Lesbók Morgunblaðsins - 19.10.1952, Blaðsíða 9
509
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
„Capitol’1 (stjórnarráðið) í Mianeapolis
þessa „aura“ sem lögmæta viðbót
við áður ákvarðaða húsaleigu. En
hin virðulega húsaleiguneínd sagði
„pass”. Og kerling var ófáanleg til
að semja á öðrum grundvelli. „Það
er víðar guð en í Görðum.” En
nóg um það.
Þessi pálmasunnudagur varð
einn ánægjulegasti dagur minnar
löngu ferðar. Frú Guðrún sá íyrir
rausnarlegum góðgerðum, en
Valdimar fór með mig í bíl sínum
um borgina, sýndi mér helztu staði,
sérstaklega vötnin gullfögru, sem
kváðu vera ellefu í borginni, og
auka mjög á fegurð hennar og
bæta loftið. Við þessi vötn er einn-
ig völ á góðum baðströndum, sem
íbúar borgarinnar sækja mjög að
sumrinu sér til hressingar og
heilsubótar.
Skömmu áður en Valdimar
fylgdi mér heim um kvöldið, sagði
hann við mig:
„Viltu ekki koma með mér til
Ilibbing á morgun. Eg á þangað
brýnt erindi?”
Og ég þáði boðið, án uinhugs-
unar, en vissi þó ekkert, hvað
Hibbing var. Bað ég Valdimar að
fá frí fyrir mig hjá leiðsögumanni
mínum við Minnesota háskóla, sem
ég var í heimsókn hjá í páskavik-
unni, og var það auðsótt.
NORÐURFÖRIN
Ég vaknaði anemma á mánu-
dagsmorguninn, og var ferðbúinn,
þegar Valdimar kom. Lögðum við
af stað klukkan rúmlega fimm.
Veður var ákjósanlegt, heiðskírt
en heldur kalt, dálítið föl á jörð.
Ráðherrann var í nýjum Pontiac-
bíl og stýrði honum sjálfur. Á-
fangastaðurinn var Hibbing, sem
er frægur járnnámubær, hér um
bil 340 ' kílómetra norður af
Minneapolis. Það varð að hafa
hraðan á, því að Valdimar átti að
flytja fjóra fyrirlestra í þessum
bæ, þá um daginn. Vegurinn var
ágætur, og Valdimar ók að jafnaði
með 100—120 km hraða. Fljótlega
komumst við á þjóðveg nr. 61, og
skyldum við halda honum meiri
liluta leiðarinnar.
Minnesotafylki er rúmlega helm-
ingi stærra en ísland og mun
lengra frá norðri til suðurs en frá
austri til vesturs. Norðurmörk
þess liggja að Canada. Nafnið,
Minnesota, a rætur sínar í indíána-
máli og þýðir nánast: Land hinna
bláskyggðu vatna. En það eru tal-
in vera um 10 þúsund vötn í fylk-
inu, og þykir því minna mjög á
Finnland, með því að þar er einn-
ig mikið flatlendi. Jarðfræðingar
telja, að í ævafirnd hafi landið
verið botn á geysistóru vatni. íbú-
ar fylkisins eru tæpar 3 milljónir.
Og vegir þeir, sem fylkið stendur
straum af, eru um 17.600 km að
lengd.
Bíllinn skilar okkur óðfluga
norður ílatt og skógivaxið land.
Utsýnið er takmarkað, þó að skóg-
urinn sé óvenju lágvaxinn. Og
sagði Valdimar mér, að það væri
vegna þess, að í þessum hluta
fyiKisins heíðu herjað skógareldar,
hvað ei'tir annað iyrir axi-löngu.
Rak mig og minni til þess, að eg
hafði eitthvað lesið um það í blöð-
um heima. Við förum ekki langt
frá austurmörkum fylkisins, og því
norðar sem dregur, virðist manni
landið verða strjálbýlla. Bænda-
býli og smáþorp sjást þó á stangii,
og reyk ber við loft í litlum verk-
smiðjubæjum. Valdimar er léttur
í máli og leikur við hvern sinn
fingur. Hann notar hvert tækifæri
til að fræða mig um það, sem fyr-
ir augu ber, og kryddar það með
sögulegum tilvitnunum. En allt í
Gunnar Björnsson skattstjóri
og Valdimar Björnssoa
ráðherra.