Tíminn - 04.05.1966, Blaðsíða 11

MIÐVIKUDAGUR 4. maí 1966
TÍMINN
u

VERÐIR LAGANNA
‘;3r -
til flughersins. Flugmaður nokkuð bauðst tii rð reyna að
elta fuglinn með lausnargjaldið. Ekki hlakkaði hann til ferð-
arinnar, en til allrar hamingju flaug dúfan beina leið hátt
í loft. Á jörðu niðri elti hraðskreiður bfli flugvélina, sem
varð að fljúga með minnstu ferð til að fara ekki framúr
fuglinum.
Eftir tuttugu kílómetra flug tók dúfan að lækka sig, og
fjárkúgarinn beið við dúfnahúsið. Honum kom ekki til hug-
ar að flugvélin sem hann sá væri í erindum lögreglunnar,
og þvi síður grunaði hann að lögreglubíU nálgaðist óðfluga.
Um leið og hann rak hendina inn í dúfnahúsið til að hirða
feng sinn, tók lögreglan hann fastan.
Áætlunarflugvélamar sem halda uppi ferðum heimshorna
milli eru þmetanlegar jafnt fyrir þá sem ferðast í atvinnu-
skyni og sér til skemmtunar, en glæpamenn geta einnig
haft þeirra not, svo sem náungar tveir sem urðu tilefni
skeytis sem barst til Parísar frá Willemstad í Curacao.
Þetta voru Englendingur og Bandaríkjamaður, sem létust
vera fulltrúar stórfyrirtækisins Henry J. Kaiser í San Franc
isco og höfðu haft vörur út úr kaupmönnum í Wilhemstad
. gegn fölskum ferðaávísunum.
Á sjö ávísanir sem þeir seldu höfðu þeir skrifað nöfnin
James Ray og Norman Stanley. Mennirnir komu frá Barran-
quilla í Kólumbíu og héldu samdægurs áfram til La Guaira
í Venezuela. Nöfnin sem þeir notuðu fundust hvergi á skrá.
Mánuði síðar kom annað skeyti, sem skýrði frá að bóf-
arnir hefðu skilið og annar farið til Havana en hinn til
Trinidad. Síðan barst meiri vitneskja frá ýmsum stöðum, og
það kom á daginn að James Ray var sami maður og James
Bright, fæddur í Cheshire á Englandi, en Norman Stanley
hét réttu nafni Norman Smith og var fæddur í Washington,
höfuðborg Bandaríkjanna.
Þeir kumpánar höfðu ekki dvalið nema hálfan annan sól-
arhring á Curacao, einni af sex eyjum í Hollenzku Vestur-
Indíum. Eyjan er vinsæll ferðamannastaður og þar er á
boðstólum mikið úrval dýrmæts varnings, svo sem mjmda-
véla, úra og skartgripa, og vegna tollfrelsis eru vörurnar
mjög ódýrar.
TOM TULLETT
Tveim mánuðum eftir að fyrsta skeytið barst Alþjóða-
lögreglunni, var komið á daginn að þessir náungar höfðu
einnig selt falskar ferðaávísanir í Mexíkó, á Kúbu, i Costa
Rica, Guatemala og Honduras. Á Haiti fékkst vitneskja um
að þeii höfðu átt skipti við prentara þar, sem prentaði
fyrir þá þúsund ávísanir.
Alltaf fóru þeir eins að. Fyrst keyptu þeir tvær eða
þrjár ferðatöskur, létu í þær múrsteina og komu þeim
fyrir í hótelherbergi. Síðan verzluðu þeir í ákafa til að
breyta fölsuðu ávísununum í verðmætar vörur. Að svo búnu
fóru þeir beint á flugvöllinas.
Aftur skildu bófarnir. B?ight hélt til Englands og notaði
vegabréf Smiths. Lögreglan komst fljótt á snoðir um hvar
hann hélt sig, en áður en hann yrði handtekinn flaug hann
til Madrid. Skrifstofu Alþjóðalögreglunnar í höfuðborg Spán-
ar var sent skeyti, og hann var handtekinn um leið og
hann kom. út úr flugvúlinni.
Smith tók þann kost að hefja verzlun með minjagripi
á Antigua, einni Vestur-Indía. Þar kom að hann var hand-
samaður líka, og báðir voru dæmdir í Curacao.
Líklega er Donald Fish allra manna fróðastur um lög-
gæzluvandamál sem flugvélaöldinni fylgja. Hann hóf störf
hjá Scotland Yard, var síðan í brezku leyniþjónustunni M.I.5.
og er nýlega kominn á eftirlaun hjá flugfélaginu B.O.A.C.
Hann hefur setið ráðstefnur á vegum Alþjóðalögreglunnar
víða um heim og var óspar að veita öðrum af þeim feikna
forða vitneskju sem hann hefur aflað sér á rannsóknarferð-
um á flugleiðum heimsins. Ég hlýddi á mál hans á mörgum
þessara ráðstefna og veitti því athygli hverja áherzlu hann
lagði á að brýna fyrir leynilögreglumönnum heimsins að
gefa gaum viðleitni glæpamanna til að komast undan loft-
leipis.
í bókinni „Leynilögreglumaður á flugi“ skýrir Fish frá
ýmsum brögðmn sem hann kynntist. Þjónar sem störfuðu
hjá B.O.A.C. höfðu tekið upp á því að fela demanta í
getnaðarverjum sem þeir báru innvortis. Einnig komst hann
að því að eiturlyfjum var smyglað í úrkössum án þess að
þeir sem úrin báru vissu af því. Eiturlyfjasmyglarar komust
einnig upp á lag með að smygla vöru sinni í blóra við
tigna farþega. Eitt sinn var ferðalag þekkts biskups gr
14
v vegna getað verið mín sök, að ég
valt út úr bíl, þú getur ekki
myndað þér hvað honum er illa
við að koma og heimsækja mig.
— Hann virðist vera algerlega
' ómannlegur! hrópaði Jill með van
þóknun. — Hvers vegna lætur
þú hann koma?
— Hreina sérvizka! En þótt
Sandra hlægi, leið skuggi yfir and-
lit hennar þegar hún sagði: — Hr.
Carrington sagði dag, að ég
mætti fá nokkra gesti heimsókn
núna, ef ég kærði mig um. Ég
sagði honum ekki, að ég hefði þeg-
ar ráðgert að fá Glyn heimsókn.
' Eg sagði bara „þökk fyrir“ ósköp
sætt og auðmjúklega.
Jill hristi höfuðið ávítandi,
fyrsta von hennar um, að gestur
Söndru væri e.t.v. sérlega mikil-
vægur fyrir hana, hafði brugðizt,
en þessi innrás frá hinum ytra
heimi minnti hana á — eins og
hún hafði sagt við Söndru rétt áð-
an — að hin stúlkan hafði eigin
bakgrunn og mikilvægt líferni.
Allir sjúklingar Jill urðu eins
og börn hennar meðan þeir voru
sterkum, duglegum höndum henn
ar, og hún hafði miklu fremur
hugsað sér Söndru eftir uppskurð-
i inn sem veika stúlku, sem varð
j að tala um fyrir og gera heil-
brigða, en sem hina frægu dans-
mær sem hún raunveruulega var.
En skyndilega virtist það undar-
legt og fremur skammsýnt að hafa
svo algerlega misst sjónar á þeirri
staðreynd, að það hlytu að vera
margir aðrir menn í lífi dans-
meyjarinnar fyrir utan hinn lag-
lega skurðlækni. Hún uppgötvaði,
að hún hafði óafvitandi takmark-
að hringinn við sjúkrastofu Söndru
og þau áhugamál sem hún hafði
að geyma.
Þrátt fyrir allt var það ekki
nauðsynlegt, að augljós áhugi Vere
á sjúklingi snum væri endurgold-
inn, fremur en að áhuginn væri —
tjá, ekki mikið meira en embættis-
legur.
— Hvers vegna ertu svona al-
varleg? spurðí Sandre og Jill
hrökk skyndilega upp úr hugleið-
ingum snum sem að andartaki
liðnu hefðu farið að kvelja hana.
— Var ég alvarleg? spurði hún.
— Ef þú ert búin, ætla ég að
fara með bakkann. Þú virðist ekki
hafa borðað neitt, bætti hún byrst
við og horfði á óhreyft brauðið
og smjörið og mulda kökusneið-
ina á disk Söndru.
— Æ, elsku Systir, ég er ekki
svöng, sagði Sandra biðjandi og
spennti greipar.
— Reyndu ekki að smjaðra fyr-
ir mér, dekurbarnið þitt, sagði
Jill við hana. — Ef þú borðar
iekki það sem þér er gefið, verð
ég að segja hr. Charrington það.
Þá verður sprenging.
— Það eru fleiri en hann sem
geta sprungið, sagði ungfrú St.
Just ögrandi. Síðan sagði hún
prakkaralega: — Það yrði nú al-
deilis bardagi ef við tvö værum
upp á kant! En ég býst við að
hann mundi ásaka þig fyrir að
láta mig ekki borða, ef þú ferð
að klaga mig.
Kannski hafði hún rétt fyrir
sér, hugsaði Jill með beizkri kímni
þegjar hún bar bakkann fram í
eldhúsið.
Judy var einmitt að taka til
á annan bakka, þegar vinkona
hennar kom inn.
— Halló, ókunna mær, heilsaði
hún henni. — Þau fáv skipti sem
ég hef séð þér bregða fyrir s.l.
tvo daga hefur verið á matmáls-
tfma. Og ég hef verið of syfjuð
til að koma og masa við þig þeg-
ar ég er búin að vinna.
Jill lyfti brúnum. — Hver er
að þræla þér út?
Judy yppti öxlum. — Spurðu
yfirhjúkrunarkonuna, væna. Þú
veizt að ég var sett á barnadeild-
jina vegna þess að Systir Garret
missti þrjá úr starfsliði sínu.
— Hvers vegna í ósköpunum!
hrópaði Jill.
— Comyns er með hálsbólgu,
Madison tognaði um ökklann og
ein af þeim gömlu er farin heim
í aukafrí vegna þess, að móðir
hennar er alvarlega veik.
— Ja, hérna! kallaði Jill upp
yfir sig, — en sú keðja af óhöpp-
um! Hún andvarpaði. — Ég virð-
ist ekki heyra um neitt sem er að
gerast lengur — líf mitt er al-
gerlega helgað núverandi sjúkl-
ingi mínum.
— Er hún erfið? spurði Judy.
Jill hristi höfuðið. — Nei! Mér
líkar vel við hana. Hún getur ver-
ið rosafengin, en hún er samt
elskuleg.
Hrekkjasvipur kom á andlit
Judy. — Er Sá Stóri sammála þvi?
— Ég hef ekki spurt hann að
því. Rödd Jill var rólegri en
hjartasláttur hennar. Hún hafði
verið svo ákveðin f því, að það_
skipti hana engu máli hvaða til-
finningar Vere Carrington kynni
að bera í brjósti til sjúklings
síns, en hún óskaði að Judy gæti
haldið sér saman. Hann hafði a.
m.k. sýnt vanþóknun sina á hjúkr-
unarkonunni nógu greinilega!
sagði hún við sjálfa sig er hún
hélt aftur til sjúkrastofunnar
stuttu síðar.
Lyftan var einmitt að koma upp
þegar hún gekk fram hjá. Hún
hélt áfram án þess að líta á hana
og hafði lagt höndina á húninn
á herbergishurð Söndru, þegar
ákveðin, en kurteis og ekki óvið
kunnanleg kvenmannsrödd barst
henni til eyrna.
— Afsakið, Systir, er þetta hæð-
in þar sem númer 25 er?
Jill sneri sér nöggt við og henni
til mikillar undrunar því að rödd
in hafði hljómað unglega. stóð
hún andspænis hávaxanni, gam-
alli hefðarfrú með hvitt hár, sem
ljómaði eins og silfur undir barð-
inu á afar tilkomumiklum gróum
stráhatti. Tvö heiðblá augu glömp
uðu í laglegu andliti og húðin
var eins og á ungri stúlku, þó Jill
gæti sér ósjálfrátt til. að hún væri
a.m.k. sjötug. Grannur, beinvax-
inn líkami hennar var hulinn
grárri, klæðskerasaumaðri dragt,
sem var augljóslega í Eðvarðískum
stfl.
Tignarleg, gömul hefðarfrú,
sem hafði verið mjög falleg í eina
tíð og hafði líklega notfært sér
valdið sem fegurð hennar veitti
henni.
— Þetta er númer tuttugu og
fimm. Viljið þér hitta ungfrú St.
Just? sagði JiR.
— Já. Guðdóttur mína. Ég er
ÚTVARPIÐ
Miðvikudagur 4. mai
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hádeg
isútvarp 13.15 Við vinnuna 15.
00 Miðdegisútvarp 16.30 SíðMeg
isútvarp.
17.40 Þing-
fréttir 18.
00 Lög á nikkuna- Hljómsveit
Jos Basiles og Maurices Larc
anges leika Vínarvalsa og
frönsk lög. 1845 Tilkynningar
19.20 Veðurfreenir 19 30 P'rétt
ir 20.00 Daglegt mál Arni Böðv
arsson flytnr þáttinri 20.05 Rfst
á baugi Björn Jóhannsson og
Tómas Karlsson tala um erlend
málefni 20 35 Fer** tii Suður
landa Jóhannes Teitsson hiisa
smíðameistari segir frá Spáni.
21.00 Löa unaa fólksins Gerður
Guðmundsdóttir kynnir. 22.00
Fréttir og veðurfregnir 22.15
„Jarðarför" smásaaa eftir Guð
mund Friðiónsson: fyrri hluti
Sigurður Sigurmundsson Oóndi
í Hvítárholti les. 22.40 Dans-
lagakeppni útvarpsins Hljom-
sveit Magnúsar Ingimarssonar,
Savannatríóið oa niu söngvarar
kynna tögin. sem komu tyrst
fram i útvarpsþáttum Svavars
Gests. Endurtekinn flutningur
til glöggvunar fvrir hlus*endur
sem skulu dæma um lögin. 23.
15 Dagskrárlok.
Fimmtudagur 5. maí
7.00 Morgunútvarp 12.15 Hádeg
isútvarp 13.00 Á frívaktinni. Ey
dís Eyþórsdóttir sér um óska-
lagaþátt
fyrir sjó-
menn- 15.00
Miðdegisútvarp 16.30 Stðdegis
útvarp. 17.40 Þingfrétt.ir 18.00
Úr söngleikjum og kvikmynd
um. 18.45 Tilkynningar 19.20
Veðurfregnir 19.30 Fréttir 20.
00 Daglegt mál Árni Böðvars
son flytur þáttinn. 20.05 Tón
leikar í útvarpssal. 20.30
Byggðarlýsing Héðinsfjarðar
Sigurbjörn Stefánsson flytur
erindi frá Guðlaugi Sigurðssyni
á Siglufirði. 20.50 Einsöngur
Gloria Davy syngur negrasálma
21.10 Trúlofun. gifting og brúð
arsæng Svava Jakobsdottir
spjallar um brúðkaupssiöi í
Svíþjóð. 21.30 Konsert i c-
mill fyrir tvö píanó og hljóm
sveit eftir Jóhann Sebastian
Bach. 21.45 Ung ljóð Ntna
Björk Árnadóttir les úr Ijóða-
bók sinni, ásamt með Arnarí
Jónssyni. 22.00 Fréttir og veð
urfregnir. 22.15 „Jarðarfór*'
smásagia eftir Guðmund FriS-
jónsson: síðari hluti Sigurður
Sigurmundsson bóndi i Hvftár
holti les. 22.40 Djassþáitur
Ólafur Stephensen kynnir 23.
10 Bridgeþáttur Hallur Simon
arson flytur. 23.35 Dagskrárlok