Lesbók Morgunblaðsins - 26.11.1950, Blaðsíða 13

' LRSBÓK MOHGXJNBLAÐSTNS
561
Rotturnar hafa lagt
heiminn undir sig
í „History of British Mammals" eftir Barrett-Harailton og Hinton, og
í „Memoir on the Rat“ eftir Donaldsen, mun vera aö finna alt sem
menn vita um rotturnar frá upphafi. Er sá fróðleikur athyglisverður
og birtist hjer ofurlítið ágrip af honum.
Hvers vegna skyldi jeg ekki fara
skyndiferð til Bandaríkjanna og
koma peningunum þar í geymslu?
Það gat komið á stað óþægilegum
eftirgrenslunum ef jeg sendi þá í
pósti. Og jeg gat ekki gengið með
þá í vasanum.
Jeg kallaði alla piltana á fund
og sagði þeim, að bráðlega yrði
send flugvjel til Bandaríkjanna, og
spurði hvort nokkurn langaði til að
skreppa heim. Auðvitað langaði þá
alla til þess.
„Þið vitið að ekki geta allir far-
ið,“ sagði jeg. „En við skulum hafa
samkeppni um það. Eftir hálfan
mánuð fer fram hergagnakönnun,
og þeir sem hafa þá sitt í bestu
lagi, sitja fyrir. Þið veljið sjálfir
dómnefnd, sem sker úr um það
hverjir skuli fara.“
Næstu daga keptust þeir við. Alt
var dubbað upp og fágað og flug-
vjelarnar voru skínandi fagrar eins
og þegar þær komu úr verksmiðj-
unni.
Þá kom annar maður til eftirlits
upp úr þurru. Hann var með fjórar
stjörnur og var yfirumsjónarmaður
alli-a hergagna flugflotans. Hann
ljet illa af því hvernig flugvjelarn-
ar hefði verið á hinum flugvöllun-
um, allar í megnustu óhirðu. En hjá
okkur var alt tilbúið í orustu. Jeg
nenni ekki að hafa eftir alt hólið,
sem hann bar á okkur, en jeg fekk
annað heiðursmerki.
Nú hafði jeg í höndum tvö heið-
ursmerki og tvö heiðursskjöl, sem
sýndu það og sönnuðu að jeg væri
besti flugforingi í öllu Kyrrahafi.
Og jeg var talsvert upp með mjer
daginn eftir, er jeg flaug til Banda-
ríkjanna. Jeg hafði sjálfur veitt
mjer þriggja vikna orlof. Jeg skildi
menn mína eftir hingað og þangað
um Bandaríkin, þar sem þeir vildu
vera, en kom sjálfur heim um nótt.
Foreldrar mínir urðu alveg hissa.
Þau höfðu frjett að jeg væri ákærð-
FYRST kom svarta rottan til Ev-
rópu, „Mus rattus“ eða skipsrottan.
Hún hefur komið hingað til álf-
unnar einhverntíma á árunum 400
—1100. Hún kom í stórhópum að
austan og fylgdi í kjölfar þjóðflutn
inganna miklu. Þó getur verið að
*hún hafi aðallega borist hingað með
krossfarendum. Hennar er ekki
getið í Epinal Glossary árið 700, en
sennilega er átt við hana þar sem
Alíric erkibiskup talar um „raet“ í
ur strokumaður og heldu að jeg
væri dauður.
„Hvers vegna ertu í majórsbún-
ingi?“ sagði pabbi.
Jeg sagði að jeg væri leynilegur
sendiboði og þau mætti engum
segja að þau hefði sjeð mig. —
Mamma spurði hvar jeg hefði feng-
ið peningana, sem jeg bað hana að
geyma. Jeg sagði að það væri líka
leyndarmál.
Að ákveðnum tíma flugum við
svo aftur til Manila og komum
heilu og höldnu til Hobson flug-
vallar.
Mánuði seinna heldu menn mín-
ir mjer heiðurssamsæti í Manila.
Og þá varð jeg að drekka áfengi.
Og um kvöldið lenti jeg í illindum
við ástralskan kolonel. Jeg barði
hann niður og svo var farið með
okkur fyrir dómara. Hann komst
fljótt að því, að jeg var ekki Char-
les Wobbly. Hann komst að því að
Englandi um árið 1000. Þó er bent
á, að orðið „rata“ hafi í Frakklandi
táknað mús, og ef til vill hafi það
borist yfir til Englands. Fyrstu ör-
uggu heimildirnar um rottur í Ev-
rópu, er að finna í skrifum Gir-
aldus Cambrensis (1147—1223) Og
upp frá því er þeirra þráfaldlega
getið.
ENGINN ágreiningur er um það
meðal vísindamanna hvaðan rott-
jeg var strokumaður af „Appleby“,
og svo afhenti hann mig herrjett-
inum. Og nú stend jeg hjer, ákærð-
ur fyrir strok, fyrir að villa heim-
ildir á mjer og fyrir svik. Meira
hef jeg svo ekki að segja.
----oOo----
Því miður vantar niðurlag sög-
unnar. En maður hefur heyrt ým-
islegt. Sumir segja að rjetturinn
hafi talið Sommers geðbilaðan og
sent hann í hæli. Aðrir segja að yf-
irstjórn flugliðsins hafi lagt bann
við því að hann væri dæmdur,
vegna þess hvað hann hefði staðið
framúrskarandi vel í stöðu sinni.
Sumir segja að hann hafi haldið
majórsnafnbót sinni. En ekkert
hefur heyrst um það, hvort hann
hafi fengið að halda heiðursmerkj-
unum. Lágalega á hann þau víst
ekki, því að þau eru veitt á annað
nafn.