Vísir - 10.05.1975, Side 4

4
Vlsir. Laugardagur 10. mal 1975.
o
GUÐSÞJONUSTUR
OG KIRKJUSÓKN
A nýliönum páskum var
kirkjusókn góö hér I borginni
eins og raunar yfirleitt er á stór-
hátiöum. En eins og allir vita,
þá er þaö ekki nema örlitið brot
af söfnuðinum, sem sækir kirkju
á venjulegum helgidögum. Og
stundum, þegar fæst er, og
maður lltur yfir hina mörgu
auðu bekki, getur stundum
vaknað I huga manns sú
spurning — hvort messan —
guðsþjónustan — sé ekki að
veröa úrelt form orðsins
boðunar og iðkunar trúarllfsins
— — — En það er sama frá
hvaða sjónarmiði þetta er
skoðað. Það er vart hægt að
koma auga á neitt, sem gæti
tekið sæti kirkjugöngunnar og
komið I hennar stað til að helga
sunnudaginn — gera hann að
helgum degi.
Fyrir nokkru birtist hér á
Kirkjusíðunni ræða eftir prest-
inn i Vallanesi, sr. Gunnar
Kristjánsson. Þá sagði hann frá
eftirgreindu atviki: Við barna-
guðsþjónustu á sunnudags-
morgni notaði hann tækifærið til
að auglýsa messu kl. 2. Þá
spurði einn litill kirkjugestur:
Nokkrir kirkjugestir ásamt far-
kostum sínum að lokinni messu
i sveitakirkju.
Söfnuður vlð sveitakirkju aö
lokinni messu.
Hvað kostar i messuna? Þetta
finnst okkur barnaleg spurning.
Það er öllum heimilt að koma i
kirkju. Það eru allir boðnir og
velkomnir, ungir og gamlir, há-
ir og lágir, visir og fávisir. Og
aðgangurinn er ókeypis. Það
vita allir. Og það er ósköp litil
fyrirhöfn nú orðið, aðeins að
ganga eða aka smáspöl og
„fóma” i það 1-2 klst. Hvað fæst
svo f staðinn? Hvað erum við að
sækja til kirkjunnar? Hvert
erindi eigum við þangað?
Þessu ætti hver kristinn maður
aö eiga auðvelt með að svara.
Við göngum á helgum degi I
herrans helgidóm til að eiga þar
stund bænar og tilbeiðslu, mæta
drottni i orði hans og
sakramentum, njóta samfé-
lagsins i söfnuðinum i söng og
sambæn trúaðra hjartna þeirra
sem guðsþjónustuna sækja
hverju sinni. Ef við fáum notið
þessa I kirkjunni þá eigum við
þangað ósmátt erindi. Og eitt er
vist: Ef guðsþjónustan væri bet-
ur sótt, kirkjuganga almennari,
þá yrðu okkar löngu helgarfri
hollari hvildartimi og heilbrigð-
ari tómstundir bæði fyrir unga
og fullorðna til heilla fyrir allt
samfélagið. Með þetta i huga
getum viðtekið okkur i munn og
gert að okkar orðum þetta
erindi Guðmundar Inga:
Kirkjan gamla, kirkjan min,
kem ég enn að vitja þin,
til að öðlast traust og fró,
trúarstyrk og sálarró,
sjá oss vita himinshlið
huga minum blasa- við.
Keldnakirkja
— þar á ég heima
Keldnakirkja — þar á ég heima
Um miðja 18. öld ólst upp á
Geidingalæk á Rangárvöllum
Guðrún Palsdóttir bónda þar,
efnileg stúlka. Þar var fátækt
mikil. Þá bjuggu i Keldnaseli
Guðmundur Erlendsson og Halla
Valdadóttir.
Það var eitt sinn, að Guörún
Pálsdottir var send að Keldna-
seli. Ekki er getið um erindi
hennar. Hún var illa klædd. Á
leiöinni gerði kafaldsbyl.
Treystist Guðrún þá ekki til að
rata en lét fyrirberast i kletta-
skúta og örvænti um líf sitt. Þá
bar þar að Guðmund i Keldnaseli
og barg hann Guðrúnu til bæja.
Nokkrum árum siðar andaðist
Halla kona Guðmundar. Þá bað
hann Guörúnar. Er sagt, að hún
hafi veitt honum þetta svar:
„Ekki er álitlegt að taka að sér
barnahópinn með engum efnum.
En þú gafst mér lífið, og er mér
skylt að muna það.” Giftust þau
Guðmundur, og gerðist Guðrún
mikil húsmóðir, orðlögð fyrir
hagsýni þrifnað og myndarskap.
Hjá bónda si'num réð hún þvi, sem
hún vildi, fór þó jafnan hægt og
kom sinu fram með lagi. Þau
gerðust vel efnuð. Fór svo, að
Guðmundur keypti Keldna-
eignina og bjuggu þau Guðrún
þar lengi siðan, en Keldnasel
lagðist i eyöi.
Guðrún á Keldum var trúkona
mikil. Eru um það nefnd ýms
dæmi.
Keldur á Rangárvöllum.
A—
FRÆKORN
Hafið brennandi
kærleika
En endir allra hluta er I nánd.
Veriö þvi gætnir og algáðir til
bæna. Umfram allt, hafið
brennandi kærleika hver til
annars, þvi að kærleikur hylur
fjölda synda. Verið gestrisnir
hver við annan án möglunar.
Þjóniö hver öðrum meö þeirri
náðargáfu, sem honum hefur
verið gefin svo sem góðir ráðs-
menn margvislegrar náðar
Guðs. Tali einhver þá sé það
sem orð Guðs, hafi einhver
þjónustu á hendi, þá þjóni hann
eftir þeim mætti sem Guð gefur
til þess að Guö vegsamist i öll-
um hlutum fyrir Jesú Krist.
Hans er dýrðin og mátturinn um
aldir alda — Amen.
(1. Pétursbréf 4. 7-11)
Nauðungaruppboð
annað og slöasta á hluta I Grýtubakka 16, talinni eign Guð-
bjargar Baldursdóttur, fer fram á eigninni sjálfri mið-
vikudag 14. mal 1975 kl. 10.30.
Borgarfógetaembættið I Reykjavlk.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var I 80., 82. og 84. tbl. Lögbirtingablaös 1974 á
hluta I Eyjabakka 2, þingl. eign Erlends Sv. Fjeldsted, fer
fram eftir kröfu tollstjórans I Reykjavik á eigninni sjáifri
miðvikudag 14. mai 1975 kl. 11.00.
Borgarfógetaembættiö I Reykjavlk.
íreifarlinda þann, sem hún lét
vefja utan um börn sin nýfædd,
hafði hún ofið, með höfðaletri,
þetta erindi:
Biði su, sem bandið á,
bót á hverju meini.
Voðinn henni viki frá.
Veit það Guð son eini.
Þegar hún var að skammta
fólkinu fór hún jafnan með Faðir
vorið, og á hverjum degi, sem hún
var heima, gekk hún út i kirkju og
baðst þar fyrir. Þeim sið hélt
hún I elli sinni. Það vardag einn i
kafaldsbyl, að Guðrún gekk fram
i bæjardyr, þegar Páll sonur
hennar var að koma inn frá
gegningum og bað hann hjálpa
sér út i kirkju. Páll færðist undan
þvi fyrst, sagði að Guð mundi
heyra bænir hennar annars
staðar eins og i kirkjunni. Þá
svaraði Guðrún: „Þar á ég heima
og þar kann ég bezt við mig.” Lét
hann þá að orðum hennar.
Guðrún á Keldum andaðist árið
1827, 84 ára gömul og þótti hafa
verið mikil ágætiskona.
Gamla myndin
Á KIRKJUTRÖPPUM
Þessa mynd tók sr. Þorsteinn
L. Jónsson, þegar hann var
prestur á Snæfellsnesinu.
Fyrstu ár sin þar voru þau
hjónin til húsa á Kolbeins-
stöðum áður en Söðulsholtið var
keypt og gert að prestssetri. Þá
komu eitt sinn I heimsókn til
þeirra tveir snæfellskir kenni-
menn. Það voru þeir sr. Arni
Þórarinsson frá Stórahrauni og
sr. Sigurður Pálsson i Hraun-
gerði núverandi vigslubiskup.
Hann er ættaður frá Hauka-
tungu. Mennirnir með þeim á
myndinni voru báðir bændur i
Kolbeinsstaðahreppi,
kirkjubóndinn á Kolbeins-
stöðum, Björn Kristjánsson og
Sigurbergur Dagfinnsson bóndi
i Haukatungu. Þeir eru nú báöir
látnir.
Kveðja
fró
Hallgríms-
kirkju
Kveðja frá Hallgrlmskirkju
heitir ofurlitill vlsir að
safnaðarblaði, sem
Haiigrlmssöfnuður byrjaði að
gefa út fyrir páskana I vetur.
Það flytur 'upplýsingar um
heiztu starfsemi safnaðarins
t.d. er þar messuskrá fram I
byrjun júnimánaðar.
Þá eru vinir og velunnarar
Hallgrimskirkju minntir á, að
nú er (eins og meðf. mynd
sýnir) framundan loka-
áfanginn I ytri uppbyggingu
Hallgrimskirkju þ.e. að reisa
kórinn i fulla hæð og koma
kirkjuskipinu undir þak. Þetta
er mikil og kostnaðarsöm
framkvæmd, en allar gjafir,
stórar og smáar, munu flýta
fyrir henni.
Tekið er á móti gjöfum til
Hallgrlmskirkju á
giróreikningi 15100.
En Hallgrimskirkju berast
fleiri gjafir heldur en
peningar. 1 haust fékk hún
kirkjugripi þá, sem tilheyröu
kapellu Holdsveikraspitalans i
Laugarnesi, og nú nýlega gaf
Þorvaldur forstjóri Guð-
mundsson kirkjunni eiraf-
steypu af frumdrögum Einars
Jónssonar af minnismerkinu
um Hallgrim Pétursson. Það
gaf Þorvaldur i minningu
móður sinnar, Katrinar Jóns-
dóttur f. 1878 — d. 1964.