Vísir - 05.09.1974, Blaðsíða 3

Vlsir. Fimmtudagur 5. september 1974.
3
,RÁN UM HÁBJARTAN DAG',
hrópaði erlendi ferðamaðurinn er hann só reikninginn
Vertíöinni hjá þeim
ferðaskrifstof um> sem
taka á móti erlendum
feröamönnum á islandi er
nú að Ijúka, eftir heldur
slæmt sumar.
„Það eru nokkur dæmi
þess# að ferðamenn/ sem
ætluðu að dvelja hér um
nokkurt skeið/ hafi flúið
eftir 2 — 3 daga vegna
verðlagsins hér", segir
Geir H. Zoega, sem rekur
þá ferðaskrifstofu, sem
tekur á móti flestum
ferðamönnunum.
„Verölagiö hér innanlands er
nefnilega komið á hættupunktinn.
Útlendingar, sem koma hingað,
fara héðan með einskonar óbragð
i munninum og telja sig hafa
verið féfletta, þegar þeir koma
, heim til sin.
Ég varð vitni að þvi á einum
veitingastaðanna fyrir skömmu,
að amerisk kona hrópaði upp yfir
sig: „Þetta er rán um hábjartan
dag”, er hón sá reikninginn. Ef
við fáum á okkur orð sem
ræningjabæli, þá getur orðið
erfitt að hreinsa sig af þvi aftur.
Það er alveg sama hversu vell-
auðugt fólk er, það vill ekki að
verið sé að stela frá þvi. Nú hefur
að vlsu orðið 17% gengisfelling.
011 verð á gistingu og mat koma
bara til okkar I dollurum, svo að
gengisfellingin kemur að tak-
mörkuðu gagni.
1 fyrra komu 22 skemmtiferða-
skip á vegum minnar skrifstofu
til landsins.en aðeins 6 i ár. Auð-
vitað eiga alheimsvandamál þátt
i þessu, en I það minnsta 12 — 3
tilfellum sneru skipin frá vegna
verðlagsins.
Eins er um stóru ferðaskrifstof-
una Cook’s i Englandi. Ferða-
menn á hennar vegum má I ár
telja á fingrum sér, en þeir komu
hingað I stærðar hópum áður.
En það eru ekki aðeins erlendu
gestirnir sem forðast okkur. Is-
lendingarnir flýja til Spánar, þar
sem ódýrara er að fara þangað en
halda á t.d. Akureyri.
Ég veit t.d. um dæmi þar sem
Englendingur, sem búsettur er
hér á landi, bauð félaga sínum i
hádegisverð á veitingastað hér i
bæ. Þeir drukku rauðvín með
matnum og þegar þeir voru búnir
að raða i sig réttunum, kom
reikningurinn upp á 30 pund.
Passoðu þig góða - við
getum farið illa með þig
— Húsróðandi situr eftir með hóan
símareikning, illa með farna íbúð
og lítinn hluta af leigu
„Passaðu þig bara,
góða. Við gerðum
engan samning, svo við
getum farið illa með
þig”, varð leigjand-
anum að orði, þegar
húsráðandi ætlaðist til
þess að fá sina greiðslu
fyrir ibúðina.
„Ég var svo mikið barn, að ég
lét ekki gera neinn samning”,
sagði fyrrnefndur húsráðandi,
Ingibjörg Guðmundsdóttir,
þegar hún ræddi við okkur i gær
og sagði okkur frá heldur
óskemmtilegum leigjendum,
sem hún fékk. Ingibjörg á 2ja
herbergja ibúð I Stóragerði, en
hún hefur verið sjúklingur á
Reykjalundi i 3 ár. 1 21 1/2
mánuð voru fyrrnefndir
leigjendur i ibúðinni.
„Ég var beðin um að leigja
þessu fólki, konu með tvær
dætur sinar og tengdason. Ég
var ekkert áfjáð I það i fyrstu,
en svo hélt ég að þetta gæti orðið
ágætt. En ágirndin var svo
mikil, að fólkið kom upp eftir á
Reykjalund til þess að fá lykil-
inn. Ég vildi gera samning, en
nokkrum dögum siðar, þegar ég
kom I bæinn, var fólkið farið að
koma sér fyrir i Ibúðinni.”
Leigan var ákveðin 9 þúsund
krónur á mánuði til að byrja
með. Fyrir ári var ibúðin svo
hækkuð I 13 þúsund. Þá hafði
Ingibjörg ekki fengið nema 12
þúsund krónur samtals fyrir
ibúðina. Þóhafði þvi verið heitið
aö borga skilvislega. I nokkra
mánuði sást ekki króna fyrir
leiguna, og ef Ingibjörg gerði
tilraun til þess að ná i leigjendur
sina, voru þeir ekki við.
„Fólkið var kyrrt, þó ég segði
þvi upp. Það lofaði ábyrgð og
heimilistryggingu, en ekkert
skeði. Og þar sem ég var sjúkl-
ingur fyrir utan bæinn, átti ég
erfitt með að afhafast nokkuð i
málinu.”
Það varð aldrei af skriflegum
samningum, og það sem Ingi-
björg fékk fyrir Ibúð sina voru
128 þúsund krónur, auk þess
gekk vinna, f. 13 þús. kr., upp I
leiguna. Ekki nóg með það
heldur var illa gengið um
ibúðina. Þegar leigjendurnir
hurfu brott I lok júni sl., var
ýmislegt að og hafði ekki verið
lagfært, þegar Ingibjörg kom
aftur heim fyrir um hálfum
mánuði.
Vaskur á baðherberginu var
stiflaður. Kosta þurfti hrein-
gerningu á baðkarinu, og
blöndungartæki þess eru biluð.
Ef til vill þarf að fá ný. Eldhús-
borð, sem var i eldhúsinu, er
brotið. Kristalsljósakróna,
metin á 60 þúsund krónur, hafði
I
' Hún átti ekki von á þessu hún Ingibjörg Guðmundsdóttir, þegar
hún leigði Ibúðsina. Þannig fékk hún eldhúsborð sitt. Á myndinni
er sambýliskona hennar, Lilja Guðrún ólafsdóttir.
Þannig var póstkassinn skilinn eftir. Læsingin horfin og dyra-
bjallan var einnig ónýt. A myndinni er Ingibjörg Guðmunds-
dóttir. — Ljósm.: Bragi
brotnað, en verið limd saman
aftur. Undan litlu simaborði var
fótur brotinn, og slá hafði verið
brotin undan sófa.
A gullleitum vegg I stofunni
hefur verið málað með hvitri
málningu yfir einhverja bletti,
sem hafa liklega myndazt.
Læsingin á póstkassanum var
hreinlega horfin, og Ingibjörg
kvaðst sakna ýmissa hluta. Hún
geymdi húsgögn og dót frá sér i
einu herbergi ibúðarinnar.
Lykil hafði hún engan að her-
berginu og gat þvi ekki læst.
Hún sagðist sjá, að eitthvað
hefði verið rótað til i her-
berginu. Af þvi sem hún saknaði
má nefna eldhúsáhöld, spegil og
fleira.
En ekki nóg með það. „Nú má
ég búast við þvi að slminn verði
tekinn frá mér þá og þegar, þvi
þau skildu eftir 9 þúsund króna
simareikning. Siminn var
lokaður þegar ég kom.”
Ingibjörg bjóst við að litið
yrði hægt að gera, þar sem hún
hefur ekki samning, en krafa
hefur þó verið send til leigjend-
anna fyrrverandi.
—EA
„Rétt vœri að
taka upp sérstakt
ferðamanna-
gengi", segir
Geir H. Zoega
Fyrir utan það var maturinn ekki
góður! Ég efast stórlega um, að
hægt væri að eyða 30 pundum i
mat fyrir tvo á dýrasta matsölu-
staðnum i London. Það væri
kannski reynandi á dýrasta
veitingastaðnum i Evrópu, en þar
er maturinn lika þess virði.
Ég held, að eina almennilega
lausnin felist i sérstöku ferða-
mannagengi. Þá geti þeir íslend-
ingar, sem eru á lúxusflakki
fengið gjaldeyri eins og þeir kæra
sig um, með einhverju hámarki
þó. Fyrir þennan gjaldeyri yrðu
þeir þó að greiða hærra verð en
þeir, sem leita sér lækninga eða
fara i viðskiptaerindum erlendis.
Þennan ferðamannagjaldeyri
keyptum við.
Islenzku peningana fengju svo
erlendu ferðamennirnir i skiptum
fyrir erlendan gjaldeyri á sömu
kjörum. ísland væri þá orðið
ódýrara til að ferðast til og ferða-
mennirnir mundu sækja hingað
frekar.
Fráleit hugmynd? Ja, þaö virð-
ast engin takmörk fyrir þvi hvað
Islendingar leggja i sölurnar fyrir
gjaldeyrinn. Þess eru jafnvel
dæmi fyrir gengisfellinguna að
dollarinn hafi verið seldur á 150
krónur.”
Blaðið leitaði upplýsinga um
það hjá hótelunum, hvort verð-
skráin hefði lækkað við gengis-
fellinguna.
A Hótel Borg hefur gistingin
lækkað i erlendum gjaldeyri sem
nemur gengislækkuninni. Sama
er að segja um mat. Pétur
Danielsson sagði, að allt væri enn
óvist um það, hvað verðið yrði
næsta sumar. Akvörðun um það
yrði ekki tekin fyrr en um ára-
mótin.
A Hótel Sögu er sömu söguna að
segja. Þar hefur gisting og út-
seldur matur lækkað i dollurum
sem nemur gengisfellingunni.
Erling Aspelund, hótelstjóri á
Hótel Loftleiðum, sagði, að
gengisfellingin hefði ekki haft
nein áhrif á verð á mat, sem
seldur væri með gistingunni eins
og t.d. morgunmatur. Annar mat-
ur hefur þó lækkað sem nemur
gengisfellingunni, ef borgað er i
erlendri mynt.
„Það er erfitt að spá fyrir um
næsta sumar. Þó reikna ég frekar
með þvi að við hækkum frekar en
lækkum gistiverð okkar miðaö
við dollara, þrátt fyrir gengis-
fellinguna. Búast má við, að raf-
magn, simi og hitaveita hækki
allt, og eins er trúlegt, að niður-
greiðslurnar á landbúnaðarvör-
um verði felldar niður. Við eigum
I raun að vera búnir að ákveða
verðið fyrir næsta sumar, en
vegna óvissunar höfum við ekki
getað það enn. Verðiö verður þó
ákveðið á næstunni og þá verðum
við að taka fullt tillit til þess, að
þvi verði verður ekki haggað fyrr
en næsta haust, hvað sem á dyn-
ur”.
—JB