Lesbók Morgunblaðsins - 30.04.1950, Síða 2

238
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Gríiuan fellur.
Þegar kommúnistar hafa svo náð
völdum vinna þeir að því eftir
megni að festa sig í sessi. Þeir
reyna að ílæma andstæðinga sína
úr samtökunum, hindra inngöngu
nýrra fjelaga, sem líkur eru til að
fylgi þeim ekki að málum, en
smala aftur á móti inn í samtökin
eins mörgum kommúnistum og
kostur er á og jafnvel þó þeir menn
hafi engan rjett til að vera í stjett-
arfjelagi, vegna starfa sinna. Hjer
á landi eru mörg dæmi um slíkar
starfsaðferðir hjá kommúnistum,
sem ljóslega hefur komið fram í
Dagsbrún, en það f jelag hafa komm
únistar notað undanfarin ár sem
flokksfjelag, en lagt aðra starfsemi
þess að mestu niður.
Ofbeldið dugar ekki
kommúnistum.
Eins og kunnugt er náðu komm-
únistar völdum í Alþýðusambandi
íslands árið 1944 og beittu til þess
miður heiðarlegum baráttuaðferð-
um. Þessum völdum hjeldu þeir
svo í 4 ár. Fór yfirgangur þeirra og
ofbeldi stöðugt vaxandi með hverju
árinu sem leið. Svo þeir hikuðu
ekki við að reka fjölmenn verka-
lýðsfjelög úr heildarsamtökunum,
beittu sjer fyrir klofningi í öðrum
fjelögum, fyrirskipuðu pólitísk
allsherjarverkföll, beittu verkalýðs
samtökunum til beinna árása á at-
vinnuvegi landsmanna og stórsköð-
uðu með því lífsafkomu launþega
um Icið og þeir stefndu þjóðinni í
voða.
Lýðræðissinnar og þjóðhöllir
verkamenn sáu þá að við svo búið
mátti ekki standá og hófu baráttu
gegn kommúnistum í nær öllum
verkalýðsfjelögum. Sú barátta bar
þann árangur að kommúnistar urðu
sem kunnugt er í míklum minni
hluta á síðasta Alþýðusambands-
þingi og töpuðu stjórn heildarsám-
takanna. Baráttan vió koinmúnista
var örðug vegna þess, hversu óbil-
gjarnir þeir voru og virtu í engu
lög og reglur verkalýðsfjelaganna.
Þeir strikuðu andstæðinga sína út
af kjörskrá, þeir hindruðu víða lýð-
ræðislegar kosningar og meinuðu
mönnum að neyta kosningarjettar
síns, en þrátt fyrir slík bolabrögð
biðu kommúnistar mikinn ósigur.
Þegar á þingið kom ætluðu þeir að
reka 52 fulltrúa lýðræðissinna. En
þá skárust nokkrir verkalýðssinnar
í þeirra liði í leikinn undir forystu
Hermanns Guðmundssonar, þáver-
andi forseta A. S. í. og neituðu að
taka þátt í ofbeldinu.
Þessu reiddust Moskvuh'numenn
svo, að þessa menn hafa þeir of-
sótt síðan og hafa hvergi á síðasta
ári stutt neina aðra til starfa í
verkalýðsfjelögunum en þá, sem
þeir vissu að eru með öllu trúir
„línumenn“ og gera alt það sem
kommúnistaflokkurinn skipar
þeim.
Ilafa tckið við forystu af
Hermanni GuðmUndssyni.
Forystumenn kommúnista í
verkalýðsmálum nú eru þeir: Egg-
ert Þorbjarnarson framkvæmda-
stjóri kommúnistaflokksins, Stefán
Ögmundsson, upphlaupsmaðurinn
frá 30. mars í fyrra, Eðvarð Sig-
urðsson, sem staðið hefur fyrir
kjörskrárfölsuninni í Dagsbrún og
hefur lýst því yfir í ræðu og riti,
að hann sje fylgjandi flokkslegu
einræði í verkalýðsfjelögunum, og
svo Guðmundur Vigfússon, íyrver-
andi erindrcki A. S. í., cr í fjögur
ár fjekk laun frá heildarsamtökum
verkalýðsins til þess eins að út-
breiða kommúnisma innan samtak-
anna, en gleymdi með öllu að vinna
að hagsmunamálum verkalýðssam-
takanna.
Þessir menn ráða nú öllu í verka-
lýðsmálum hjá kommúnistum og
hafa þeir tekið við af Herm. Guð-
muhdssýni og Þorsteini Pjeturssyni
og öðrum verkalýðssinnuðum
mönnum.
Stöðugt fylgistap kommúnista.
Vegna framkomu sinnar hafa
kommúnistar stöðugt haldið áfram
að tapa fylgi. — Á síðastl.
ári hafa þeir enn tapað stjórn-
um allmargra verkalýðsfjelaga víðs
vegar um land. Nú er svo komið að
þeir ráða yfir tæpum V,á af verka-
lýðsfjelögum landsins og má svo
heita að kommúnistar sjeu orðnir
mjög áhrifalitlir í verkalýðshreyf-
ingunni. Þeir halda aðeins þeim
f jelögum, sem þeim hefur tekist að
halda andstæðingunum niðri í, með
lögleysum og ofríki, en ekki mun
langt um líða áður en þessi síðustu
vígi þeirra falla líka.
„Friðarsókn“
sundrungarmannanna.
Nú á síðustu mánuðum hafa
kommúnistar hafið nokkurs konar
„friðarsókn“. Þeir hafa fundið að
fylgið hrundi stöðugt af þeim og
vildu fyrir alla muni kaupa sjer
frið um stund til þess að geta
á ný skipulagt sókn gegn launþega-
samtökunum. Þeir hafa talað um
„einingu“ verkalýðsins, sem auð-
vitað er ekki annað en ný tilraun til
blekkinga. Er dómarnir yfir ofbeld
ismönnunum frá 30. mars voru
kveðnir upp ærðust kommúnistar.
því þeir töldu að hjer ætti að ríkja
sömu ,rjettarreglur‘ og fyrir austan
járntjaldið, að kommúnistum sje
alt heimilt en allir aðrir rjettlausir.
Og hin kommúnistiska stjórn Dags-
brúnar og Fulltrúaráðs verkalýðs-
fjelaganna í Reykjavík boðuðu til
fundar til að mótmæla dómunum
og Ijetu á fundinum kjósa nefnd,
er „gæta ætti rjettaröryggis lands-
manna". (Svipaða nefnd skipuðu
kommúnistar í hæstarjetti Tjekkó-
slóvakíu, er þeir brutust þat til
valda). Og nú hafa þeir unnið að
þvi eftir megni, aö sundra verka-