Lesbók Morgunblaðsins - 07.10.1951, Blaðsíða 5
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
441
í Djúpadal. Næst eru tjöld vcgavinnumatina, — Handan við þau sjest bærinn
Djúpadalur.
henni og alla vangafylluna. Þau
urðu afdrif Kerlingar að Gull-Þór-
ir hrakti hana í gil er síðan heitir
Kerlingargil. Svo segir sagan. En
tvö eru Kerlingargil á þessum slóð-
um, annað í Djúpafirði, hitt í
Þorskafirði, skamt fyrir innan
Gröf. Liggur þaðan gata heim að
bænum og við hana stendur stein-
drangi, sem kallaður er Kerling.
Mun gilið draga nafn af honum, og
sama máii mun gegna um hitt gil-
ið að það dregur nafn af einhverri
kerlingu, sem enn stendur þar.
Djúpadalur nær langt inn á milli
fjalla og inni á dalnum eru engj-
ar, en þó fremur litlar.
í fjallinu yfir bænum eru margir
gangar og holur og hafa ýmsar
kalksteinategundir sest í holurnar.
Silfurberg finst í lækjarskriðum á
iniJIi Djúpadals og Miðhúsa, en þó
aðallega í djúpu gili liátt í fjallinu
skamt frá bænum. Er neðsta kalk-
lagið þar um 300 fet yfir sjó, segir
Þorv, Thoroddsen, og rannsakaði
Jiann það alt að 450 feta Jiæð, þótt
illt væri að komast að því. Silfur-
bergið er alt gulleitt og því ekki
verslunarvara eins og siJiurbergið
úr HeJgustaðanámu. Samt Jiefir á
seiruú aruru verið sutt þangað ajl-
mikið af því og flutt hingað til
Reykjavíkur og haft malað í múr-
húðun utan á hús. Annars er þarna
mikið af ýmsum öðrum fallegum
steinum.
I sóknarlýsingu frá því um
1840 er getið um einn forláta stein
og segir svo frá fundi hans: „Fyrir
um 50 árum fann kona hjer í sókn
útnorðantil í Reipliólsfjallahálsi
Iioit eitt, sem liún segir hafi eins
og dunkað undir fætinum, en ver-
ið mjög lítið ummáls. Holtið segir
hún hafi verið alt með ýmislega
litum glansandi steinum, af hvörj-
um hún segist hafa tekið einn í
fljótlæti og síðan gefið hann konu
sjera Runólfs sáluga, sem þá var
hjer í Gufudal. Þar eftir hafi prest-
urinn ýtarlega spurt sig hvar hún
hafi fundið steininn, og þá hann
vissi það, hafi hann beðið sig að
úlvega þar fleiri steina, en þótt
hún reyndi til, segist hún aldrei
hafa getað fundið holtið aftur“. —
.Fögru steinarnir liggja því þarna
enn og bíða eftir fjallgöngumönn-
um, sem kanna vilja Reiphóls-
fjöll.
Djúpadalsá rennur eftir dalnum
og er hún enn óbrúuð. Nú var lítið
í henni eins og ölluni öðrum berg-
vatnsám. Við ókum þvert yfir dal-
inn og svo út með firðinum að
vestan. Þá fór landslag þegar að
fríkka. Tók nú við gróðursæl
hjallahlíð með þroskavænlegu
kjarri og handan við fjörðinn er
hlíðin jafnfríð tilsýndar út að
Barmi og þaðan út undir Grónes.
Hjer var fje víða á beit og voru
dilkarnir stórir og bústnir.
Nokkuð utan við Miðhús sáum
við tvö tjöld í sljettu skógarrjóðri.
Þar var líka grind úr stóru sam-
komutjaldi. Þarna hafa bygða-
menn haft skemtistað í sumar og
haldið þar samkomur. Er þar
skjólsamt og fagurt, klettar og
skógur, hvammar og dældir, tipl-
andi lækur og há brekkubrún á
bak við. Þarna hjá tjöldunum
sveigir vegurinn upp á hálsinn og
liggur þar skáhalt utan í snar-
brattri skógarhlíðinni upp að há-
Samkoniustaðurinn lijá Údrjúgshálsi.
Vegurinn úr Djúpadal liggur utan í
snarbrattri hlíðinni upp á klettinn, scia
ber jfir tjoldin. j