Vísir - 17.07.1974, Blaðsíða 3

Vísir. Miövikudagur 17. júll 1974.
3
Ein skrifstofa fyrir Loftleiðir og Flugfélagið í Kaupmannahöfn:
STÓRI BRÓÐIR FLYTUR YFIR
GÖTUNA TIL LITLA BRÓÐUR
— eða er það kannski öfugt?
„Ég verð fyrst og
fremst að lýsa ánægju
minni yfir þessum
samruna Loftleiða og
Flugfélagsins og það er
gott, að við erum farnir
að beita kröftum okkar
saman i stað þeSs að
vera i samkeppni”,
sagði Vilhjálmur Guð-
mundsson, forstjóri
Flugleiða i
Kaupmannahöfn, þeg-
ar við hringdum i hann
i gær.
Vilhjálmur sagði okkur, að
þeir væru i óða önn að flytja
skrifstofurnar saman, en Loft-
leiðaskrifstofan og Flugfélags-
skrifstofan hafa veriö i sömu
götu I Kaupmannahöfn, svo að
segja hvor á móti annarri. Flutt
er í Flugfélagsskrifstofuna, sem
hefur heldur stærra húsnæði en
Loftleiöir. Vilhjálmur sagði, að
flutningarnir ættu að verða bún-
ir þann 15. júli. Starfsfólki fækk-
ar heldur við breytinguna. Og
hefur verið hafður sá háttur á,
að þegar einhver hefur sagt
upp, hefur ekki verið ráðinn
maður I hans stað.
Skilti beggja flugfélaganna
eru á skrifstofunni og sagði
Vilhjálmur að mörg viðskipti
félaganna væru ólik eins og t.d.
Amerikuflug Loftleiða og væri
sliku haldið sér I Loftleiðadeild-
inni, þó að ýmislegt væri svo
gert sameiginlega fyrir bæði
flugfélögin. —EVI—
Þeir
festa
þjóðhótíð-
irnar
á filmu
Þótt sjónvarpið hvíli nú augu
landsmanna, eru ekki allir starfs-
menn sjónvarpsins i frii.
Þeir festa á filmur héraðshátfö-
irnar vlðs vegar um land, sem
haldnar eru I tilefni 1100 ára
byggðar.
Upptökurnar ætlar sjónvarpið
svo aö nota að afloknum sumar-
leyfum.
Þarna standa þeir Þórarinn
Guönason kvikmyndatökumaöur
og Oddur Gústafsson hljóð-
upptökumaöur við farartæki sitt,
sem þeir ferðast i á milli héraðs-
hátlðanna. Myndina tók Bjarn-
leifur af þeim félögum I Kast-
hvammi við Hvammstanga á
dögunum, en þar var haldin þjóð-
hátlð Húnvetninga.
Fullt steypu-
síló féll ó mann
Maður, sem var aö vinna viö
byggingarvinnu á Akureyri slapp
naumlega frá stórslysi I gær.
Veriö var að steypa hús við
Einholt. Krani lyfti steypunni
upp á húsiö i steypusflói.
Maöurinn stóð undir steypu-
silóinu, er virinn skrapp allt I
einu út af tromlunni. Silóiö féll
niöur, fullt af steypu og lenti á
manninum. En I þann mund er
silóið kom á manninn, stöðvaðist
það, eftir að hafa fallið tæpa tvo
metra.
Maðurinn slapp með höfuðhögg
og kvartaði undan einhverjum
öðrum eymslum, sem voru þó
ekki talin alvarlegs eðlis.
—ÖH
Lundaveiðimenn í essinu sínu!
— enda veiðist
Fórnarlambið — og só seki!
Það er engu llkara en ónýt saklausu lögreglubllana, sem
benslndælan mæni þarna á alla standa I kringum hana með sak-
leysislegan svip, eins og þeir
hafi hvergi komiö nærri
prakkarastrikinu!
Bensindælan stendur fyrir
utan viðgerðaverkstæði lögregl-
unnar við Siðumúlann, þar sem
jafnan er mikil umferð lög-
reglubila. Svo var það einn
morguninn, að syfjaður lög-
regluþjónn eða kannski við-
gerðarmaður, hefur ekki séð að
sér og ekið dæluna svo gjörsam-
lega niður, að hún jafnaðist við
jörðu.
Löggubillinn var hins vegar
fjarlægður i einum grænum og
stillt upp i fjarska, svo enginn
tæki eftir prakkarastrikinu. Það
má með sanni segja að enginn
sé fullkominn. Við megum samt
ekki missa alla trú á þessum
ágætu mönnum, þó ef til vill séu
þeir ekki algjöríega gallalausir.
— JB.
lundinn vel í sumar
Þeir eru i essinu sinu
lundaveiðimenn i Eyj-
um þessa dagana. Það
er heldur engin furða.
Lundaveiðin er hafin
aftur af fullum krafti,
og enginn þarf að
kvarta yfir þvlað ekki
veiðist. Nóg er af
lundanum, og veiðin er
sizt minni nú en áður,
segja þeir sem bezt til
þekkja. Lundinn sneri
aftur til sinna fyrri
heimkynna þó sitthvað
breyttist á árinu.
Það eru helzt veðurguðirnir
sem standa i vegi fyrir þvi að
eitthvaö veiðist af lundanum.
Þessi fugl veiðist nefnilega ekki
nema i vissri veðráttu svo menn
verði ánægðir með veiðina. Bezt
veiðist hann I vindi, jafnvel
kalda og þá þykir mjög hagstætt
ef súld er.
Það er skemmtilegur sjarmi
yfir lundaveiðum Eyjamanna.
Um leið og veiöitiminn hefst, I
byrjun júli, fara þeir aö hafa sig
I úteyjar. Og fáa er skemmti-
legra að sækja heim en lunda-
veiðimenn.þegar þeir dvelja I
kofunum I Bjarnarey, Elliöaey
Hrauney. eða einhverri annarri
eynni úti fyrir Heimaey.
Guðmundur Sigfússon frétta-
ritari okkar i Eyjum, brá sér I
Þeirhætta sér fram á yztu brúnir við veiðina, og þá ekki slður
áhugaljósmyndararnir. Vmsa hryllir kannski viö, en þarna er
margt stórmerkilegt að mynda.
A góðviörisdögum þegar lltil veiði er, dunda þeir sér viö aö
gera viðháfaslna eða gera net I háfana. Ljósm.: Guðm. Sigf.
„Svona væni minn, dettu nú
ekki þarna niður”, datt
Ijósmyndaranum helzt I hug að
hann væri aö segja.
heimsókn til þeirra I Elliðaey
um helgina. Hann hitti þá meðal
annars fyrir tvo af elztu veiöi-
mönnunum I Eyjum, þá Pétur
og Tóta, eins og þeir eru helzt
þekktir! Pétur varö 72ja ára á
föstudaginn siöasta, en hann
sleppir þvi ekki að fara I Elliða-
ey á sumrin.
Þeir gátu litiö veitt þennan
dag, þvi veðrið var of gott, það
er að segja ekki nógu hagstætt
fyrir lundaveiöina. Þeir höfðu
þó samt krækt I 11 lunda um
morguninn, en það þykir þeim
litið.
Annars fréttum við af þvi, að
þeir heföu veitt um 2000 lunda i
Hrauney eina helgina fyrir
stuttu, og það er vist feyki nóg
til þess aö margir fái rjúkandi
lunda á matarboröið. Og þeir
eru fáirsem slá hendinni á móti
sliku góögæti, ef þeir einu sinni
hafa komizt á bragöið______EA.