Tíminn - 28.10.1966, Blaðsíða 12

12
TÍMINN
FÖSTUDAGUR 28. október 1966
BUXNABELTIN
FRÁ
eru sniðin fyrir ís-
lenzkar konur.
Þau eru:
★ HLÝ
★ ÞÆGILEG
★ FALLEG. 4
Fást í: M — L — LX
Fást í:
HVÍTU
SVÖRTU
FJÓLUBLÁU
og HÚÐLIT.
Biðjið um
Lady
belti.
Heildverzlun
Davíðs S. Jónssonar,
sími 24-3-33-
TIL SÖLU
Dráttarvél, Massey-Ferguson 65, 50,5 hestöfl,
smíðaár 1959, jarStætari, 60 þumlunga, smíSaár
1959, mykjudreifari Howard 2 tonn, smíSaár 1966
lít'S notaSur.
Kaupfélag Rangæinga
Tilboð óskast í smíði innihurða og skápa í íbúðir
Framkvæmdanefndar byggingaráætlunar í Breið-
holtshverfi. Útboðsgagna má vitja á skrifstofu vora
í dag og næstu daga.
INNKAUPASTOFNUN RÍKISINS
BORGARTÚNI 7 SÍMI 10140
TilboS óskast
í nokkrar fólksbifreiðir, e rverða sýndar að Grens-
ásvegi 9 mánudaginn 31. október kl. 1—3. Til-
boðin verða ophuð 1 skrifstofu vorri kl. 5 sama dag.
Sölunefnd varnarl'Sseigna.
SERVÍETTU-
PRENTUN
SÍMI 32-101.
B R I DGESTONeI
HJÖLBARÐAR
Síaukin sala
BRIDGESTONE
sannar gæðin.
Veitir aukiS
öryggi í akstri.
BRIDGESTONE
ávallt fyrirliggjandi.
GÓÐ ÞJÓNUSTA —
Verzlun og viSgerðir.
Sími 17-9-84.
Gúmmíbarðinn h.f,
Brautarholti 8.
TREFJAPLAST
PLASTSTEYPA
Húseigendur! Fylgizt með
tímanum. Ef svalirnar eða
þakið þarf endurnýjunar
við, eða ef þér eruð að
byggja, þá látið okkur ann-
ast um lagningu trefja-
plasts eða plaststeypu á
þök svalir gólf og veggi á
húsum yðar, og þér þurfið
ekki að hafa áhyggjur af
þvi í framtíðinni.
Þorsteinn Gíslason,
málarameistari,
sími 17-0-47.
TRÚLOFUNARHRINGAR
Fljót afgreiðsla-
Sendum gegn póstkröfu.
Guðm. Þorsteinsson.
gullsmiður,
Bankastræti 12.
Jón Grétar Sigurðsson
héraðsdómslögmaður.
Austurstræti 6,
sími 18783.
T rúlofunarhringar
afgreiddir
samdægurs.
Sendum um allt land.
HALLDÖR,
Skólavörðustíg 2.
Brauðhúsið
Laugavegi 126.
Smurt brauð
Snittur
Cocktailsnittur,
Brauðtertur
Sími 24631.
KJARAMÁL BÆNDA
Framhald af bls. 9.
til skilnings? Og nú er það svo,
Sigurgrímur minn, að málum okk
ar er svo komið, að það eru launa
stéttirnar einar, sem geta leiðrétt
launalið okkar í verðlagsgrund-
velliniun, með sinni kjarabaráttu,
með hækkuðum skráðum taxta. En
ég hef ekki trú á þvi, að þær leggi
mikla áherzlu á það, eins og nú er
háttað á vinnumarkaðinum víðast
hivar á landinu.
Vinnuaflið er á uppboði, það
mun ekki óalgengt, að ófaglærð-
um mönnum sé greitt 30% ofan
á hinn skráða taxta, og faglærðum
langt þar yfir. Þetta fer að vísu
eftir atvinnuástandinu á hverjum
stað. Ekki er líklegt, að launastétt/
unum mundi takast, að fá þann
kauptaxta viðurkenndan, sem
greiddur er í dag, hvað þá meira,
þótt þær færu út í kjarabaráttu.
! En ef taxti launastéttanna hækk-
aði um t.d. 5%, þá mundi launa-
liður verðlagsgrundvaMarins,
hækka sjálfkrafa um rúmlega 11
þúsund krónur, en það kaup, sem
nú er greitt í landinu, að öðru
leyti, mjög lítið breytast. Sú breyt
ing, sem gerð var á Framleiðslu-
ráðslögunum um launaliðinn, þar
sem horfið var frá að fara eftir
heildartekjum viðmiðunarstétt-
■ anna, en í stað þess að mæla
j vinnumagnið í viðmiðunarbú-
: inu, og greiða það með skráðum
töxtum þessara stétta, væri
margt hægt að segja um, sem
bíða verður betri tíma.
En hafi einhver verið í vafa
um það áður, þá ætti hann ekki
að vera það lengur, að þarna hef-
ur verið stigið stórt spor aftur á
bak.
í þessum samningum í haust
var vinnutími okkar reiknað-
ur með taxta, sem er miklu lægri
en sá taxti, sem viðmiðunarstétt
• irnar yfirleitt hafa, enda er Al-
þýðublaðið farið að hrósa sex-
mannanefnd. Er það ekfki vísbend
ing, hvemig í ístaðinu hefur ver-
ið staðið af fulltrúum bænda í
nefndinni?
Eins og málefnum landbúnað
arins er komið, get- ég ekki betur
séð, en næg verkefni bíði úr-
lausnar aðalfundarins ef á að
taka á þeim málum af einurð og
■ festu. Er ekki orðið t.d. tíma-
bært, að athuga vel og leggja
- niður fyrir sér, hvernig vinnu-
magnið í viðmiðunarbúmu á að
finna út, á meðan afskriftir og
fyrning af vélum og gripahús-
um, er ekki reiknað, minna en
16 þúsund krónur! Þá má ekki
vera mikil tækni á þeim búum,
sem vinnumagnið er mælt á, ef
við eigum ekki að verða einnig
hlunnfarnir á þessum lið, eins og
á hinum skráðu töxtum. Stéttar-
samband bænda þarf nú, öllu öðru
fremur, að sameina bændastétt-
ina og fylkja Mði, svo sem sam-
þykktir þess mæla fyrir um, þeg
ar nauðsyn kallar. NauSsyn þess
verður naumast í efa dregin, og
bændur munu fúsari að hlýða
því kalli en oftast áður. Fyrri
hlutinn á níundi grein laga um
Framleiðsluráð óg fl. er svo-
hljóðandi: „Heimilt er að breyta
afurðaverði til framleiðenda, og
þar með söluverði landbún-
aðarvara ársfjórðungslega frá
1. desember, 1. marz og 1. júní,
vegna hækkunar á . kaupi, sain
svarandi til þess, að laun bónda
og verkafólks hans í verðlags-
gundvelli landbúnaðarvara, séu
til samræmis við þá hækkkun,
sem kann að hafa orðið á kaupi
í almennri verkam'annavinnu í
Reykjaví'k, á undangengnu þriggja
mánaða timabiM.“ Að athuguðu
máM get ég efeki betur séð, en
aðalröksemdin fyrjr frestun aðal
fundar Stéttasamhands bænda
sé faMin.
Auðbrekku, 16. október, 1966.
Stefán Valgeirsson.
MINNING
Framhald af bls. 8
Ég á margar ánægjulegar rninn-
ingar frá kynnum okkar sérstak-
lega eru mér hugstæðar margar
samverustundir, sem við áttum á
ferðalögum á hestum í góðra vina
hópi.
Guðjón var maður félagslynd-
ur og naut þess heilshugar að
blanda geði við aðra og hann
hafði þannig framkomu að öðrum
þótti gott með honum að vera.
Mér fannst ailtaf að hann heifði
yfir sér nokkum heimsborgara-
brag- Hann hafði víða farið og
mörgum kynnst og sagði vel og
skipulega frá og gat gætt frá-
sögn sína Mfi svo eftir væri tek-
ið.
Hann varð fyrir þeirri raun að
missa konu sína meðan bömin
vom í æsku, en hann var þess
umkominn að geta haldið 'hópn-
um saman meðan þau þurftu á
föðurvemd að halda.
Guðjón var sterkur ersónu-
leiki og lét ekki erfiðleikana
smækka sig.
Eiinar Benediktsson segir f
kvæðinu Fákar:
Ef inni er þröngt, tak hnakk
þinn og hest
og hleyptu á burt undir loftsins
þök.
Hýstu aldrei þinn harm það er
bezt.
Að heiman, út, ef þú berst í vök.
Það finnst ekki mein, sem ei
breytist og bætist,
ei böl, sem ei þaggast, ei lund
sem ei kætist
við fjörgammsins stoltu og
sterku tök.
Lát hann stökkva, svo draumur
þíns hjarta rætist.
Hann fór oft að heiman og þá
gjarnan á vit vina sinna. Eftir
að hann missti heilsuna fór hann
mjög Mtið en vinir og vandamenn
komu oft til hans í heimsókn, fyr-
ir það var hann mjög þakklátur.
A þeim árum kom ég oft til hans
og venjulega var það er ég fór að
hann fylgdi mér út á varinheUuna
og sagði um leið og hann felapp-
aði mér á öxlina. „Góðu látti ekkj
dragast lengi að þú komir næst.*'
Slíkra, sem hann var er gott
að minnast.
Jón Guðmundsson.
i