Vísir - 11.02.1975, Blaðsíða 7
Vlsir Þriðjudagur 11. febrúar 1975
l>a& rikir hvorki friöur né
eining á heimiii Jóns þessa dag-
ana. Ástæðan? Hans Jóns hjart-
ans útvalda, hún Gunna, hefur
fengið þá flugu I höfuðið að vilja
vinna úti. Hún hefur drukkið i
sig allt tal um að kvenfóik, sem
stundi vinnu utan heimilis, sé
ómissandi fyrir þjóðarbúið. Að
vera ,,bara húsmóðir” sé eitt-
hvað áiika niðrandi og einskis
nýt siblaðrandi fin frú, sem ekk-
ert geri annað en að lakka á sér
neglurnar. Að hún sjáif geti
varla oröið forheimskaðri á
öðru meira en að vera húsmóðir
og alltaf heima. Munur að vinna
I frystihúsi, m jólkurbúð, að ekki
sé talað um að pikka á ritvél á
skrifstofu, þar krækti maöur sér
i ósviknar gáfur. Ekki væri
heldur verra að komast á blað
hjá þvi opinbera. Nú myndi hún
útbúa sina eigin skattskýrslu
og væri maður með mönnum i
staðinn fyrir að fá að fljóta með
á sneplinum, bara sem konan
hans Jóns.
En Jón er einn af þessum
gamaldags fordómafullu karl-
mönnum, sem vill hafa konuna
sina heima og þykist meira að
segja sjá vel fyrir sinu heimili.
„Elsku Gunna min”, segir
hann. „Við tilheyrum ekki leng-
ur öreigastéttinni, heldur auð-
valdinu, þar sem við eigum nú
orðið bæði hús og bll og þar að
auki 4 krakka. Við ættum bara
að geta verið ánægð. Ég veit nú
heldur ekki hvað við hefðum
upp úr þessu. Tveimur yngstu
börnunum þyrftum við að koma
á barnaheimili og það er, eins
og þú veizt, ekki hægt. Við erum
jú löglega gift og fyrir börn
sllkra foreldra er ekkert rúm á
slikum stofnunum, nema
kannske hálfan daginn. Við
þyrftum þá að koma þeim eitt-
hvað annað I pössun, og það
myndi minnst kosta kr. 12 þús.
fyrir hvort þeirra á mánuði.
Einhver þyrfti lika að segja
honum Nonna okkar til i lestri
og reikningi, þegar hann kæmi
heim úr skólanum”.
Jafnrétti, góði minn.
jafnrétti:
„Jafnrétti, góði minn jafn-
rétti,” segir konan hans Jóns.
„Það er það, sem gildir á
alþjóðlegu kvennaári. Þú verð-
ur bara að taka þátt i þessu með
mér. Þú hlýtur llka að hafa lært
lestur og reikning svona rétt
eins og ég þegar þú varst litill.”
„Já, en elsku Gunna min.
Hvenær á ég að kenna? Ég, sem
kem ekkiheim fyrr en 7 á kvöld-
in og fer 8 á morgnana.”
„Það verður bara'að breytast.
Þegar ég fer að vinna úti, getur
þú unnið styttri vinnutima.”
„En min hjartans Gunna. Þú
veizt þó vel, að það er eftirvinn-
an, sem hleypir kaupinu upp.
Ég held bara, að við förum
fjárhagslega miklu verr út úr
þessu uppátæki þinu”.
Framtiðarsýn Jóns
Jón sér inn I framtiðina. Kl. er
7 að morgni og þarna stendur
Gunna með hálfgreitt hárið og
eldar hafragraut. Nonni, 10 ára
er kominn I annan sokkinn,
ÍIIMINM
I SÍÐAN |
Umsjón: Erna
V. Ingólfsdóttir
ÞJÓÐARHAGUR...
Gunna min, bvar I veröldinni faldirðu sokkinn minn?
ALLAR HÚSMÆÐUR
VINNIUTAN HEIMILIS?
Sigga 12 ára sefur. Hún á ekki að
mæta I skólanum fyrr en eftir
hádegi. Hann sjálfur finnur auð-
vitað helzt ekkert til að fara I.
Snuöið er ekki á sinum stað og
sú litla, 1 árs, grætur þar sem
hún situr á koppnum. Sá 2ja ára
virðist einn halda sönsum.
Klukkan tifar. Eftir að hafra-
grauturinn hafði komizt I mann-
skapinn er þeim litlu troðið I
gallana, út I bilskrjóðinn, sem
keyptur var handa Gunnu.
Herjans blindbylur og auðvitað
fer skrjóðurinn ekki i gang. Þá
er að kippa i greyið. Finna kað-
al. Hnýta og loksins er komizt af
stað.
Og þarna sér hann Gunnu sina
I huganum pikkandi á ritvél i
bankanum. Þar er margt um
manninn og gáfulegar samræð-
ur eiga sér stað á milli þess,
sem kúnnarnir fá vixla og lang-
an lista yfir yfirdrátt á ávisana-
heftum. K1. er 12 og Gunna flýtir
sérheim. Sigga á að fara i skól-
ann. Nei, viti menn hún sefur
ennþá þegar Gunna stigur létt-
um skrefum inn til sin. Aftur
kapphlaup við klukkuna. Bezt
að hafa eitthvað fljótlegt, eina
pulsu handa Siggu og aðra
handa Gunnu. Hinir koma, sem
betur fer ekki heim i hádeginu.
Klukkan er 5 og Gunna hleyp-
ur út I skrjóðinn. Hún ekur eins
og vitlaus til konunnar, sem
gætir barnanna. Hún er rétt
smogin inn um dyrnar, þegar
Jón kemur lika og nú er byrjað
að elda, hreinsa, þvo og strauja.
Allt þarf að gerast á sem
styztum tima til þess að hafa
smátima fyrir sjálfan sigáeftir.
Framtiðarsýnin hverfur
1 þarf að passa hver 4
börn á barnaheimilum
„Heyrðu Gunna min. Ég hef
nú verið að hugsa plnulitið. Það
þætti ekki góður vérkstjóri, er
hefði 5 manns á slnum snærum
og svo væri hann helzt aldrei við
til aö stjórna. Veiztu, að ég held,
að þjóðfélaginu sé það alveg
eins hollt, að þú sér heima og
hugsir um heimilið. Veiztu, að á
barnaheimilum þarf rúmlega 1
mann til þess að sjá um hver 4
börn. Stofnkostnaðurinn á hvert
barn er nærri ein milljón.
Fyrir hvert barn, sem er á
barnaheimili, eru borgaðar 20
þús. á mánuði. Foreldrarnir
borga 40% eða 8 þús. en með
sköttunum okkar er afgangur-
inn borgaður. Og svo er annað.
Það nýjasta, sem ég heyrði eftir
sálfræðingunum er að ef barn
þarf t.d. að leggjast inn á
spítala, þá er það mjög æski-
legt, að mamman eða pabbinn
sé sem mest hjá þvl. Hvernig
ætlarðu að gera það, ef þú hefur
útivinnu? Nei, að öllu saman-
lögðu borgar þetta sig ekki.
Jafnvel þótt við kæmum börn-
unum á barnaheimili.”
„Elsku Jón Hefurðu aldrei
heyrt talað um, hversu þrosk-
andi og gott það er fyrir börnin
að komast til lærðrar fóstru.
Þeim er kennt svo margt, svo
ekki sé talað um, hversu gott
þau hafa af að umgangast sina
jafnaldra.”
„Jæja Gunna min. Ég hef út
af fyrir sig ekke_*;t út á barna-
heimili að setja og enn siður út á
fóstrurnar. En ég held, að mæð-
urnar standi sig ekki siður við
uppeldið. Ef þér finnst þú eitt-
hvaö slök, þá gluggaðu betur i
uppeldishandbækurnar. Það
væri heldur ekki svo vitlaust að
stofna klúbb, þar sem þið mæð-
urnar gætuð lært föndur,
söngva, leiki o.fl. og siðan gætuð
þið kennt börnunum.
Svo ég tali nú um sparnað. Þá
veit ég ekki betur en það borgi
sig að sauma heima, taka slátur
og búa til fiskibollur, og I öllu
þessu ert þú snillingur, Gunna
min. Ekki væri svo úr vegi, ef þú
vildir auðga andann, að lesa
svolítið og fylgjast með að öðru
leyti og segja mér, þegar ég
kem heim. Veiztu nefnilega
hvað. Ég hef nú staðið svo að
segja viðsama rennibekkinn s.l.
10 ár og talað við sömu mennina
jafnlengi. Það skyldi þó aldrei
vera, að meiri hætta væri á, að
ég forheimskaðist frekar en
þú?”
i