Lesbók Morgunblaðsins - 05.02.1950, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
65
uns þeir komu upp aftur. — Nú
hófst hinn, að mjer fanst, skemti-
legi eltingarleikur við þessar und-
arlegu skepnur, sem geta ekki lifað
án þess að anda að sjer lofti, en
eru þó hjer um bil alla sína ævi
neðansjávar.
Hrefnan, sem Hjálmar hafði sjeð,
kom nú upp miklu nær en áður, en
stefndi nú í aðra átt, og hagaði
Hjálmar ferðum bátsins eftir því
og reyndi altaf að komast í veg fyr-
ir hana. Það er ekki auðvelt að
reikna út hvar þessum dýrum dett-
ur í hug að koma upp næst eftir að
þau stinga sjer, og stundum hverfa
þau með öllu sjónum manna. „Mað-
ur verður helst að hafa það á til-
finningunni, hvar þær ætla sjer að
koma upp,“ sagði Páll. Hann stóð
nú tilbúinn við hlaðna hvalbyss-
una, og var heldur betur veiðihug-
ur í karli.
Nú kom hrefnan upp um 25—30
faðjna framan við bátinn, og hclt
jeg að Páll mundi skjóta, en hann
sagði að færið hefði verið helmingi
of langt. Jeg spurði Hjálmar hvort
hrefnan hefði ekki verið í færi. —
Hann svaraði mjer á þessa leið:
,.Ef svo hefði verið, hefði Páll skot-
ið; hann er að vísu færisvandur, en
hann hefur heldur ekki skotið einu
feilskoti í sumar.“
&
EFTIR um tveggja klst. eltingaleik
við hvalina um lítið svæði á Skjálf-
andaflóa, afhlóð Páll byssuna, og
var haldið til Húsavíkur og legið
þar við bryggju um nóttina. Þar
stóð fiskaðgerð yfir, eins og í Flat-
ey, en hjer var ekkert af lúðu liggj-
andi á bryggjunni. — Hins vegar
blasti við óhugnanleg sjón þar, en
það var nokkuð stór hákarl, sem
hafði verið skorinn sundur í þrjú
stykki, með innýflum og öllu sam-
an. Ógeðslegur er hákarlinn í heilu
lagi, en ekki var hann geðslegri
þannig útlítandi. Jeg veit ckki af
kverju liaim iekk þessa meðierð;
j '* ' *a
Páll við hvalbyssuna.
kannske hafa þrír menn skift hon-
um á milli sín til nytja; ef til vill
hefur hákarlinn flækt eða slitið lín-
una, sem hann veiddist á, og eig-
endurnir svalað reiði sinni með
þessu móti eftir að í land kom?
Við fórum svo í „koju“ um mið-
nættið. Jeg lagðist í „koju“ þeim
megin, sem nær bryggju var. -—
Þeir Hjálmar og Páll voru undir
eins steinsofnaðir. En þegar jeg var
að komast að landamærum drauma
-landsins, er skotið úr fallbyssu við
eyrað á mjer. Uppi á bryggjunni
hömuðust mennirnir við fiskaðgerð
ina og tóku að henda þorskhausum
aftur fyrir sig í sjóinn, en margir
þeirra lentu á byrðingnum, sem jeg
svaf innan við, og skullu svo á
sjónum, og í svefnrofunum virtist
þetta eins og fallbyssudrunur. —
Jeg var nú glaðvaknaður og hlust-
aði á hvcrnig þessi aðgangur magn-
aðist; stundum skullu tveir hausar.
stundum þrír; — og nú var engu
líkara en heill hópur villimanna
berði bumbur sínar! Hroturnar í
Páli og Hjálmari gat þá verið söng-
ur villimanna! — Þessu fór fram
þar til kl. 2 um nóttma, eu þa kelt
jeg að sjálfur Húsavíkur-Jón væri
kominn með í spilið> með því, nú
virtist hvolft í sjóinn,,hpilk,ámvi af
þorskhausum og slprý^gn lok.aþátt-
ur þessa gauragangs vap sá,^ að jeg
heyrði þrjú þung stykki skella á
sjónum; jeg heyrði þegar þau
sukku, og mjer fanst jeg heyra þau
nema við botn unúir. hátnijm. —•
Fiskaðgerðinni laukjnveð þessu, og
jeg heyrði kerru ekið upp eftir
bryggjunni, en þegar skrölthijóð
hennar dó út var dauðakyrð utan
borðs. — Hjálmar var hættur „villi-
mannasöng“ sínum, en Páll „söng“
sóló. En nú vildi jeg fá svefnfrið,
svo jeg henti eldspýtnastokk í ha.us-
inn á Páli, og þá þagpaði hann —
og jeg komst yfir landamærin.
MIG dreymdi hákarl, sem skorinn
var sundur í þrjá hluta, sem lágu á
mararbotni. Jeg þóttist sjá hlutana
skríða saman, verða að ægilegu sjó-
skrímsli, sem jeg nú stóð andspæn-
is; það rjeðist á mig meðagapandi
kjafti, sem mjer þótti tentur mörg-
um harbeittum hvalaskutlum; það
beit í aðra öxl mína ^gen þá vakn-
aði jeg við það að PáiUhristi mig
heldur óþyrmilega, bálvbntkir yfir
því, hve fast jeg svæfi — og — „það
er hrefna hjerna skamt undan,“
sagði hann. . ■ ,.
° n UaaigðnBrl Iv
Klukkan var 5 að .jn^rgni;(,yið
vorum staddir á söinu.; ?JóðUJn, á
Flóanum og kvöldiý gður. Það
var komin „gola“ og taljsyerð alda,
og mjer var óski 1 jai|lygt^,'jjyyejrnig
mönnunum kom til hugar. yið.þycir
myndu hæia nokkra skcmjjj^týps
og báturinn ýmist rugggði cða þjó
á móti öldunum. En jegf vildi ,ekki
verða af neinu, dreif núg ppp, og
stóð ýmist skjálfandi f.ram á hjá
Páli eða skaust inn í g^ýri^ús fH
Hjálmars, og ljet í ljps y.a^,ú mina
á veiði í þessu væðri,-eu hang. ft.iil-
yrti að þctta væri ágæt-t ^rúfnu.-