Lesbók Morgunblaðsins - 03.12.1950, Blaðsíða 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
5B7
..*9_____ • V r r
Vínuppskera í Burgund
torginu við dynjandi fagnaðarlát
áhorfenda.
Hinir fjelagar hans birtast einn
af öðrum sveittir og sumir, að því
er virðist, örþreyttir. f’ylkingin
hefir þynnst æði mikið frá því er
skeiðið hófst. Fjölmargir hafa
helst ur Jestinni. Ytirlið og of-
þreyta, stærri og minni slys hafa
verið daglegir viðburðir frá byrj-
un.
Frakkar í cssinu sínu!
Dijon er öll á ferð og flugi allt
fram til kvölds, eftir að sjálf „Tour
de France“ aldan virðist gengin
yfir.
Auglýsinga- og prangarastarf-
semin hefir gripið tækifærið og
reynir óspart að hagnast á mann-
söfnuðinum, sem kominn er sam-
an í hjarta borgarinnar.
Á einu götuhörni stendur ná-
ungi hálf grafinn í bókaskræðum
og gömlum tímaritum, sem hann
með ópum og berserksgangi otar
að vegfarendum. Sá næsti hefir á
boðstólum skræplita myndaklúta,
sem hann breiðir út og básúnar
með svipuðum tilburðum og koll-
ega hans fyrnefndur. Við næsta
fótmál mætum við manntetri, hálf-
sliguðum undir bunka af flosuðum
gólfdreglum frá Marokko (að hans
sögn!), sem liann ber um öxl. í
hinni hendinni heldur hann á
stórri körfu með allskonar glingri,
speglum , skriffærum og haglega
gerðum leðurmunum. Hann virðist
of þjakaður undir byrðinni til að
bjóða út varning sinn af öðrum
eins eldmóði og hinir tveir, en held
ur ráfi sínu áfram hægt og hálf
vonleysislega. Ef til vill tyllir hann
sjer niður, ef fyrir honum verður
auður bekkur til að lofa þreytunni
að líða um stund úr handleggjun-
um.
Jeg og rtnkona miti ein frá Eng-
Itr.di, sem er með mjer, gerumst
einnlg þreyttar á rápinu, svo að við
leitum okkur hælis í uppáhalds
griðastað okkar, yndælum skraut-
garði við Darcy torgið, sem er hinn
fallegasti af mörgum öðrum álíka,
sem Dijon er viðurkennd fyrir.
Þarna höfum við ágætt útsýni
yfir lífið sem iðar á torginu fyrir
framan í glampandi síðdegissól-
inni.
100 ostategundir.
Stórir auglýsingavagnar með alls
konar útbúnaði og gjallandi hátöl-
urum, til að draga að sjer athygli
fólksins, mjakast gegnum þröng-
ina. Af og til rignir niður allskon-
ar blöðum og' bæklingum, sem
vekja furðulegan æsing og óróa.
Við hættum okkur í einn slíkan
bardaga fyrir forvitni sakir, þar
eð aðgangurinn virðist sjerlega á-
kafur, svo okkur dettur í hug, að
eitthvert dýrmæti kunni að vera
annars vegar.
Það, sem við höfum upp úr
krafsinu er svo, eftir allt saman
ekki annað en smápakki af auglýs-
mgaspilum fyrir eina af ostateg-
undum Frakka, sen> þeir stæra sig
aí að sktpti hur.díuðum. Þessa
teguud kalla þeir „Kýrin, sem
hlær“. Myndin utan á pakkanum,
sem rimman stóð um er samkvæmt
því af kú, sem reyndar er veru-
lega brosleit. Mjer verður á að
óska, að til mín væri kominn snot-
ur biti af þessum góða „hlæjandi
kýrosti“, þó ekki væri nema tii
samanburðar á „alvarlega kýrost-
inum“, sem jeg borðaði á dögun-
um og bragðaðist afbragðs vel.
Dansað og drukkið
dag og nótl.
Við drögum okkur í hlje á ný
og hlustum á hin margvíslegu
hljóð frá torginu, sem renna sam-
an í eina háværa glamrandi suðu.
Við og' við fáum við greint óminn
af dillandi Strauss-völsum eða væl-
andi Ameríku-jazzi frá einu af vín-
veitingahúsunum umhverfis torg-
ið, þar sem drukkið er og dansað
að því er virðisl dag og nótt.
Já. Þarna eru Frakkarnir sann-
arlega í essinu sínu.
Háskólinn — 16 þjóðcrni.
En þetta var nú Ijíttlynda hlið-
in á Dijon. Ef við yíirgefum ysinn
cg skarkalaím. á -Darcy torgmu og
gongum þaðan eftir aðalgótu borg-