Lesbók Morgunblaðsins - 20.02.1949, Blaðsíða 15

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
91
hugarvíli, úrræðaleysi og' dugleysi,
en þeir eru margir.
(Læknirinn dr. G. Tayleur Stock-
ings segir í „British Medical Journal“ •
að með þessu meðali hafi visindin fært
læknum í hendur „entirely new typc
of euphoriant drug with properties
which render it an extremely promis-
ing therapeutic agent in psychiatry").
ÍW W W W V
- Molar -
Franskur málari sat á veitingahúsi
og bað um flösku af víni. Á meðan
hann beið eftir henni, varð honum lit-
ið á blað, sem þar lá og sá þar stóra
fyrirsögn: „Erfiðir tímar framundan".
Þegar hann sá þetta, hætti hann við
að kaupa vínflöskuna og sagði frá
hvers vegna hann gerði það.
„Erfiðir tímar?“ sagði veitingamað-
ur við sjálfan sig. „Þá get jeg ekki
keypt silkikjólinn handa konunni
minni".
„Erfiðir timar“, sagði skraddarinn.
„Þá verð jeg að hætta við að breyta
búðinni niinni".
„Erfiðir tímar“, sagöi byggingaineist
arinn. „Þá verð jeg að hætta við að
kaupa málverkið“.
Þegar málarinn fekk tilkynningu um
þetta, fór hann aftur i sama veitinga-
liúsið til þess að lesa greinina, sem
þessu hafði valdið. Og þá sá hann að
blaðið var tveggja ára gamalt.
---o—-—■
Maður nokkuf vaf kuimur að því að
ýkja hroðálega þegar hami sagði frá.
Einu sinni fór hann meö konu siiini
i sainsæti. Hún sagði við hann áður,
að ef sjer þætti eitthvað keyra úr hófi
hjá honum, þá mundi hún stiga á
tærnar á honum.
Undir borðum fór maðurinn að segja
frá: „Einu sinni sá jeg gríðarlega stórt
skip. Það var 2000 fet á lengd, 500
fet á breidd--------“
í því steig konan á tær hans.
og tvö fet á hæð“, sagði hann
iúpulegur.
&r. þú aíasaf' e:afev. s-jýígr. íyjir
yfirsjór., skaltu teijs. uþp að tiu -r-
þínar eigin yfirsjóiúr.
GESTIR í
Litli fugl, á fjaðra kjól,
fáir að þjer hlynna;
nú er frosið fyrir skjól
flestra bjarga þinna.
Litli veslings vinur minn,
í vor er lifna blómin
heyri jeg ekki aftur þinn
yndisblíða rómin?
Þrátt um grundar þanki minn
það ei birtast lætur;
hvar þú elur aldur þinn
úti um vetrar nætur.
Ljós þá jarðar lýsir stig
lífinu kraft að vinna:
Á hlaðvarpanum hitti jeg þig
í hópi bræðra þinna.
Tindilfættir tifið þá
að tína salla og grjónin;
fljúgist líka óspart á
elskulegu flónin.
Fóðrið inni eigið þið,
ykkur glöggt má sýna;
þegar í sumar sunguð frið
sálu yfir mína.
Guðskirkjuna gekk jeg i
glaður messu að heyra;
unaðsraddir, bí, bí, bí,
bárust mjer að eyra.
Hrifinn vann jeg hlýða á
himins raddar mildi;
veitti svölun þyrstri þrá
þess er lagið skildi.
Þetta fagra ljóða Iag
lífgar dapurt sinni;
þið yrkið svona ástarbrag
ut ai V3rd’Tði.nni.
eftir vetur g'ehgiÁð;
BÆNUM
um himingeim, ei sparað sprctt
nje spenna raddarstrenginn
Hafir þú vinur hlustað á
höfga tóna seiða,
eiga þeir gjald þjer inni hiá
sem eftir er að greiða.
Nær sem þínum „kirkju kór“
kaup með skilum sannar,
minstu hins, er harla stór
himin víddir spannar.
Leggja af mörkum lítið þarf
að ljetta gjöldum brýnum;
það verður aldrei aura hvarf
upp úr sjóði þínum.
Sópaðu úr garða, salla í byng,
settu ’ann út á hólinn;
það verður svöngum vesaling
veisla — sem um jólin.
Þú sem býrð i borg við sæ,
breyttu að ráðum mínunr
minnsta bróður miðlaðu æ
mola af borðum þínum.
Gef þeim út í garðinn þinn,
á grasflöt eður beði;
þá heimsækir þig hópurinn
óg hlýjar þjer í geði.
Gott er að vera, greint oss er
i góðvild, meir en hálfir;
Guð umbunar greiðann þjer,
þeir gera það líka sjáKir.
Þegar vetrar víkja mein
og vorsins klukkur hringja;
sitja þeir á grænni grein
glöðum rómi syngja.
•3. jaa. 1949.
X^’r'or*»fTT r> oflv-r*