Lesbók Morgunblaðsins - 02.10.1949, Blaðsíða 15

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
427
AMERISKAR
Á baðstað seint um kvöld. Heið-
ur himinn og stjörnubjart. Maður
nokkur gengur fram hjá pilti og
stúlku, og hann heyrir að stúlk-
an segir:
„Eru ekki stjörnurnar dásam-
lega fagrar? Ó, hvað mjer finst
það yndislegt að horfa á þær og
hugsa um vísindin. Finst þjer ekki
vísindin vera dásámleg? Til dæm-
is stjörnufræðin? Stjörnufræðing-
arnir eru dásamlegir menn. Jeg
get skilið hvernig þeir fara að
reikna hve langt er til tunglsins
og stjarnanna og sólarinnar, hvað
sólin er stór og hve hratt hún
hreyfist. En hvernig í ósköpunum
heldurðu að þeir hafi farið að því
að vita rjett nöfn á öllum stjörn-
unum?“
----o---
Saga þessi gerðist í litlu þorpi
Lítil járnbrautarlest fór þar á milli
og borgarinnar og járnbrautarfje-
lagið seldi fjóra farmiða fvrir
krónu. Þetta fanst þorpsbúum alt
of mikið. Þeir kusu því nefnd
manna til þess að fara á fund
stjórnar járnbrautarfjelagsins og
reyna að semja við hana um betri
kjör.
Nefndin gerði góða fcrð. Fje-
lagið felst á að umkvartanirnar
væri á rökum bygðar og samþvkti
að eftir það skyldu menn fá sex
farmiða fyrir krónu. Sigri hrósandi
og glöð kom nefndin hcim með
þessar góðu frjettir. En það var að
minsta kosti einn maður í þorpinu,
sem ekki varð glaður — sá nánas-
arlegasti meðal nánasai legra
manna.
Hann sagði: „Nú hefir versrtað
um helming! Hjer eftir verður
maður að ganga sex sinnum til
borgarinnar til þess að r.para eina
krónu“.
KIMNISOGUR
ÞETTA var á þeim árum, þegar
fluglistin var enn í bernsku. Mað-
ur nokkur hafði fengið sjer litla
flugvjel og sýndi flug á samkom-
um fyrir peninga.
Nú bar svo við að safnaðarstjórn
kaþólskrar kirkju í úthverfi New
York ætlaði að safna fje til þess
að byggja nýa kirkju. Var í því
skyni leigður opinber skemtistað-
ur og áttu þar að fara fram margs-
konar skemtiatriði. En aðalatriðið,
og það sem helst átti að draga fólk
að, var flugsýning og þessi maður
átti að sýna listir sínar.
Veður var heldur óhagstætt svo
að hann treysti sjer ekki að fljúga
og fekk annan fyrir sig. En sá vildi
ekki heldur fljúga. Hann fór að at-
huga vjelina. Hann athugaði skrúf-
una. Hann þóttist vera að gera við
hjer og þar og vonaði að hann gæti
tafið svo tímann að myrkrið dytti
á og hann væri löglega afsakaður
að fljúga.
Áhorfendur gerðust óþolinmóðir
og kaþólski presturinn, sem stjórn-
aði samkomunni, fór ti) flugmanns-
ins og sagði við hann:
— Sonur minn, geturðu nú ekki
lagt á stað? Við höfum borgað þjer
fyrir að fljúga og áhorfcndur bíða
með óþolinmæði eftir því. Þeir
hafa nú biðið eftir þjer í hálfa aðra
klukkustund.
— Faðir, sagði flugmaðurinn. Það
er fjöldi fólks í Burlington í Iowa,
sem hefur biðið í átján mánuði
cflir því að jeg fljúgi fyrir það.
Iri nokkur var á gangi í Fifth
Avenue, fór þar inn í kirkju, settist
og fell þegar í svefn. Að messu-
gcrð lokinni kom kirkjuvörður og
vakti hann.
— Við erum að loka og jeg verð
að biðja yður að fara út.
— Því látið þjer svona, sagði ír-
inn, dómkirkju er aldrei lokað.
— Þetta er ekki dómkirkja, það
er presbyterana kirkja.
írinn settist upp og leit í kring-
um sig. Á veggjunum voru fagrar
myndir af postulunum.
— Er það ekki Lúkas guðspjalla-
maður, sem er þarna? spurði hann.
— Jú.
— Og er þetta ekki Markús?
— Jú.
— Og er þetta ekki Pjetur?
— Jú.
— Ætlarðu að telja mjer trú um
það, að þeir sje allir orðnir mót-
mælendatrúar?
V V ^
BRIDGE
S. 7 6
H. 6
T. D 9 4 3
L. Á D G 5 3 2
S. A 8 2
H. 5 4 3 2
T. 10 8 7 6
L. K 6
S. 9 4 3 H. Á K D G T. Á K G 5 2 L. 7
Sagnir voru þessar:
S. V. N. A.
1 T 1 S 2 L P
2 H p 4 T P
5 T P P P
V slær út SK. Hvað munduð þjer nú
hafa gcrt í sporum A? Eftir sögnunum
að dæiria eru rauðu litirnir sterkir hjá
S, sennilega 5 tiglar og 4 hjörtu. Og
hafi hann aðeins einn spaða, pá er spil-
ið unnið. En hafi hann 3 spaða og 1
lauf, þá cr veik von um að fella hann.
A sá þann lcik á borði og greip tæki-
færið. Hann drap kónginn með ásn-
um og sló út spaða aftur og V fekk
þann slng. V slær enn út spaða. Nú er
S viss um, að A á ckki meiri spaða
og „stingur hann frá slag'* mcð því að
drepa með tromp drotningu. Ekki kom
S það til luigar að öll 4 trompin mundu
vera hjá A. En með þessu hefur hann
slegið spilið úr hendi sjer, því að A
hlýtur nú að fá einn slag á tromp.
S. Iv D G 10 5
H. 10 9 8 7
T. —
S. 10 9 8 4