Lesbók Morgunblaðsins - 07.03.1948, Blaðsíða 3

LESBOK MORGUNBLAÐSINS
127
LJQSM. MBL: ÓL. K. MAGNÚSSON.
Nemendur í Málleysingjaskólanum eru nú alls 19. Þeir koma allsstaðar að at landinu og cru á ýmsum aldri. Litla stúlkan
á miðri myndinni var „gestur“ þarna þegar myndin var tekin. Telpan heitir Anna Guðný og er dóttir skólastjórans, Brand-
ar Jónssonar, sem stendur lengst til hægri. Auk kennslukonunnar, Kannveigar Þorsteinsdóttur, eru hjer á myndinni ráðs-
konan, María Einarsdóttir, Friðbjörg P jetursdóttir, barnfóstra og starfsstúlkurnar Edda Guðjónsdóttir, Þóra Pjetursdóttir,
Margrjet Sigurðardóttir og 31aría Guð jónsdóttir. Nemendurnir heita Hafdís Jónsdóttur, Eskifirði, Sigríður Magnúsdóttir,
Reykjavík, Ingibjörg Beinteinsdóttir, Akranesi, Ásta Sigfúsdóttir frá Grund í Svínavatnshreppi. Guðrún Sigurmarsdóttir,
Reykjavík, Jósep Helgason, Patreksfirði, Baldur Einarsson, Reykjavík, Stefán Sigurðsson, Brúnastöðum í Skagaf., Björg-
vin Gunnarsson. Akureyri, Hreinn Guð mundsson, Ólafsfirði, Kristján Kristjánsson, Reykjavík, Böðvar Árnason, Akureyri,
Haraldur Friðjónsson, Skálum á Langanesi, Árni Sigurbjörnsson, Borgarnesi, Sverrir Gunnarsson, Bringu í Eyjafirði,
Hermann Guðjónsson frá Fremstuhúsum í Dýrafirði, Hallgrímur Guíjónsson frá Dysjum á Álftanesi, Hafsteinn Guðjóns-
son, Hesti í Önundarfirði og Gunnar Þorsteinsson frá Siglufirði.
eins fá talrnerki og mögulegt er, en
lögð á það öll áhersla, að nemandinn
læri að segja orð eða setningu í stað-
inn. — Því færri merki, sem þau
kunna, þegar þau koma hingað, segir
skólastjóri Málleysingjaskólans, því
betra.
í dag má segja, að málleysingja-
kennslan grundvallist á þremur aðal-
atriðum: 1) Að sýna nemandanum og
láta hann læra orðið skrifað; 2) að
kenna honum að segja það; og 3) að
kenna honum hvernig það kemur út á
vörum þess, sem talar. Það er með
öðrum orðum stefnt að því, að mál-
leysinginn geti skilið og gert sig skilj-
anlegan við þá, sem alla tíð hafa haft
mál og heyrn.
Árangurinn
Þetta er alls ekki eins vonlaust verk
og margir kynnu í fyrstu að ætla, seg-
ir skólastjóri Málleysingjaskólans. —
ÁrangUrinn getur stundum orðið hinn
furðulegasti, einkum og sjerstaklega
ef börnin hafa einhver vott af heyrn,
ei u grcind og fá ung að njóta kennsl-
unnar.
Dæmin eru mörg. Þekktust cr saga
Helen Keller, bandarísku konunnar,
sem missti sjón og heyrn á þriðja ari
og var (af þeim orsökum) mállaus.
Þessi merkilega kona, sem flestir
skyldu ætla að hefði alla tíð verið
hjálparþurfa sjúklingur, lærði ekki að
eins að tala við fólk og skilja það —
hún „hlustaði" með því að leggja vísi-
fingur á varir þess, sem talaði —
heldur átti hún eítir að rita bækur og
flytja fyrirlestra utan ættlar.ds síns.
Þetta er ótrúlegt, en Brandur skóla-
stjóri, sem hefur kynnt sjer málleys-
ingjakennslu í Þýskai., Danmörku og
Bandaríkjunum, skýrir sjálfur frá
því, að hann hafi eitt sinn verið búinn
að tala alllengi við mann, áður cn
hann komst að raun um það, að hann
var heyrnarlaus; og í blindrastoínun