Lesbók Morgunblaðsins - 19.11.1950, Blaðsíða 8

540
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
um og þjóðum meira virði en öll
veraldleg auðæíi. Og hann er
þeirrar skoðunar, að hið eina, sem
örugglega gæti lækrtar okkar sjúka
þjóðfjelag, sje að þjóðin mætti
öðlast þá trú, er lyft geti henni
upp yfir þá flatneskju sjerhags-
muna-þjónustunnar og þar af leið-
andi sundrungar, sem hún er nú
stödd á; með öðrum orðum, að ein-
ungis hugsjón kristindómsins, gerð
að veruleika, geti hjálpað. Um
trúárskoðanir er hjer ekki að
ræða; þær mega vera svo sund-
urleitar sem vera vill ef þær bera
sairteigínlega að einu marki. Og
sundurleitar hljóta þær ávait að
verða, því svo er einstaklingseðlið
margbreytilegt
Mjer vitanlega hefir enginn ís-
lenskur prjedikari lagt slika meg-
ináherslu á það sem Haraldur
Níelsson, að hefja trúna upp yfir
trúarskoðanirnar. Og hjer að fram-
an hefír verið um það rætt, hve
mjög honum tókst um fram aðra
að ná valdi yfir hugum manna.
Orð hans eru hin sömu í dag og
þau voru f gær; svo mundi þá
ekki*énn hugsanlegt að hann næði
tökum á hjörtum manna, ef hon-
um væri gefið tækifæri til þess?
Eða mundi nokkuð annað en gott
geta sprottið upp af því, að geía
honum slíkt tækifæri,>
Vinur Haralds, og i raumnni
samverkamaður, Einar H. Kvar-
an, taldi, að það sem öllu máli
skifti, væri það, að okkur lærðist
að líta á hvem einstakling og alla
mannkynsheildina sub specia æt-
emitatis — að sjá í hverium
manni, voldugum og vesölum, rík-
um og snauðum, eilíflegan sam-
ferðamann okkar. Einmitt þetta
sama brýnir Haraldur Níelsson sí
og æ fyrir okkur með sinni miklu
og spaklegu mælsku. Hann held-
ur stöðugt á lyklinum, sem lýkur
upp dyrunum að heimkynnuiri
heUbrigðara þjóðljfs. Það er okk-
ar sjálfra, hvort við viljum loía
honum að ljúka upp.
Hver segir að þetta sje rugl?
Varla sú þjóð, sem lætur sjálft
ríkið halda uppi kirkju til þess að
flytja þjóðinni boðskap Krists —
því ómótmælanlega er þetta hans
boðskapur. Ekki þá heldur kristnir
menn, þótt utan kirkjunnar standi.
Svo hver gerir það þá i þessu
landi?
Kenning Haralds Níelssonar var
að vísu hörð. Hann kendi líklega
harðar en nokkur prestur í tið
okkar, sem nú lifum. En ef kenn-
ing hans var nú samt sannleik-
ur, eigum við þá af þessari á-
stæðu að kveinka okkur við að
hlýða á hana?
Einu smávægilegu atriði vildi
jeg enn mega auka við tillögu
mína. „Hvað má höndin ein og
ein? allir leggi saman“, sagði
skáldið. Samtök eru óneitanlega
mikilvæg. Við mundum án efa
hafa miklu meira gagn af lestr-
inum með því að flokka okkur dá-
lítið saman til þess að lesa prjedik-
anirnar (og ræða þá efni þeirra
um leið), heldur en að gera það
hvert í sínu horni. Til sveita mundi
þetta víðast nokkrum erfiðleikum
bundið, en í þorpum og bæjum er
það ofur-auðvelt. Það er alsiða á
Englandi að litlir klúbbar (þar á
meðal kirkjulegir) starfi á þann
hátt, að koma saman á heimílum
meðlima sinna til skiftis — eða að
staðaldri hjá einum þeirra, ef sjer-
stakar ástæður gera það hagkvæm-
ara, Hjer tíðkast hið sama a. m. k,
um saumaklúbba ungra kvenna.
Væri ekki sú tilhögun góð?
Einn varnagla vil jeg slá að lok-
um, en mun nú annars ekki lengja
mál mitt: Enginn ætli, að jeg vilji
láta þetta koma í staðinn fyrir
kirkjugöngur manna. Alveg þvert
á móti hygg jeg og vona, að þeir,
sem þannig kæmu saman, mundu
ssskja kirkjti jaínval meir en áð-
ur. Það vildi líka Haraldur, að
menn sæktu kirkju. Og þó að
sjálfur iðki jeg ekki kirkjugöngur
mikið, mundi jeg ekki ávalt skor-
ast undan að fylgja þangað beim,
er í mínum lestrarflokki kynnu
að verða En að einhverjir granrt-
ar mínir mundu fúslega ganga í
þann lestrarflokk, veit jeg fyrir-
fram, enda þótt jeg hafi aldrei á
þessu máli ymprað við einrt eða
neinn, heldur aðeins hugleitt það
í einrúmi.
En máske einhver hafi betri til-
lögu um ráð til að sameina þjóð-
ina og vekja hana til alvarlegrar
íhugunar þeirrar hættu, sem sann-
arlega vofir nú yfir henni,
Sn. 4.
>w
BRIDGE
S. Á D G 5 2
H. K 6
T. 7 6 4 2
L.K5
S. 10 9 8 7
H. 9 8 5 4 2
T. 8 5
L. 9 8
S. 643
H. Á G
T. Á K 3
L. Á D G 10 8
Sagnirnar voru þessar:
S: V: N: A:
1 L pass 1 S pass
3 L pass 3 S pass
3 gr. pass 4 gr. pass
5 S pass 6 gr. pass
Spil þetta var spilað í tvimennings-
kepni og má vera að þess vegna verði
lokasögnin grand í staðinn fyrir 6
lauf, sem var miklu öruggara.
Vestur sló út hjarta 4 og drap spilari
heima. Með því að athuga nú spilin,
sjer hann að hann verður að fá 3 slagi
í spaða, ef hann á að vinna. Hafi V.
spaða kóug og tvö önnur spil í spaða,
þá er spilið unnið, og eins ef skift-
ingin er 2:3 hjá andstaeðingum. En hati
A. íjára sp&ðe. og kácginn þsr maðb þé
S. K
H. D 10 7 3
T. D G 10 9
L. 7 6 4 2