Lesbók Morgunblaðsins - 02.10.1949, Blaðsíða 14

LESBÓK MORGUNBLAÐSJNS
\ 426
ur af því að menn hafa ekki þekt
hið andlega lífið og sól þess, sem
er uppspre'vta alls lífs.
En með því að mjer var gefið að
sjá og reyna hið andlega líf og
taka þátt í því alveg eins og í þessu
lifi, og sjá sólina þar jafnframt
vorri sól, er jeg, eftir minni bestu
vitund, skyldugur að segja öðrum
frá þessu. Því að hvaða gagn er
að vita, ef aðrir íá ekki að vita?
Eftirmáli:
í öllum menmngarlöndum eru
nú Svedenborgs-fjelög, sem þýða
og lesa bækur hans. Hjer vita menn
varla að þessi fjársjóður er til, fáir
hafa heyrt nokkuð um Svedenborg,
og s mir kæra sig máske ekki um
að kynnast honum. Þetta verður
þá að bíða enn um stund, að menn
kynnist ljósinu. Frömuður lífsins
hefur biðið í aldaraðir eftir því að
mannkynið, þetta óþekka, þráa
barn, snúi sjer til hans ,sem það
á alt að þakka, tilveru sína og kost
á eilífri sælu í kærleika heimkynn-
um hans.
Menn steypa sjer út í hringiðu
ofsa um allskyns ytri efni, sem
þeir vita oft lítið um og skilja þeim
mun minna. Þeir eyða í þetta bestu
árum ævi sinnar, og kröftum, sem
til annars eru gefnir. Þeir gleyma
að alt er ein heild, og að skaða
meðbróður sinn er að skaða sjálfan
sig. Það er engin bót í máli þótt
hægt sje að segja: Við erum ekki
verri en aðrir. Það er neikvætt, því
að þá er enn hægt að halda lengi
niður á við.
Islendingar standa betur að vígi
en nokkur önnur þjóð heimsins.
Þeir geta ef þeir vilja orðið bestir
allra og vitrastir allra, og þannig
orðið andlegir leiðtogar.
Sjálfræði.
Á þessum tímum, þegar sjálf-
ræðið er að verða neikvæð hug-
mynd, er mikil þörf að gera sjer
grein fyrir að sjálfræði ‘eða frelsi
má ekki misskilja, ef vel á að iara,
því eiginlega er það ekki frelsi
sem nú er oft nefnt því nafni, t. d.
með því að nota frjálsræði sitt til
að gera illt eða orsaka villur, er
maðurinn að binda sjálfan sig fyrir
tíma og eilífð (ef til vill) en það er
háskalegasta ófrelsið, sem til er!
Maðurinn sem vitandi vits svíkst
um við skyldur sínar, skal ekki
halda, að hann sje laus með því_
þó að hann nefni sig „frjálsan“ til
þess. Hann er í fjötrum, sem verða
æ því hættulegri, eftir því sem
hann lætur eftir slíku „frelsi“.
Hann er í hættulegum fjelagsskap
frá andlega sviðinu, hugsanaheim-
inum, en sá kraftur er háskalegri
en hnefahögg, sem orsakar , blátt
auga“, enda þótt maðurinn verði
hans ekki var strax, með líkam-
legum þjáningum.
Yfirleitt er of lítið athugað hvað
maður sjálfur hefur fengið mikið
vald og hefir þar af leiðandi,
mikla ábyrgð gagnvart sjálfum
sjer (samkvæmt kenningunni).
Þetta skilja alhr íslendingar.
V ^ ^ V V
- Molar -
UNG stúlka spurði Goidstein mat-
vörukaupmann hvernig stæði á því
að hann væri svo gáfaður. „Jeg
borða síldarhöfuð,“ sagði Goldstein.
Stúlkan keypti nokkur síldarhöfuð
fyrir 50 aura hvert. Hún át þau, en
fann engan mun á gáfunum. „Þjer
hafið ekki borðað nógu mikið“
sagði Goldstein. Hún keypti fleiri
síldarhöíuð og át þau. Svo kom hún
til Goldsteins og spurði hvernig á
því stæði að hún þyrfti að borga 50.
aura fyrir hvern sildarhaus, þegar
heil síid kostaði ekiú nema 15 aura.
„Bravó!“ sagði Goldstein, „yður
hefur farið mikið iram.“
Barnahaí
Kennari nokkur sagði við börn-
in:
— Nú aetla jeg ai5 fá hvo~:u
ykkar þrjár tölur. Ein r.ierkir lif-
ið, önnur frelsið og hin þriðja
leiðina til farsældar. Þegar þið
komið á morgun eigið þið að af-
henda mjer þessar tölur og segja
mjer hvað hver þeirra táknar.
Daginn eftir gekk Jói iitli fyrir
kennarann og sagði:
— Jeg get ekki skilað öllum
tölunum, en hjerna er lífið og
hjerna er frelsið. En leiðina til
farsældar festi mamma í bux-
urnar mínar í gærkvöldi.
★
Siggi litli óttaðist ekkert meira
en verða feitur. Hann hafði þann
leiða ósið að naga á sjer neglurn-
ar og mamma vildi venja hann af
því. Hún sagði því við hann, að
hann yrði feitur ef hann nagaði
á sjer neglurnar. Nokkrum dögum
seinna voru þau á gangi á götu
og mættu þá einni af vinkonum
rnömmu og var hún alveg komin
á steypirinn. Þær tóku með sjer
tal og alt í einu sagði vinkonan:
— Siggi, veistu hver jeg er?
— Nei, það veit jeg ekki, sagði
Siggi, en jeg veit hvað þú hefir
gert.
★
Kennarinn hafði verið að segja
börnunum frá sólkerfinu, sólinni,
tunglinu og stjörnunum. Næst
á eftir áttu þau að skrifa brjef
til mömmu sinnar. Ein telpan
byrjaði brjefið svona:
— Elsku mamma. Þú ert besta
mamman í öllu sólkerfinu.
★
Mamma ávítaði dóttur sína fyr-
ir það að henda leikföngu íum
sínum út um alt, og skipaði
henni að tína þau saman og láta
þau á sinn stað. Meðan sú litla
var að því, heyrði mainma að hún
var sárgröm að tauta við sjálfa
sig:
„Altaf þarf jeg að gera það,
sem hún á að gera“.
-----------------------------rr—