Lesbók Morgunblaðsins - 15.03.1942, Blaðsíða 16

64
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
FJAÐRAFOK
Skrifstofum.: Og hvað fæ jeg í
laun?
Forstj.: Fyrst hundrað kr. og
meira seinna.
Skrifstofum.: Ágætt, þá byrja
jeg seinna.
★
Nýtísku Miinchhausensaga:
„Jú, jeg fór með fjögurra vjela
farþegaflugvjel frá Berlín til
Amsterdam, og alt í einu ....
vjelin steyptist niður .... flug-
maðurinn dó .... allir farþeg-
arnir dóu, .... vjelin fór í mola
.... jeg hjelt bara áfram í loft-
inu og komst heilu og höldnu ti!
Amsterdam.
★
Hershöfðingi og ofursti gengu
saman eftir götu. Þeir gengu
framhjá mörgum hermönnum og í
hvert skifti sem ofurstinn svar-
aði hermannakveðju hinna ó-
breyttu hermanna, sagði hann í
hálfum hljóðum: „Sömuleiðis".
Hershöfðinginn var forvitinn og
spurði ofurstann, hversvegna hann
gerði þetta.
Ofurstinn svaraði: „Jeg hefi
sjálfur verið óbreyttur hermaður
einu sinni og jeg veit hvað þeir
hugsa“.
— Herlögreglumaðurinn horfði
á mig eins og jeg væri vegabrjefs-
laus.
— Hvað gerðir þú?
— Jeg horfði á hann eins og
jeg væri með vegabrjef.
★
Og hjer er ein Skotasaga enn:
Frú Gordon: Hvað ætlar þú að
gefa Johnny í afmælisgjöf? í
fyrra gafst þú honum 25 aura
blöðru.
Sandy. Jæja, hann hefir verið
svo þægur strákurinn síðasta árið,
ætli það sje ekki best að lofa hon-
um að sprengja ólukkans blöðr-
una í þetta sinn.
★
Aldrei hefir verið sagður neinn
mikilsverður sannleikur, er eigi
hafi þótt öfgar einhvern tíma. —
Aldrei hefir neitt það stórvirki
verið unnið, er eigi hafi verið
talið óvinnandi einhvern tíma.
★
Liðþjálfi: Jeg efast stórlega um,
að það sje nokkur heimskari mað-
ur í hjeraðinu hjerna, heldur en
þjer, 67.
67: Jú, einn, hann bróðir minn.
Li&þjálfi: Nú, hvað gerir hann?
67; Hann er liðþjálfi.
Gömul kona kom á sjúkrahús
og gekk að rúmi, þar sem hermað-
ur einn lá, næstum því hulinn í
sáraumbúðum.
- — Aumingja maðurinn, sagði
gamla konan. Hafið þjer særst?
— Nei, gamla mín, svaraði her-
maðurinn. Það var grátitlingur,
sem sparkaði í mig.
★
Unga stúlkan: Jeg skil það vel,
hr. Rimesen, að þjer skrifið að-
eins vegna heiðursins.
Unga skáldið: Nei! Sannast að
segja skrifa jeg aðeins til þess
að hafa eitthVað að lesa, þegar
jeg er orðinn gamall.
★
Blaðamaður einn kom á skrif-
stofuna eftir að hafa verið send-
ur út af örkinni eftir frjett.
„Drukkinn aftur“, sagði rit-
stjórinn, sem hafði orð fyrir að
honum þætti sopinn góður.
„Jeg líka“, sagði blaðamaður-
inn og skjögraðist að borði sínu.
★
Áður en gefið er saman í hjóna-
band, ætti að spyrja brúðgumann
þessarar spurningar? „Eruð þjcr
vissir um, að þjer gerið yður á-
nægðan að tala við þessa konu,
þar til þjer eruð orðinn gamall“.
Alt annað er aukaatriði í hjóna-
bandinu. — Nietzsche.
★
Póstafgreiðslumaðurinn; Þetta
brjef er of þungt. Þjer verðið að
setja annað frímerki á það.
— En þá verður það ennþá
þyngra.
★
í ilmvatnsbúðinni:
— Getið þjer ráðlagt mjer
reglulega gott ilmvatn?
— Já, hjer er eitt alveg nýtt.
Það er dálítil bensínlykt af því,
svo að fólk heldur þá að þjer
eigið bíl.
★
— Jeg giftist honum vegna
þess, að jeg hjelt hann væri eins
og grískur guð.
— Reyndist hann ekki vera
það?
— Jú, að vísu, en það var
Ballus sem hann líktist.
Leikni í teikningu sýna menn með því
að gera teikningar úr bókstöfum, þar sem
stafirnir tákna það sama og myndin. Hér
eru fjórar slíkar myndir teknar úr ensku
blaði.
Fyrsta teikninginn er „Yacht“, þá
„spitfire“-flugvél, kvenmannsmynd er gerð
úr orðinu „Vamp“, og síðasta teikningin
á að vera sjálfsmynd höfundar gerð úr
orðinu Myself.