Lesbók Morgunblaðsins - 14.10.1951, Blaðsíða 16
468
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Þv 'í Lsinn leysir af Tjörninni í Reykjavík á vorin og fyrstu andimar koma þangað, er þaS ungum og (fömlum
h ‘a fae-naðarefni. Börnunum er levft að fara niður að Tjöm með brauðmola handa hinum góðu gestum, og full-
orðn: Ja vndi af að horfa á bær. Oe andimar finna fljótt að mennirnir era vinir þeirra. Þegar fram á sumarið kem-
ur fjölrar óðnm á tiöminni. Þá koma aMir ungarnir. Oí þeir reyna ekki annað en alt gott af mönnunum. Þeim er borið
kanpnó<' fæði o*r beir vaxa fljótt og verða að fullorðnum öndum, sem vita að þaer þurfa ekki að óttast mennina. En nu
líður að hausti op bráðum koma frost o(r þá leggur tjöraina. Þá greta andirnar ek ki hafst þar við lengur. Þær leita út á
sióinn. En þá ber nvrra við. Þá komamennimir með byssur og strádrepa þessa vesalinga, sem ekki kunna að forða sjer,
vita ekki að maðurinn er fláráðasta skePna jarðarinnar. Þær voru orðnar hændar að manninum fyrir það hvað hann
hafði reynst þeim vel um sumarið, og þeim kom ekki til hugar að þær þyrfti að forðast hann alls staðar nema á Tjöm-
inni. Þessvegna urðu þær skotvörgtinum auðfengin bráð. Einu sinni var talað um að veita afrensli hitaveitunnar í
Tjömina, svo að ) -n heldist ., allan veturinn. Þá ættu andiraar þar griðastað. Það er eina ráðið til þess að bjarga
þeim. Getum vjer látið það ráð ónotað? Getum vjer verið þektir fyrir það lengur að njóta yndis af veru andanna á
tjömini' á sumrin, en svikjast svo að þeim þegar þær þurfa helst á hjálp að halda?
Löpregta í Hafnarfirði
I a’iamötín var miV'ð
um "t1r - ’a :;iÓT-'»nn i Hafnarfirði, eink
um No-ð^enn, og settu þeir um nokk-
urt skeið sierstakan svip á bæarlífið.
Ætla má að þetta mikla aðstreymi út-
lendinga til bæarins hafi ef til vill
ráðið nokkru um það, að sumarið 1908
ákvað fca rstjórn að skipa bæði nætur-
vörð og lögregluþjón til bráðabirgða.
En 24. nóvember s. á. samþykti bæar-
stjórn frumvarp til lögreglusamþyktar
fyrir kaupstaðinn og öðlaðist það gildi
1. janúar 1909. (Saga Hafnarfjarðar).
Ólafur Sigurðsson
bjó á Hólahólum á Snæfelisnesi á
18. öid. Hann var heljarmenni. Hann
fór á báti sínum fram í hollenskt skip,
sem ei virtist síður víkingaskip en
fiskiskip. Kaup géngu vel, en þegar
þeir fóru,. saknaði hann sonar síns, er
Sigurður hjet. Hann var rauðbirkinn
og freknóttur ,en sagt var að Hollend-
ingar tæki slíkt fólk í beitu. Ólafur
fór þá til skips aftur og barði alt og
lamdi, fann son sinn bundinn og náði
honum og fór síðan og slapp burt í
land, áður en Hollendingar höfðu ráð-
rúm til að útbúa fallbyssur sínar.
(Grásk. G. K.)
Síldveiði í Eyafirði
Sumarið 1880 voru 40 norsk skip að
síldveiðum í Eyafirði og veiddu svo
vel að þau fluttu út 100.000 tunnur af
síld. Næstu ár var veiðin miklu minni.