Lesbók Morgunblaðsins - 05.02.1950, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLíVÐSINS
65
uns þeir komu upp aftur. — Nú
hófst hinn, að mjer fanst, skemti-
legi eltingarleikur við þessar und-
arlegu skepnur, sem geta ekki lifað
án þess að anda að sjer lofti, en
eru þó hjer um bil alla sína ævi
neðansjávar.
Hreínan, sem Hjálmar hafði sieð,
kom nú upp miklu nær en áður, en
stefndi nú í aðra átt, og hagaði
Hjálmar ferðum bátsins eftir því
Og reyndi altaf að komast í veg fyr-
ir hana. Það er ekki auðvelt að
reikna út hvar þessum dýrum dett-
ur í hug að koma upp næst eftir að
þau stinga sjer, og stundum hverfa
þau með öllu sjónum manna. „Mað-
ur verður helst að hafa það á til-
íinningunni, hvar þær ætla sjer að
koma upp," sagði Páll. Hann stéð
nú tilbúinn við hlaðna hvalbyss-
una, og var heldur betur veiðihug-
ur í karli.
Nú kom hrefnan upp um 25—30
faðma framan við bátinn, og hclt
jeg að Páll mundi skjóta, en hann
sagði að i'ærið hefði verið helmingi
of langt. Jeg spurði Hjcálmar hvort
hrefnan hefði ekki verið í færi. —
Hann svaraði mjer á þessa leið:
,.Ef svo hefði verið, hefði Páll skot-
ið; hann er að vísu færisvandur, en
hann hefur heldur ekki skotið einu
ícilskoti í sumar."
EFTIR um tveggja klst. eltingaleik
við hvalina um lítið svæði á Skjálf-
andaflóa, afhlóð Páll byssuna, og
var haldið til Húsavíkur og legið
þar við bryggju um nóttina. Þar
stóð fiskaðgerð yfir, eins og í Flat-
ey, en hjer var ekkert af lúðu Hggj-
andi á bryggjunni. — Hins vegar
blasti við óhugnanleg sjón þar, en
það var nokkuð stór hákarl, sem
hafði verið skorinn sundur í þrjú
stykki, með innýflum og öllu sam-
an. Ógeðslegur er hákarlinn í heilu
lagi, en ekki var hann geðslegri
þannig útlitandi. Jcg veit ekki af
hverju liaim iekk þessa meölerö;
Páll við hvalbyssuna.
kannske hafa þrír menn skift hon-
um á milli sín til nytja; ef til vill
hcfur hákarlinn flækt eða slitið lín-
una, sem hann veiddist á, og eig-
cndurnir svalað reiði sinni með
þcssu móti eftir að í land kom?
Við fórum svo í „koju" um mið-
nættið. Jeg lagðist í „koju" þeim
megin, sem nær bryggju var. -—
Þeir Hjálmar og Páll voru undir
eins steinsofnaðir. En þegar jeg var
að komast að landamærum drauma
-landsins, er skotið úr fallbyssu við
eyrr.ð á mjer. Uppi á bryggjunni
hömuðust mennirnir við fiskaðgerð
ina og tóku að henda þorskhausum
aftur íyrir sig í sjóinn, en margir
þeirra lentu á byrðingnum, sem jeg
svaf innan við, og skullu svo á
sjónum, og í svcfnrofunum virtist
þetta eins og fallbyssudrunur. —
Jeg var nú glaðvaknaður og hlust-
aði á hvcrnig þcssi aðgangur magn-
aðist; stundum skullu tveir hausar.
stundum þrír; — og nú var engu
líkara en heill hópur villimanna
berði bumbur sínar! Hroturnar í
Páli og Hjálmari gat þá verið söng-
ur villimanna! — Þessu fór fram
þar til kl. 2 uin nólliua, en þa hcit
jeg að sjálfur Húsavíkur-Jón væri
kominn með í spilið, með því. nú
virtist hvolft í sjóinniheilli.ámvi af
þorskhausum og slqrij.en lokaþátt-
ur þessa gauragangs.yar sá^ajð.jeg
heyrði þrjú þung sty.kki skella á
sjónum; jeg heyrði þegar þau
sukku, og mjer i'anst jeg heyra þau
nema við botn undir bátnum. —
Fiskaðgerðinni lauk;með þessu, og
jeg heyrði kerru ekið upp eftir
bryggjunni, en þegar skrölthljóð
hennar dó út var dauðakyrð utan
borðs. — Hjálmar var hættur „villi-
mannasöng" sínum, en Páll „söng"
sóló. En nú vildi jeg fá svefnfrið,
svo jeg henti eldspýtnastokk í haus-
inn á Páli, og þá þagnaði hann —¦
og jeg komst yfir landamærin.
MIG dreymdi hákarl, sem skorinn
var sundur í þrjá hluta, sem lágu á
mararbotni. Jeg þóttist sjá hlutana
skríða saman, verða að ægilegu sjó-
skrímsli, sem jeg nú stóð andspæn-
is; það rjeðist á mig með-gapandi
kjafti, sem mjer þótti'tentur mör-g-
um hárbeittum hvalaskiíUum; það
bcit í aðra öxl mína tatfuá þá vakn-
aði jeg við það að Páit'hristi mig
heldur óþyrmilega, bdivbKidur yfir
því, hve íast jeg svæfi — og — „það
er hrci'na hjerna skamt undan,"
sagði hann. ¦ . , ¦
Klukkan var 5 að .morgni^jVÍð
vorum staddir á sömu, slóðum, á
Flóanum og kvöldið áðui'. —- I?að
var komin „gola" og talsverð aida,
og mjer var óskiijanlcgt^.hvcj;uig
mönnunum kom til hui;.ir. -..ðt^gir
myndu hæl'a nokkra skcpnu, ,QÍps
og bálurinn ýmist i'Ujgg^aði cða þjó
á móli öldunum. En jcg vildi.ekki
verða af neinu, dreii',rnig upp, og
stóð ýmist skjálfandi i'ram á hjá
Páli eða skaust inn í stýrisliús iil
Hjálmars, og ljet í ljps yan^,ú,naína
á veiði í þessu veðri,. en hapn. fuil-
yrti að þetta væri ugæit,?&<$*•
veður".
.jsmamsGaí^
¦ '