sér um að
eignast Bibliu eða Nýja testa-
mentiö kostnaðarins vegna.
Einnig höfum við siðustu árin
lagt fram nokkurri skerf til
Nigeriu, Biafra, Bangladesh og
A.-Evrópu i sama tilgangi, - - -
að auðvelda hinu ritaða Guðs-
orði (Ritningunni) framgang á
þessum stöðum.
Ef hægt væri að vekja skilning
og löngun hjá kristnu fólki á ts-
landi.tilað leggja drjúgan skerf
á bibliudegi til Hins islenzka
bibliufélags til að greiða upp i
þakkarskuld okkar (við sjálfan
Guð, — einnig Odd og Guð-
brand) þá væri vel — og okkar
eigin gleöi og andleg velliðan,
Islendinga, mundi aukast að
miklum mun. „Sælla er að
gefa....”, „Guð elskar glaðan
gjafara”.
Aðalfundlr Bibltufélagsins
eru haldnir á vixl I kirkjusókn-
um Reykjavlkur.
Þessi mynd er tekin i fyrra á
aðalfundi félagsins.sem haldinn
var I safnabarheimili Lang-
holtssóknar. Herra biskupinn er
i ræöustól, Astráöur Sigur-
steindórsson skólastjóri, ritari
Bibliufélagsins til hægri, Her-
mann Þorsteinsson fram-
kvæmdastjóri félagsins til
vinstri.
Munum Bibiiufélagiö — biðj-
um fyrir starfi þess og leggjum
fram okkar skerf.
Ragnar Fjalar Lárusson.
holdinu, svo að það verði ekki til
að æsa girndir.” Þegar hann
haföi lesiö þetta streymdi
ósegjanlegur friður inn i sál
hans. Ákvörðunin var tekin.
Hann hafnaði heiminum og
fann, að Guð gaf honum kraft
til þess.
Taktu Bibliuna og lestu!
Mundu að Biblian er lampinn og
Jesús Kristur er ljósið á þeim
lampa.
Nokkrar leiðbeiningar
Að lokum nokkrar
leiðbeiningar um bibliulestur,
gefnar af trúarreyndu hjarta:
1. Taktu þér ákveðinn tima
dagsins til að lesa.
2. Byrjaðu með bæn.
3. Lestu reglulega, frestaðu ekki
lestrinum frá tilsettum tima.
4. Lestu með athygli.
5. Lestu i samhengi.
6. Tileinka þér það, sem þú
skilur.
7. Taktu orðin alvarlega. Ef
oröið veitir þér áminningu, þá
átt þú ekki að draga úr. Ef orðið
veitir þér huggun, skalu treysta
henni fullkomlega.
8. Finndu orð dagsins. Reyndu
að taka það með þér út I annir
dagsins, eitthvert orð i þeim
kafla sem þú lest þann dag.
Láttu orðið búa, hjá þér.
Byriaðu strax að lesa, Biblian
er i bókaskápnum þinum!
„Þittorð er lampi fóta minna,
ljós á vegi minum.” Þetta er
játning sálmaskáldsins, mætti
það einnig verða játning þin,
játning þin og reynsla.
Þitt orð — Guðs orð.
Myndin er af málverki af
Guöbrandi Þorlákssyni, biskupi
1571-1627, eftir Halldór Péturs-
son listmálara er hann málaöi
1967 með hliðsjón af tveimur
gömlum myndunt á Þjóðminja-
safninu. Málverkið var fært
Bibliufélaginu aö gjöf, þegar
opnuð var bækistöð þess i
Itallgrimskirkju. Það setur
svipinn á Guðbrandsstofu.
Ragnar Fjalar Lárusson.
X >lrt brtA
•rtpf vrtrrtib/tpatO Qiditjaxtucf
LÖf/ Vrtt þðt fuíTí. 01
rt var i vppbapi
*i ðlícr^luter ttu
;r/-t rtti fð tt
11 giore cr/3
jetvarlios
ilfcr imYt#
-
Biblíudagurinn
er á morgun:
LAMPINN
Umsjón:
Gísli Brynjólfsson:
KIRKJAN O