Lesbók Morgunblaðsins - 08.03.1942, Side 5

LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
37
ingar hafi verið vegnir víðar það
ár en í Grindavík.
Ekki hættu Englendingar að
s'gla liingað þrátt fyrir þetta og
20 árum síðar er þess getið að 60
skip sigli árlega frá Englandi til
íslands.
Kristján III. reyndi að fara með
Island eins og Kristján II. Á ár-
"num 1525—26 gerði hann marg-
"r tilraunir til þess að fá fje að
láni hjá Hinrik 8. Var því jafn-
vel lofað að endurgreiða lánið og
veita Englendingum lið á landi
°g sjó og láta Færeyjar og ís-
land af hendi til marks um það.
En bæði var að Hinrik hafði þá í
öðru að snúast heima fyrir og svo
t»ótti honum veðið of lítið. Þar
með hjaðnaði þetta niður og Bret-
ar fengu ekki fsland.
Ýmsir hafa harmað það, og bor-
saman hlutskifti Orkneyinga
Hjaltlendinga við eymdarhag
fslendinga á einokúnartímabil-
'nu. En þá menn má minna á
tað, að nú e'r meiri vesaldómur
t fátækt á Orkneyjum og Hjalt-
andi heldur en á Tslandi. Og enn
mætti minna á það, að íslensk
^"nga og íslenskt þjóðerni mundi
sennilega löngu glatað, ef landið
Hefði komist undir yfirráð Eng-
^endinga fyrir 400 árum. En það
^vort tveggja eru dýrustu fjár-
sjóðir vorir nú á tímum.
fjetur litli: Við umgöngumst
ný.ju barnfóstruna eins og liún
^ffiri meðlimur fjölskyldunnar!
Kritz litli; Það megum við ekki.
eigum að vera kurteis við
hana.
★
Þessi Olsen er sannarlega
öheflaður maður. í hvert skifti
seni jeg mæti honum, snýr hann
sjer við og horfir á eftir mjer
l,egar hann er kominn framhjá.
Hvernig veistu það?
Á *
A dansleik:
Nei, gott kvöld, hr. prófess-
°r- Jeg bjóst sannarlega ekki við
hitta yður hjerna.
' Sannast að segja hafði jeg
ika ákveðið að gleyma því, að
^jer var boðið, en svo gleymdi
jeg að gleyma því.
Degar Churchill flaug
yfir Atlantshaf
Winston Churchill forsætisráðherra flaug frá Ameríku til
Englands í flugbátnum Berwick. Flugstjóri vjelarinnar, John
Cecil Kelly Rogers, sem er einn af færustu flugmönnum Breta,
skrifar eftirfarandi grein um flugið.
U orsætisráðherrann kom síðast-^
*• ur og var heldur seinn. Um
leið og hann stje um borð í Ber-I
wick í Norfolk spurði hann eftir'
mjer, en jeg var viðstaddur til að
taka á móti honum. Jeg fylgdi
honum í klefa hans og þar ljet
hann fara vel um sig. Það var
greinilegt, að hann var hrifinn
af hve alt var stórkostlegt um
borð og hve þægindin voru mikil,
og hann hóf þegar að spyrja mig
spjörunum úr um flugvjelina.
Eftir nokkurra mínútna samtal
bað jeg afsökunar, þar sem alt
væri tilbúið til að leggja af stað
og jeg vildi ekki verða of seinn.
Veðrið var reglulegt vetrarveð-
ur — skýjalaust og dálítill þoku-
slæðingur niður við jörðina. Það
gekk vel að hefja vjelina til flugs.
Allir farþegarnir voru sestir og
þeim hafði verið raðað þannig
niður í vjelina, að þyngdarhlut-
föllin væru rjett. Forsætisráð-
herrann var í einkaklefa aftan í
vjelinni og var ekki nokkur vafi
á að honum þótti vænt um að
vera útaf fyrir sig. Áður en við
lögðunt af stað sagði jeg honum
frá, að morgunverður yrði bráð-
lega borinn fram, og hann sagð-
ist vera reiðubúinn að borða hvað
sem væri. Þegar mjer var sagt
að hann hefði matast, fór jeg til
klefa hans og spurði hvort hann
vildi ekki koma í stjórnklefann
þegar honum hentaði. Hann
kvaðst myndi koma strax og hann
hefði farið í sloppinn sinn.
★
Á leiðinni um vjelina benti jeg
honum á ýmislegt, sem jeg hjelt
að hann hefði gaman af að vita,
og kynti alla áhöfn vjelarinnar
fyrir honum. Þegar við komum í
jstjórnklefann kynti jeg hann fyr-
lir loftskeytamanni og vjelamanni
Wog skýrði stuttlega frá útbúnaði
og tækjum. Að lokum fylgdi jeg
honum í stýrishúsið og bauð hon-
um að setjast við stýrið. Þáði
hann það með mikilli ánægju Yið
flugum í um 8000 feta hæð, en í
þeirri hæð flugum við svo að segja
alla leið til Bermuda.
Þegar við komum í stjórnklef-
ann var forsætisráðherrann að
reykja vindil. Það stafar engin
hætta frá því. Hann spurði mig
samt hvort það væri óhætt að
kveikja á eldspýtu, þegar eldurinn
slokknaði í vindlinum hans á með-
an hann sat við stýrið. Jeg full-
vissaði hann um að öllu væri ó-
hætt og að það mætti reykja hvar
sem væri í flugvjelinni. Spurn-
ingar hans viðvíkjandi stjórn
vjelarinnar gáfu mjer til kynna,
að hann langaði til að taka í stýr-
ið og hann var ekki seinn á sjer
að taka boðinu, er jeg bauð hon-
um að taka við stýrinu. Jeg tók
sjálfvirku stjórntækin vir sam-
bandi og hvíslaði að Shakespeare
kapteini, sem var á verði, að hann
skyldi ekki leiðrjetta forsætisráð-
herrann nje aðstoða hann, nema
það væri alveg nauðsynlegt og
forsætisráðherrann misti stjórn á
vjelinni. ÞaÓ þurfti ekki að að-
stoða forsætisráðherrann að neinu
verulegu leyti og meira að segja
þegar hann spurði hvort hann
mætti beygja dálítið af leið, gekk
alt vel. Hann sat við stýrið í 20
mínútur og á eftir sagði hann
mjer frá muninum á að stýra
þessari vjel og flugvjel, sem hann
hafði stýrt 1913.
★
Að þessu loknu fór forsætisráð-