Lesbók Morgunblaðsins - 12.02.1950, Blaðsíða 7
LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
83
S HAW-SÖGUH
Við erum frændur, allir íslend-
ingar,
og ættum því að skemta okkur vel,
en snúa baki að öllu því sem þving-
ar,
því þetta mót er okkar fagrahvel.
í dag við tölum móðurmálið góða,
og málið okkar dýpstu hjartans
ljóða.
Við íslands börn, sem fæddumst
heima á Fróni
og fyrstu ástum bundum móður-
land,
að skilja við það, var næst sálar-
tjóni
og vonarskipum öllum siglt í
strand.
Sem ungling varð mjer það'hinn
þyngsti krossinn
að þurfa að missa bækurnar og
hrossin.
Er. lukkan stóra leiddi okkur
vestur,
uns loks við náðum Kyrrahafsins
strönd;
og tíminn langi, læknir allra-
bestur,
hann ljetti sorg, en sleit ei trygða-
bönd.
Við erum hjer, en hugurinn er
heima;
því hverjum lærist fyrstu ást að
gleyma?
----o---
Aths. — í miðdálki á bls. 69 á að lesa:
„Ljótunn var föðursystir Jóns sýslu-
manns.“ Konurnar, sem sjást á mynd-
inni neðst á bls. 71, eru Helga Bald-
vinsdóttir og Sophia dóttir hennar.
5W íW
Bernard Shaw sat í veitingahúsi.
Hljómsveitin hamaðist á jass, svo að
ekki heyrðist mannsins mál. Shaw
kallaði á þjóninn og spurði:
— Er hægt að fá hljómsveitina til
að spiia hvað sem maður biður um?
— Sjálfsagt, sagði þjónninn, hvað
á jeg að biðja hana að spila?
— Domino, sagði Shaw.
EINU SINNI hittust þeir Bernhard
Shaw og Friðþjófur Nansen og
ræddust við. Kom þá upp úr kaf-
inu að báðir höfðu þjáðst af slæm-
um höfuðverk árum saman.
— Hafið þjer ekki reynt að finna
eitthvert meðal við höfuðveiki?
spurði Shaw.
Nei, það hafði Nansen ekki reynt.
— Hvað er að heyra þetta? hróp-
aði Shaw. Þjer hafið varið allri
ævi yðar í það að reyna að finna
norðurpólinn, sem engum manni
getur komið að gagni, en þjer haf-
ið ekki borið við að reyna að finna
meðal við höfuðveiki, og þó þarfn-
ast allur heimurinn þess.
EINU SINNI helt Shaw fyrirlest-
ur tun uppeldi og sagði þá meðal
annars:
— Fjöldi fólks á það ekki skilið
að eiga börn, og það ætti að taka
börnin frá slíku fólki.
Þá hrópaði einhver frammi í
salnum:
— Að þjer skuluð dirfast að segja
þetta, þjer hafið aldrei verið faðir.
— Átti jeg ekki á von, sagði
Shaw. Og þó átti jeg von á því,
sem verra er, að mjer mundi brigsl-
að um það að hafa aldrei verið
móðir.
—o—
SHAW er mjög, ófríður maður. —
Það hefur verið sagt að hann sje
eins og mosavaxin múmía. Þrátt
fyrir þetta hafa þó margar konur
viljað giftast honum. Einu sinni
vildi ung og einföld kona endilega
giftast honum og meðal annars taldi
hún um fyrir honum á þessa leið:
— Hugsið þjer yður aðeins hve
framúrskarandi börn við mundum
eignast, þegar þau hafa fegurð
mína og gáfur yðar.
Bernhard Shaw
— En ef það skyldi verða á hinn
veginn? sagði Shaw.
SHAW á mjög skemtilegan búgarð
í Herefordshire. Einhver maður,
sem heimsótti hann, spurði hvernig
á því stæði að hann hefði sest að
þarna. Shaw svaraði honum með
því að fara með hann út í kirkju-
garð og sýna honum þar legstein.
Á steininum stóð að hinn fram-
hðni hefði verið 80 ára er hann
ljest og þar undir stóð: „Lífið er
stutt.“
— Á þessu getið þjer sjeð, sagði
Shaw, að hjer mun vera heilnæmt
að búa, úr því að menn telja 80
ár stutt æviskeið.
—o—
ÞEGAR Bernhard Shaw lagði út á
rithöfundarbrautina, þótti honum
sjer ekki sýnd næg athygli. Hann
fann því upp á því að senda blöð-
unum skammargreinar um sig og
rit sín, en síðan fekk hann svo aft-
ur að bera hönd fyrir höfuð sjer
í sömu blöðum. Á þennan hátt
vakti hann athygli á sjer.