Tíminn - 29.04.1966, Blaðsíða 11

FÖSTUDAGUR 29. apríl 1966
TBEVBBNN
49
um starfsmenn Alþjóðalögreglunnar, sem hefur nú í sinni
þjónustu tuttugu útvarpsstöðvar í Evrópu, löndunum fyrir
botni Miðjarðahafs og Ameríku. Þessar stöðvar hafa samband
við aðalstöðina í París. Öll skeyti eru send með morsestafrófi
á dulmáli Alþjóðalögreglunnar.
Þó farþegarflugvélar séu orðnar hraðskreiðar, eru útvarps-
skeyti enn fljótari í förum, og margsinnis hafa alþjóðlegir bóf-
ar verið handteknir þúsundir kilómetra frá vettvangi afbrots-
ins einungis fáum klukkutímum etftir að það var framið.
[örgum finnst flótti flugleiðis vænlegur, einkum þó morðingju
sem ekki hafa neinn feng í eftirdragi en vilja fyrir hvern
mun komast sem lengst í burt frá lögreglunni sem leitar
þeirra. Sama máli gegnir um þær þúsundir alþjóðaglæpa-
manna sem smygla gulli, demöntum, eiturlyfjum og pening-
um. Allur heimurinn er starfssvið þeirra, og þeir vita upp á
hár hvar vænlegast er að selja vöru sína.
Hætt er við að erfitt reyndist að hafa hemil á slíkum af-
rotum ef ekki væri fjarskiptakerfið. Oft ber það við að glæpa-
menn verja vikum eða mánuðum til undirbúnings, gera ná-
kvæmar áætlanir, eyða stórfé í flugfargjöld, en finna þegar
á að hefjast handa að allt erfiðið er unnið fyrir gýg.
Þannig fór fyrir Anthony Hart Gregson, þrítugum Englend-
ingi, er unnið hafði hjá námufélaginu Consolidated Disc.
Yellowknife Mines í Yellowknife í Kanada. Hann vandaði
mjög til alls un'dirbúnings, og ætlaði að hafa 50.000 dollara
virði af gulli upp úr krafsinu.
Gullið, sem var tæp sextíu kíló á þjmgd, hafði verið sent
í strigaumbúðum frá námunni til Yellowknife með flugvél
síðdegis 3. júlí 1954. Á flugvellinum var gullið tekið úr vél
inni og komið í geymslu yfir næstu helgi í peningaskáp
Frencheys flutningafyrirtækisins. Skrifstofumaður sem vann
að því á mánudaginn að undirbúa flutning gullsins áfram til
kanadisku myntsláttunnar í Ottawa, tók eftir að þungi böggl-
anna var ekki sá sami og tilgreindur var á farmskírteininu.
Yfirmenn komu á vettvang, og í ljós kom að blýklumpar
höfðu verið settir í stað gullsins.
Ekkert benti til að brotizt hefði verið inn í peningaskáp-
inn, og af því var dregin sú ályktun að þjófnaðurinn hefði
verið framinn annars staðar, líklega í flugvélinni á leiðinni
frá námunni. Kanadisku riddaralögreglunni var gert viðvart
Hún komst að raun um að þrír farþegar höfðu veið með
vélinni sem flutti gullið. Fljótlegt reyndist að hafa upp á
tveim þeirra og ganga úr skugga um að hvorugur gat verið
sekur. Þriðji maðurinn var Gregson, fyrrverandi starfsmaður
við námuna, og hann var horfinn. Hann sást bera frá flug-
vélinni ferðatösku sem virtist afar þung. Útlit var því fyrir
að honum hefði með einhverju móti tekizt að skipta á gullinu
og blýi.
Eftirgrennslanir til að hafa upp á manninum reyndust ár-
angurslausar. Hann virtist gersamlega týndur, þangað til slóð
fannst nokkrum dögum síðar. Lögreglan frétti að maður sem
svipaði til lýsingar á Gregson og hafði meðferðis þunga tösku
hefði ferðazt til Piapot í Saskatehewan með langferðabíl.
Eftirgrennslanir í Yellowknife leiddu í ljós að Gregson hafði
keypt 55 kíló af blýplötum hjá námufélaginu Negus Mines.
í bát sem hann hafði notað fundust pjötlur af samskonar
striga og þeim sem notaður var í umbúðir um gullið. -
Riddaralögreglan var nú ekki lengur í neinum vafa og fékk
gefna út handtökuskipun. Alþjóðalögreglunni var tilkynnt um
málsatvik og send fingraför hins grunaða, en hann hafði eitt
sinn hlotið dóm fyrir smávægilega sök. Næstum nákvæmlega
þrem árum síðar barst lögreglunni í Yellowknife skeyti frá
lögreglustjóranum í Sydney í Ástralíu, þess efnis að Gregson,
sem kallaði sig nú Colin Dempsey, hefði verið handtekinn
fyrir að gerast laumufarþegi með skipinu Cornwall. Að af-
plánuðum fimmtán daga dómi var honum vísað úr landi í
júní 1957, og sendur rakleitt til Montreal, þar sem hann
hlaut tveggja og hálfs árs dóm.
Þrjú ár samfleytt lék hann lausum hala og naut þýfisins,
en þann tíma var lýsing á honum og málavextir á skrá í
lögreglustöðvum um allan heim. Tíminn sem leið áður en
maðurinn náðist sýnir hvern þátt heppnin á í rannsókn saka
mála, hefði maðurinn ekki verið handtekinn fyrir alls óskylt
afbrot gengi hann máske laus enn þann dag í dag. En hefði
aftur á móti Alþjóðalögreglán ekki sent út eftirlýsingu, má
búast við að hann hefði aldrei’náðst.
Gregson var einn af mörgum sem fíknir hafa verið í gullið
fyrr og síðar. Líklega er þessi málmur eftirsóttasta vara í
DANSAÐ A DRAUMUM
HERMINA BLACK
11
V. kapitull.
Það var systir Forster, sem Vere
Carrington var að hugsa um þeg-
ar hann hélt til London í bíl
sínum fimmtán mínútum síðar.
Um leið og hann sá hana í her-
bergi Söndru, hafði hann munað
etfir ungu aðstoðarhjúkrunarkon-
unni, sem alltaf var róleg og allt-
af hlýddi skipunum hans út í —
eins og hann hafði sagt henni,
að hann ætlaðist til einmitt nú
— „yztu æsar.“ Hann hafði vissu-
lega ætlað að vekja athygli yfir-
hjúkrunarkonunnar í St. Monica
á stúlkunni og stinga upp á því
(hr. Carrineton var óþolinmóður
maður og hvorki bar fram afsak-
anir tóic þær til greina ef eitt-
hvað fór aflaga) að aðstoðarhjúkr
unarkonan á Oxford-deildinni yrði
hækkuð I tign svo skjótt sem auð
ið væri.
Auðvitað þekkti hann siði
sjúkrahússins vel og hafði þvi
ekki ætlað sér annað en að láta
kæruleysislega athugasemd falla,
þó hann þekkti yfirhjúkrunarkon
una í St. Monica allt að þvi jafn
vel og hann þekkti ungfrú Trav-j
ers. I
Þá hafði stúlkan skyndilega horf-
ið.
Hann hafði aldrei haft fyrir því,
að spyrjast fyrir um ástæðuna og
hann hafði líklega aðeins munað
eftir henni végna þess, að eftir-
maður hennar var allt of áköf að
gera honum til geðs og hafði al-
gerlega mistekizt það og hvergi
nærri getað uppfullt kröfur hans,
og jafnvel nú var hann gramur
Jill fyrir að yfirgefa hann.
Hvað sem öðru leið, hafði Forst
er-stúlkan auðsjáanlega ekki gift
sig eins og svo margar þeirra
gerðu — eftir að hafa eytt tíma
sjúkrahússins í að kenna þeim.
Hr. Carrington hafði ákveðna
hugmynd um það, að giftingar og
sjúkrahjálp ættu ekki saman.
Þetta var lítill heimur, hugsaði
hann með sér. Stundum of litill
— stundum þægilega lítill. Hvað
sem öðru leið var það gott, að
einmitt þessi hjúkrunarkona hugs-
aði um sjúkling hans, hún þekkti
starfsaðferðir hans — hún var
prýðileg hjúkrunarkona. Það var
mikilvægt fyrir hann, að upp-
skurðurinn i fyrramálið heppnað-
ist. Það var óskapleg sóun fyrir
Söndru St. Just að hafa þurft að
gera hlé á starfsferli sínum á
þennan hátt, og ef honum heppn-
aðist eins og hann vonaðist til að
gera, mundi það verða sigur fyrir
starfsferil hans.
Að ljúka þvi af! Það var hið
eina, sem hann hafði áhuga á.
Eins og venjulega sneri hann baki
að þeim möguleika, að eitthvað
kynni að koma fyrir til að gera
allt erfiðara — ekki læknisfræði-
lega, heldur persónulega.
II
Jill hljóp upp breiðan stigann
sem lá upp frá anddyrinu og rakst
næstum á Kenneth Harding, sem
var í þann veginn að fara niður
sömu leið og hún hafði komið
upp.
— Fyrirgefið, systir, sagði Hard
ing læknir afsakandi. Og síðan:
— Jill! Ég þekkti þig ekki því
sólin skein beint framan í mig.
— Þarftu endilega að þjóta um
og hrinda saklausum meðlimum
starfsliðsins niður stigann? sagði
hún.
— Meiddi ég þig? spurði hann
áhyggjufullur.
Hún hló. — Nei, þú gerðir það
ekki. En hvað þú ert klunnaleg
mannvera.
— Jæja, stanzaðu og talaðu við
karlinn i tvær mínútur, bað hann.
— Það eru þúsund ár síðan ég hef
svo mikið sem séð þér bregða fyr-
ir. — Hvernig líður „uppskomu
dansmeyjunni?"
— Eftir atvikum vel. Hún er
ennþá í gipsi.
— Þannig að enginn veit, hvort
mikli maðurinn hefur gert krafta-
verk eða mistekizt.
— Talaðu ekki af léttúð um
þér betri menn, sagði Jill.
Hann glotti. — Embættisleg af-
brýðisemi, ástin. Þú gætir vfst
ekki hjálpað gömlum manni að
nota tvo miða á Drury Lane leik-
húsið á fimmtudagskvöldið? Ég er
viss um að systirin mundi koma
því þannig fyrir að þú losnaðir
snemma ef þú bæðir hana vel og
segðir, að þér væri boðið út af
fallegasta manninum úr vinahóp
þínum;
I — Ég gæti ekki logið því blygð-
lunarlaust, sagði Jill. — Ekki einu
sinni þótt Drury Lane sé í boði . .
i —f alvöru Jill — gætirðu það
■ ekki? bað hann.
Hún hristi höuðfið. — Það er
ómögulegt, ég segi það satt. Sjúk-
lingurinn fer að nöldra ef ég fer
frá henni, hún þagnaði. — Bióddu
Judy 0‘Farrel, ef þú hefur ekki
einhverja aðra í huga. Hún á frí
á miðvikudag og fimmtudag, en
þó hún sé að fara að heimsækaj
gamla frænku í London, býzt hún
við að sér muni leiðast og það vill
svo til að hún á afmæli á fimmtu-
daginn. Það væri fallega gert af
þér, Ken, og þar sem hún á frí,
mundi það ekki gera til, þó hún
færi út með þér, jafnvel þó ein-
hver sæi ykkur.
— Allt í lagi. Ég skal bjóða
Judy. samþykkti hann. — Hún
er bezta skinn En ég get ekki
skilið hvers vegna þú verður að
gerast Síamstvíburi Söndru St.
Just aðeins vegna þess að þú ert
______________________________11
að hjúkra Jienni. Ég býst við að
þú sért líka" a næturvakt?
— Auðvitað ekki, svaraði hún.
— En ég vil bara ekki fara frá
henni meira en nauðsynlegt er ein
mitt núna. Hún verður kvíðafull
og hefur áhyggjur af því hvað
muni gerast þegar búið er að
taka gipsið af henni -- þó ég segi
henni, að það sé allt að því öruggt
að allt verði I lagi. Hún sagði
ekki að hr. Carringtou heimsótti
sjúkling sinn venjulega millí
klukkan fimm og sjö og þá var
til þess ætlazt, að hún væri við-
stödd._
— Ég verð að fara, sagði hún.
— Hún er eflaust vakandi núna
og bíður eftir teinu sínu
En þegar hún ætlaði að ganga
fram hjá honum, greip hanr. tni
hendi hennar og hélt henni ákveð-
inn á svip. — Heyr*»> JIll.
Hann þagnaði gramur og JIll
losaði sig i skyndi um leið og
hurð opnaðist og einhver kom út
Það var ekki fyrr en hún sneri
sér við, að hún sá, hver það var
og hjarta hennar hætti að slá um
leið og hún mætti stöðugu tilliti
grárra augna Vere.
í örvæntingu sinni varð henni
fyrst á að hugsa: Hvað í ósköp-
ÚTVARPIÐ
Föstudagur 29. apríl
7.00 Morgunútvarp 12.00 Mádeg
isútvarp 12.00 Hádegisútvarp
13.15 Lesin dagskrá næstu viku
13.30 Við
vinnuna 15.00
Miðd.útvarp
16.30 Siðdegisútvarp 17 00
Fréttir 17.05 Fréttir. 17 05 í
veldi hljómanna 18.00 fstenzk
tónskáld: Lög eftir Arna Thor
steinsson og Skúla Hatldórsson.
18.45 Titkynningar 19.20 Veður
fregnir 19.30 Fréttir. 20.00
Kvöldvaga. a Lestur fornrita:
Færeyingasaga. b Dularyáfur
og dultrú Hafsteinn Björnsson
flytur erindi c. Tökum lagið.
d. „Milli manns og hests og
hunds hangir leyniþraður“
Baldur Pátmason les frásögu
þátt eftir Þorbjörn Björnsson
á Geitaskarði e Ferheadur
Herselía Sveinsdóttir fer meÖ
stökur eftir Jóhann Magnússon
frá Gilhaga i Skagafirði. 21.30
Útvarpssagan: „Hvað saeði
tröllið’" eftir Þórleif Biarna
son Höf fl. (2) 22.00 Fréttir
og feðurfregnir 22.15 tslenzkt
mát Ásgeir Btöndal Magnússon
cand mag. flytur þáttinn. 22.
35 Næturhljómleikar. 23.15 Dag
skrárlok.
Laugardagur 30. apríl
7.00 Morgunútvarp 12.00 Há-
degisútvarp 13.00 Öskaiög
sjúkUnga Kristín Anna Þórar
insdóttir kynnir lögin. 14.30 í
vikulokin,
þáttur undir
stjórn Jónas
ar Jónasonar. 16.00 Á nótum
æskunnar Jón Þór Hannessun
og Pétur Steingrímsson kynna
létt lög 16.30 Veðurfregnir. Um
ferðarmál. Þetta vil ég heyra.
Þórunn Egilson velur sér hljóm
plötur. 17.35 Tómstundaþattur
barna og unglinga. Jón Pálsson
flytur. 18.00 Söngvar i lettum
tón. 1845 Tilkynningar 19 20
Veðurfregnir. 19.30 Fréttir 20.
00 „Flösku9keyti“. smásaga eft
ir Jóhannes Steinsson. Gtsti
Halldórsson leikari æs. 20.30
„Fagrar heyrði ég raddirnar"
Bríet Héðinsdóttir og Egill
Jónsson kynna sígild lög. 21 45
Leikrit: „Afmæli í kirkjugarð
| inum“ eftir Jökul Jakobsson.
ILeikstjóri: Helgi Skúlason. 22.
00 Fréttir og veðurfregntr. 22.
15 Danslög. 24.00 Dagskrártok