Lesbók Morgunblaðsins - 15.02.1948, Síða 12

88
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
s
Þorbjörg Arnadóttir:
MYNDBR í ASBYRGI
Iljá Dotnstjörn í Ásbyrgi
ALLT AF síðan jeg var barn, hefur
mig dreymt um það að fá að ejá Ás-
byrgi. Iíún föðursvstir mín, sem á
æskuárum sínum dvaldi í Svínadal, í
Kelduhvcríi, tæpra tvcggja tíma rcið
frá Ásbyrgi, sagði mjer margt um
fegurð og yndisleik byrgisins. Hún
iýsti því hvernig sólargeis'.arnir ljeku
sjer á; hamrabrúnunum a morgnana,
þegar loftið endurómaði af fuglasöng,
og skógarhríslurnar bærðust með titr-
andi laufum í vorgolunni. tægar dagg •
pcrlurnar glitruðu á beitilynginu og
einirnum, og litlu bláu blómin gægð-
ust upp úr þúfunum. En kringum
skóginn og beitilyngið og einirinn og
litlu bláu. blómin vafðist dásamlegur
hamraveggur mcð ótal myndum. —
Þegar kahað var hátt inni i byrginu
endurcnpaði hljóðið í hömrunum. Hver
ypitr ucnja álfar og fornar vættir
•byggju í: hamraveggnum? Vist var
um það að þegar litið var inn í byrgið
írá munnanum þá sýndist það allt af
bláttr —, biátt af álfasveim, blátt
af draumum, og blátt af vonum.
Jeg gekk inrr í byrgið í fyrsta sinn
á fögru sumarkvöldi. Geislar kvöld-
sólarinnar þeystu í cltingaleik yfir
hamrastallana. Inst inni í byrginu lá
‘blá' móða undir klettunum. Þegar jeg
hókði gall bergmálið við i kvöldkyrð-
inni. Béitilyngið ilmaði og einirinn
hjiifrað sig upp að þúfunum. Litil blá
‘ blóm fögnuðu kvöldskininu, og skamt
álengdar sá jeg undursamlega grænar
reyniþríslur innan um birkiskóginn.
Mjer varð lifið á hamravegginn
hægra megin við veginn, og jeg nani
undrandi staðar um leið og jeg dró
djúpt andann. Þarna i berginu var þá
mynd af tveim stórum fílum, sem
nudduðu saman rönunum. Og — en
livað þctta var skrítið — íyrir ofan
filana var höfuð með ógnarlangt ncf,
sem lagðist þjett að hálsinum á mann-
veru, sem óvætturinn beit á barkann
og saug úr blóðið. Útsogið, aflvana
höfuð fórnardýrsins hallaðist út á
hliðina. Augnatætturnar voru holar og
vangarnir kinnfiskasognir. Höfuðið
líktist fremurJiauskúpu af beinagrind,
cn mannsmynd af holdi og blóði. Var-
úlfurinn og íórnardýr hans.
Jeg leit íram og aftur um byrgið
og sá að jeg mundi um það bil hálfnuð
frá innganginum. Töfrar byrgisins
læstu sig um mig. Jeg gat ekki slitið
augun frá hamraveggnum. Myndirnar
þutu fram hjá. Þarna var mynd a(
þjettvaxinni konu í víðu pilsi. Hún
helt á barni i langinu. Látlaus og eðli-
leg mynd samanborið við varúlfinn.
Skamt frá rjetti ungur, beinvaxinn
víkingur í spangabrynju fram hend-
urnar og horfði til suðurs. Ofar í hamr
inum mátti tjjá bustina á gömlura
torfbæ. En hvað kom þarna? Tvö and
lit, vangi við vanga. Annað andlitið
glampaði af ánægju, hitt drjúpti *
sorg. Gleði og harmur. Táknræn and-
lit, sem jeg hefi sjeð á ótal leikskrám.
Inst inni í byrginu er dálitil tjörn.
Jeg settist á stein við tjörnina og
horfðf niður í blágrænt vatnið. Tvær
cndur syntu rólega fr>m og aftur.
Skamt frá var hóað. Bergmálið trall-
aði í hömrunum. Nú var jeg komin
alveg inn í blámann, sem jeg hafði
sjeð aður en jeg ífer inn í byrgið. Er.
jeg sá hann ckki lengur. Þó saknaði
jcg hans ekki. Djúpur friður hafði
gagntekið huga minn.
Jeg lcit upp eftir hamraveggnum.
Það var dálítið skarð i brúninni fyrir
honum miðjum. Fyrir neðan skarðið
var veggurinn dekkri, eins og þar hafi
vatn seitlað niður. Döklci bletturinn
líktist ungri stúlku í hálfsíðum kjól.
i
*