Vísir - 09.12.1975, Blaðsíða 2

Þriðjudagur 9. desember 1975. VISIR
visiRm
Hefurðu stundað
sjómennsku?
GnAmundur Vilhjálmsson, starfs-
maftur Rarik: — Þaö var nú litiö.
Ég var dálitiö á sild og kunni þvi
ágxtlega. En svo hvarf sildin.
Verst var aö ég var allan timann
sjóveikur.
Sverrir Kjartansson 2.
stýrimaftur: — Já, reyndar. Ég er
sjómaöur og likar það vel. Ég hef
aldrei veriö sjóveikur.
Jóna Leifsdóttir: — Nei, ég hef
aldrei stundaö sjómennsku. Ég
myndi ekki vilja stunda sjóinn, af
þvi aft þaö er svo erfitt. Þaö eru
bara viss störf á sjónum sem ég
held aö kvenfólk gæti stundaö.
Asgeir Valdemarsson nemandi:
— Já, ég hef gert það. Likaöi þaö
svona sæmilega. Ég var viö sjó-
mennsku i sumarfriinu minu, og
það var ágætt veöur þannig aö ég
var ekkert sjóveikur. Þó vildi ég
ekki vera sjómaöur.
Gunnlaugur Guömundsson, er aö
fara á sjó: — Nei, ég hef ekki
stundaö sjóinn. En ég ætla hins
vegar að fara á sjó og tel þaö
reyndar nauðsynlegt hverjum
manni.
Önundur Jóhannsson, flugmaöur:
— Já, ég var á sjónum fyrir
nokkrum árum. Mér likaði þaö á-
gætlega. Þó held ég aö ég vilji
heldur vinna I landi, mér finnst
það þægilegra.
JÓLAGETRAUNIN (4)
Þau linna ekki á sprettinum, Steini,
Gunna og fjölskylda. Nú hafa þau smakk-
aö á Ijúffengum réttum i þremur löndum,
og komiö aö því fjóröa.
Verölaunin i jólagetrauninni er glæsi-
legt Nordmende hljómtæki frá Radió-búö-
inni. Þetta tæki, sem er 133 þúsund króna
viröi, býöur upp á allt þaö sem þarf til aö
spila tónlist. Þaö er plötuspilari, segul-
band og útvarpstæki — með magnara. Nú,
þeir sem enga músik kunna aö meta nema
þá sem þeir framleiöa sjálfir, geta sungið
1 stereo inn á segulbandiö, og siöan hlust-
aö á sjáifa sig i hátölurunum tveimur sem
fylgja meö tækinu.
Rahashawa tagore
(kjúklingur i „hofsósu”)
2 litlir kjúklingar (eöa kjúklingabrjóst),
3 laukar, 2 feitir hvitlaukar, 1 lárberja-
blað, 4 kardimommufræ, 1/2 tsk, gurke-
meje, 1—2 matsk. karrý, 1 dl. hænsnasoð,
2 dl. rjómi, 100 g majones, smjör, salt og
pipar.
Kjúklingarnir eru.brytjaðir niöur i stór
stykki, skinn og bein fjarlægð. Laukarnir
skrældir og skornir i sneiöar. Hvitlauk-
arnir brytjaðir og smjör hitað i potti.
Laukarnir mega þó ekki brúnast. Karry,
lárberjablaðið, kardimommufræin og
gurkemeje er soðið I svolitlu vatni i tvær
minútur. Þá eru kjúklingarnir og hænsna-
soðið, salt og pipar, sett út i, og allt hitað
við vægan hita í klukkutima, með loki á
pottinum.
Látið þetta siðan kólna, og takið kjötiö
upp úr. Þá er sósan gerö, meö majonesi
og rjóma, og hellt yfir kjötiö.
Þetta á að framreiða kalt, á fati.
Steini og Gunna ætla i dag
að smakka á réttinum
Rahashawa Tagore. Nafnið
segir kannski ekki margt,
en um er að ræða kjúklinga i
„hofsósu”. En i hvaða landi
er rétturinn framreiddur.
Það er fyrir ykkur að finna
út.
□ UNGVERJALAND
□ THAILAND
□ INDLAND
Setjið kross við rétta
svarið, og geymið seðilinn.
Þegar getrauninni er lokið,
á að safna öllum seðlunum
tiu saman, og senda þá á-
samt nafni til Visis.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
Hver gerir svona
lagað?:
Lifandi
kettlingum
hent í
ruslið!
Guöjón Þorbjörnsson hringdi:
„Fyrir nokkru gerðist þaö aö
kvöldlagi að vaktmaður viö
öskuhaugana heyröi ámátlegt
væl frá haugunum.
Er hanri fór að svipast um
eftir uppruna hljóösins fann
hanp pinulitiö kettlingsgrey,
varla meira en viku.. eða hálfs-
mánaðar gamalt.
Það er útilokað að nok'kuí-
læða hafi getaö veriö þarna upp
frá og gotiö þar, svo kettlingur-
inn hlýtur að hafa komist þang-
aö af manna völdum.
Þá eru tveir möguleikar, ann-
að hvort að sá sem átti kettling-
inn — eða kettlingana þvi þeir
hafa kannski veriö fleiri en einn
og hinir drepist — hafi hent hon-
um i ruslatunnuna heima hjá
sér eins og hverjum öörum úr-
gangi, eða viökomandi hefur ek-
ið með hann — eða þá — upp á
hauga og fleygt honum þar.
Kettlingurinn ^ar litill og ve-
sæll, bæði svangur og kaldur og
hefði sennilega drepist þarna
um nóttina, þvi hann var ófær
um aö bjarga sér sjálfur.
Ég tók kettlinginn meö mér
heim og hann er núna oröinn
hinn sprækasti.
En hverslags fólk er það sem
kemur svona fram við varnar-
laus dýr?
Eru það dýravinirnir sem
hafa kisu sér og sinum til á-
nægju, en henda svo kettlingun-
um hennar eins og liverju öðru
rusli af þvi þeir hafa ekkert meö
þá að gera?
Ef fólkið getur ekki haft
kettlingana sjálft og vill farga
þeim, er það lágmarkskrafa að
þeir séu deyddir á sómasamleg-
an hátt, ef viðkomandi treystir
sér ekki til þess sjálfur, ætti
hann að geta leitað til lögregl-
unnar um slikt.
Að henda lifandi kettlingi út á
guð og gaddinn og láta hann
veslast upp, er ómannúðlegt og
vafasamt hvort svona fólk ætti
að fá að koma nálægt nokkru
dýri.
Ertu búinn að
kaupa jólin?
Ef ti rf arandi bréf
brenglaðist í blaðinu í gær
og er því birt hér i heild
sinni:
2116—2457 skrifar:
„Nú eru liðnir nokkrir dagar
af desember óg jólakapphlaupið
er i fullum gangi, jafnvel þeir
siöbúnustu eru komnir i gang.
Þeir fyrstu fóru af stað i byrj-
un nóvember með auglýsingar
og áróöur, þeir hljóta að verða
orðnir langþreyttir aumingj-
arnir þegar jólin loksins koma.
Kaupmennirnir kalla sig hása
hver i kapp við annan: kauptu
þetta og kauptu hitt. Og fólkið
hleypur af stað eins og hundelt-
ar rollur, úr einni búð i aðra, að
kaupa og kaupa og kaupa.
Skyldi þá vera hægt að kaupa
jólin? Ja, það virðist vera oröiö
aðalatriðið.
I heimahúsum fer allt á annan
endann. Húsmæðurnar leggja
nótt við dag, þvo og pússa, fægja
og hreinsa, það er jafnvel ekki
fráleitt að nauðsynlegt sé að
sletta málningu á einn og einn
vegg.
Og baka, það má ekki gleyma
að baka. Tertur og klessukökur
verða að vera til i hrúgum.
Þegar svo loksins kapphlaup-
inu er lokið og jólin runnin upp
sest fólk niður staurblankt og
stressað og tætir utan af jóla-
gjöfunum, með irafári svo fina
stofan er eins og eftir loftárás.
(ég hef að visu aldrei séð loft-
árás).
Blessuð litlu börnin fá að vaka
fram eftir (sum fá það nú
reyndar hvortsem er), en þegar
þau loksins sofna með byssurn-
ar sinar og skriðdrekaria upp á
fleiri þúsundir, þarf mamman
dauðuppgefin að skreiðast um
húsið og laga til.
A morgun koma nefnilega
Inga frænka og allur hennar
ættgarður, þá er auðvitað matur
og kaffi og uppvask og tiltekt á
eftir.
Þannig liða jólin með eilifum
hlaupum og snúningum, þannig
að húsmæðurnar eru fyrst að ná
sér þegar páskahrinan byrjar
aftur.
Ekki er það glæsilegt. Ég er á
móti jólastússi. Fólk á að nota
jólin til andlegrar upplifgunar,
slappa af og dingla sér svo það
geti hresst og endurnært (ég á
ekki við ofát) hellt sér út i dags-
ins önn eftir áramótin.