Lesbók Morgunblaðsins - 07.10.1951, Blaðsíða 8

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
r 4H
r /
Asgeir Jónsson írd Gottorp
Loga-mál
VETURINN 1942—43 dvaldist jeg á
Bessastöðum á ALftanesi. Marga góða
gesti bar þar að garði. ílestir voru
akapdi en nokkrir ríðandi. Af ríð-
andi fólki veitti jeg sjerstaka athygli
lijóftum úr Hafnarfirði, þeim Kristni
liákonarsyni og frú hans, Sólveigu
Baidvinsdóttur.
Strax við fyrstu kynni komst jcg
að þeirri niðurstöðu, að þau hefðu
meíri hneigð til hesta og reiðlistar
en alment gerðist. Kristinn reið mó-
nösóttum hesti, sem virtist roskinn
að árum. Hann var svipmikill og
þróttlegur að útliti. Við nánari kynni
leyndi það sjer ekki, að hann var
skörungur í skapgerð, og einn af
mestu skeiðhestum. Reiðhestur Sól-
veigar var rauðstjörnóttur, þá á ell-
efla vetur, og nefndur Logi. Hann
var roeðalhestur á vöxt, grannbygð-
ur, friður sýnum og fínlegur með
grannan og reistan háls, fíngert klof-
ið fax, falleg og vel borin eyru, höf-
uðfriður, sviphreinn og svipglaður og
hinn þekkilegasti hvar sem á hann
var litið. Fótabyggingin virtist sjer-
staklega liðleg og gallalaus, og að
mikils maetti af þeim fótum vænta.
Eftir fyrstu kynni við þessi vel
nefndu hjón, varð það að samkomu-
lagi að jeg fylgdi þeim stundum á-
leiðis til Hafnarfjarðar, þegar þau
komu að Bessastöðum nefndan vet-
ur, og reið jeg þá jafnan Loga. Vorið
eftir reið jeg honum einnig af skeið-
vellinum við Elliðaár suður, þar sem
vegir skiptast í Hafnarfjörð og að
Bessastöðum. Eftir þessum kynnutn
af Loga mætti ætla að jeg gæti eitt-
hvað sagt um kosti Iians, og mun
jeg hjer með eftirfarandi línum gera
tilraun til þess.
Logi er mikill fjörhestur, þó oft-
ast glaðvær, taummjúkur og beygj-
anlegur. Reisingin er mikil og höfuð-
burðurinn fallegur. Haim getur reiðst
mjög skarpt, þegar hann krefst að fá
sprett, en er neitað um hann. En
þessi geðbrigði lýsa sjer í glæsilegri
■w inynd. Lkki með klurmn átökum eða
stífni, eins og sumum skaphestum
hættir til. Hann reisir háls og höfuð
enn hærra og hoppar Ijett og fim-
lega, líkt og kiðlingur í vorglöðum
leikdansi. En reiðiköst Loga vara
sjaldan lengi. Hann er sáttiús og
tekur vel öllum sanngjörnum iniðl-
unaríeiðum. Jeg lit á þetta fyrirbrigði
sem hjer hefur verið lýst, sem einn
þátt í næstum ótæmandi fjölhæfni
og listhneigð þessa hugljúfa gæðings.
Þó yfirferð Loga hafi verið og sje ena
mikií, og ferðin næstum jöfn á stökki
og skeiði, þá tel jeg þó ferðhraðann
út af fyrir sig ekki til mestu kosta
hans, heldur hina listrænu fegurð og
fjölhæfni í öllum þeim gangtegund-
um, sem hann er gæddur, og hefur
yfir að ráða, þar stendur hann fram-
ar flestum gæðingum, sem jeg hef
kynst um mína löngu æfi, og er þá
mikið sagt. Mjer þykir fremur ó-
sennilegt að margir íslendingar, sem
nú eru á upprjettum fótum hafi kom-
ist í kynni við jafn marga góðhesta
og jeg hef átt kost á.
Skeiðferð Loga er athyglisverð
fyrir fegurð og sjerkenni. Hann legg-
ur sig mjög fram á skeiðinu, og há-
bogasveiflur limanna eru svo hvass-
a* og hrífandi, að hrifni hlýtur að
vekja hverri hestelskri sál.
Þegar jeg kynntist Loga á fyrr um-
getnu timabili, þá fanst mjer hann
jafnaðarlega ljúfur á gangskiptin, þ.
e. grípa skeiðið mcð lítilli bendingu
af fyllstu stökkferð og halda skeið-
inu á sprettenda, en þó er jeg ekki
viss um að hann geri sjer alla menn
jafna hvað þetta sncrtir.
Jeg finn til vanmáttar þcgar lýsa
skal milliferðargangi Loga. Þar stend
ur hann að fjölhæfni og list flestum
ef ekki öllum góðhestum framar, sem
jeg hef kynst. Hann hefur sjálfstætt
tvenns konar tölt. A öðru er hann
lítið eitt lággengari, óvenju fettíður,
og svo ásetumjúkur að þar verður
fáu til jafnað. Jeg vil nefna þennan
gang yndisspor. Hann svarar til hlið-
stæðrar gangteguiidar í Signyar-
Logi 10 vetra og þá talinn besti reið-
hestur á Suðurlandi.
Grána. Sjá bls. 36 í I. bindi ,,Horfnir
góðhestar". Á hinu töltfyrirbrigðinu
er tölthraðinn meiri, þá reisir hann
höfuðið upp að brjósti manns og fóta-
burðurinn verður svo gripfagur og
háspilandi að maður hlýtur að undr-
ast þessa þróttmiklu og fjaðurmögn-
uðu beygjumýkt fótanna. Einnig er
Logi gæddur ljettu og fjaðurmögn-
uðu brokki, sem að mýkt gefur tölt-
inu litið eftir. Honum er einkar Ijúft
að.nota það, einkum á hrjúfum vegi.
Tiltækur er honum einnig milliferð-
argangur, sein erfitt er að lýsa rjett.
Mjer finnst hann vera sambland af
brokki og tölti. Jeg vil helst nefna
hann hlaupgang eða ljettuspor. Þessi
gangur gefur óvenju góða mýkt og
þægilega hreyfingu, cn er ljettur fyr-
ir hestinn. Hann kref'st ckki eins
mikils taugaspemúngs og stælingar
sem töltið. Eins og fyrr getur á Logi
það til að bregða sjer á ljettan hopp-
dans undir vissum skapbrigðum.
En það sem gerir þessa fjölbreyttu