Lesbók Morgunblaðsins - 19.01.1941, Qupperneq 1
3. tölublað.
Sunnudaginn lð. janúar 1941.
XVI árgangur,
Ít4/olðMp>MUau«)« k.L
I ORLAGASTRIÐI
(Einskonar likræða „eftir dúk og disk“.)
Eftir Sigurð Guðraundsson, skólameistara
„Es ist ein Brunnen, der heisst Leid;
Draus fliesst die lautre Seligkeit.
Doch wer nur in den Brunnen schaut,
den graut.
Er sieht im tiefen Wasserschacht.
Sein lichtes Bild umrahmt von Nacht.
O trinke! da zerrinnt dein Bild:
Licht quillt."
Dehmel.
FYRIR skömmu rakst jeg í
ensku blaði á grein um
verslunarkonu, er sagt var um,
að legði fram sinn hlut til fulln-
aðarsigurs Breta í hinu mikla
stríði, þó að aldrei færi hún í
orustu og fengi engin heiðurs-
merki fyrir hlutdeild sína í
sigrinum. Hún væri síglöð við
búðarborð sitt og það stundum
fram yfir lokunartíma, ef við-
skiftavinum hennar lægi á ein-
hverju í mat eða bú. Þá er
menn kvörtuðu undan þunga
stríðsins og kvæðu kjör sín
eigi verða verri, þó að Hitler
kæmi, hjeldi hún, glöð í bragði,
áfram afgreiðslu sinni og minti
með hægð á sum verðmæti, er
þeir nyti, t. d. að mega tala,
eins og þeim byggi í brjósti.
Menn færu úr búð hennar
glaðari en þeir komu þahgað,
bjartsýnni og hressari. Hvort
sem þetta greinarkorn er sönn
•aga eða tilbúin dæmisaga, er
Frú Ásthildur Thorsteinsson.
því bersýnilega ætlað að minna
kvenþjóðina bresku á hlutverk
hennar í þágu þjóðar sinnar í
þrautum hennar og þröng á
þessari ægilegu tíð.
Þá er jeg las smágrein
þessa, varð mjer ósjálfrátt
hugsað til íslenskrar ágætis-
konu, er jeg tel mjer ham-
ingju að hafa kynst. Þótt hún
hefði aldrei hervæðst njc tek-
ið ,þátt í nokkrum bardögum,
hefði þvílík kona sem hún
reynst þjóð sinni dýrmæt skjald
mær í slíku stríði, sem Eng-
land má nú heyja. Hún hefði
kunnað að hughreysta þá, er
lá við örvæntingu í hinum marg
víslegustu skelfingum. — Hún
hefði um frarn alt kunnað að
hugga við frændafall og ást-
vinamissi af völdum hins mikla
stríðs. Engum hefði betur tek-
ist en henni að sýna hrjáðum
og þjáðum verðmæti og lífs-
gæði, er þeir enn ættu völ á
og gætu enn unað lífi við.
Þessi kona var frú Ásthildur
Thorsteinsson frá Bíldudal. —
Æfiferill hennar er merkilegur
o g eftirtektarverður, nytsam-
legur til lífsnáms og lífsskiln-
ings. Hann sýnir, hve miskun-
arlaust hlutskifti við getum
beðið í lífinu, hve lífið er
stundum ægilegt. Slíkt sjest
raunar um allar aldir á margri
lífssögu. En örlagaraun hennar
og æfisigur sýna einnig annað,
sem of sjaldan er veitt cíiir-
tekt. Enginn heimspekingur
kennir það betur en frú Ást-
hildur með hinu raunsanna lífs
dæmi sínu, hve lífið, heilbrigð
lífsgleði og hugargleði gcta
verið ósigirandi, hve miklu
meira .veltur, í hinum miklu
skapahríðum á því, sem vjer
eigum í 088, heldur en á hinu,
sem vjer eigum fyrir utan oss.
Frú Ásthildur ljest fyrir
rúmum tveimur árum og var
þá — og stundum áður — vel