Lesbók Morgunblaðsins - 12.05.1946, Blaðsíða 13

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
233

FRAMTÍÐAR SUNNUDAGUR
Vjelaöldin hejir haft áhrif á höfund þessarar greinar. Hann
lætur hugmyndaflugið leika lausum hala inn»í framtíðina,
sem er alt annað en tilhlökkunarefni. Sœlutími mannkyns-
ins er úti, að hans áliti.
Jeg kastaði fjarsýnistækinu út á
gólf. Jeg var orðinn hundleiður á að
horfa og hlusta á golfleikinn í loft-
inu yfir Atlantshafinu, þar sem bolt-
arnir"þeyttust frá einum undarleg-
um lendingarstað á annan, og þátt-
takendur fundu boltana með radar-
ljóstækjum, sem fóru 2000 km á
klukkustund.
Jeg lbkaði augunum og fór að
fiugsa 30 ár aftur í tímann, þegar allt
var svo skemtilegt og friðsælt, sam-
anborið við lætin núna.
Börnin höfðu farið í burtu yfir
helgina. Drengurinn minn hafði far-
ið í flugvjelinni til Bombay til þess
að tína brönugrös, og dóttir mín og
vinkona hennar höfðu ásamt góðum
vini sínum, farið í smáferðalag í kaf-
bát til þess að leita að skipsflaki.
Konan mín sat inni í stofu og var
að nöldra yfir því, að hún ætlaði
aldrei að geta slitið út „nylon“-sokk-
unum sínum. Núna var hún búin að
eiga sömu sokkana í 7 ár, og hún
sagði, að maður gæti orðið brjálaður
út af minna en því.
„Fæ jeg ekki bráðum hádegismat-
inn?“ kalla jeg, ergilegur.
„Gerðu svo vel“, svaraði konan mín
og kastaði til mín þrem teningum,
sem jeg greip í lofti. „Fisk, steik og
ábæti“.
Tveim fyrstu rjettunum stakk jeg
upp í mig, en ábætinum stakk jeg í
vestisvasann. Jeg ætlaði að geyma
hann þangað til seinna.
Jeg var eitthvað svo eirðarlaus.
Mjer til dægrastyttingar braut jeg
saman skrifstofuna mína og setti
hana í hornið á borðstofunni. Fór jeg
síðan niður í flugvjelarskýlið, fyllti
flugvjelina mína með atómum og at-
hugaði neutronbirgðirnar. Nokkrum
mínútum síðar var jeg kominn út
yfir Norðursjóinn. Jgg helt rakleitt
áfram, framhjá öllum umferðamerkj-
um yfir Fjóni, þar sem allar umferða
reglur voru komnar á ringulreið, og
enginn skipti sjer af því, hvort rauð
eða græn ljósmerki væru gefin. —
Gömul kona æpti á eftir mjer: Flug-
níðingur, þegar jeg stakk mjer beint
fyrir framan hana. I nánd við Fær-
eyjar kom jeg auga á skraddarann
minn. Jeg var ekki viss um, að hann
hefði komið auga á mig, en til vonar
og vara, kastaði jeg út reyksprengju,
gleypti eina „hálofts“-pillu og flaug
upp í 5000 metra.
Jeg lagði leið mína suður á bóg-
inn og ætlaði að lenda á eyju eynni
í nánd við Hawai. Þangað fór jeg
oft á mínum ungu dögum. Jeg flaug
nokkrum sinnum yfir staðinn. Ja,
drottinn minn, hvernig þar var á-
statt. Úti um allt stóðu flugvjelar, og
fólk frá öllum löndum heims lá eins
og síld í tunnu á ströndinni til að
njóta eins dags á Hawai. Um alt voru
böglar með matarkjörnum, og yfir
allri eyjunni hvíldi þjett þoka af
Virginiu tóbaks reyk.
Jeg helt áfram til Tibet, en þar
var jeg altaf velkominn hjá lama-
presti einum, sem jeg var vanur að
heimsækja, þegar jeg átti leið hjá.
En heldur ekki þar fann jeg það
næði, sem jeg var að leita að.
Orkugeymirinn minn var næst-
um því tómur og jeg fór stytstu
leiðina heim. A leiðinni hitti jeg
stúlku, sem var í sömu hæð og jeg.
Jeg þekti hana frá Vesturbrú. Hún
var vön að vera á sveimi yfir Ermar-
sundi á þeim slóðum þar sem ung-
ir menn eru vanir að leita sjer að
skemtunum. Jeg deplaði töfraaug-
anu mínu, og við komumst brátt í
samband hvort við annað, og flugum
saman heim. Hún bauð mjer glas af
„þungu vatni“, og við skiptum á
milli okkar ábætisteningnum mín-
um. Við ákváðum að hittast næsta
sunnudag miðja vegu milli Rio de
Janeiro og Buenos Aires. Þar er eitt
ágætis veitingahús, sem jeg fer oft
í, því að þar getur maður ennþá
fengið mat upp á gamla mátann.
Þegar jeg kom heim, höfðu börnin
lent flugvjelunum sínum í ljósa-
krónunni, skrúfað þakið af húsinu,
til þess að nota það fyrir sundlaug,
og konan mín hafði sent allt sitt.dót
út í skipasmíðastöð, til þess að láta
höggva það upp, og sjálf vildi hún fá
skilnað. Hún var komin áleiðis til
Montreal með ljóshærðum neutron-
rannsóknarmanni, til þess að ganga
á ný í heilagt hjónaband, því þau
voru á sömu bylgjulengd.
Jeg háttaði og fór að lesa með
miklum ákafa útgáfu fyrir nútíma-
menn af „Rósinni á Þistileyjunni“.
Rich. Levin.
Málverka-
sýningin
Pjetur Sigurðsson:
Hús í Hafnarfirði