Vísir - 05.08.1975, Blaðsíða 2

2
Vísir. Þri&judagur 5. ágúst 1975
rfSKSm:
—Hvar í heiminum vild-
irðu helzt búa?
(Island undanskilið)
GuOrún Gu&mundsdóttir, hús-
móöir: — Einna helzt i Noregi.
Landiö er ekki frábrugðið okkar
og ég held, að fólkið hugsi á svip-
aöan hátt og tslendingar.
Snorri Gissurarson nemi: —
Sviþjóð lizt mér bezt á. Veður er
þar mur. betra en hér og fólkið
held ég að sé ágætt.
Þórður Au&unsson, þingvör&ur:
— Sviþjóð held ég helzt af öllu.
Það er au&ugt og velmegun fólks
almenn. Þjóðin er hins vegar ólik
okkur.
Asmundur Ólafsson, skrifstofu-
maður: — Ég tel að Færeyjar
væru einna beztar. Strendurnar
eru svipaðar okkar og þjóðlifið
ekki svo mjög frábrugðið.
Kristinn Þórhallsson, söiumaöur:
— Ég hef verið I 52 löndum,
þannig að ekki er au&velt að
svara. Holland tel ég þó einna
helzt að ég kysi. Hollendingar eru
svipaðir okkur i umgengni.
Hildur Friöriksdóttir, nemi: —
Ég vildi helzt búa i Luxemborg.
Fólkið er ágætt þar, hvort sem
það eru tslendingar eða
Lúxemborgarar. Þá er landslagið
þar ákaflega vinalegt.
Hundahald í Bandaríkjunum:
HINN ÞÖGLI MEIRIHLUTI Á MÓTI?
Þaö er „green card” trygging sem gildir hér, en slðan Smyrill hóf
fer&ir sinar til tslands veröum viö meira og meira vör viö erlend bil-
númer.
lönd Evrópu með samliggjandi
landamæri og mikil samskipti
gert sérsamninga sin á milli.
Nokkur vátryggingafélög á
Norðurlöndum hafa talið, aö
venjulegar þarlendar bifreiða-
tryggingar gildi jafnt á tslandi
og hinum Norðurlöndunum, en
þar sem tsland hefur ekki gert
neinn slikan sérsamning við hin
Noröurlöndin, er þaö misskiln-
ingur, og þurfa þau þvi að láta
þá viðskiptavini sina, sem hing-
aö fara með bifreiöar, hafa meö
sér „Green card”.
Eitt hlutverk alþjóöa bifreiöa-
trygginga er aö tryggja tjónþol-
um venjulega meðhöndlun mála
sinna, án þess að hiö erlenda vá-
tryggingafélag þurfi á annan
hátt að fullnægja kröfum Is-
lenzkra laga um varnarþing,
„deponeringu” á tryggingafé,
umboðsmann, sem svari fyrir
félagið og löksækja megi hér á
landi, ef þörf gerist o.s.frv. Það
eina, sem krafizt er, er „Green
card” til staðfestingar því, aö
viökomandi ferðamaður sé
tryggður i sinu heimalandi hjá
vátryggingafélagi, sem aöild á
að alþjóðabifreiðatryggingafé-
lagi.
Einstök vátryggingafélög
geta ekki sjálfstætt gerzt aöilar
að samtökum um alþjóða öku-
tækjatryggingar, en þau félög i
hverju landi fyrir sig, sem óska
eftir aðild, geta myndað félag I
sinu heimalandi, sem siðan
verði aðili að alþjóðasamtökun-
um. Félögin bera siðan gagn-
kvæma ábyrgð á skuldbinding-
um þess út á við.
Félagið „Alþjóðlegar bif-
reiðatryggingar á Islandi” var
stofnað 9. april 1970 af þeim bif-
reiðatryggingafélögum, sem
hér starfa. Eftir að það hafði
gert grein fyrir sér og gengið
hafði verið úr skugga um, að
það fullnægði settum skilyrðum
fyrir aðild að alþjóðasamtökun
um, voru gerðir gagnkvæmir
samningar við tilsvarandi
stofnanir annarra aðildarlanda
hvers um sig og gilda „Green
card’s” frá þeim löndum hér.
A.B.I., eins og við skammstöf-
um nafn félagsins, hefur annazt
uppgjör tjóna, sem erlendir
ferðamenn þannig tryggðir hafa
valdið. Félagið er til húsa hjá
Sambandi islenzkra trygginga-
félaga og annast framkvæmda-
stjóri þess verkefni A.B.l.
Mesti hluti heimsbyggðarinn-
ar á ekki aðild að þessum sam-
tökum, en af þeim, sem ekki eru
aðilar, vil ég nefna Bandarikin
og Sovétrikin, svo og nokkur
lönd Mið- og Austur-Evrópu. En
aðild að samtökunum er aö
breiöast út.
F.h. Alþjóölegra bifreiöa-
trygginga á tslandi
Runólfur Ó. Þorgeirsson
formaöur.”
Jón Björnsson skrifar:
„Svokallaður hundavinur
sendi mér tóninn i lesendadálki
VIsis um daginn. Ekkert var
svaravert i þeirri grein, en ég
vildi koma eftirfarandi á fram-
færi til umhugsunar:
Ýmislegt bendir til að
vinsældir hunda og hundahalds
séu ekki eins miklar og af er lát-
iö I Bandarikjunum. Að visu er
fjöldi hunda gifurlegur og
flækingshundar mjög vaxandi
vandamál og viðfangsefni
sveitarstiórna.
T.d. um þetta má nefna að
nýlega, þegar islenzkur
menntamaður þurfti að leita sér
að húsnæði á vesturströnd
Bandarikjanna, olli það honum
miklum vandræðum, að hann
var með hund á heimilinu, en
húsnæði lá ekki á lausu, þegar
upplýstist, að hundur myndi
fylgja með.
Tryggingar utan heimakmds
— Grœnt kort („green card") eðlilegur heimanbúnaður bifreiðaeigenda
Taldi hann, að um 60% af
húsnæði þvi, sem hann kynnti
sér og til boða var, hefði fallið úr
af þessum orsök einni.
Greinilegt er þvi, að hinn
þögli meirihluti i Bandaríkjun-
um, sem er andsnúinn hunda-
haidi I þéttbýli, er miklu sterk-
ari en gefið hefur verið I skyn og
ætla mætti eftir fyrirferð þeirri i
fjölmiðlum og viðskiptalifinu.
Ætli svo sé ekki miklu viðar?”
„Frétt i blaði yðar fimmtu-
daginn 31. júli sl., undir fyrir-
sögninni „Eriendar bilatrygg-
ingar koma ekki að gagni á ts-
landi”, og siðasta málsgreinin i
henni, virðast mér gefa tilefni
til að benda á, að það kerfi, sem
byggt hefur verið upp með al-
þjóða bifreiðatryggingum er
ennþá i fullu gildi og á sennilega
eftir að breiðast út til fleiri
landa en nú eiga aöild að þvi.
„Green card” eða grænt kort
mun þvi enn um sinn verða eðli-
legur heimanbúnaður þeirra
bifreiðaeigenda, sem hyggjast
aka bifreiöum sinum utan sins
heimalands.
Þær undantekningar, sem frá
þessu eru, stafa af þróun á öðr-
um viðtækari sviöum. Viðtæk-
asta undantekningin hefur orðið
vegna aðildar að Efnahags-
bandalagi Evrópu, en ibúar
þeirra landa, sem aðild eiga að
þvi, þurfa ekki á „Green cards”
að halda vegna aksturs innan
þeirra vébanda. önnur undan-
tekning er sennilega Danmörk,
Finnland, Noregur og Sviþjóð.
„Green card” kerfiö er að þvi er
ég bezt veit upprunnið i þessum
löndum sem fyrsta skref þeirra
til að auðvelda þegnum sinum
feröir á bifreiðum milli land-
anna. Þróunin hefur oröið sú að
auðvelda ferðir manna aö þessu
leyti með þvi að afnema allar
athuganir á tryggingum þegna
þeirra, þó um ferðir yfir landa-
mæri sé að ræöa. Loks hafa ýms
Hundahald dýrt í þéttbýli
Nokkrir hundavinir komu að
máli við blaöið og sögöu, aö Sel-
tjarnarnesbær legöi ólöglegt
gjald á hundaeigendur, sem næmi
12 þúsund krónum. En samkvæmt
lögum bæri hundaeigendum aö-
cins að greiða 300 krónur til rikis-
ins.
1 viðtali við bæjarstjóra Sel-
tjarnarness, Sigurgeir Sigurðs-
son, kom fram, að allir hundaeig-
endur verða að greiöa 12 þúsund
króna leyfisgjald, sem rennur
beint til viðkomandi bæjarfélags
Þetta gjald á að standa straum af
alls konar eftirliti með hundun-
um, einnig rennur hluti af þessu
gjaldi til hundaspitala, sem á að
reisa bráðlega.
Auk þessa gjalds verða svo
hundaeigendur að greiða 300
krónur, sem er lögbundinn
hundaskattur, sem rennur til
rikisins eins og áður segir.
Sagði Sigurgeir, að þessi gjöld
væru þetta há til að sporna við
hundahaldi i þéttbýli.
Blaðamaður Visis spurði,
hvernig væri hægt að fylgjast
með þvi, að hundaeigendur
greiddu tilskilin gjöld. Sagði
Sigurgeir, að lögreglumenn við-
komandi bæjarfélags hefðu það
fyrir venju að stöðva fólk, sem
væri með hunda til að athuga,
hvort hundarnir væru með tilskil-
in númer um hálsinn, sem allir
hundar ættu að bera, eftir að
leyfisgjald hefur verið greitt. Ef
svo reynist ekki, fengi viðkom-
andi tækifæri til að greiða leyfis-
gjaldið. Ef hundaeigandi greiddi
ekki gjaldið, þá fengi hann frest
til aö ráðstafa hundinum eitthvað
i burtu. Annars fjarlægði lögregl-
an hundinn.
Sigurgeir sagði, að milli 20 og
30 hundar væru á Seltjarnarnesi.
En þó nokkuð hefði borið á þvi að
undanförnu, að menn hefðu
dregiö til baka umsóknir um
hundaleyfi. Sagðist Sigurgeir
halda, að það væri vegna hinna
ströngu viðurlaga um hundahald
á þéttbýlissvæðum.
HE
TONLISTAHÁTÍÐ:
Island - Noregur 75
Fimmtán ungmenni frá
Félagi islenzkra hljómlistar-
manna lögðu leiö sina til
Elverum í Noregi um helgina.
Fararstjóri og jafnframt for-
maður félagsins er Sverrir
Garðarsson.
Þau ætla aö taka þátt i hljóm-
sveitaræfingum I Sinfóniu-
hljómsveit ungmenna, sem
stofnuö var af nokkrum áhuga-
mönnum 1973.
Þegar hljómsveitin hefur æft I
tvær vikur hefst tónleikahald i
Noregi i eina viku og verða i
sveitinni á annað hundrað hljóð-
færaleikarar með einleikurum,
sumum mjög frægum.
18. ágúst kemur sinfóniu-
hljómsveitin hingað til lands og
mun spila i heiia viku, mest i
Reykjavik og nágrenni.
Stjórnandann Karsten
Andersen þarf vart að kynna
fyrir Islendingum. — EVI
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
í c -