Lesbók Morgunblaðsins - 03.12.1950, Blaðsíða 2

566,
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
það þrennt sem sjerstaklega þykir
bera af: Carsisvín, é pice-brauð og
Dijon-mustarð, sem hvert um sig
þvkir ómissandi á verulega full-
komnum matseðli, að ógleymdum
hinum ýmsu tegundum snígla, sem
eru meðal hinna merkustu þjóð-
rjetta.
Ef við hinsvegar snjerum okkur
til einhvers ákafs sögugrúskara,
myndi hann ef til viH slá stryki yfir
allt það sem Burgund-bóndinn og
sælkerinn höfðu dásamað mest og
ofhlaða okkur í þess stað fádæma
fróðleik um sögu og afkomu Bur-
gund-hjeraðs frá alda öðli, um f jöl-
mörg stórmenni, sem það hefur al-
ið og um sess þann er það skipar
í dag sem einn merkasti hluti
Frakklands í heild.
llöfuðborgin — Dijon.
Jeg er engan veginn fær um að
taka að mjer hlutverk hins síðast-
nefnda, en mun aðeins í mjög stór-
um dráttum rekja sögu Dijon, sem
er höfuðborgin í Burgund og í tölu
hinna merkari borga Frakklands.
Hennar er fyrst getið sem voldugs
hevvirkis, er reist var árið 70 a. d.
undir nafninu Divio, af rómverskri
herdeild til varnar gegn óvina-
þjóðflokki einum. Þetta var upphaf
ið að vexti og viðgangi Dijon borg-
ar, sem jafnan hefir staðið með
blóma, þó að stöku sinnum hafi
dregið ský fyrir hamingjusólina á
hinni löngu þróunarbraut. Gull-
aldartímabilið í sögu hennar virð
íst hafa verið á 15. og 16. öld undir
styrkri stjórn voldugra stórhertoga,
sem sumir hverjir voru menn vitr-
ir og mikilhæfir. Ýrasar byggingar,
tignarlegar kirkjur, kastalar og
kauphallir frá þessum tíma, bera
glöggt vitni um forna frægð.
Fcrðam;mnastraumur
.
of áý-i tið
Núverandi íbúafjóldi borgarinn-
ar er tæpar 100 þúsundir, sem lifa
mestmegnis á verslun og iðnaði..
Auk þess er híin vinsæll viðkomu-
staður á þjóðbraut hins mikla ferða
mannastraums frá París suður á
bóginn til Sviss og Miðjarðarhafs-
landanna, bæði vegna hinná ýmsu
sögulegu minja og vegna land-
fræðilegrar legu borgarinnar, en
hún stendur í Cote-D’Or- hálend-
inu, nokkurn veginn um mitt
austur Frakkland, á aðal járnbraut-
arlínu landsins.
Það er mar^t sem vekur athygli
hins aðkomandi á, að um ferða-
mannaborg er að ræða: reisuleg
gistihús og veitingastaðir, búðar-
gluggar, troðfullir af ýmsum varn-
ingi, sem smekkvísi og kaupsýslu-
vit franska kaupmannsins leggur
sig í framkróka að gera sem út-
gengilegasta í augum ferðamanns-
ins. Einna mest ber á vínverslun-
um og kökubúðum, sem Dijon er
víðfræg fyrir.
Hin „þjóðlega þrenning“, ílaska
af dumbrauðum Carsis, laglegur
hieifur af épice brauði og snyrti-
leg mustarðkrukka, sem búið er um
mjög svo kyrfilega i snotrum gjaía
kössum er vissulega skemtileg
glaðning til að færa vinum og kunn
-ingjum, þegar heim er haldið. En
— því er ver — veiðin er hjer sýnd
en heldur síður gefin og að sama
skapi hættuleg freisting þeim,
sem ekki eru sjerlega ríkir af gjald-
eyri þeirra Frakkanna. Verðlag er
yfirleitt mjög hált á flestum hlut-
um. Dijon er engin undantekning
frá reglunni: að vaxandi umferð
ferðamanna hefur í för með sjer
hækkandi verðlag.
Óskanc' væri, að þeir, sem hjer
eiga hlut að máli vildu hafa í huga,
að til eru tvær tegundir ferða-
manna: Annars vegar þeir, sem
ckki vi'ta aura stnna tal, hins vegar
aðrxr, sem hafa þá helst til íáa til
að teija.
„Tour de France“.
í dag (6. ágúst) er mikið um að
vera í Dijon. Hjólreiðakapparnir,
sem þreyta ,„Frakklands-skeiðið“,
hið J7. í röðinni, eru væntanlegir
á leið til síðasta áfangans, París-
ar. Þetta er einn af höfuðviðburð-
um ársins i frönsku íþróttalífi, sem
fylgst er með af almennum áhuga.
Hvern dag að undanförnu, um há-
degisbilið, hefur mátt sjá þvögu af
fólkj við frjettagluggann á „Place
Darcy“, höfuðtorgi borgarinnar,
sem lesið hefir með eftirvæntingu
stórletraðar auglýsingar um gang
skeiðsins. Hver hafi orðið fyrstur
að ná síðasta áfanga, hver haíi
dregið á annan o. s. frv. Hátt á
annað hundrað hjólreiðamenn hafa
fyrir 29 dögum lagt af stað frá
„Place de Roi“ í París og nú hafa
þeir hjólað svo að segja hringinn
í kringum Frakkland: niður með
vesturströndinni, allt suður í Pyr-
enneafjöll og síðan norður eftir
landinu austanverðu gegnum Lyon
og Jura-hálendið áleiðis til Parísar
á ný.
Mjer, sem finnsl hitinn hjer eins
og í vel kyntum bakaraofni, verður
á að undrast, hvernig nokkurt
mannlegt þol fái staðist aðra eins
raun sem þessi mánaðarhjólreið yf-
ir fjöll og firnindi Frakklands, um
hásUmarið, hlýtur að vera. Varla
er það hinn sanni og rjetti íþrótta-
áhugi, sem hjer liggur á bak við,
heldur öílu fremur fáfengilegur
metnaður og græðgi í hinar álil-
Icgu fjárfúlgur, sem vcittar eru að
verðlaunum þeim, sem fyrstur nær
settum áfanga.
Koss á vangann.
Hvað um það — Dijon tekur hin-
um þjökuðu píslarvottum með
miklum viðbúnaði. íþróttadrotning
borgarinnar, ung og falleg blóma-
rós, smelíir, í heiðursskyni, rentb-
mgskossi a ‘vanga hetjunnar, -sem
fyrst kemur að marki é íþrótta-