Lesbók Morgunblaðsins - 08.02.1953, Síða 1
5. tbl.
XXVIIT. árg.
Balslev Jörgensen ritstjóri:
ÞAD eru sjálfsagt fáir menn í
þessum heimi, sem ekki hafa hlust-
að á klukkurnar í kirkju hins helga
Marteins. — Hinir fögru hljómar
þeirra eru hlémerki brezka út-
varpsins (B.B.C.), en á þá stöð
hlustuðu menn um heim allan á
stríðsárunum, annað hvort beint
eða endurútvarp frá henni. Og enn
er það sú útvarpsstöð, sem flestir
hlusta á. Það er líka nær óhugs-
andi að nokkur maður geti komið
til London svo að hann hevri ekki
gegnum umferðagnýinn á Trafalg-
ar Square, Strand og næstu götum,
hljóm klukknanna, sem kalla fólk
frá annríki til hljóðrar bænar eða
guðsþjónustu mitt í þys og erli
stórborgarinnar.
Saint Martins-in-the-Fields er
aðeins sóknarkirkja, en hún er þó
ein af nafnkunnustu kirkjum Eng-
lands, á borð við Pálskirkjuna,
Westminster Abbey og dómkirkj-
urnar í Kantaraborg, Jórvík, Dur-
ham og Winchester. Ástæðan til
þessa er framar öllu sú, að um
langt skeið hafa valizt að þessari
kirkju hinir hæfustu kennimenn
landsins, sem hafa eigi aðeins
hjálpað mönnum í andlegri neyð,
heldur einnig þeim, sem engan
áttu að. í neðanjarðar hvelfingu
kirkjunnar er tekið cpnum örmum
öllum þeim, sem þarfnast húsa-
skjóls og hjálpar. Enginn er spurð-
ur neinna spurninga, og lögreglan
sjálf viðurkennir að hér sé griða-
staður, sem hin jarðneska réttvísi
eigi helzt ekki að skifta sér af.
Framhlið kirkjunnar, prýdd
grískum súlum, snýr að Trafalgar
Square, og minnir nokkuð á Made-
leina-kirkjuna í París, þótt minni
sé. — Auknefnið „in-the-Fields“,
minnir á það, að hún stóð einu
sinni á bersvæði og byggð fyrir þá,
sem fluttust þangað frá St. Mar-
garet-söfnuðinum í Westminster.
Á aðra hlið lá sóknin að St. James-
sókn, en af henni dregur konungs-
hirðin nafn og St. James borgar-
hverfi, þar sem er konungshöllin
og skrauthýsi auðugra klúbba. St.
James-kirkjan stendur enn hjá
Piccadilly, en er nú í rústum að
kalla, síðan á dögum loftárásanna
á London.
Ef til vill er það vegna þess, að
Marteinskirkjan var einu sinni
sveitarkirkja, að klukknasamspil
hennar minnir svo mjög á það sem
Balslev Jörgensen
er í enskum sveitarkirkjum enn í
dag. Og það er máske vegna þess,
að hljómar hennar ná fremur hjört-
um Englendinga, heldur en hinir
dunandi tónar dómkirknaklukkn-
anna, þótt hljómjagrir sé.
Flest börn í hinum enskumæl-
anda heimi kannast einnig við
Marteinskirkjuna, því að klukkur
hennar eru nefndar í hinni kunnu
barnagælu, sem sungin er undir