Lesbók Morgunblaðsins - 10.04.1949, Qupperneq 2

190
LESBÓK MOKGUNBLAÐSINS
vinstri stóð vindmylla á holli, og
lengst til hægri sást bóndabær,
sem mjer var sagt að hefði verið
aðsetursstaður kaþólska trúboðs-
ins.
Tæplega hafði „Romny“ varpað
akkerum er tólf bátar, að minsta
kosti, þyrptust að honum, og marg
ir fleiri voru að ýta úr vör. Því
að það er stór atburður þegar skip
kemur til Reykjavíkur. Við stig-
ann og á þilfari urðu þrengsli og
læti, eins og í stórborg. Embættis-
menn, vinir, vandamenn, hótel-
þjónar, burðarkarlar, kaupmenn og
forvitnir menn þröngdust hver um
annan. Allir bátarnir vildu vera
sem næst stiganum. Frönskum og
dönskum bátum var róið forvitnis-
lega umþverfis skipið. En brytinn
— sem var hagsýnn maður — kast-
aði þegar færi og dró þarna hvern
fiskinn atf öðrum. Alljr, sem þess
áttu kost, ljetu flytja sig á land.
Aðeins fáir farþegar heldu kyrru
fyrir. Við höfðum ætlað okkur að
fara í land, en þýski kaupmaður-
inn, herra U*, sem átti að laka á
móti okkur, ráðlagði okkur að
halda kyrru fyrir um borð. Hann
lofaði að senda bát eftir okkur
snemma að morgni.
Við vorum því kyrrir um borð
og ljetum okkur það vel líka, því
að „Romny“ var einn dag á und-
an áætlun. Það leið að miðnætti
og nú var komin á kyrð á skip-
inu. En það var nær jafn bjart og
um miðjan dag. Jeg hefði rotað
lesið hið smæsta prerit. Við vor-
um að visu ekki í landi miðnæl-
urssólarinnar, en nærri þvi. Og
þessi birta, sem hvorki var rökk-
ur nje bjartur dagur, fanst mjer
ævintýri líkust.
MORGUNINN eftir var alt
bréytt. Útsýnin kvöldinu aður yfir
Faxafloa að ísborg Snæfeiistokuls,
*)Þáð mun hafa . erið Unienagen.
til Esjunnar og yfir nágrenni
Reykjavíkur, huldi nú þoka og rign
ing. Það var hráslagalegt. Bátur-
inn ijet okkur bíða tvær stundir
eftir sjer. Þegar hann kom að lok-
um vár svo mikil rigning að við
urðum holdvotir og farangur okk-
ar hlotnaði. Við landgöngubrúna
varð að hafa alla aðgæslu að skrika
ekki út af henni. Hún lá upp í
stórt og dimt vörugeymsluhús. Þar
voru fyrir stórir hlaðir af saltfiski.
Ferjukarlarnir settu farangur okk-
ur undir iiskahlaðana. Verkamenn
gláptu á okkur. Eftir miklar bolla-
leggingar var okkur svo fylgt gegn
um port inn í búð, þar sem öllu
ægði saman, svo í gegn um vefn-
aðarvörubúð og tvær litlar skrif-
stofur, út á mjóan gang og að lok-
um inn í litla stofu. Hið eina merki
lega, sem jeg sá á þessari leið, var
skopmynd í annari skrifstofunni.
Þetta var litmynd og undir stóð
með stórum stöfum: „Mensch,
árjere dir nich!“
Að lokum kom herra U. Hann
hafði í annríki sínu gleymt okkur.
Nú sendi hann eftir burðarkörlum,
því að hjer eru vagnar ekki til og
handvagnar sjaldgæfir. Og svo
fylgdj hann okkur í rigningunni
þverl í gegn um bæinn og upp á
holtið, þar sem kaþólska trúboðs-
stöðin \-ar. Ilún líktist íremur
bóndabæ en trúboðsstöð. Þar voru
finun lítil herbergi og eldhús á
gólfi, eii uppi tvö þakherbergi. Við
lm;;ið :'tóð timbun-kemiiKi, ng þuð
var kapeilan. Gluggarnir vo.'U um
I ' ;>fet á hæð og i fét á. breidd.
Lítið hlað var milli kapellumiar og
fjóssins, sem líka var úr timbri.
Kapelian hafði ekki verið notuð í
mörg ár og haíði skemst mjög af
veðri og vindi. Við náðum þó í
smið þennan sama dag til þess að
gera við liana svo að hún ekki læki,
En viða rícndi inn uni hana. Eil
allrar hamingju haiði altarið cg
kórjui ekk. skemst. En það var
komið hádegi er öllum undirbún-
ingi var lokið og jeg gat lesið
messu, hina fyrstu er nokkur Jesú-
íti hefir lesið á íslandi, að því er
jeg best veit.
Þegar Boudoin ljest 1876 fekst
enginn til að taka við staríi hans
hjer. Húsið, kapellan, túnið og
tvær kýr, var þá falið umsjá
dansks kaupmanns. Nú bjó þar
ekkja íslensks embættismanns og
hjelt öllu í röð og reglu. Hún átti
tvö börn og hjá henni var vinnu-
kona, sem Ragnhildur hjet. Þeim
varð mjög bylt við fyrst er við kom
um þarna fyrirvaralaust og lögðum
undir okkur húsið, og ekki síður
er þær vissu að einn var prestur,
annar barón og þriðji greifi. Kvaðst
húsfreyja alls ekki geta látið okk-
ur fá þann mat, er okkur væii bjóð-
andi. Þó l'elst hún á að láta okkur
fá kaffi á morgnana og te á kvöld-
in.
Nóg voru húsakynnin. Hver okk
ar fekk herbergi, að vísu lítið og
lágt, en auk þess var bókasaínið,
þar sem við borðuðum og svo dá-
lítil dagstofa. Óttinn íór brátt af
fólkinu er það komst að raun um
aö'við hegðuðum okkur eins og góð
um kristnum mönnum sætnir og
vorum þakklátir fyrir alt, sem fyr-
ir okkur var gert. í nokkra daga
snæddum við miðdegisverð í
„Hótel Alexandra“, en þá hafði
húsfreyja tekið í sig kjark og
h\’aðst. skvldu reyna að matreiða
handa okkur.
Ihisið stendur á hæð milh
Skerjafjarðar og Reykjavíkurhai'n-
ar og þar er einhver fegursta út-
sýn yfir bæinn. Þarna ljet Norden-
skjöld taka Ijósmynd af bænum.
Hann hafði verið hjer 12 dögum
á undan okkur, á leið til Græn-„
lands. Hjeðan sjást aliar helstu
byggingar, höfnin, Esjan. vestur
■ íir Faxafioa til Snæfellsjokuls cg
: suðn tún með grictgarði umhverí
is. Að því lá annað betra tún, sem